Ik krijg van alle kanten het (goedbedoelde) advies om vooral lekker te ontspannen. Dat de bevalling dan 'vanzelf' op gang gaat komen (nou ja, je snapt wel, voor zover het vanzelf gaat). Nu dacht ik zelf wel aardig ontspannen te zijn. Afgelopen week bijv elke dag iets kleins buitenshuis gedaan (kan niet megaveel door lichamelijke dingetjes, maar wel even er uit geweest al was het maar een uurtje). Verder wel veel gerust. Lezen, filmpje kijken. Weinig moeten. Mijn ouderskomen regelmatig langs even gezelschap houden. Voor mijn gevoel is alles thuis er ook klaar voor. Gisteren ben ik gestript en daarna heb ik een beetje gerommeld in huis. Wat uitgerust. lekker met een boekje in de zon gezeten. Voetbal kijken met manlief met een hapje erbij. S avonds kaarsjes aan, muziekje op, klein avondwandelingetje. En toch, geen baby. Wil de kleine gewoon (nog) niet of doe ik iets fout? Moet ik iets anders doen om te ontspannen of is dat hele ontspannen gewoon een fabeltje? Ik begin het lastig te vinden om vertrouwen te hebben/houden in mijn lijf merk ik..
Ik denk niet dat je er wat over te zeggen hebt wanneer het komt. Ook niet door te ontspannen ect. We zullen geduld moeten hebben hihi
Heel herkenbaar. Ik was de vorige keer 41+5 en ben toen ingeleid. Had alles uiteraard op orde en was echt wel relaxed. Elke avond dacht ik: vannacht gaat het vast gebeuren! En elke ochtend: neeee dit kan niet waar zijn! Op enig moment dacht ik bijna dat ik na mijn verlof gewoon weer zwanger aan het werk zou moeten Bizar hoe lang die dagen na 40 wkn duren, terwijl eenmaal niet meer zwanger, je denkt: nou en, nog 2 wkn extra?! Maar zo werkt het als je over tijd loopt niet... Jij doet écht niks fout. Elk lichaam en elke baby heeft z'n eigen timing. Die van mij was tot zijn 18e blijven zitten zelfs inleiden deed niks en werd een ks. Maar: een blakende vent van 8 pond die "veel" kon drinken en mede daarom al na 3 weekjes van 12-6 doorsliep! Dus achteraf was ik blij dat hij lekker "rijp" was Probeer het maar een beetje te laten gaan (I know, niet te doen) en van je momentjes in je eentje te genieten (maar ook dat waardeer je pas achteraf). Niet stressen of je genoeg ontspant en wel fit genoeg blijft etc, je gaat er hoe dan ook doorheen komen...! Hang in there!!
Dankjulliewel! Merk dat ik gewoon heel onzeker wordt. Ook omdat er zoveel naar gevraagd wordt door familie. Of de kleine al komt. moet ik iedereen weer teleurstellen. En dan ben ik bang dat het mijn 'schuld' is dat iedereen moet wachten. Lijkt wel alsof je na die 40w gewoon veelsteveel tijd hebt om na te denken🤔
Ja dat is het precies Zou m'n familie etc gewoon pinnig laten weten dat je ze écht wel belt als de baby er is... Ik was na 40 wkn echt een bitch naar iedereen die appte "waar hij bleef"
Ik durf niet zo goed onaardig te zijn Maar krijg wel de neiging om dit plaatje terug te appen (Durf ik dan weet niet hoor, ben bang dat ze beledigd zijn)
Wat anderen ook zeggen, er valt niets aan te doen maar wachten is zo moeilijk! Bij de eerste was ik gestript door de vk op 40 weken. We zijn de avond voor de bevalling nog uit eten geweest voor mijn mans verjaardag. De ochtend daarna, om 6 uur, begon het. Ze is geboren op 40+3. Bij de tweede was er veel meer gedoe. Op 34 weken had ik vroegtijdige weeën en moest ik aan een infuus. Vervolgens liep ik elke dag met he tgevoel: zou het vandaag...? Ik had ook al weken 3 cm ontsluiting, veel voorwerk, harde buiken en voorweeën, maar het zette steeds niet door. Uiteindelijk kwam ze op 41+1. Ik was die dag met weeën naar bed gegaan, zo van: ik geloof het wel. Om 12 uur werd ik wakker om naar de wc te gaan met een flinke wee, maar ik ben gewoon weer gaan slapen Uiteindelijk om 3 uur weer wakker, en om 5 uur was ze er al.
Ik zou hem al whatsapp plaatje neerzetten! hahahahaha Zouden ze echt beledigd zijn?? Alsof het de normaalste zaak van de wereld is om constant te vragen of je bevallen bent..
Wat kunnen mensen zeuren he. Je mag ze best ook negeren hoor. Hier zette de bevalling wel door toen ik rust nam, maar had toen al wel voorweeen. Snachts steeds voorweeen, slijmprop verloren, sochtends naar ziekenhuis omdat m'n bloeddruk te hoog was, weer alles gecontroleerd, alles was goed, weer naar huis, nog even langs de zaak omdat er een nieuwe cnc freesbank was, wilde ik even zien. En toen thuis op bed gaan liggen en vrijwel daarna begonnen de weeen door te zetten. Dus pas toen ik rustte. Maar het rommelde daarvoor dus al wel wat. 17:00 begonnen de weeen door te zetten, 3:00 bevallen. Ik denk dus dat je lichaam wel kan wachten tot je rust neemt, maar dat rusten werkt dus pas zodra je er echt aan toe bent.
De baby komt als jou lichaam het niet meer kan voeden. Dus eigenlijk is het ook een voorrecht dat jou lichaam de zwangerschap goed doorstaat! Het komst vanzelf en anders met een beetje hulp! En als er mensen zijn die elke keer vragen of de baby er al is zou ik toch wel aangegeven dat je het vanzelf wel verteld. Ik werd er al gek van dat mensen van 38 weken begonnen met zeuren. En mijn zoon is gekomen met 40+1
Ik ken je frustratie. Bij bij is bij de oudste ook letterlijk gezegd dat ik het los moest laten en dat ze dan wel x oude komen. Door mensen die natuurlijk netjes redelijk op tijd waren bevallen. LOSLATEN??? Als in ontkennen dat je zwanger bent ofzo??? Ik kon er absoluut niet tegen en liep me flink in te houden. Toen de 2e net zo laat was kreeg ik gelukkig veel minder opmerkingen. En nu benieuwd naar hoe lang deze nog blijft zitten. Succes, lang zal het niet meer duren maar echt je kan er niks aan veranderen!
Heel herkenbaar en actueel voor mij. Vooral al die berichtjes en vragen. En mijn schoonouders kan ik met momenten wel omleggen. En alle dooddoeners van volle maan, ananas, traplopen, ontspannen. Ze of hij komt wanneer ze komt! Kan me voorstellen dat je t misschien onbewust kunt tegenhouden in hele extreme stress situaties maar zo klink je niet. Hier vandaag 2de strippoging maar die is nog niet eens mogelijk want alles zit dicht. Ik heb wel mijn "laatst gelezen" melding op de app uitgezet want werd ook debiel van mensen die appten met "zo lang niet online, ben je bezig" of " nou ik heb een goed gevoel bij vandaag" en vooral dan van mensen die juist vrij ver weg staan. Echt bizar. Hou vol!
Je doet niets fout. Over het algemeen kun je stellen dat als het kind en jouw lichaam klaar zijn voor de bevalling, je het met geen 10 paarden tegenhoudt! De aanzet tot een bevalling is een hormonaal iets. Het komt maar zelden voor dat iemand tot 42 weken doorloopt zonder dat de bevalling vanzelf op gang is gekomen. Toch kan ik me je frustratie voorstellen. Toen ik bijna 41 weken zwanger was, voelde het bij mij ook alsof ik voor altijd zwanger zou blijven. Toch ben ik met 41+0 bevallen.
Dankjulliewel. Voel me wel gerustgesteld dat het niet aan mij ligt. En hoewel ik graag bijdehand zou willen zijn ik blijf toch maar lief en aardig antwoorden aan de mensen die iets erover zeggen. Het is nog maar hooguit een week. Dat komen we nog wel door. En als ik echt rust wil of even ga slapen zet ik gewoon mn telefoon uit en ik kijk wel weer wanneer jk reageer als ik zin heb. Dat geeft me wel een rustig gevoel. Nu maar hopen dat het huidige gerommel doorzet en we gewoon snel overal van af zijn😇
Mijn eerste kwam met 41.4 na drie keer strippen een inleiding in het ziekenhuis. Tja.. ze vond het nog wel prima. Had al bijna acht weken verlof dus was echt wel helemaal zen. Dit keer word ik ingeleid en voelt het juist supersnel gaan. Sterkte met de laatste loodjes.
Tsja mijn dochter draaide bij exact 40 weken uit m'n bekken ( was al gestript en 2cm ontsluiting) en dat was voor mij een omslagpunt. Ik was zi klaar met zwanger zijn en was ervan overtuigd dat t een keizersnede werd. Niks meer spontane bevalling.. Dag erna is ze geboren op de natuurlijke weg.. mindser? Ja ik geloof dat t kan werken. Maar ik kon zelf deze knop niet omzetten dat heeft m'n meissie voor me gedaan.
Gék word je van appende mensen of de baby er al is. Alsof ze bang zijn iets te missen. Ik belde eergisteren mijn zus. Het eerste dat ze vroeg: "Is de baby er al?" Uh, ik mag hopen van niet met 33 weken! Het is trouwens helemaal niet fijn om te weten dat een bevalling begonnen is. Eer moeder en kind zijn bijgekomen en de ouders het goede nieuws doorbellen, ben je úren verder.
Jep dat heb ik gemerkt. Maar lekker mn telefoon uit en zoek het maar uit. En nu nog steeds. Eerst bijkomen e n alleen afen toe beantwoord ik berichtjes.. In ieder geval zit het er voor mij op. Lijf had even een hulpje nodig (weeen werden maar niet sterk en lang genoeg) maar dat heeft niet te maken gehad met niet ontspannen genoeg zijn.