Geen ontsteking bij de baarmoeder, maar een abces bij mijn eierstok. Ik vind het ook best slecht dat jouw kraamhulp niet direct actie heeft ondernomen. Ik had op dag 8 verhoging (37,7), mijn kraamhulp controleerde 's middags zelf nog een keer. Weer verhoging, dus contact met vk. Ook urine weggebracht. Ik bleek wel blaasontsteking te hebben en kreeg een kuur. Ik heb toen 2 halve dagen extra hulp gekregen. Op dag 10 kwam de vk nog een keer. Nog steeds verhoging en buikpijn (vanaf de bevalling al buikpijn). Ze was bang voor een baarmoederontsteking en bij koorts moest ik bellen. Die week daarna heb ik 4 dagen lang elke dag in het ziekenhuis gezeten. 's Morgens had ik verhoging en dat liep 's avonds op naar koorts. Na 4 dagen zijn ze er door een CT scan achter gekomen dat ik een abces had. Ik heb toen een 6 dagen aan een infuua met antibiotica gelegen en daarna nog 1 week tabletten. En nu, 4 maand later, heb ik nog steeds af en toe last van mijn buik. Maandag moet ik weer werken. Als ik dan teveel last heb bel ik op en moet er waarschijnlijk een operatie plaatsvinden. Bij mij was het zo vreemd, omdat ik me helemaal niet ziek voelde (alleen koude rillingen). In het ziekenhuis stond ik mijn dochter te verschonen, had ik 39.1 graden koorts.
Wat top dat je kraamhulp direct zo alert was! Hopelijk valt je buikpijn mee en verdwijnt het! De vk is die dag wel geweest, maar die zou die dag al langs komen. Urine is ook gecontroleerd, maar geen blaasontsteking. Ik stond s'ochtends me dochtertje ook te badderen, maar ik kon niet meer op mijn benen staan. Heb mijn man gevraagd het over te nemen en ben zelf even gaan zitten met de vk. Die had met de Kraamzorg gesproken en ze zeiden ach je bent oververmoeid (aangezien ik ook niet ging liggen in de middag en alles zelf wou doen vanaf dag 1 maar ik voelde me top de dagen na de bevalling). Maar ik had om half 10 al verhoging en rond 13.00 uur al koorts. Ik was gewoon niet lekker en rond 17.00 uur had ik hoge koorts en was ineens doodziek. Ik kon niet meer van de bank af komen en was geheel slap. De arts van de huisartsen post moest mijn arm optillen om de bloeddruk te meten ik had er geen kracht meer voor. Hij heeft een ambu laten komen. De brancard stond bij de voordeur, maar ik heb 5 min gedaan over 3 stappen toen hebben ze me bij de bank weg gehaald en ben naar het ziekenhuis gegaan. De volgende dag os de Kraamzorg langs geweest om wat te halen en alles af te ronden. Ze zei nog het is maar goed dat ik zo goed gehandeld heb.... Toen dacht ik huh jij??? Nee mijn schoonmoeder heeft alarm geslagen... En maar goed ook volgens de artsen. Bij mij is de buikpijn ook niet helemaal over. Met de echo niks te vinden. Krijgt nu een CT scan, maar even afwachten...
Ik ben in mei bevallen en heb het ook gehad helaas.. Vanwege een ks heb ik de eerste 4 dagen in het zkh gelegen, ik was net 1 dag thuis toen ik meer pijn kreeg. Ik dacht zelf dat het kwam door te lang opzitten en drukte/visite. 'S nachts begon de verhoging, ik klappertande er van. De volgende ochtend kwam de kraamhulp en later de vk voor de controles. Ze zagen de ernst niet. Toen ik zat te huilen vd pijn (en dat doe ik echt nooit) gooide de kraamhulp en de vk op kraamtranen en emoties. Omdat de koorts maar opliep moest ik toch maar voor controle naar het ziekenhuis. Geen ambulance want was niet nodig vond de vk. Veel pijn, vanwege de ks en koorts en ontsteking en we wonen op een pleintje dus best nog stukje lopen naar de parkeerplaats. In het zkh gelukkig een rolstoel. Al met al bijna 2 weken in het zkh gelegen, nog een keer geopereerd omdat ze resten in de baarmoeder vermoedde (was niet zo) door de scan geweest, maar de echte oorzaak is nooit gevonden. Kreeg gelijk infuus maar bleek na de kweek uitslag (na bijna 2 weken) dat ik de verkeerde ab kreeg en daardoor werdt ik ook maar niet beter. Eenmaal de goede ab knapte ik op. Ik vind het nog steeds moeilijk om mee om te gaan. M'n dochtertje heeft een moeilijke start gehad, wij zelf daardoor ook en toen die infectie waardoor ik de eerste weken van m'n meisje min of meer gemist heb en niet zelf voor haar kan zorgen. Daarbij m'n oudste lang moeten missen en die heeft het er ook moeilijk mee gehad.
Wat naar dat je dit meegemaakt hebt en dat de kraamverzorgende hier niet aan gedacht heeft. De aanwijzingen zijn vrij duidelijk(ex kraamverzorgende). Zo'n ontsteking kan inderdaad heel snel, heel fout aflopen. Gelukkig is het weer heldmaal goed gekomen. Voor een volgende zwangerschap zal dit waarschijnlijk geen gevolgen hebben, maar dat ligt ook een beetje aan wat er in het ziekenhuis gedaan is. Misschien is het een idee om voor je eigen gemoedsrust te bellen met het ziekenhuis en deze vraag daar te stellen. Mocht je het er nou moeilijk mee blijven hebben, ga dan met iemand in gesprek om het een plekje te kunnen geven.