Beste meiden, Mijn dochter wordt over 6 weken 2 jaar en ik heb met mijn man afgesproken dat we nu écht gaan stoppen met de BV. Hoe kan ik dat aanpakken zodat het zo min mogelijk stress oplevert bij mijn kindje? Ik wil het liefdevol en zonder stress doen. Wie heeft ervaring? Wie heeft tips? Toelichting: Met 11 maanden ik heb al flink geminderd. Rond de 13 maanden kreeg ze nog alleen 's avonds voor het slapen gaan en 's nachts. De avondvoeding hebben we er daarna afgehaald door haar door mijn man te laten voorlezen en naar bed brengen. Dat ging goed. Daarna heeft ze maandenlang alleen 1 tot 3 nachtvoedingen gekregen. Enige maanden geleden hebben we besloten haar 's nachts maximaal 1 voeding te geven. Dat is de allerlaatste voeding: 1 per etmaal, altijd in de nacht. Ze wordt dus meestal nog 1 of 2x wakker. De eerste keer voed ik. Bij de 2e keer gaat mijn man er even naar toe. Tegenwoordig wordt ze meestal nog maar 1x wakker. Wij zijn best moe en willen dat ze de meeste nachten gaat doorslapen. Ik weet dat het geen garantie is, maar ik denk echt dat ze gewoon wakker wordt, omdat ze gewend is aan die voeding. Even lekker bij mama drinken.... De laatste dagen drinkt ze overdag uit een gewone beker i.p.v. een tuitbeker. Ze drinkt daar veel meer uit. Eerst was ze namelijk een slechte drinker. Ze dronk zeer weinig. Nu gaan er hele bekers melk, sap, rooibosthee en water in! Dit lijkt ons een goed moment. Vooral mijn man wil stoppen met de BV. Het was ook nooit de bedoeling dat ik een langvoedster zou worden, al vond ik het uiteindelijk prima. Mijn man wil eigenlijk al een klein jaar dat ik stop. Het speelt mee dat wij eigenlijk al een jaar nog een kindje willen. We zijn aangewezen op IVF. Mijn (vorige) gynaecoloog wilde eerst dat ik stopte met BV, maar zag uiteindelijk geen probleem, omdat mijn luteale fase lang genoeg is. We hebben de afgelopen zomer cryo's (ingevroren embryo's) laten terugplaatsen, maar zonder succes. Ik denk dat het meer kans op succes heeft, als ik uitgeruster ben. Daarom denk ik toch dat mijn man een punt heeft en dat ik meer slaap moet hebben. En dat we de BV moeten beëindigen. Ik zou jullie dankbaar zijn voor je hulp!!
Ik kan je er niet mee helpen , heb nooit zo lang gevoed. Wilde je wel graag even zeggen dat ik het heel knap van je vind! Ik hoop bij mijn tweede zoontje ook lang te kunnen voeden. Succes met weer zwanger worden.
Ze krijgt nog 1 voeding van jou en dat in de nacht?? Vertellen dat ze nu groot is en dat de melk van mama op is dus dat ze uit een grote meiden beker kan drinken?¿? En dan niet meer geven en de eerste week niet meer gaan in de nacht.
@Hummeltje: maar 10 maanden BV is toch heel mooi?? Goed gedaan, hoor! Bij mij is het meer per ongeluk gebeurd dat ik al zo lang voed. Hoewel het heel lang prima was. @Kimmeding: dank voor je reactie, dat klinkt goed, maar ik ben bang dat ze het niet begrijpt en zich dan in de steek gelaten voelt. Het nieuwtje van het veel drinken uit de gewone beker is er al weer af. Vanmorgen heeft ze haar melk ouderwets weer eens nauwelijks aangeraakt! Een paar slokjes en klaar was het. Kennelijk vond ze het gewoon leuk om te oefenen en nu kan ze het.
Ik zou het persoonlijk alleen bewust stoppen op deze leeftijd als ze het ook begrijpt. Dat zal per kindje verschillen. Mijn oudste is met 23 maanden zelf gestopt doordat ik geen productie meer had door de zwangerschap. Zij gaf ook zelf aan 'bosje is op' en toen was het voor haar klaar.
Dank voor je reactie, Red!! Ik zou het liever ook op een natuurlijke manier laten plaatsvinden, dus of doordat mijn borsten stoppen of doordat mijn dochter zelf stopt. Maar geen van beide lijkt te gebeuren. Zelfs 1 voeding per etmaal of heel soms minder is genoeg om het op gang te houden. Helaas ben ik ook nog niet zwanger Wel denk ik dat het ze het kan begrijpen. Ze begrijpt namelijk ontzettend veel, vind ik zelf, en praat ook al behoorlijk goed voor haar leeftijd (in 2- en 3-woordzinnen). Maar als ik iets uitleg, dat haar raakt, dan is 1x uitleggen niet genoeg. Bijv. ze had op haar slaapknuffel gebloed (tand door de lip). Die moest écht in de was. Ze heeft 5 dezelfde reserveknuffels, maar deze ene is favoriet. Ik heb het uitgelegd, samen knuffel in een waszakje in de machine gedaan, zij mocht op het knopje drukken en later ook weer helpen hem eruit te halen en op het wasrek te leggen. Toch bleef ze 2 dagen om de knuffel vragen, hoewel ik duidelijk had uitgelegd dat hij nat was en moest drogen (Ze weet goed wat droog en nat betekenen). Als ik het weer uitlegde, dan accepteerde ze overigens wel een reserveknuffel.
ik heb mijn oudste zo 3 jaar gevoed! en heb een tijd geprobeerd te stoppen met de voeding door te praten er over met haar maar dat leverde alleen maar stress op. ook omdat ze snel mn bed in kroop en even bij me kwam drinken uiteindelijk heb ik mijn tepels afgeplakt met pleisters en verteld dat ze kapot zijn. Klinkt niet zo lief maar werkte wel voor ons! en nog steeds kruipt ze vaak bij me en wil mn borst knuffelen gewoon de geur en warmte voelen maar drinken hoeft ze niet meer
Oei, dat is wel radicaal... heftig!! Dus zelfs met 3 jaar begreep ze het niet Onze dochter kan nog niet zelf uit haar bedje komen en ik neem haar nooit bij ons in bed.
Je zou kunnen proberen om haar zo'n 2 weken er op voor te bereiden en papa er heen te sturen en misschien wat water laten drinken.
Hier is ze zelf met 26 maanden gestopt door de zwangerschap van mijn zoontje, maar met 24 maanden hebben we wel zelf de nachtvoedingen eraf gehaald. We deden dit idd door haar uit te leggen dat mama geen borstvoeding meer zou gaan geven als het donker is (en bij jullie dus helemaal niet meer). Als ze wakker werd dan ging ik erheen, gaf ik haar een dikke knuffel en na 2 nachten met vaak wakker worden was het klaar. Echter wil dat niet zeggen dat ze daarna nooit meer wakker worden of je dat ineens niet meer vermoeid bent hoor.
Ik ben nu ook aan het afbouwen, met dezelfde reden zo'n beetje als jij (IVF). Mijn kindje drinkt nog 1 x per dag, 's ochtends. Soms sla ik in de ochtend over, dat is als ik al op het werk ben als zij wakker wordt. Mijn vriend verzorgt haar dan en dan vraagt ze er ook niet om. Nu heb ik vier dagen achter elkaar aan niet gevoed: Nieuwjaarsdag wel 2 januari (vroege dienst) niet 3 januari (geen vroege dienst, maar snel gedoucht voordat ik maar haar ging en vast aangekleed. 4 januari (vroege dienst) niet 5 januari hempje, shirt lange mouwen en poncho aan toen ik har uit bed haalde. Als ik goed aangekleed ben waarbij ze geen decolleté ziet vraagt ze er nu vrijwel niet meer om. Op die manier heb ik ook de avond voeding eraf gekregen. Is dit voor jou ook misschien een manier om het te vergemakkelijken? Dus haar tijdelijk geen blote borsten te laten zien en ook geen snelle badjas aan te trekken omdat, iig mijn kindje, die snel open weet te trekken?? Ik vertel mijn dochter ook dat ze niet meer kan drinken omdat ik medicijnen moet gebruikten. Als ze dan toch 'doordramt' dan leiden wij haar af. Mijn kindje is nu anderhalf. Ik zou haar niet gaan negeren/laten huilen als ze 's nachts om jou roept. Wel zou je je man uit bed kunnen laten gaan en een beker met water als alternatief laten aanbieden? Dat hebben wij bij een vorige IVF gedaan toen ik niet mocht voeden en moest kolven & weggooien. Veel succes!!
Dank jullie wel voor jullie reacties! @Red & Maartje: ze heeft standaard een tuitbeker met water in haar bedje staat. Daar drinkt ze soms zelf uit (is-ie opeens half leeg 's morgens) en mijn man en ik geven haar daar soms ook water uit als ze 's nachts wakker wordt. (Soms wil ze eerst water en DAN nog borst!) @Maartje: misschien moet ik inderdaad 's nachts een trui aantrekken i.p.v. een badjas. Ik moet wel zeggen: ik slaap meestal in een T-shirt en doe dan 's nachts snel een badjas en sloffen aan als ik naar haar toe ga. Ze kan het T-shirt niet zelf oplichten. Ze heeft geen woord voor BV (omdat ze het al heel lang alleen 's nachts krijgt en wij dan zo min mogelijk praten), maar als ik haar niet wil voeden en zij wil dit wel heel graag, dan begint ze keihard te huilen en 'opaken, opaken' (=openmaken) te roepen en aan mijn badjas en T-shirt te trekken. (Dan breekt je hart wel... ) Dank voor het voorbeeld zoals jij het beschrijft. Op één of andere manier voel ik me wel gesterkt door te weten dat anderen in dezelfde situatie zitten. Ik vraag me nu nog af WANNEER ik ga stoppen. Mijn man is nog baanloos tot 15 januari, maar dan wil hij natuurlijk een goede indruk maken op zijn nieuwe werkgever... dus voor hem/ons is NU het moment. Onze dochter, echter, heeft in december veel meegemaakt: mijn schoonvader lag op sterven en stierf waardoor ze papa ruim een week nauwelijks zag, mijn moeder had borstkanker (wijzelf waren bezorgd en dat draag je over op zo'n kleintje), een langdurige verbouwing van de zolder (bijna afgerond) en natuurlijk sinterklaas, kerstboom, vuurwerk, oliebollen (allemaal dingen waarvan ik nu moet uitleggen dat ze voorlopig niet terugkomen). Na al die emotionele dingen kreeg ze een soort verlatingsangst waardoor we vaak 's nachts naast haar bed hebben gezeten. Daar zijn we nu net weer zo'n beetje mee gestopt. Dus voor haar lijkt het me eigenlijk wel rustig om nu geen veranderingen/spanningen te hebben. Maar ja, we hebben 3 maanden pauze gehad van onze cryo-terugplaatsingen. Ik wil eigenlijk graag rond 28 januari een blastocyste-terugplaatsing doen... Het duurt allemaal nog langer anders. Zou ze het begrijpen als we een systeem invoeren van 's morgens een stickertje krijgen als ze 's nachts niet gedronken heeft aan de borst?
OK, we hebben besloten,... SLIK... woensdag ben ik thuis, ga ik het uitleggen en gaan we stoppen met de BV... Ik vind het echt supermoeilijk.... Als ze nu zelf zou stoppen, zou ik er vrede mee hebben. We hebben een kinderwekker besteld en gaan haar ook aanleren dat als het schaapje slaapt, zij ook moet slapen. Is het schaapje wakker, dan mag ze ons roepen. In deze tijd van het jaar is het qua donkerte volledig onduidelijk of het 3 uur of 7 uur is... vandaar dat we daar nu voor kiezen. Hopelijk snapt ze het. Gisteren een voeding gehad om 22.00 uur. We vonden het eigenlijk te vroeg. Mijn man heeft daarvoor gezegd dat het één van de laatste keren was. Maar bij laatste keer denkt ze: voorlopig de laatste keer (als in: "allerlaatste rozijntjes" of "allerlaatste boekje" dus niet voor de eeuwigheid maar voor NU). Ze heeft trouwens wel daarna tot 6.40 uur geslapen (heel netjes) en vroeg 's morgens aan mij: "An kindjes?" (wat zoiets wil zeggen als: "zijn de andere kindjes nu ook wakker?") want ik wijs haar er wel eens op dat andere kindjes en papa's en mama's nu allemaal slapen en dat maakt nogal veel indruk op haar. Ik ga haar dus vertellen dat als het schaapje van de wekker slaapt, alle kindjes en papa's en mama's slapen en dat zij ook stil moet blijven... Oei, ik hoop toch zo dat het werkt! Tips en hulp blijven welkom!
Ach lieverd, wat een besluit. Doet zeer in je hartje, he... Dat van die kinderwekker klinkt wel handig! Ik ben benieuwd hoe het zal gaan. Hier gaat het stoppen nu eigenlijk wel vlotjes, voor mijn gevoel weer te vlotjes, te vlotjes... Ze lijkt totaal niet meer te talen naar de borst... Ik ben op dit moment trouwens ziek, misschien dat ik daardoor nu ook heel vlot geen stuwing meer heb? Gisteravond (ik had vanwege ziek zijn de hele dag in bed gelegen) bracht manlief kindjelief ff naa mij toe. Ik wilde haar zo graag even laten drinken. Ik bedoel, ik was er de hele dag niet voor haar geweest. Ik voelde me zo ziek dat ik ff pas op de plaats moest doen. Ik vond dus dat ze het wel ff verdiend had. Ik vroeg dus of ze de borst ff wilde. Ze leek het wel te willen. Ik mijn shirt omhoog.. Ze nam een hap zonder echt aan te happen en liet direct weer los en keek mij lachend aan. Het leek alsof ze niet meer wist hoe het moest (lijkt me niet het geval, heb eerder eens weken moeten kolven en toen wist ze daarna ook wel weer hoe ze moest drinken). Ergens hoop ik dat ze zichzelf er nu gewoon te groot voor vindt, ofzo.... Vanmorgen bij het uit bed halen heb ik haar geen borst aangeboden. Ik was weer aangekleed toen ik haar uit haar bedje haalde. Ik had een hoogsluitend shirt en een badjas aan. Ze probeerde niet de badjas open te trekken. Ik heb haar toen in bad gedaan. Later, beneden aangekomen en ontbeten en al werd ik er ineens een beeje verdrietig om dat ze niet meer wil drinken. Ja, dat is heel dubbel omdat ze van mij moet stoppen. Maar dat stoppen is bij mij enkel en alleen ivm de medicijnen die ik moet gaan gebruiken. Het heeft niets, maar dan ook niets te maken met van mijn kant te willen stoppen... Maar weer hetzelfde als gisteravond: tepel ff slapjes in de mond en weer los latend. Beetje raar lachen en weer verder met de Duplo... Ik ben verdrietig om het stoppen met de bv, maar hoop intens voor jou dat jouw kindje er ook nu mee gaat stoppen op dezelfde manier als mijn kindje. Het is een enorm verrot gevoel als je kindje zo graag wil, maar het kan om welke reden dan ook niet meer.... Ik heb dat zo ervaren toen ik een paar weken moest afkolven en weggooien... Het huilen en het graaien in mijn shirt ging bij mij door merg en been. Ergens voel ik me afgewezen nu ze er niet meer uit drinkt, al weet ik dat ze van mij juist moet stoppen, maar wat voelt dit dubbel zeg Het geeft mij wel weer een prettig gevoel dat het nu niet lijkt alsof ik haar wat onthou, we hebben nog geen strijd of huilbui gehad dat zij wil en ik niet kan geven. Ik twijfel of ik haar morgenochtend slaapdronken moet aanleggen om heel bewust afscheid te nemen van die laatste keer BV of dat ik het nu beter zo kan laten. Want stel dat zij na die laatste keer dan weer de slag te pakken krijgt en er de dagen erna wel een strijd van maakt??
Ja, je omschrijft het helemaal goed... dat doet pijn in mijn hart. En het gaat mij ook alleen om het (door)slapen en om de IVF, maar niet om het voeden van een bijna 2jarige. Eigenlijk kan ik daar nog steeds van genieten, al is het 's nachts. (Niet als ik heel moe ben, hoor..., dan ben ik blij als ik er weer in lig). Ik zie dat jij er ook mee worstelt. Moeilijk, hè? Lastig dilemma voor jou... nog 1x bewust afscheid nemen met de kans dat ze dan weer aan je badjas gaat trekken of nu echt helemaal stoppen nu ze er niet meer haar taalt... Ik mag haar nog 2x voeden en dan is het klaar Als het lukt... maar het moet lukken, want als we nu gaan rommelen, dan rekken we de pijn voor ons 2en alleen maar.
Wat moeilijk zeg! Sterkte!! @Maartje, in jou geval zou ik het laten. Nu zou je het alleen voor jezelf doen (en dat begrijp ik heel goed!) maar ik denk dat het voor haar zo beter is. M'n oudste weigerde met 1 jaar 5 dagen en ik voelde me ook erg afgewezen. Uiteindelijk stopte ze met 23 maanden door de zwangerschap en dat ging wat geleidelijker en ik wist dat het kon gebeuren dus had ik er ook vrede mee.
Als je die voeding eraf wilt halen en echt helemaal wilt stoppen zou ik zo helder mogelijk zijn. Naar mijn mening kunnen ze nog niet echt snappen dat er iets "over een tijdje" gaat gebeuren nl. Dus een formulering bedenken waar je echt achterstaat, zoals: Lieve schat, je bent nu geen baby meer, we gaan nu niet meer aan de borst drinken". En dan 's nachts wel naar haar toe, wel kort knuffelen, en dan heel duidelijk zijn. En even troosten als ze heel verdrietig is, dat mag natuurlijk. Misschien wordt ze boos, hier luisterde ze gewoon toen we de nachtvoedingen eraf haalden met 15 mnd oid. En liet zich lief terugleggen. Later wilde ze alsnog wel weer 's nachts drinken als ze zich niet okee voelde oid, maar jouw dochter drinkt niet meer overdag dus dat ligt dan wsl anders. Belangrijk is wel dat je echt vastbesloten bent en ook wilt doorzetten als ze zou protesteren, je kunt natuurlijk niet op haar begrip of acceptatie rekenen als ze voelt dat je twijfelt en het meer aan haar overlaat.
Hmmm, ik zie wel veel twijfel (logisch! Ik voed ook niet voor niets nog...) Een avondvoeding inlassen ipv de nacht kan niet met je behandeling samen gaan?
Leesvoer: Child-Led Weaning: It’s not Extreme; It’s Biological | Living Peacefully with Children Gaat niet over stoppen op verzoek van mama, maar staan er wel een paar voorbeelden van tussen. En verder zijn de emoties van mama zo herkenbaar... Mooi!