Ik ga het hier toch maar schrijven, ondanks dat ik bang ben dat mijn zusje misschien wel mee leest... Wij zijn nu vanaf december bzig voor ons eerste kindje. Door een kleine afwijking van de zwemmers lijkt het er op dat we daar nog minstens ander half jaar mee bezig mogen zijn. Nu heeft mij zusje met haa eerste dochter ook wat probleempjes gehad en heeft het geloof ik ook zo 2 jaar geduurt voor ze de zwangerschap mocht voldragen. Mijn zusje wil over een maand beginnen voor de 2de. Ik gun haar natuurlijk dat het niet nogmaals zolang hoeft te duren. Maar toch... Ik hoop dat ik volgende maand zwanger mag zijn,want dan weet ik zeker dat ik hoogst waarschijnlijk niet zwanger ben samen met mijn zusje. Vele zullen nu denken dat is juist toch heel erg tof en gezellig samen zwanger zijn? Dat kan gezellig zijn, maar ik weet dat mijn zusje zo wie zo wat beter ligt ( nee, lees anders ligt) bij mijn ouders. En ergens weet ik dat ik dan de zwangerschap van ons eerste kindje dan kwa " aandacht" van mijn ouders anders zou beleven dan wanneer ik alleen zwanger zou zijn. Ik gun haar dat ze snel zwanger mag worden van een broertje of zusje voor mijn nichtje, maar ik gun mijzelf een liefdevolle eerste zwangerschap waarin ik een beetje het middelpunt mag zijn... Heel verwarrend allemaal en misschien vinden sommige het wel raar dat ik het zo beschrijf. Misschien ben ik wel gewoon een enorme egoist?
nee dat denk ik niet! Ik denk dat ik hetzelfde zou voelen, op het moment dat je samen zwanger bent en jou zus een betere verstandshouding heeft met je ouders snap ik best dat jij aangeeft dat je niet samen zwanger wilt zijn! Je wilt genieten van alle aandacht, en dat is niet egoistisch vind ik, want blijkbaar zijn er meer dingen geweest waardoor jij je zo voeld! Ik snap jou wel Ik wens jullie beiden een snelle positieve test, en dat jullie beide appart mogen genieten van de aandacht
IK vind het ook niet raar hoor. Ik zou het ook helemaal niet zo leuk vinden om deze speciale aandacht van mijn ouders met mijn zus te moeten delen, ondanks dat we een prima relatie hebben.
O, de relatie met mijn zusje is ook zeker goed, heeft in het verleden ook wel eens een stootje gehad, maar is op zich goed. Dat is het niet, maar meer de gedacht dat als ik mijn ouders bel met " mama, ik heb hem voor het eerst gevoelt" dat ik dan na de leuke, lieve reactie gelijk een reactie er achter aan krijg van mijn moeder van " o, je zusje is gister naar de gyn geweest daar ging het zo en zo..." Dan is het net of er een waas over jouw geluk gelegt wordt...
Ik begrijp waar je het over hebt. Ik scheelde 3 mndjes met mijn zusje. Het is soms leuk en soms weer niet. Ik ben nog steeds bezig met de tweede ,zij heeft haar tweede al {gelukkig maar}. Ally
Voor deze zwangerschap heb ik een miskraam gehad, in de periode dat ik niet zwanger was maar weer aan het proberen was hoopte ik heel erg dat mijn zwager en zijn vrouw geen kindjes probeerde te maken. Ik was namelijk de eerste en vond ook dat ik het recht had om weer de eerste te zijn. Heel egoistisch en ik gun het ze van harte maar ja toch dat concurentie gevoel eerste kleinkind en meeleven met de zwangerschap enzo.. Dus ik begrijp je volkomen!
Dank jullie voor de reacties, zit hier al 2 weken mee dat ik mijzelf neit lief vind vanwege die gedachte, maar blijkbaar ben ik gelukkig niet de enige..
nee joh, je bent echt geen egoïst! Ik denk dat het geweldig is om alle aandacht van de aanstaande opa en oma te mogen krijgen, en als je die dan moet gaan delen, dan krijg je dus niet die volledige aandacht die jij en je kindje graag willen! en geloof me, je bent echt niet de enige die er zo over denkt hoor! ik denk dat alle moeders in spé dat hebben! x sizzel
Kan ik me goed voorstellen hoor. IK heb zelf geen zus (vind ik erg jammer, want leek me altijd veel gezeliger dan 2 broertjes), maar ik zou ook niet willen dat mijn broertje en schoonzusje (to be, want niet getrouwd) eerder zouden zijn. Hij wil wel, maar zij wil nog niet samenwonen/trouwen/kindjes. IK ben de oudste, ook het eerste kleinkind van m'n opa en oma (die nu 64 en 65 zijn) en ik wil ook de eerste zijn aan die kant van de familie die een kindje krijgt. Aan de andee kant heeft mijn nicht al en baby (maar die is 27, dus ouder dan ik, dus minder moeite mee). Ik zou het er wel moeilijk mee hebben als mijn schoonzusje straks pewr ongeluk zwanger zou worden, zeker omdat ik srtraks naar ronde 10 ga. En, heel eerlijk, ik wil dan wel wat aandacht als ik zwanger ben; deel ik liever niet. Ego he?
Nou eerder dan mijn zusje dat maakt mij niet uit, ik ben de middelste en mijn oudste zus heeft er al 10 jaar 2 ( nou ja 10 jaar 1 en 7 jaar 2) en mijn jongste zusje heeft er dus al 1 van 1 1/2 dus het gaat mij niet om eerste te zijn... Meer om niet samen te zijn...
Ik vind het heel herkenbaar. Wij hadden net aan mijn schoonouders verteld dat we zwanger waren (hun eerste kleinkind) en nu blijken mijn zwager en schoonzus ook zwanger te zijn. Ze lopen maar heel iets achter ons aan...Ik ben echt blij voor ze want de relatie is verder prima, ik gun het ze, maar diep van binnen vind ik het niet leuk om die aandacht te moeten delen...