Niet willen meewerken bij de dokter

Volgens mij heb ik je eerder tips gegeven wat betreft hooggevoelige kinderen. Lees je in over dit soort karakters, er zal je een hoop duidelijk worden.

 

Mijn dochter heeft dit precies zo en komen vaak weer onverrichte zaken weer thuis, helaas.
Ik heb dus hierin geen tips.
Wat ik al wel heb geprobeerd is een ijsje te beloven als ze goed haar best heeft gedaan maar werkt niet altijd.
Boos worden na afloop werkt ook niet.
Het van te voren goed met haar bespreken wat er gaat gebeuren en misschien een klein rollenspelletje heeft hier de laatste keer wel geholpen en dus was ze de enige die niet bang was voor d,r buisjes.
Dus dat kan je nog proberen.

 

Onze meid is makkelijker met dokters, maar misschien helpt het om juist niet af te leiden? Als je eerlijk bent over wat er gebeurt en waarom, dan heeft ze in ieder geval het gevoel dat ze je kan vertrouwen. Dus, als er een prik komt, eerlijk zijn. Dan weet ze ook dat je het meent als het niet zo is. (Ik was als kind als de dood voor artsen en prikken. Grootste "verraad" was dat mijn ouders me afleidden met een mooie poster en er vervolgens een prik in arm moest.) Wij tellen met onze meid dus af en laten haar met de andere hand flink in onze hand knijpen. En daarna tellen we weer af tot de prik voorbij is.

Wij leggen zo goed en zo kwaad als het kan uit waarom ze bij een dokter is, dat ze daar alles mag vragen, waarom een behandeling nodig is en wat de dokter gaat doen. Dit helpt meestal wel, ook bij vreemde artsen als we een keer naar de nachtpost moeten. We zijn er vrij eerlijk over allemaal.

Voorbereiden wil ook nog wel eens helpen. Een uurtje of twee van te voren doorspreken wat er gaat gebeuren. Dan komt het minder als een verrassing. Soms kan je een dubbele afspraak maken om je kind er even aan te laten wennen (bijvoorbeeld even bij de dokter in het oor kijken, of naar het hart luisteren).

Wel naar joh, kan me voorstellen dat je er enorm tegenop ziet om naar doktersafspraken te gaan!

 

Goeie tips!

Voorbereiden, niet te lang van tevoren en alvast oefenen met rollenspel. Dan kunnen ze het alvast een beetje eigen maken.

Verder zelf rustig blijven en steeds aangeven wat er gaat gebeuren. Gevoelige kinderen vinden nieuwe situaties moeilijk dus geef ze zo veel mogelijk info en laat haar inderdaad even de tijd nemen. Gewoon aangeven bij een arts dat jouw dochter wat tijd wilt.

Verder zal het lastig blijven hoor, mijn dochter werkte pas bij de vierde keer mee bij de oogtest. De inenting vorige week moest onder dwang en doktersbezoek worden grondig voorbereid.

Geef haar tijd, maak het visueel, oefen van tevoren en straf of beloon niet. Dat jij er voor haar bent is genoeg, zeker als je vertouwen in haar uitstraalt en haar niet dwingt of boos wordt.

Niet alles hoeft leuk te zijn en veel kinderen protesteren bij artsen, vergeet dat niet. Ze is pas 3.

 

Ik heb vreemde kinderen geloof ik. Hoe ziek ze ook zijn, zodra ik zeg we gaan naar de dokter, springen ze een gat in de lucht.
Kind had een week overgegeven, niet eten en drinken, urinekristallen in de luiere en alleen maar als dood vogeltje op de bank liggen... Bij de huisarts was het 1 brok energie en zo vrolijk als het maar kon. Sta je weer voor l*l als overbezorgde moeder

 

Iets wat ineens in mij opkomt buiten alles wat al gezegd is.
Heeft ze zelf een dokterskoffertje om mee te spelen. Wellicht daarmee samen aan de gang. Zij bij jou zodat ze ziet dat t niet eng is

 

Dat deden wij trouwens ook voordat ze echt naar de dokter zijn geweest. En ze zijn fan van het boek tip de muis gaat maar de dokter

Het verbaast mij trouwens wel dat ze niet bang zijn voor de dokter: ze hebben 5 weken na hun geboorte in het ziekenhuis gelegen aan infusen e.d. en kregen daarna 8 maanden lang elke 4 weken een inenting

 

Deels herkenbaar.
Mijn dochter dan krijst niet ze vind prima ook bloedprikken, oren kijken maar.. Ze laat niet zich kijken lichaam of vasthouden door niemand.
Ze krijst schopt en gilt. Je kan uitleggen wat je wil maar onze dermatologen konden haar niet nakijken, homeopaat ook niet.

Ik heb geen idee wat ze dan denkt hihi maar tja dat is zo.
En met bloedprikken en oortje etc uitleg is voldoende maar ik moet niet zo uitleggen als bij baby/kind: ze wil het helr verhaal: met wat, hoe, wat gebeurd met bloed erna, waarom etc.. Dus ik neem altijd ruimte tijd voor uitleg en herhal dat paar keren.

Helaas met "lichamelijk" werkt dan niet
En hier artsen kijken ook raar en zeggen van : is ze altijd zo?!?!!
Ehum.. Nee maar ze wil niet en als ze niet wil dan helpt niet ander vastbinden dat helpt wel meesta wil ze alles en bloedprikken vind ze heeelijk maar ze houd niet dat ze word vastgehouden of dat ze moet uit kleren of wordt naar haar lichaam gekeken of zo

 

Nee hoor, standaard hier! Flinke koorts - altijd in het weekend natuurlijk of 's nachts - en bij de nachtpoli helemaal opgeknapt. Laatst drie weken achter elkaar op zaterdagavond! Krijsen van de oorpijn, benauwd en een keer koorts... En niks bij de arts. Die keek ons na de tweede keer wel een beetje scheef aan ☺️

 

He jakkes!! Moet ze nu nog een keer terug?

 

Fijn dat ze al voor een deel heeft meegewerkt, super toch?

En de rest, tsja, zijn ook geen leuke onderzoeken. Laat het gaan en besteed er niet teveel aandacht aan. Ze heeft het toch hartstikke goed gedaan?

 

Mijn dochter vond die oren ook verschrikkelijk. Wij hebben inderdaad tot in den treure geoefend thuis. Mijn dochter was bang voor pijn. Ze hebben een keer buisjes gezet toen er een ontsteking zat, dat was niet fijn voor haar (natuurlijk wel onder narcose). Maar nu ze snapt dat kijken met een lampje geen zeer doet...net als luisteren met een stethoscoop...gaat het stukken beter.
Ze mag zelf zeggen welk oor en mag tegen de dokter zeggen als ze even pauze wil. Nu hebben we ook een kno arts die super is.

Laat je zelf ook niet gek maken, als ze in de gordijnen klimt bij wijze van...dan is dat maar zo. Ik werk in de zorg, ook wel met kindjes. Een kindje wat bang is of het heel spannend vindt is geen probleem. Wij vinden het ook wel eens spannend om naar een dokter te gaan toch? Ze je eigen gevoel aan de kant, ze is nog maar 3, het komt vanzelf dat ze zich gaan gedragen bij de dokter. Als je er echt last van hebt en ze.moet nog vaker naar de kinderarts, benoem het een keertje. Misschien kan je een keer een pedagogisch medewerker van het ziekenhuis spreken over tips en trics. Of samen met haar een afspraak voorbereiden.

 

Ik denk dat het helemaal niks met hoogsensitief oid te maken heeft. Ik denk dat het hartstikke logisch is dat een kind het niet leuk vindt om naar de dokter te gaan die aan iets gaat zitten waar ze veel pijn aan hebben. En als ze dan al tig bezoekjes hebben moeten brengen aan de dokter die niet erg plezierig waren dan is het toch niet raar dat ze gaan stijgeren?
Maar lastig en vervelend is het wel, zowel voor jou als voor je kind.
Inderdaad goed voorbereiden, vertellen wat de dokter gaat doen en ook waarom en dat de dokter helpt om van de pijn af te komen en beter te worden.
Onze kinderen zijn gelukkig nog nauwelijks bij dokters geweest buiten het cb, maar volgende week moet ik toch even heen met de oudste ivm vermoeden van bloedarmoede. Ik heb haar uitgelegd waarom ze even naar de dokter moet en of ze het goed vond dat ik dan even ging bellen voor een afspraak.
Ik mag niet eens met een oorthermometer in de buurt komen als ze koorts heeft en naar een sinaspril kijkt ze of het vergif is. Die ene keer dat ze ziek is is het dus goed kijken of ze nog alert is, voldoende drinkt etc want meer kan ik niet. Nu maar hopen dat de dokter wel iets mag..