Ik moet toch even vertellen dat ik vanavond mijn beste vriendinnen gewoon glashard heb voorgelogen. Of, nou ja, ik heb gewoon heel wijs mijn mond gehouden en er een beetje omheen geluld. We waren samen aan het klussen bij een andere vriendin en het gesprek kwam op kinderen, stoppen met de pil, partners die ineens wel willen (terwijl ze eerst wilden wachten). En mijn vriendin zei nog: "Ik zou het zo raar vinden als een van jullie ineens zwanger was" (zij heeft al kinderen en twijfelt over nog een, terwijl nog allemaal aan het begin van een carriere staan en wat langer wilden wachten dan zij). En ik zei dus niks. Ik wilde het wel van de daken schreeuwen, maar ja, ik heb het mijn familie nog niet verteld en dat kan ik niet maken vind ik. Ik heb gewoon een beetje gedaan alsof mijn neus bloedde en hun gevraagd en wat algemeenheden gezegd (ja, iedereen om ons heen wordt zwanger he, en we zijn al bijna 30...). Maar ze weten wel dat wij niet al te lang meer willen wachten, dus dat hoefde ik gelukkig niet te zeggen. Dat ik al sinds afgelopen zomer geen pil meer slik, weten ze alleen niet... Ik vraag me echt af wat ze zeggen als ik over een paar weken ineens zeg dat ik zwanger ben (en al zoveel weken). Misschien worden ze wel kwaad zelfs... Nou, ik denk het niet, maar het is natuurlijk wel een beetje raar. Oh... wat erg zeg dit... Ik sta nu zelfs op het punt dat ik het liefst niet met mensen afspreek die ik het eigenlijk wil vertellen (vriendinnen, mijn zusje), omdat ik dan moet liegen of verzwijgen. Ook in verband met wijntjes (ik hou namelijk heel erg van wijn!) Ik denk dat we de onthulling maar moeten vervroegen, want hier is geen houden aan! Liefs Lindangel
haha vind het knap van je hoor.. dat je het kan verzwijgen.. is mij niet geluk.. toen ik een positievetest in handen had belde ik direct mijn moeder.. en savonds nodigde ik wat vriendinnen uit om het te vertelen! eigenlijk had ik het ook liever eerst 12 weken stil gehouden.. maar dat lukt me toch niet! zou niet bang zijn dat je vriendinnen boos worden.. want het is jou eigen keuze om de eerste 3 maanden af te wachten! en je bent niet de enige! maar kan me voorstellen dat je het moeilijk vind! succes! en gefeliciteerd met je zwangerschap!
Eerst en vooral gefeliciteerd met je zwangerschap ! Ik zou er inderdaad ook niet mee inzitten dat je vriendinnen zullen boos reageren. Ik wachtte ook om het ze te vertellen. En toen waren ze natuurlijk des te meer verrast. Ik heb toen echt hele leuke reakties gekregen. Dus niet mee inzitten.
ik hebhet een week voor me kunnen houden...het voelde allemaal goed...dus waarom wachten tot 12 wkn ...tis zo leuk als je mensen ziet reageren...zeker als ze het niet verwachten
Daarom heb ik het ook heel vroeg verteld, kon het echt niet voor me houden. In elk geval niet voor vriendinnen en familie. Ik dacht maar zo, mocht het misgaan weten ze ook waarom je verdrietig bent. Vind het zo vreemd dat mensen dat niet mogen weten.
Mijn neste vriendin en ouders weten het. Voor de rest van mijn vrienden en collega's hou ik de schijn op. Ze zullen het echt wel begrijpen dat ik het niet meteen heb verteld.
Ik heb het toen ook echt niet geheim kunnen houden. De dag van de test heb ik het vertelt aan een select gezeldschap. (ouders, schoonouders en tweelingzus) Mijn gedachte was dat die personen ook de mensen zouden zijn met wie ik mijn verdriet zou willen delen mocht er iets mis gaan. Pas na 12 weken hebben we het van de daken geschreeuwt.
Ik heb het ook pas met 12 weken aan mijn vriendinnen verteld (aan familie al eerder) en er waren er ook een paar bij die zeiden: waarom vertel je dat niet eerder? Mijn antwoord? Omdat het jou niets aangaat die eerste weken! Ik vind ze heel lief, maar als het misgaat hoef ik op weinig steun te rekenen (kreeg ik de vorige ker met de doodgeboorte van mijn dochter ook niet) dus waarom zou ik het ze dan wel vertellen? Dus ze mochten lekker wachten. Gemeen? nee hoor, ik mag zelf weten wat ik vertel en wat niet. En als je vriendinnen boos worden, zou ik dat alleen maar heel raar vinden.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik kan me voorstellen dat het lastig is om het niet te vertellen, maar je moet gewoon doen waar jij je zelf goed bij voelt toch?
Lekker voor jezelf houden hoor als je dat wilt. Mijn man had liever niet dat ik het gelijk vertelde omdat we al een keer een miskraam hadden gehad en dat wekt ook nooit zoveel begrip op. Dan krijg je van die dooddoeners als ach je weet in ieder geval dat je zwanger kan worden enzo.... Maar op een gegeven moment viel het bij mijn vriendinnen wel op dus heb ik er een paar stiekum een mailtje gestuurd en gezegt hoe of wat en of ze het nog even stil wilden houden. Gaf mij toch wat meer rust.