dat ze alles voor anderen verpest (althans zo voelt het voor ons) Bel je haar op met de vraag of ze zin heeft om mee te gaan naar waar dan ook. Dan heeft ze geen geld en wil ze dus niet mee, goed eigen keuze dan niet. Maar nu met sinterklaas :x We vieren dit (sinds Kylian er is) met beide familie's samen, dit omdat we weinig familie hebben (2 opa's en oma's en dus oom en tante). Het eerste jaar hebben we lootjes getrokken en dat vond ze leuk, totdat het cadeautje kopen niet zo makkelijk ging. (nee ze had mijn moeder getrokken en die zet altijd op het cadeautje - Maakt niet uit ). Het tweede jaar begon ze voor die tijd al te mopperen en melde ze dat ze geen gedichtje ofzo ging maken (prima is ook geen verplichting). Aangezien ze haar man had getrokken heeft hij zelf een cadeautje voor zichzelf gekocht omdat ze geen zin had om wat voor hem te kopen. Gek genoeg snapte ik haar probleem wel, hier moet ik ook binnen een maand tijd 3 cadeau's voor Jan verzinnen (verjaardag, sinterklaas en kerst). Vorig jaar begon ze voor die tijd al tegen mij en mijn schoonmoeder te melden dat ze 15,- veel te veel geld vond (voor het lootjes trekken) en dat het 10,- moest worden want anders konden ze het niet meer betalen. Goed het bedrag werd dus verlaagd. Toen vond ze het geen goed idee dat het bij mijn schoonouders werd gevierd omdat volgens haar de kamer te klein zo zijn, we te dicht op elkaar zouden zitten enz enz. Op de dag zelf heeft ze in een hoekje zitten te bokken (chagie kijken bijna nergens op reageren). In het afgelopen jaar is ze naar de huisarts geweest en daar kwam dus uit dat ze depressief is en kreeg ze medicijnen. Maar naast de medicijnen doet ze niets (geen gesprekken met wie dan ook helemaal niets) en elke keer weer andere medicijnen proberen omdat de vorigen na bepaalde tijd geen effect meer hebben. Maar het lijkt er wel op dat ze denkt dat ze met alles weg kan komen nu. Zo kwam ze in oktober al bij mij om te vertellen dat ze geen lootjes meer wilde trekken omdat ze het niet konden betalen en ze toch nooit een leuk iemand trok (aangezien er maar 5 anderen zijn buiten haar zet je toch wel aan het denken wie ze dan niet leuk vind). Dus ik in de telefoon en iedereen vond het niet erg om een jaar geen lootjes te trekken. Alleen dan is het feest wel heel erg kaal en dus kwam het voorstel op tafel om dan een klein buffetje te maken (gewoon wat stokbrood, salade en wat vlees). Goed weer in de telefoon en ja ze ging ermee accoord en de kosten zouden gewoon gedeelt worden. Toen kreeg ik een telefoontje met welk vlees ik ervoor moest kopen, ze wilde karbonade, schnitzel, varkenslapje met die kruiden enz enz. Heb haar toen uitgelegd dat dit niet de bedoeling was, gewoon wat kleine stukjes vlees (worstjes, rolade, drumstickjes van dat werk). Was ze niet erg blij mee maar goed. Nu heeft ze aan mijn schoonmoeder gemeld dat ze niet gingen meedragen in de kosten omdat het toch spul was wat hun niet zo lekker vonden. En dat we niet moesten denken dat ze lang zouden blijven want daar had ze ook geen zin in. En dat ze volgend jaar ook geen sinterklaas meer wilde vieren, dat wij dat maar met ons eigen gezin moesten doen en dat het schandelijk was dat wij van de rest van de familie verwachten dat ze het met ons mee vierden (incl. cadeau's). Mijn man natuurlijk wit heet, en die wilde het dus inderdaad niet meer vieren volgend jaar (gewoon omdat ze zo aan het zeuren is). Heb het de volgende dag gewoon aangekaart bij hem en verteld dat ik niet van plan ben het plezier van sinterklaas voor ons en de opa's en oma's te laten vergallen door haar. Het is verdorie zo erg dat mijn schoonvader zijn afscheidsfeestje van het werk heeft laten verplaatsen naar een ander restaurant omdat zij weigerde te komen als hij het in het oorspronkelijke restaurant zou vieren. Ik snap heus wel dat het niet makkelijk is voor haar maar krijg sterk het gevoel dat iedereen nu maar aan het buigen is om haar tevreden te houden. Wat vinden jullie, met haar 'nukken' meegaan of niet. Dit is namelijk de eerste keer dat ik met depressie enz in aanraking kom en heb dus geen flauw idee of dit 'normaal' gedrag bij het ziekte beeld is of niet. Groetjes Anita
Heb het hele verhaal gelezen...maar het is me nu niet duidelijk wie deze vrouw is? Een tante van je? Maar ik vind dat jullie al genoeg dingen voor haar hebben veranderd. Denk dat je het haar nooit naar de zin kunt maken. Dus ga gewoon doen wat jullie willen...en als ze het niks vind...dan doet ze maar niet mee.
Ik lees even met je mee, want ik herken echt alles wat je zegt. Waarschijnlijk is mijn zusje ook depressief en alles wat je doet is niet goed. Het moet altijd op haar manier of niet. En iedereen gaat er maar in mee omdat ze bang zijn dat ze anders weer de hele tijd chagrijnig is, maar hier is de maat ook bijna vol, toe hoever kun je meegaan?!
wat een zeur maar mensen die depressief zijn kunnen echt overal om zeuren en vaak kunnen ze er echt niks aan doen en hebben ze het niet echt door...maar ik zou dr gewoon links laten liggen en het zonder haar doen...wie is haar en ze eigenlijk?
Waarom heb je die dingen gedaan? Uit je hart om deze vrouw te helpen of omdat je vindt dat het moet en je geen schuldgevoel wilt hebben? Ik zou zelf mijn grens heel duidelijk aangeven. Het is natuurlijk hartstikke rot dat iemand depressief is, maar je hoeft niet alles te doen en laten voor die persoon, tenzij je het zelf echt uit de grond van je hart wilt. Vertel haar het maar, wees eerlijk over hoe je je voelt. De rest is aan haarzelf.
ehm, ik heb toch een hoop depressieve mensen gekend, o.a. mijn ex was jaren depressief. maar dit gedrag herken ik niet hoor, dit vind ik gewoon egoistisch. los daarvan, ook voor mensen met een depressie zijn er grenzen. je kunt niet altijd met haar mee gaan en bovendien raakt ze er wel erg aan gewend zo, dat ze haar zin krijgt.
Volgens mij haar zus(je) Ik heb er wel begrip voor. Deze mensen zien alles zwart/wit. maar toch zijn er grenzen hoor. Heeft ze wel in de gaten dat ze zo bezig is? Misschien met haar praten? Ze zit niet goed in haar vel en dat is al vervelend genoeg. Al moet ze niet haar hele omgeving meetrekken. Ze zal het vast allemaal wel niet zo bedoelen. Pfttt... toch bewonder ik je geduld. Want dat is hoe dan ook een hele opgave om rekening met dit te houden. Echte tips heb ik niet. Mijn vader was jaren depressief en die heb ik op den duur maar eens goed de waarheid verteld. Waar hij me nu nog dankbaar voor is. Het is voor de omgeving vaak net zo lastig als voor de persoon wat er last van heeft. Succes. sommige dingen zoals dat restaurant dat zal ik dus niet gaan veranderen voor haar. Het is het feest van hem en daar moet ze zich maar aan aanpassen anders moet ze maar thuisblijven toch? Sterkte! x
Nou, ik ben zelf ook depressief geweest, maar daar heeft dit gedrag niet veel mee te maken volgens mij... En al is iemand depressief, dat betekend echt niet dat je in alles mee hoeft te gaan hoor....
Dit gedrag vertoon mijn schoonzus al jaren dus je raakt er ook aan gewend. Maar nu komen mijn kinderen in het gedrang en dan wordt het toch wel een heel ander verhaal. Mijn man heeft haar hier al vaker op aangesproken maar het lijkt niet echt tot haar door te dringen. Ze is eigenlijk alleen vrolijk als ze geld heeft en dat vooral uit kan geven. Het grootste probleem is gewoon dat onze grens bereikt is en we dit het liefste op willen lossen zonder onze hele kleine familie in 2-en te splitsen (want als het haar niet zint dan komt ze gewoon niet meer en dat is voor ons niet zo heel erg maar vind het zo ontzettend zielig voor mijn schoonmoeder omdat die dan door haar voor de keuze gezet gaat worden breken met dochter of met je zoon) Groetjes Anita
precies dit heeft niet zoveel met depressief zijn te maken hoor...maar gewoon aso, ego zeg maar.. Iemand die echt depressief zal juist sneller met iets toestemmen (kost teveel moeite om tegen te werken namelijk dus kies je de makkelijkste weg) lachen voor / naar de buitenwereld en ondertussen van binnen wegkwijnen is mijn ervaring.. jezelf niet belangrijk genoeg vinden om voor te "strijden" of je mening te uiten, it's too much work... Ik denk dat ze een flinke schop onder haar lieftallige kontje nodig heeft ipv steeds haar zin geven, maar das mijn mening hoor.. Ik heb een bordeline schoonmoeder dat is meer wat je omschrijft boven en heel lastig want dat wisselt zich extreem af..
Nou hier ook iemand die depressief is geweest. Maar wat ik hier lees, heeft volgens mij niks met depressief zijn te maken hoor. Dat is gewoon een die haar zin persee door wil drijven. En als haar dat niet lukt gaat ze gewoon bokken.. Misschien is het tijd dat iemand haar es ff gaat wakker schudden..
Ik ben zelf depressief. Ik heb daar medicatie voor en ik ben samen met mijn man in therapie gegaan. Wat die vrouw die kan met de depressie te maken hebben, maar het komt op mij over alsof ze dat nu als vrijbrief gebruikt. Ze klinkt meer als iemand die alles wil hebben zoals zij het wil, en is het dan zover dan is het ook niet goed. Wat ik zou doen is grenzen trekken, tot hier en niet verder. Kan ze niet normaal doen op een familie ding, dan hoeft ze ook niet te komen. Ik heb met mijn families afgesproken dat als ik gewoon netjes op tijd aangeef dat ik niet wil meedoen met iets, dan is dat prima. Maar als ik ja heb gezegd, dan blijft het ook ja, en niet meer terug krabbelen. Dit geeft mij veel rust en zij weten ook waar ze aan toe zijn.
Futloos, niet veel willen doen, onzekerheid, eenzaam voelen, niet makkelijk kunnen beslissen, liefst thuis blijven, heel ongemakkelijk voelen als ik alleen over straat moet, dit waren de punten waardoor bij mij depressie vast is gesteld. De depressie vd persoon waar het hier over gaat, dat kan ook misschien door geldzorgen komen?? Omdat je zegt dat ze blij is als ze geld heeft en uit kan geven. Ik zou proberen rustig met haar te praten, als dit net werkt zou ik haar gewoon even negeren, Dan merkt ze vanzelf dat ze fout zit/zat. Althans dit hoop ik anders is het gewoon haar karrakter geworden en zal dit moeilijk te verranderen zijn. Mijn karakter is na de depressie ook veranderd maar niet zo nadelig gelukkig.
Kan verschillen. Maar idd vaak futloos, somber, weinig actief zijn, minder eetlust of juist meer, juist veel of juist heel slecht slapen....
Ik vraag me ook wel af wie deze vrouw is? Depressiviteit is een ziekte, mensen kunnen daar (vaak ongemerkt en ongewild) heel egoistisch van worden. Het is heel erg om depressief te zijn, maar... dat wil niet zeggen dat jullie dit gedrag maar moeten tolereren. Wees gewoon eerlijk, dat getuigd ook van respect naar haar toe. En wie weet ziet ze in dat dit niet de juiste manier is om met jullie om te gaan.
Je schoonzus klinkt meer als een vewend nest.. Ik denk dat je nu op het punt bent dat je man eens een hartig woordje moet spreken met haar. Benoem wat haar acties met jullie doen zonder haar aan te vallen.. Daarnaats benoem je dat de gezelligheid van sint/kerst etc nu wordt verpest door haar gedrag en uiteindelijke de kinderen hier onder leiden.. Het wordt tijd de je schoonzus volwassen wordt! En een gesprekje met je zwager? Misschien heeft dat zin?!