Even van me afschrijven en hopelijk heeft iemand wat wijze raad. Natuurlijk ben ik hardstikke trots op mijn ventje en ben ik heel blij dat mijn grootouders dol op hem zijn maar sinds de zwangerschap al gaat het alleen nog maar over de baby. Nooit krijg ik meer de vraag hoe het met mijzelf gaat en nu hoorde ik onlangs ook van de rest van de fam dat de kleine zowat alles is waar ze over praten Gelukkig begrijpt iedereen het wel hoor maar ik merk toch dat er ondanks dat (ook bij mij) een beetje irritatie door ontstaat, wat een fijn kereltje het ook is, hij is natuurlijk niet voor iedereen het centrum van het universum haha. Ik had gehoopt dat het met de maanden wat af zou zwakken maar het lijkt eigenlijk alleen maar meer te worden. 'T is mijn schuld niet enzo, maar ik voel me toch wel een beetje verantwoordelijk en vroeg me af of iemand weet hoe ik dit het beste aan kan pakken zonder ze voor het hoofd te stoten. Alvast bedankt
Lekker laten genieten. Ze zijn zo te horen vol van hun achterkleinkind wie weet hoelang dat nog zal zijn. Dus lekker laten genieten. Ze zijn dus duidelijk echt vol van jouw kindje.
Ik snap eerlijk gezegd het probleem niet zo. Wat is er nu mooier dan grootouders die helemaal weg zijn van jouw kindje?
Ik ben er ook heel blij mee dat ze zo dol op hem zijn hoor! 'T "probleem" is meer dat ze in hun enthousiasme hun kleinkinderen veel minder aandacht schenken en ook met hen alleen nog maar over de baby praten ipv over henzelf enzo ^^' die voelen zch dus en beetje genegeerd/achtergesteld. Niet dat ze het me kwalijk nemen (gelukkig haha, want had het toch gevraagd) maar ik merk dat ze ermee zitten en zou er graag wat aan doen. Aan de andere kant zijn ze zelf ook oud en wijs genoeg om hun mond open te trekken maar ik denk (net als ik) een beetje bang ze te kwetsen.
Ik zou er geen familiedrama van maken (dan wordt het allemaal heel erg veel erger, weet ik uit ervaring).
Sorry, maar wat een onzin, laat die mensen lekker. Als anderen er echt zoveel last van hebben moeten ze daar niet jouw probleem van maken maar zelf oplossen.
Snap het eigenlijk best wel.. je wil niet dat er een voorkeursbehandeling is. Ondanks je trots bent, zijn er ook nog anderen, en andere dingen om over te praten.. Ik denk alleen dat je er vrij weinig aan kunt doen. Misschien zelf overschakelen naar een ander onderwerp..?? Of de aandacht op de andere kinderen zetten.. Maar misschien als ze daarna snel weer terug vallen op je kleintje.. bestaat de kans dat je je alleen nog maar meer gaat irriteren.. Weet niet of het wijsheid is er iets over te zeggen.. denk dat ik het zou laten.. maar ik snap op zich je punt wel.. lastig..
Ik snap je ook niet. Laat die mensen lekker genieten van hun achterkleinzoon en neem zelf een stapje terug, het kan namelijk zo over zijn. Ik vind het muggenzifterij, waar kun je je druk over maken het is notabene je eigen kind.
Heb je het al eens aangekaart? Gewoon zeggen dat het je opvalt? Waarschijnlijk hebben ze het niet eens door.
Mij. Neef heeft het inmiddelsvoorzichtig aangegeven, arme oma half in tranen, maar ze snapten het heel goed. Extra op het hart gedrukt dat we niet boos zijn, gek op ze zijn en het heel fijn vinden dat ze zo trots zijn, maar dat we soms gewoon eventjes een verhaal over onszelf met onze opa en oma willen delen helemaal opgelost. Bedankt!
Ja dat was het mij persoonlijk raakte het niet zo heel erg maar ik vond het toch rot voor de rest, mijn broer ging daar dan op visite en hoorde dan niks anders dan verhalen over zijn neefje, ook wanneer hii iets wilde vertellen oid. 'T is allemaal geen wereldramp ofzo maar wel een tikkie lastig. Ben blij dat het nu opgelost is. Opscheppen doen ze sowieso al genoeg daar tussen ale andere oudjes als ik de verhalen mag geloven hahaha.
Ik snap het wel, maar laat ze lekker genieten en gun ze dat ook. Mijn moeder vergeet gewoon mij een kus te geven en gaat direct op kleindochter af. Prima, ik maak er lekker grapjes over, zodat ze weer even bij de tijd is. Misschien kun jij ook zoiets doen.
Ik herken het ook. Grootouders lijken alleen nog oog te hebben voor de kleinkinderen. Mooi om te zien, ze zijn er heel gek mee en apetrots. Maar soms wil je even iets zelf kunnen vertellen of, en dat vind ik veel belangrijker, mijn broer en schoonzus die kinderloos zijn ook hun verhaal laten doen. Dan voel ik me bezwaard als de focus alleen op onze dochter ligt. Voor de rest is het alleen maar leuk om te zien hoe trots ze zijn.