Alles fout doen?

Nou... als hij nu ook hele dagen thuis is, dan mag hij best zn handjes eens even gaan uitsteken. Ik ga er van uit dat jij nl over een paar weken weer gaat werken ?? Zolang hij zonder werk zit, zal hij toch echt wat meer moeten/kunnen gaan doen in de huishouding.
ik snap dat hij nu in een "rouwperiode" zit odmat hij zonder werk zit, maar dat betekent niet dat al het werk in huis nu op jouw schouders landt.

 

Ik zou eens goed met hem gaan praten. Praat over jouw gevoel, je verwachtingen, vraag wat hij voelt als jij hem "tips" geeft. Is hij onzeker, depressief..? Even een echt goed gesprek.

Een baby krijgen is heel leuk enzo, maar kan heel zwaar zijn voor een relatie. Zeker als er ook nog zoiets speelt als werkloosheid. Je kunt heel makkelijk langs elkaar gaan leven als je niet duidelijk met elkaar communiceert.

Wat ook kan helpen om hem vertrouwen en een nuttig gevoel te geven is hem een dagje alleen laten met de kleine

 

Inderdaad met elkaar praten.

Wat ik wel heel herkenbaar vind in jouw verhaal is, dat je je afvraagt of het ook niet aan jou ligt.
Na mijn bevalling ben ik echt 6 maanden helemaal kierewiet geweest van de hormonen. Ik dacht dat ik normaal functioneerde, maar achteraf gezien was ik in die tijd helemaal niet realistisch.
Ook met regelmaat e.d. dat komt vanzelf goed en daar wordt je ook vanzelf makkelijker in. Maar geef het de tijd. En vraag deze tijd aan je vriend om beide aan de situatie te wennen.

 

Ik denk toch dat praten t belangrijkste is en jullie relatie kan redden. Vaak hoor je dat als er niet meer gepraat wordt t fout gaat. Ik zou hem toch nog eens confronteren en dan ook vragen of hij t niet meer ziet zitten ofzo. Ik zou ook aangeven dat je t zo niet meer trekt. Dat hij veel bij zn ouddrs is is toch miss een soort van ontlipen...

Suc6

 

Oef wat lastig zeg, zeker als hij niet wil praten.. Toch is dat wel enorm belangrijk want op deze manier gaat het niet goedkomen natuurlijk. Misschien is het een optie om hem een brief te schrijven zonder verwijten, maar met jou gevoelens erin. Misschien als hij dat leest is dat een opening voor een gesprek?

Ik zie trouwens niet in waarom je niet naar een verjaardag zou kunnen? Ik nam, en neem, de kleine overal mee naar toe. Zijn ritme (eten, slapen enz.) gaat daar gewoon verder.

 

heb wel eens een stuk gelezen over vaders die onbedoelt jaloers zijn op de baby.
Alle aandacht gaat daar heen.
En klinkt een beetje depri misschien voelt hij zich niet man genoeg? nu hij niet financieel voor zijn gezin kan zorgen?

Maar dannog... vind echt dat die wat moet doen. Hier in huis zou dan echt niet gebeuren en dat weet me vent ook

 

Werkloosheid kan rare dingen doen met mensen. Heel gek maar hèt kan mensen zeker in tijden van crisis en weinig vacatures erg hard raken. Daarbij sluipt het er in dat mensen een beetje lui worden en onverschillig, ik denk zeker bij mannen

Ik heb een uitzendbureau gehad, verkocht ongeveer 6 maanden geleden ivm zwangerschap. En ik heb veel mensen kapot zien gaan aan ontslag en langdurige werkloosheid. Ook heb ik in het verleden re organisaties door gevoerd en het is heel heavy.

Ik kan me goed voorstellen dat en werkloos en vader worden praktisch tegelijk in tijden van crisis een enorme impact hebben op een vader !

Ik weet niet of hij veel solliciteert ! Maar een tip van mij als een werkgever een vacature heeft waar hij interesse in heeft laat hem persoonlijk het cv en motivatie brief afgeven ipv cv mailen! Klinkt eng maar je onderscheid je van de rest en dat is wat werkgevers bij blijft. Heb je een klik ! Dan zal hij je niet gauw vergeten en maak je altijd meer kans.

Sterkte ik zou wel met hem praten maar ondanks dat het belachelijk is wat hij doet. Hele dag niets te doen hebben en dan ook nog " prinsessen gedrag " vertonen ! Maar ik kan het wel begrijpen.....

 

ik denk idd dat zijn werkloosheid hem flink in de weg zit en hij door de stress erg prikkelbaar is, alles (te) persoonlijk en aanvallend opvat en het dan (onterecht)op jou afreageert.

Een goed gesprek om helderheid te krijgen lijkt me een goed plan.

 

Ik denk ook dat het de combi van alles is. Jullie moeten samen wennen aan het leventje met de kleine, maar hij is natuurlijk ook mopperig omdat hij geen werk heeft.

Hier merk ik ook dat sommige opmerkingen over de kleine verkeerd vallen als ik een bepaalde toon gebruik. Zoals met die luier, dat zou hier ook verkeerd vallen. En nou is de mijne echt niet zo snel aangebrand normaal. Dan kan ik beter voorstellen om het af te maken, zodat hij X kan gaan doen. Of even nonchalant erlangs en dan met een lolletje "zo, anders mag papa je straks ook nog in bad doen"..

Hoe dan ook.. Praten is in ieder geval een goed idee. En niet op het moment dat het oploopt, maar juist tussendoor, als je elkaar even niet dwars zit. Als je niet meer kunt praten, dan moet je toch echt eraan gaan werken..

 

Heej heel herkenbaar dit.
Mijn kleine man is nu 5,5 maand oud en op het begin ging het ook heel goed met mn vriend, hij hielp goed mee en was druk met de kleine. Helaas veranderde dit snel en werd mijn vriend heel passief.

Ook ik gaf heeel veeeeeel 'tips' als hij iets voor mij deed. Zelfs bij de vaatwasser uitruimen gaf ik wijze raad. Hier lag dan ook het aard van het probleem. Ik bemoeide me teveel met hem als hij iets voor mij deed. Zelfs als hij een luier verschoonde stond ik er met mijn neus bovenop.

Mijn vriend en ik hebben een goed gesprek hierover gehad, en ik kwam er zo achter dat ik wel erg bezitterig was. Ik heb moeten leren dat hij het ook goed kan! Luiers verschonen, badje etc. en laat hem nu gewoon zijn eigen ding doen. En als er iets is wat ik zelf anders zou doen, dan laat ik dat maar zo. Iedereen heeft zo zijn eigen maniertjes toch?

Ik snap dat jij je voelt alsof alles op jouw schouders terecht komt, maar misschien als je je vriend meer steunt (hij is immers net ontslagen, en opeens veranderd zijn hele wereld!), en de goedbedoelde tips achterwege laat, dat het beter gaat?

Groetjes

 

Ik zou stoppen met 'tips' geven. Mijn man zag dat ook als kritiek. En jou manier om dingen met de kleine te doen hoeft natuurlijk niet de beste manier te zijn.
En idd... praten. Spreek je gevoelens en verwachtingen uit en probeer een eigen leven op te bouwen. Vrienden, sport.