Hoi meiden, Ik ben na 5 ICSI pogingen nu voor de 3e keer zwanger. Na 2 miskramen zijn ze er in de 4e ICSI poging achter gekomen dat ik heel veel NK-cellen in mijn baarmoeder heb, die de vorige 2 keer de embryo (rond deze periode) hebben afgestoten. Nu ben ik aan allerlei medicatie en Itralipid infuzen om dat hopelijk tegen te houden. Vrijdag en zaterdag was ik licht misselijk. Gisteren was ik heel erg misselijk. En vandaag... bijna niks. Mijn borsten zijn een week lang al gevoelig (niet heel erg, een beetje maar), maar vanmorgen leken ze iets minder gevoelig te zijn (maar misschien zit dat wel tussen mijn oren). Bij het inbrengen van de Utrogestan merkte ik dat mijn baarmoedermond ietsje zachter aanvoelde en dat mijn baarmoeder weer minder ver naar achter gekanteld lag dan de afgelopen dagen. Ik wéét dat dit allemaal heel normaal kan zijn, maar ik word gek van die onzekerheid... Ik probeer écht te genieten en te vertrouwen op mijn lijf, maar ja, dat heb ik twee keer eerder gedaan... Vandaag enorm druk geweest op mijn werk, heel veel sjouwwerk moeten verrichten. Heb geen zware dingen getild, maar wel druk geweest. Vervolgens aan het eind van de dag weer spijt. Is dit hoe het de hele zwangerschap zal blijven, die verschrikkelijke onzekerheid? Hebben jullie ook wel eens dat je de ene dag wel misselijk bent en de andere dag niet? Komt er meer vertrouwen na een echo, of pas bij 20 weken, of pas bij levensvatbaarheid? Hoe ging het jullie af? Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen!
Hoe meer echo's je krijgt en controles, en hoe meer je de baby gaat voelen, hoe zekerder je je gaat voelen.. Het begin is echt heel onzeker vind ik ook. Misselijkheid komt inderdaad ook met ups en downs, mijn vorige zwangerschap van week 6 tot 16 ongeveer misselijk geweest waarbij het de ene dag beter ging dan de andere. Nu met 5 weken alleen nog maar wat vlagen van misselijkheid gehad.
Hier precies hetzelfde. Eergisteren goede echo. Vanmorgen ineens geen symptomen meer. Dus al enge gedachten. Halfuur later ineens veel spugen en nu weer niks behalve moe. Vertrouwen hebben in je lichaam is erg moeilijk.. Sterkte!
Ik heb geen icsi traject gehad, maar wel lange tijd met onvruchtbaarheid gezeten (6 jaar) en 2 miskramen. Toen ik uiteindelijk zwanger was, was ik ook vreselijk onzeker (ondanks hele heftige misselijkheid). Elke keer voor een echo of een afspraak had ik het idee dat ik wel te horen zou krijgen dat het mis was. Zelfs toen ik al aan het bevallen was nog... Ik vond het wel fijner toen ik mijn kindje voelde bewegen, dan heb je tenminste nog een indicatie dat het wel goed zit. Wat betreft de misselijkheid en symptomen, dat kan idd alle kanten opgaan. Kan ene dag minder zijn en de andere dag meer. Hoop dat het gevoel van zekerheid voor jou snel wat meer wordt!
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik heb drie miskramen gehad, deze zwangerschap heb ik ook utro gebruikt de eerste twaalf weken. Gelukkig bleek bij ons viermaal scheepsrecht te zijn. Het begin is gewoon waardeloos en onzeker. Ik herken jouw gevoel maar al te goed. En nee, dit zal niet negen maanden zo doorgaan. Je vertrouwen groeit met de week, als je de termijn van je laatste miskraam voorbij bent en al helemaal zodra je de kleine gaat voelen. Maar voor vrouwen als wij zal een zwangerschap nooit meer een roze wolk zijn ben ik bang. Daarvoor weten wij te goed wat en dat het fout kan gaan. Wat mij erg hielp was vrede hebben met het feit dat ik onzeker en bang was, dit ook van mezelf accepteren. Want zodra ik me tegen dit gevoel ging verzetten en proberen om het niet te voelen ging ik me alleen maar slechter ging voelen omdat ik het niet kon voorkomen. Probeer zo veel mogelijk leuke dingen te plannen om de tijd tussen de echo's door te komen en als je het niet meer trekt bel je je verloskundige of gynaecoloog en vraag je om een extra echo. Doet hij/zij dit niet, boek je een pretecho. Het komt wel, echt waar! Knuffel en nogmaals gefeliciteerd.
Heel herkenbaar! Maar 1 miskraam gehad, maar wel heel lang op iedere zwangerschap moeten wachten, waardoor je doodsbang bent weer lamg te moeten wachten . Bij mijn dochter 12 weken bang geweest. Alleen na 20 weken echo weer in hoop en vrees geleefd. Nu weer bang om het te verliezen en dan weer bang voor de 20 weken echo. Zwanger zijn is hier bijzonder, maar ook heel moeilijk. Je tast in het duister en hebt geen idee wanneer het licht wordt. Maar wat magnolia zegt, je moet je er een beetje aan over geven. Anders maak je het jezelf zo moeilijk. Hier werkt dat voor mij ook. Zijn dagen dat ik continu pieker en het even moeilijk heb, maar kan het wel veel beter naast me neer leggen. Ik kan de situatie niet veranderen. Moeder natuur heeft het nu in handen en moet er op vertrouwen dat het doet wat nodig is. Sterkte en toch geniet! 🍀🍀🍀
Bedankt voor jullie reacties meiden! Fijn om te lezen dat jullie het ook herkennen en ervaren hebben dat je je elke dag anders kan voelen. Ik merk ook wel dat het vertrouwen langzaam moet groeien. Na die dag waarbij ik niks voelde, was ik de volgende dag kotsmisselijk en weer gerustgesteld. Ik probeer me er dan ook aan over te geven. Aan de andere kant merk ik wel dat het lastig blijft. Nu weer twee dagen totaal niet misselijk en vandaag weer een paar keer krampen gevoeld. Die heb ik vorige week ook een paar keer gevoeld en ik weet dat het waarschijnlijk gewoon met de groei te maken heeft. Toch ben ik dan weer huiverig dat mijn NK cellen bezig zijn de embryo af te stoten. Dus ik probeer het zo veel mogelijk los te laten, maar het zal vast met ups en downs blijven gaan. Over 3 weken hebben we de eerste echo. Hopelijk worden we dan gerustgesteld en zien we dan een hartje kloppen!
Jeetje wat moet je lang wachten op dr eerste echo. Ik heb deze gehad met 6.4.. Maar ja meteen na de echo weer de onzekerheid.. T blijft gewoon killing die eerste weken.
@zonnetje2015: klopt, maar dat ligt aan onszelf hoor. Wij gaan 4 weken op vakantie naar Italië, en rijden halverwege de vakantie even op neer naar Düsseldorf voor het infuus en de echo. Als we niet op vakantie waren, had de echo vast ook wel een week eerder gekund.