Hebben jullie ook partner ook al kinderen uit een vorige relatie?

Toen ik mijn partner leerde kennen (inmiddels 24 jaar geleden) had hij een dochter van net 5 jaar oud. Zulke problemen als jij nu beschrijft hebben wij niet direct gehad, maar ik had het geluk dat haar moeder verder relatief positief tegenover onze relatie stond.

Wel heb je op deze leeftijd gewoon nog inbreng in hoe jullie relatie zich ontwikkelt. Jij laat dus nu toe dat zijn dochtertje jou "wegstoot", vermoedelijk door de verhalen van haar moeder. Dat moet je niet toelaten. Wanneer jullie samen een uitje hebben gepland, dan ga jij gewoon mee. Gewoon normaal doen, niet extra aanhalig naar zijn dochter toe, maar wel gewoon haar betrekken en jezelf niet laten wegduwen. Je "laat" het gebeuren dat zijn dochter tussen jou en je partner komt te staan.

 

Dat lijkt me heel lastig.
Ik heb zelf een vriend en ik heb twee kinderen van mijn ex. Een dochter van 7 en een zoon van 5. Wij zijn nu 3,5 jaar bij elkaar dus de kinderen waren nog erg jong toen mijn vriend erbij kwam.
Vanaf het begin hoort het erbij voor ze en hij heeft net zoveel zeggenschap als ons. Mijn ex doet niet moeilijk en onze relatie is als een vriendschap, hij drinkt ook regelmatig een biertje met mijn huidige vriend.
Ik ben blij dat ik niet kan meepraten over deze situatie maar ik denk dat jou huidige vriend/man wel iets kan doen in deze situatie. Zijn dochter moet jou accepteren en jij gaat gewoon overal mee naartoe. Je hoort erbij! En ze moet ook luisteren naar jou, dat kan hij haar ook duidelijk maken. 5 is een lastige leeftijd en ze krijgen goed in de gaten dat ze je kunnen bespelen met bepaalde opmerkingen. Niet laten gebeuren dus!
Succes het komt vast goed

 

Hier helaas geen positief verhaal. Mijn man heeft een zoon van (ik denk 15 of 16 jaar) en zijn relatie met die moeder is nooit goed geweest, er is nog altijd twijfel of het ook wel echt zijn zoon is. Maar goed, hij zag hem al vrijwel nooit, 1 a 2 keer per jaar, en toen kreeg zij te horen dat hij een nieuwe relatie had, hij had mij leren kennen. Toen is het helemaal bergaf gegaan. Ik was zijn "Limburgse hoer", en die zoon heeft dit ook een keer tegen mij gezegd. Ik was 16 toen ik mijn man leerde kennen en heb toen ook geen blad voor de mond genomen en ben toen verhaal gaan halen. Dit heeft de zaak alleen maar verergerd. Omdat mijn man zijn zoon nooit erkent heeft en omdat zij opnieuw trouwde op een gegeven moment is het contact helemaal verwaterd. Hij mocht zijn zoon alleen zien als ik er niet bij was. Die vlieger ging voor mijn man niet op. En je raad het al, hij heeft zijn zoon nu al 10 jaar niet meer gezien. Onlangs heeft zijn ex nog eens contact gezocht en kreeg mij toen aan de telefoon. Toen ze vroeg wie ik nu weer was heb ik gezegd "zijn Limburgse hoer" dezelfde van 13 jaar geleden. Ze heeft toen opgehangen en later terug gebeld. Mijn man was er toen ook snel klaar mee, als zijn zoon hem wilt zien is hij welkom, maar met mij erbij. Toen ze durfde te vragen voor geld heeft mijn man heel duidelijk gezegd dat hij dan eerst een dna test wilt om na te gaan of het wel zijn zoon is, want mw ging vreemd en het is nooit duidelijk geweest wie de echte vader is. Mijn man had haar het vreemdgaan toendertijd vergeven en wilde dolgraag vader zijn, maar toen de relatie alsnog op de klippen liep heeft mw een tijdje volgehouden dat hij toch niet de vader is.

Zoals je kunt lezen, een hele soap. De zoon hebben we trouwens niet meer gezien, ook niet na t contact met zijn moeder.

 

Natuurlijk is het niet verkeerd om hen vader/dochtertijd te gunnen, maar je er helemaal "buiten" houden is niet dé manier om haar jou te laten accepteren.

 

Jeetje wat vervelend. Heb je al eens samen met je verloofde en zijn dochter om tafel gezeten om er over te praten en je gevoel uit te leggen? Ook tegen over zijn dochter. Je mag best zeggen wat het met je doet natuurlijk.
Ik heb ook een bonus dochter en ik moet zeggen dat ze me in her begin ook heel erg heeft uitgetest. Maar door dar haar vader en ik samen een front zijn en mekaar steunen en goed met elkaar op 1 lijn liggen gaat het goed maar hebben ook regelmatig met haar om tafel gezeten.
Nu heb ik een bonusdochter die het liefste nog met me mee wil naar me werk. Tis voor zon kleine meid vaak ook een verandering waar ze aan moet wennen.
Maar wat voor mij het belangrijkste is, de tijd samen met haar vader. Ik ga soms bewust niet mee zodat ze ook momenten met haar vader alleen heeft. Vergeet namelijk niet dat ze ineens moet delen met een andere vrouw