Ik ben benieuwd hoe jullie omgaan met de zegening van een extreem gevoelige baarmoeder . Hier al vanaf 13 wk thuis ivm harde buiken. Nu is de boel inmiddels zo gevoelig dat ik eigenlijk alleen maar kan zitten en liggen en niet te vaak op moet staan etc. Anders is het een garantie voor een avond harde buiken. Zittend dingen doen als knutselen gaat redelijk maar dan moet ik op de bank gaan zitten en niet aan tafel. Aan tafel ga ik snel steeds naar voren zitten, waarbij ik m'n buik aanspan, en weer harde buiken krijg. Alles is uitgesloten, heb geen infecties ( zoals in de zw bij ons zoontje), geen verkorting van de cervix, en de kleine doet het perfect. Blijft dus over een extreem gevoelige baarmoeder, waarschijnlijk door een combi van aanleg, flinke groei, stress ( ivm eerder verloren kindje) en een meisje wat ook wel heel druk is. Ik vind het lastig om op de dagen dat mijn man er niet is rust te vinden en rust te houden. Daarbij blijft de angst op de achtergrond sluimeren, vind het een eng gevoel. Hoe gaan jullie hiermee om? Tips en gezelschap welkom
Hier ook een hele gevoelige baarmoeder. Niks wat het echt kan oplossen of makkelijker kan maken. Houd gewoon rekening met jouw lichaam en de grenzen die het nu aangeeft. Succes!
Hier ook erg snel harde buiken, en ook een dame die het al flink op haar kleine heupjes heeft.ik masseer het meestal even weg, en een lekker gevoel is anders, maar heeel erg vervelend vind ik het ook weer niet.
Ik heb ook een zeer gevoelige baarmoeder, in mijn vorige zwangerschap ook veel harde buiken maar ze hebben bij nooit gezorgt voor ontsluiting, zat tot de inleiding potdicht... Maar lijkt me echt lastog als je dusdanig heb dat je niks kan doen...
Ik had ook een gevoelige baarmoeder bij de eerste zwangerschap met veel harde buiken. De verloskundige gaf (na een controle) aan dat dit vaker voorkomt, maar dat zolang het niet regelmatige harde buiken zijn om de paar minuten zoals weeen, ik me er geen zorgen over hoefde te maken. In dat geval was de kans niet groot dat ze over zouden gaan in vroegtijdige weeen. Wel raadde ze me aan iets meer rust te pakken, een warme kruik kan helpen tegen de verkramping, of paracetamol tegen de pijn. Maar ik hoefde niet thuis te zitten en niks te doen. Ik mocht gewoon blijven werken, al raadde ze me wel aan wat extra pauze te nemen zodat het niet te zwaar werd. Later in de zwangerschap werd het overigens beter. En ik ben op een normale termijn bevallen.
Dank voor jullie reacties! Ik weet dat het in principe geen kwaad kan, maar ik ben eerder met 18.4 weken bevallen van een zoontje, en had voor die tijd heel veel harde buiken. Voor mij staan harde buiken dus heel erg daarmee samen. Ook al doet het deze keer niks op de baarmoeder hals toch vind ik het doodeng. Door die angst krijg ik weer meer harde buiken wat het natuurlijk in stand houdt. Het is op zich niet pijnlijk maar als ik er veel achter elkaar heb ( zoals afgelopen weekend elke 5 min continue) gaan die spieren wel echt zeer doen. Rust neem ik al. Doe eigenlijk niks meer. Als ik jullie begrijp kunnen jullie wel nog ea blijven doen?
Bij mij drukte de verloskundige inderdaad op mijn hart: doe rustig aan, het is niet niks voor je lichaam dat je zwanger bent, maar zolang ze niet regelmatig als weeen komen hoef je je geen onnodige zorgen te maken. Ik begrijp dat het in jouw situatie makkelijker gezegd is dan gedaan, maar ik zou proberen de rust te vinden en de stress daarover wat los te laten. Verder inderdaad, gewoon wat doen en niet meteen het ergste denken als je weer een harde buik krijgt. Ik merkte dat afleiding juist ook prettig werkte, en ik niet bij iedere verkramping dacht: ojeee, weer een harde buik. Hopelijk gaat het bij jou met een aantal weken ook beter, dan is het vanzelf eenvoudiger om het wat los te laten.
Ik probeer het nu idd te zien als iets wat erbij hoort, maar wel een teken is dat ik even moet gaan liggen of zo. En daarmee gaat het nu al een paar dagen goed. Maar verder doe ik dus echt heel weinig, geen huishouden of boodschappen, alleen opstaan om eten en drinken te pakken en 1x per dag rij ik naar m'n paard om die te knuffelen. Verder merk ik ook dat m'n buik erg groeit momenteel, dus hoop idd dat het over een week of zo weer wat beter gaat. Maar ben bang dat her wel gevoelig zal blijven.
Hoii Madelein je kent mijn verhaal al wel een beetje maar hier ook iemand met extreem gevoelige baarmoeder. Vanaf 12wkn al harde buiken dn vanaf 16wkn fiks. Vanaf toen halve dgn gaan werken. Vanaf 26wkn nog minder gaan werken 2 halve dgn. Merk het gelijk na een werkdag helaas.. Vrije dgn lig ik voornamelijk plat op bed of op de bank. Hooguit wandeling van 15min met de hond. Merk dat ik laatste wkn iets rustiger onder ben nu in verder in de zwangerschap ben en de vele harde buiken geen invloed gehad hebben. Rechtop zitten lukt niet lang dus kijk voornamelijk tv en lees tijdschriften. Als je van handwerk houdt is haken of breien dan misschien niet iets voor je dat kan liggend en werkt ontspannend. Sterkte Madelein!
Hier kon ik eigenlijk meteen na de positieve test bijna niks meer. Kon amper op mijn voeten staan van de pijn, de vk dachten ook meerdere keren dat ik een miskraam kreeg. Maar gelukkig bij elke zwangerschap is het beter gegaan (waarschijnlijk gewend onderhand ) maar vanaf week 30 gaat het weer veel slechter. Ik weet dit dus ik luister erg goed naar mijn lichaam en ga vooral niet over de grens heen, want dat moest ik 2 dagen later nog bezuren. Dus dat is het enige wat ik jou kan meegeven, veel rusten, niet over je grens gaan en veel warme kruiken.
@miekje: ja idd ken je verhaal wel een beetje. Wel knap dat je nog halve dagen werkt! Hier ben ik nu ook gestopt met de 2 uurtjes pc werk die ik deed. Ik moet er toch een half uur voor in de auto en vervolgens nog het hele AMC door om op mijn afdeling te komen. Durf het niet meer. Rechtop zitten lokt het bij mij idd ook uit. Op de bank, wat onderuit, knutselend gaat goed, maar aan tafel lukt al niet. Ik ben 2 dagen geleden begonnen met beestjes en wolkjes enzo maken van vilt. Ik wil daar een mobile voor boven de wieg van gaan maken . Dus idd Freubelen is een goede tip! Verder van de week een netflix abbo afgesloten, ben de tlc Discovery en nat geo ook wel zat inmiddels. @aboe: jemig dat is helemaal snel idd. Had je zoveel pijn van je harde buiken? Ik rust idd veel, heb 1 uitje per dag en dat is een kort auto ritje naar m'n paard. Daar ben ik dan een half uurtje op de been, heb ik gelijk wat beweging gehad. Maar als ik thuis ben moet ik wel even liggen. Wat ik zo frustrerend vind is dat ik me verder heel goed voel en genoeg energie heb, maar kan er niks mee. Maar ja alles om dit meisje gezond op de wereld te krijgen!!
Vervelend is dat he, bah! Heb je wel een beetje hulp thuis? Rij je nog steeds? Hier ook heel veel harde buiken. M'n man heeft een paar uur zorgverlof en m'n moeder komt twee dagen in de week om te helpen. Vind het heel moeilijk om hulp aan te nemen, maar als het er voor kan zorgen dat de baby langer blijft zitten is het fantastisch. Iedere week is meegenomen nu. M'n andere twee kinderen zijn allebei prematuur geboren. M'n dochter is lekker druk, maar ze kan al goed zelf lopen, dat is echt fijn. Verder probeer ik niet te veel te tillen, en als we gaan wandelen doe ik het op m'n gemakje. Maar na een dag als vandaag (verjaardag) heb ik heel erg veel pijn. Je doet dan toch meer op zo'n dag. Ik hoop dat je rustig aan kan doen, en dat je hulp hebt. Liefs
Hey! Nee rij al weken niet meer, stapte er tot vorige week alleen nog even op om een rondje te stappen, voor het gevoel. Trainde hem wel nog vanaf de grond, maar dat doe ik nu ook niet meer. Ik heb geen hulp, mijn man doet alles. Boodschappen, stofzuigen en de was. Schoonmaken probeer ik nog wel te doen, in etappes. Vandaag de wastafel en het bad gedaan. Dat gaat dan wel prima. Was opvouwen lukt me ook nog als manlief alles op bed gooit voor me. Arme kerel.. Maar hij doet het met liefde gelukkig! Het scheelt dat wij nog met z'n tweeën zijn. Ik hoef dus verder niks met een ander kindje. Daardoor kan ik wel echt rust nemen als het me lukt daar aan toe te geven. Maar ben zo'n draaikont van mezelf dat dat niet meevalt. Hier tellen we ook elke week af. Morgen mogen we het 20 wk dansje doen . Dan nog 4 weken tot het levensvatbaar is, kan niet wachten!! Jij ook rustig aan doen he?! Goed te lezen dat je het zo goed geregeld hebt allemaal. Hopelijk blijft dit kindje nog heel lang veilig in je buik!
Ja het is dan verleidelijk om dan even te gaan droogstappen ofzo, maar je weet maar nooit. Verstandig dat je het even niet doet, maar wat zal het moeilijk zijn he! Je bent gelukkig voorbij de termijn van je zoontje he, dat is toch zo'n enorme moeilijk mijlpaal . Krijg je veel extra controles nu? En mag ik vragen wat er in je vorige zs is gebeurd?
Ja idd. Ik vertrouw die bolle van mij volledig hoor, zou zo opstappen als ik geen last van m'n buik zou hebben. Heb hem al sinds hij een half jaar oud is en zelf zadelmak gemaakt en beleerd dus we kennen elkaar door en door. Idd voorbij de termijn van ons zoontje, heerlijk. Zat daar enorm tegenaan te hikken. Tuurlijk mag je dat vragen. Ik had toen de hele zwangerschap, vanaf een week of 9, al harde buiken en veel buikpijn. Uiteindelijk met 17 weken en 6 dagen ontsluitingsweeen gekregen en opgenomen. Ik had toen al 4 cm ontsluiting en uitpuilende vliezen. Met 18+4 bevallen. Achteraf bleek ik een infectie met GBS in de placenta te hebben gehad. Waarschijnlijk is de bacterie via de bloedvaten van m'n blaas naar de placenta gegaan ( de bacterie werd rond 13 wk uit m'n urine gekweekt) en daar gaan woekeren. Uiteindelijk dus met fatale gevolgen. Deze zwangerschap loop ik uitsluitend bij de gyn. Ik heb vanaf 12 wk elke 3 wk kweken en cervix metingen gehad en alles blijft schoon en dicht! Dus het lijkt erop dat de harde buiken die ik in de eerste zw had niet eens van de infectie kwamen. De artsen zijn meer dan tevreden over hoe het gaat gelukkig.
Hallo ladies, Ik herken veel van wat jullie zeggen... Hier ook een prikkelbare baarmoeder. Dit heeft in 2012 tot de vroeggeboorte van onze dochtertjes geleid. Achteraf bleek mijn bm de groei van een tweeling 'gewoon ' niet te trekken. Helaas werd mij verteld dat bij een dergelijke vroege termijn je dus echt geen regelmatige weeën hoeft te hebben om wel ontsluiting te krijgen. Ik bleek daarbij een zwakke baarmoederhals te hebben en heb mijn Volgende zwangerschap een cerclage en regelmatige metingen plus wekelijkse proluton spuiten gehad.. Toen heel veel angst gehad, wat ook doorwerkte in een nog meer geprikkelde baarmoeder. Wat voor mij het beste weerkte was me gewoon overgeven aan het niks kunnen en maar aftellen.... De angst was toen zo overheersend dat ook vrijwel niks me interesseerde. Heb ook paarden, maar zelfs die konden me niet echt meer boeien. heb weken plat gelegen, 10tallen keren in het ziekenhuis gezeten midden in de nacht omdat ik dacht dat het weer misging. Uiteindelijk bevallen met 38 weken. Nu ik opnieuw zwanger ben merk ik dat ik veel rustiger ben, kan me er ook beter aan overgeven. Weet dat het al een keer goed gegaan is, dus dat ondanks alle harde buiken mijn lichaam het wel kan. Die gedachte helpt erg veel... Deze keer heb ik weer een cerclage, maar ervoor gekozen om geen metingen te hebbenvan bmh. Uiteindelijk gaf dat toch meer onrust dan rust.... Dus ik herken jullie angst goed... .. Merk dat het hier het beste weerkte om me over te geven.. En idd veel uit handen geven aan partner, ouders en schoonouders.. En maar accepteren dat m'n huishouden momenteel niet gaat zoals ik zou willen...
@trotter: wat naar om te lezen dat jij ook kindjes bent verloren . Maar ook heel fijn om te lezen dat het daarna wel goed is gegaan! En nu ook al weer 32 wk, super! Idd overgeven lijkt het beste maar het is soms zo lastig. Helemaal omdat je niet ziek bent of zo. Voel me af en toe echt een werkloze nietsnut daardoor. Net gezellig visite gehad van m'n zus en kids maar nu gelijk weer harde buiken dus lig weer even plat. Gelukkig is mijn man thuis vandaag dus die kan me even voorzien van eten en drinken .
Ik zie bij jou TS en andere heel verdrietige dingen in de handtekening, wat verschrikkelijk! Ik heb een goede tweelingzwangerschap gehad maar door alle kilo's (35, en ik ben geen grote dame) veel gelegen. Je conditie wordt er helaas wel heel slecht van. Enige tip die ik heb is om een paar sessies met een fysio te boeken om simpele oefeningen te krijgen om je ledematen wel los te houden. Dat is absoluut niet inspannend hoor.
@klaasje: fysio durf ik nu ( nog) niet aan. Het is momenteel zo gevoelig. Maar idd volgend jaar is een sportschool abonnementje geen overbodige luxe. Gelukkig heb ik geen aanleg om dik te worden, alleen m'n spieren zijn erg slap en weg. Verder vandaag een drama hier. Heb ook flink last van m'n darmen en dat lokt volgens mij ook weer harde buiken uit. Nou ja morgen weer een dag.
De fysio oefeningen zijn juist voor spieren en banden . Gewicht ben je zo kwijt, ik was die 35 kilo ook zo kwijt. Maar stilliggen is echt slecht, straks heb je problemen met je bloedvaten, bedlegerige zwangeren horen namelijk bloedverdunners te spuiten.