Mijn verlof zit erop en volgende week ga ik weer beginnen met werken (halve dagen) en ik zie er best wel tegenop. Het is nu 'al' 4 maanden geleden dat onze dochter* is geboren en toch heb ik nog zoveel verdriet. Er komt ook nog bij dat ik in t ziekenhuis werk waar dus ook geconstateerd is dat ze is overleden en waar ze ook geboren is. Ik werk bij de receptie en zal dus regelmatig dikke buiken zien voorbij komen en gelukkige moeders met hun kindjes zien vertrekken. Zagen jullie er ook zo tegenop om weer te beginnen? En hoe is dit achteraf gegaan??
Hey meis, Ik vind het lastig om me in jouw situatie te verplaatsen. Ik ben bevallen met 23 weken en 2 dagen, dus voor de 24 weken..... en daarmee geen recht op zwangerschapsverlof. Ik ben na een maand weer begonnen met halve dagen en zag er niet tegenop. Ik kan me wel voorstellen dat hoe langer je eruit bent, hoe moeilijker het weer is om te beginnen. Ben je wel al wezen buurten? Dat hielp mij...... ik ben 2 weken na de bevalling bij kantoor langs gegaan en heb m'n verhaal gedaan, dus toen ik weer aan het werk ging, kon ik ook echt aan het werk (en dus m'n zinnen verzetten). Wat ik me ook kan voorstellen is dat het lastig is om gezellige gezonde zwangeren te woord te staan, maar aan de andere kant je kan er ook niet omheen. Zelf heb ik er geen last van om andere zwangeren te zien (jij was natuurlijk wel al een stuk verder in je zwangerschap!)...... alhoewel ik het wel irritant vind als er in mijn omgeving meiden zwanger raken..... dan vind ik het zegmaar niet eerlijk dat ze me inhalen (maar dat is een ander verhaal en eigenlijk gewoon een irritatie hoor, maak me niet TE druk erom). Weet je waarom ik er denk ik niet zoveel moeite mee heb? Omdat ik niemand gun wat wij hebben meegemaakt...... en misschien omdat ik ergens ver in m'n achterhoofd ervan uitga dat een gezond kindje nog even op zich laat wachten. Nou, ik hoop dat je wat aan m'n verhaal hebt, ik wens je in ieder geval heeeeel veel sterkte volgende week! Gaat vast goed komen! Knuffels!!!!
Hoi Luvv, Ik kan er nog niet heel veel van zeggen (ben pas weer twee halve dagen aan het werk geweest) 4,5 week na mijn bevalling. Maar ik heb qua wennen dezelfde ervaring als vivian, dat eerst een paar uur 'buurten' en je verhaal doen helpt alvorens je echt weer werken gaat. Dan heb je de confrontatie al gehad en mag je ook volschieten en hoef je je vder niet nuttig te maken. Ook ik had geen recht op verlof (geboorte A* met 22 wk en 4 d) maar ik wil ook niet langer thuiszitten. Lange termijn ervaringen kan ik je echter niet geven. Ook ik heb geen moeite met zwangere vrouwen (werk ook in het zh dus zie ze ook langskomen) met denk ik dezelfde reden als Vivian. Mocht je er echt moeite mee hebben dan kun je je leidinggevende misschien vragen of je (een deel van de tijd) andere werkzaamheden mag doen zodat je rustig aan de confrontatie kan wennen. Op mijn afdeling zijn ze vrij flexibel, maar het moet qua werk natuurlijk wel kunnen. Succes en veel sterkte volgende week! Als je je verhaal kwijt wil ben jenaltijd welkom. Knuf, J10
Ik kan er gelukkig niet over mee praten maar met jou argumenten lijkt me dit behoorlijk zwaar!! Jeetje,heftig zeg... Kan me helemaal voorstellen dat je er als een berg tegen op ziet. Ik wil je heel veel sterkte wensen. *knuffel*
Jee wat zijn jullie sterk. Echt respect. Ik was na 4 weken echt nog een wrak. Bij de bedrijfsarts vandaag barstte ik bijna meteen alweer in huilen uit. Het heeft er ook mee te maken dat we heel graag weer zwanger willen worden en dat tot op heden nog niet gelukt is. Ben net weer ongesteld geworden en merk dat ik er dan slechter aan toe ben dan de rest van de maand. Niet dat een nieuwe zwangerschap het gemis goed maakt en t verdriet weg zal doen laten gaan, maar het is wel weer een beetje geluk en verwachting. We zullen wel zien hoe t volgende week gaat. M'n 1e dag is ook een soort van 'buurt' dag. Ik ben over dus kan gaan en staan waar ik wil. Bedankt voor jullie reacties.
Maar meisje..... jij bent ook hartstikke sterk!!! Vergis je niet, maar jij was een stuk langer zwanger was als ik. Wij hadden nog bijna niks gekocht en nog niks gedaan aan de babykamer. Jij was vast al veel verder met je voorbereidingen voor die kleine. Fijn dat je de eerste dag nog niet echt dingen moet..... wat je wel 'moet' is natuurlijk vragen van je collega's beantwoorden en dat is best moeilijk. Maar schaam je niet om je emoties...... iedereen zal het snappen! En dat je baalt als je ongesteld wordt is heel logisch als de kinderwens zo groot is. Ik moet zeggen dat onze kinderwens ook alleen maar groter is na dit alles. Ik zit pas in ronde 1, dus weet nog niet hoe ik ga reageren..... maar we proberen en geen druk op te leggen en zolang het nodig is samen (m'n vriend en ik) van het leven te genieten! Het gaat goed komen lieve schat! XXXXXX voor jou
Lieverd, niet teveel vergelijken he! Wij zijn bij maatschappelijk geweest, direct na de GUO en die heeft me op het hart gedrukt dat iedereen anders met de situatie omgaat. Het is het allerbelangrijkste dat je goed naar je gevoel luistert en je niet meer doet dan je aan kan. Volgens maatschappelijk werk is er geen goed of fout en wij kregen het advies om onszelf geen tijdsplanning op te leggen omdat er geen tijdsplanning bestaat! Wat Vivian ook zegt, jij was alweer 10 weken verder met je dromen, voorbereidingen en gevoel. Dat maakt vast ook veel verschil. Ik kan me goed voorstellen dan je elke ongesteldheid weer baalt. Ik zit te wachten op de eerste na de bevalling en ben nu al bang hoe ik ga reageren... Meid, je kan het! En huilen mag. Dikke knuf!!!
Ik heb geen idee of t anders is. Ja voor haar overlijden was de kamer net helemaal klaar met naam en al op de muur. Was wel heftig om alles weer op te ruimen. We zien wel hoe t gaat. Jullie ook sterkte!!
Ik ben inmiddels alweer enige weken aan het werk, na de bevalling van Yannick*. Ook hier geen recht op verlof omdat hij met 19+4 is geboren. Ben ongeveer 6/7 weken volledig thuis geweest en daarna gedurende twee weken steeds een tweetal uurtjes op kantoor geweest. Idd gewoon koffiedrinken, buurten, praten met de collega's. Het "mooie" was dat het wel gedoseerd was eigenlijk, iedere dag kwam er wel een collega die ik nog niet had gesproken. Okay dat was wel in de vakantieperiode. Vanaf begin augustus opgebouwd, 3 uurtje, 4 uurtjes, 5 uurtjes. En die vijf uurtjes heb ik wel vijf weken gehad denk ik. Want langer ging gewoon niet qua energie. Ik was gewoon dood- en doodmoe. De eerste drie weken van oktober vakantie gehad, daarna weer gaan opbouwen en eind volgende week zit ik weer om mn normale 8 uur. Ik heb inmiddels ook twee gesprekken gehad met de Bedrijfsmaatschappelijk werkster, gewoon om te zien of ik evt dingen anders kon doen oid. Maar ze vind dat ik het "goed" doe en mezelf goed genoeg ken om op de rem te trappen. Tips: - Neem de ruimte voor jezelf, gaat het niet, dan gaat het gewoonweg niet! - houd er rekening mee dat je energielevel langdurig laag kan blijven (hier althans wel, want het is nog niet volledig op peil) - geef t aan je collega's aan wanneer je even niet over het gebeurde wilt praten of kunt praten! Dikke knuffel meid!
Hoe gaat het nu met je? Ik las je verhaal en hoewel ieder zijn eigen verhaal en gevoel heeft, zie ik in jou verhaal ook overeenkomsten. 5 december is het 2 jaar geleden dat onze dochter Sanne geboren is ( zij is overleden met 33 weken zwangerschap ) Ik werk ook in het ziekenhuis waar is geconstateerd dat ze overleden was en waar ik dus ook bevallen ben. Het beginnen met werken vond ik dan ook erg moeilijk en heb ik heel erg langzaam opgebouwd. Wat ik dan ook tegen je wil zeggen, luister goed naar jezelf! Heel veel sterkte en succes de komende tijd!
Lieve Luvv, hoe is het nu op je werk? Kan me zo ontzettend goed voorstellen als het niet echt gaat, het zou nij namelijk verschrikkelijk lijken om steeds vrouwen tegen te komen die zwanger zijn enzo, gelukkig net hun kleintje.. Ik hoop dat je de kracht kunt vinden. Welke vrouw die ik hier tegen ben gekomen die haar kindje is verloren is zó sterk, jij ook!! En je gaat er echt wel komen.. hoop trouwens ook dat je snel weer zwanger mag raken, hier ook nog steeds niks.. En die teleurstelling als het weer mis is, bah.. Hele dikke knuffel!
Bedankt allemaal. Ik moet zeggen dat t op zich redelijk is gegaan. Wel een paar keer moeten huilen maar over t algemeen ging t wel redelijk. Moet deze week wel weer ongesteld worden en ben wel bang dat ik dan weer een terugval krijg. Zo frusterend. Beide keren in 1e ronde zwanger geraakt en nu 'al' 5 maanden na de bevalling en nog steeds niks...
Herkenbaar Luvv, ben 5 keer zwanger geweest, steeds was het al in 2 keer raak, terwijl ik nu al bijna een half jaar bezig ben voor mijn gevoel.. Fijn dat het werken goed ging. Je zal vaak genoeg nog van die momenten hebben en dat geeft helemaal niks. Je hoeft niet sterk te zijn! Je toont ook je sterkte door je emoties te laten zien..