hello, Zijn er hier meiden die in hetzelfde schuitje zitten als ik? Ik verklaar mij nader : alles is prima bij mij én ook bij mijn man, goed zaad, goede eisprong, goed slijmvlies enz.. Op 2 januari 2011 onze eerste iui gehad waarbij de gyn zei: 'je geen zorgen maken, in 2011 lukt dat zeeeeeker! Er is immers niks verkeerd!' Ze spreken nu zo overtuigend niet meer! Ondertussen 5 iui's die mislukt zijn. En elke maand wordt er steeds wel een meid waarmee ik al maanden op een topic zit, zwanger. Maar mijn beurt is het nog niet geweest.. dat is soms wel zwaar. Nog 1 iui te gaan en dan mogen we op de ivf-boot springen. En het is net dát wat ik zo onwezenlijk vind! Ik heb altijd gedacht dat dit enkel was voor mensen die vb geen eisprong hebben, waarbij manlief heel slecht zaad heeft enz., kortom wanneer 'de grote middelen' nodig zijn. Ik moet me geen zorgen maken, zeggen ze langs alle kanten (ook in het ziekenhuis!! :x). Ik mag blij zijn dat alles in orde is.. JAJA. Het kan nog perfect op natuurlijke wijze gebeuren.. JAJA. Vreemd dat het dan al bijna 2 jaar niet lukt, dat zijn toch al véél cycli, de kansberekening zou toch al eens in mijn voordeel mogen geweest zijn. Zijn er hier meiden die hetzelfde meemaken? Die ook binnenkort aan ivf beginnen, terwijl er geen oorzaak gevonden is? Of uiteindelijk zwanger zijn geraakt dmv ivf, en hebben ze dan ontdekt wat er verkeerd was? liefs, Framboos
Hey framboos, raar verhaal, onverklaarbaar, maar IVF is wel het uiteindelijke paarde(n?)middel waarmee ze alles heel strak kunnen reguleren en zo min mogelijk aan het lot overlaten. Dat is de reden dat ze in jullie geval waarschijnlijk toch uiteindelijk op IVF over willen gaan. Ik heb drie miskramen gehad, had twee jaar geleden nooit gedacht dat ik ooit IVF zou gaan doen omdat alle drie de zwangerschappen elkaar heel snel volgden zonder enige hulp. Toch was ik het na een aantal IUI pogingen beu en zijn we op IVF over gegaan. Vanwege de maximale controle die de artsen kunnen uitvoeren. Nog steeds is niet alles te controleren, embryo moet uiteindelijk zelf innestelen en willen groeien, maar wat er gecontroleerd kan worden, wordt gecontroleerd.
Ik ben min of meer onverklaarbaar niet zwanger. Ik heb een kerel met prima zaad en ik heb zelf goede eitjes. Ik heb alleen zware Endometriose. Maar mijn eileiders zijn niet verkleefd en dan moet er nog kans zijn om gewoon zwanger te worden. Mijn eerste IUI is mislukt en door de hormonen is de endo weer erger geworden. Nu zit ik aan een lucrin spuit die het 3 maanden rustig moet houden. En dan krijg ik gelijk IVF.. Ze denken dat er minder rek in mijn eileiders zit.
Hoi Framboos, Hier exact hetzelfde...... Tot op de dag van vandaag weten ze ook echt niet wat het is.... 2x HSG gehad, 1x laparoscopie, samenlevingstest, 7x IUI waarvan 1x met 3! eicellen, zaad altijd tussen de 150 en 220 miljoen (niks mis mee dus) en elke IUI de meest lovende uitspraken. Ziet er super goed uit etc..... En toch tot en met mn IUI's NOOIT zwanger geweest...... Uiteindelijk voor IVF gekozen en daar reageerde ik TE goed op de hormonen....OHSS, 2 weken zh opname, maaaaaaaaaaaaaaar ik bleek wel zwanger!!! (en nog 12 cryo's in de vriezer) Nu is onze kleine man 1 jaar en denken we aan een 2e. Heb geen ac gebruikt en tot op heden dus niet spontaan gelukt, dus wij gaan mooi voor onze diepvriesbaby's! Maar raar is het wel.... Want het blijkt dus wel dat ik zwanger kan blijven, maar worden is een groot probleem, zonder aantoonbare oorzaak.. Het blijft iets raars, iets wonderlijks, iets onbegrijpelijks.... Heel veel succes!!!
Ik ben al in juli 2009 gestopt met de pil.. maar wij zijn nog helemaal niet eens aan de IUI. Moest jij niet eerst nog een tijd zelf proberen? Ik voel me soms een beetje aan het lijntje gehouden... iedereen krijgt maar IUI etc lijkt het en wij moeten het maar zelf doen Zal er wel mee te maken hebben dat ik wel even zwanger ben geweest begin dit jaar, mja dat was vanaf begin niet goed dus ik vind het niet echt meetellen. Mn testen werden niet donkerder en vanaf 4,3 weken kreeg ik al bruinverlies, bij 6 weken de VMK. Morgen weer een afspraak.. ben heel benieuwd wat ze gaan zeggen, hopelijk mogen wij aan de IUI want ik ben het zat. Alles is goed.. ja leuk maar ik kan er geen hol meer mee. Dus jammer genoeg zitten we niet in dezelfde situatie want ik kan wel wat steun gebruiken van lotgenootjes, maar het onverklaarbaar nog niet zwanger zijn en vanaf 2009 bezig zijn ken ik wel! Ben je ook niet blij dat je nu IVF mag gaan doen? Ik zou het toch voelen als: meer kans, want die IUI lijken in mijn ogen nou niet echt veel meerwaarde te hebben als de zaadjes goed zijn.. Sterkte in elk geval, want het is een pittig traject natuurlijk! En het is frustrerend dat ze geen oorzaak kunnen aanwijzen.
Hier ook iemand waarbij het enige aantoonbare mijn leeftijd is. Ik ben inmiddels 44 jaar, bijna 45. Geen IUI's gehad, wel 1x zwanger maar helaas een MA bij 9,5 week en nu inmiddels 6 IVF behandelingen verder en nog steeds niet zwanger. Eitjes zijn goed, zaad is prima, er ontstaan mooie (vanaf de buitenkant) embryo's en ik ben al een keer even zwanger geweest. Een raadsel dus. Ik zie hierboven iemand schrijven dat je met IVF meer kansen hebt en dat je blij moet zijn dat je over mag stappen op IVF. Daar ben ik het niet helemaal mee eens. IVF geeft echt niet meer kansen, zeker niet als er niets gevonden is!! Daarnaast moet je er rekening meehouden dat het na 3 behandelingen over is. IVF is de laatste stap in het traject, daarna is het op. Tenzij jezelf nog wat behandelingen kunt betalen. Ik wil je in elk geval heel veel succes wensen en ik zou overwegen om een second opinion aan te vragen. Het kan nooit kwaad om eens in een ander zkh te horen hoe zij het zien.
Dank voor de reacties, het is toch heel leuk te weten dat je niet alleen bent in zo'n geval. Het is inderdaad niet makkelijk. @queenmeisje: kan je eigenlijk zelf merken dat je endometriose hebt? Heb eens gelezen dat bij een laparoscopie blijkt dat bij 70% van de vrouwen waar geen oorzaak gevonden is, alsnog endometriose werd vastgesteld. Da's behoorlijk veel, en het raadsel is direct verklaard! Ik vraag me soms af of dat in mijn geval ook niet is. (Een mens begint uiteindelijk vanalles te bedenken!) Een laparoscopie heb ik niet gehad, omdat mijn hsg goed was. Moet wel zeggen dat ik vermoed dat mijn hormonen nog steeds niet op orde zijn, sinds ik gestopt ben met anticonceptie sta ik vol met acné (vooral rug, waar ik voorheen nooit last heb gehad!). Al vinden ze niks vreemds in mijn hormoonhuishouding.. @Lief: wat erg van je mk, toch chapeau dat je er weer tegenaan gaat nu, dat moet niet makkelijk geweest zijn.. Ik ben inderdaad wel meer hoopvol nu de ivf zo goed als voor de deur staat (nog 1 iui ertussen, ik mag niet negatief zijn, maar ik denk dat ik het resultaat daarvan al kan voorspellen ). De gyn zei ook dat ik zeker moest verderdoen met ivf, omdat de kans dan groter is dat ze de oorzaak alsnog vinden (is er wel een bevruchting? etc).. en ze voegde er nuchter aan toe dat als het met 6 iui's niet lukt, de kans op spontaan zwanger worden zo goed als nul was. Dat jij zo lang zelf moet proberen, zal vast wel met het zelf zwanger kunnen geraken te maken hebben. Ik heb zoals de meesten een jaar geprobeerd alvorens de stap naar de gyn te zetten. Het kan allemaal niet snel genoeg en al dat aankijken en wachten kan ferm de keel uithangen, he. @Ladyzorra: wat fijn, toch een kindje ondanks al die onverklaarbare dinges! Hopelijk moet je voor baby nr 2 niet zolang wachten.. nu ze direct met ivf kunnen beginnen, zou dat toch weer 'direct' moeten lukken, he. Vind je dat nooit vervelend dat je de oorzaak niet kent? Ik heb me dat ook al afgevraagd: als je het aantal kindjes hebt dat je wilt, moet je dan heel je leven toch de pil nemen voor ALS het eens zou lukken?
Hallo framboos wij hebben nou net maandag de verwijzing gekregen naar nijmegen voor ivf we moete nou het bericht afwachten van hun dat ze de brief ontvangen hebben en dan zal het balletje gaan rollen denk ik Wij zijn in 2007 gestopt met de pil, in 2009 het eerste gesprek gehad allerlei onderzoeken gekregen. Daaruit kwam ook niks uit althans niks verontrustens Hele goeie cyclus met mooie follikelen soms met een beetje clomid zelfs 3, zaadonderzoek ook uitstekend 220 miljoen en meer en 80%/90% bewegelijkheid dus daar ligt het ook niet aan. Nadat we in augustus 2010 getrouwd zijn, zijn we in onze witte broodsweken gestart met de 1ste iui poging. met volle moed gingen we er tegen aan maar nu ruim 8 maanden verder nog steeds geen zwangerschap En ja zo baal je wel vooral als iedereen om je heen zo zwanger is en telkens blijft zeggen het komt wel goed, nou na bijna 4 jaar proberen zakt bij mij de moed ook wel eens in de schoenen. Ik hoop dat het ons dan allemaal toch nog lukt heel veel sterkte met wachten en laten we ons best doen om de moed niet te laten zakken Veel liefs en een dikke knuf saskia
@ladouce,, je trekt mijn woorden we een beetje uit zijn verband hoor.. ik schreef: Dat is sowieso een vraag over haar gevoel, het is geen feit wat ik opschrijf ofzo. En ik bedoel ook daarmee IVF in vergelijking met IUI, want zoals framboos al schreef dat zaad komt er wel... bij IVF kunnen ze bv zien of er überhaupt wel bevruchting plaatsvindt, daar kan het ook nog mis gaan, en dat zie je bij IUI niet. Als er een terugplaatsing komt is er is dan al een bevrucht eitje, dus je bent toch weer een stapje verder. Voor mij zou IVF gevoelsmatig als 'meer kans' voelen dan IUI, eigenlijk doen ze dan niet echt iets anders dan je zelf elke maand doet.... Mja je weet het niet he.. IUI kan misschien maar net dat zetje zijn wat we nodig hebben.. echt zuur dat dat bij jou nog niet geholpen lijkt te hebben Framboos. @Framboos, ja wij zijn ook na een jaar voor onderzoeken gegaan, dat duurde alles bij elkaar een half jaar, toen een half jaar zelf proberen. Dan zit je op 2 jaar, en daarna pas IUI, hier bij ons is dat gewoon protocol in het ziekenhuis.. Ik wens jullie allemaal heeel veel succes met IVF, ik zal me weer terugtrekken uit t topic
@Sas: hehe, ook nog iemand die in zijn wittebroodsweken de ziekenhuisdeuren heeft platgelopen Wij zijn getrouwd in juli 2010 na slechts 6 maanden verloofd te zijn. Alles moest snel gaan, want ik wou zo graag getrouwd zijn voor ik een kind kreeg, lekker traditioneel. Ben zelfs dichter bij huis gaan werken omdat mijn vorige job qua afstand en uren nooit te combineren zou geweest zijn met een baby. En zie nu, anderhalf jaar na de switch nog steeds geen baby. Een week na de trouw zijn we voor het eerst op gesprek geweest in het ziekenhuis. Geduld is nooit mijn sterkte geweest, ik was echt de maanden aan het aftellen tot ik de stap naar de gyn mocht zetten. Deze cyclus is even rust, we gaan op reis en heb geen zin om mijn spuitjes menopur mee te nemen naar het strand Mijn moeder zei al: 'je zal zien dat het net in die maand lukt!' Dat zou prachtig zijn, he, maar eerst zien, dan geloven (en juichen). Ik acht de kans klein alleszins. Mijn buurvrouw is thuisverpleegster en ze is mij ook eens een spuit pregnyl komen geven. Blijkbaar zijn er toch vele vrouwen die in dezelfde situatie zitten, zelfs hier in de buurt. Was toch fijn om dat eens te horen van haar. En ze zei ook dat bij de meesten uiteindelijk toch wel een kindje komt.. dat zijn woorden waar ik graag aan blijf denken.
Hallo, Ik begrijp dat je op sommige woorden niet zit te wachten.. Zoals eerst in mijn onderschrift stond: "iedereen zegt nog even oefenen het komt wel goed, Maar niemand beseft hoeveel pijn zo'n uitspraak doet" Maar het positieve aan mijn verhaal is dat ik na de 1e icsi (eigelijk zelfde als IVF) zwanger ben! In het kort: 28 eitjes weggehaald, 11 gingen ze gebruiken, maar 3 bevruchtingen, uiteindelijk 2 niet overleefd alleen de gene in me buik! Laat de moed niet zakken. Zoek dat zonnetje achter die donkere wolk. Wil je/jullie vee succes wensen
Hier even een positief berichtje over onverklaarbare onvruchtbaarheid. Na een jaar zijn wij naar de huisarts gegaan en doorgestuurd naar de gyn. Allerlei onderzoeken allebei gehad. Niks gevonden. Toen een hsg en daarna een half jaartje zelf proberen. Geen zwangerschap helaas. Toen een laparoscopie gehad. Niks vreemds. Begonnen met iui, met hormonen. Soms twee en zelfs bij de laatste drie eitjes. Er gebeurde helemaal niks. Overgestapt op IVF. Mooie 'oogst' van 12 rijpe eicellen. 7 bevruchtingen. Eentje teruggeplaatst en drie ingevroren. Geen zwangerschap. Eerste cryo tp ook niks en tweede en ook laatste cryo tp (eentje was niet goed ontdooid) na 5 weken een vmk. Toen de tweede IVF poging. Helaas uiteindelijk wilden maar drie eiblaasjes goed groeien. Besloten om escape-iui te doen. En die is dus aangeslagen. Dit hadden we nooit verwacht! Na 6 iui 's zonder resultaat nu opeens wel. Alles gaat goed, terwijl we nog steeds niet weten waarom we er zolang op hebben moeten wachten. Over kansen groter met IVF weet ik niet. Maar we wisten nu in ieder geval dat er een bevruchting plaats kon vinden en dat gingen delen. Dat weet je met iui niet.
Hallo Framboos, Hier ook zo'n beetje hetzelfde schuitje. Aug 2009 gestopt met de pil, na 1 jaar naar de gyn gestapt, alle onderzoeken bleken goed. (op een lange cyclus na maar daar is gewoon zwanger mee te worden) Nu de 3e IUI gehad en denk dat het niet raak is. Ik moet zeggen dat ik ook een beetje het gevoel heb dat dit niet gaat lukken zo. Maar als wij 6 IUI achter de rug hebben en het is nog niet raak dan wil ik nog niet meteen over naar IVF. Mede omdat dat toch het laatste redmiddel is en het lijkt me zo eng om die te "gebruiken". En natuurlijk toch stiekem de hoop dat het dan alsnog zelf kan lukken, dus dan zou ik een half jaar rust willen. Misschien denk jë nu: meid niet zo voorbarig, je hebt nog 3 pogingen te gaan! Maar toch ga je vanzelf steeds een stapje verder denken, he?En kun je je haast niet voorstellen dat het wel lukt. Anyway, ik hoop voor je dat je snel zwanger mag zijn (en iedereen hier natuurlijk!) Liefs Lovie.
De dochter van een collega had hetzelfde verhaal. Alles is orde bij Hem en Haar, maar spontaan lukte niet, IUI niet... Uiteindelijk bleek bij de 1e IVF dat de schil van de eicel 'te hard' was voor de (toch krachtige!) zwemmers van haar mannetje. Dus het moest ICSI worden en al die tijd zelf proberen was dus eigenlijk al kansloos.... Maar dat is altijd achteraf praten... Na de 3e ICSI, laatste cryo waren ze uiteindelijk zwanger! Hun zoontje is nu 10 maanden oud. Succes!
@Engeltje: ik hoop dat ik ook zwanger mag zijn na de eerste ivf/icsi, want het duurt nu al lang genoeg. Toch fijn dat je je positieve verhaal met ons wilt delen! Dat geeft hoop en moed om door te gaan. Tenslotte: welke andere keuze hebben we dan doorgaan.. Ivf blijkt dan toch als paardenmiddel te werken bij velen. Ik heb ook al zitten denken dat het misschien de buitenkant van het ei is dat te hard is. Dat zou veel verklaren. Mijn man en ik komen beiden uit een vruchtbare familie, om het zo te noemen. Iedereen heeft meerdere kinderen, allemaal zonder problemen. Daarenboven heb ik mijn brede heupen altijd gezien als teken van vruchtbaarheid (ze zeggen dat toch zo, he).. blijkt dus toch niet altijd te kloppen. Ik hoop voor iedereen hier die gaat voor een eerste, tweede, derde,.. kindje, dat we allemaal snel geholpen worden en ons ukje snel in ons armen hebben. Het wordt tijd dat we eens kunnen genieten en babykleertjes kopen!
Hier nog een onverklaard gevalletje Na een jaar zelf proberen zijn we in het ziekenhuis beland, onderzoeken lieten niks geks zien, toen zijn we naar huis gestuurd, wat prima was op dat moment: de statistieken wezen uit dat de kans op een spontane zwangerschap groter was dan bij welke behandeling dan ook. Na een half jaar een HSG, geen bijzonderheden, nog een half jaar afwachten. Na dat half jaar, in totaal dus ruim 2 jaar na stoppen met anticonceptie, zijn we gestart met IUI. Na 4x was ik zwanger, helaas een missed abortion bij 11 weken. Weer nieuwe IUI's en weer de 4e raak, helaas vroege miskraam en de 3e hetzelfde. daarna niet meer zwanger, ook niet na 4 IUI's dus uiteindelijk met IVF gestart. De 1e is niet gelukt, het verse embryo niet en de cryo ook niet. De 2e IVF take 1 is afgebroken wegens te weinig follikels, een escape-IUI gehad, niet gelukt, en nu ben ik aan het spuiten voor de 2e IVF take 2. IUI is in principe zeker niet kansloos, als verder alles goed is. de gyn gaat je echt niet een zinloze behandeling voorstellen. Ik moet zeggen dat ik de IUI's veel minder belastend vind dan IVF. Zowel qua hormonen/lichamelijk als geestelijk. Het is prima te doen hoor, en een kans is een kans, maar ik doe liever IUI dan IVF, als ik wat te kiezen heb. Enne, als je haast hebt, ga dan vooral niet beginnen met IVF! Het is een groot gewacht: eerst tot je mag beginnen, dan een cyclus spuiten om de boel plat te leggen, dan wachten of je mag starten met stimulatie, dan wachten of het aan slaat, dan wachten op de punctie, dan wachten op bevruchting, dan wachten op terugplaatsing en dan wachten of het gelukt is.
Hoe bedoel je een cyclus spuiten om de boel plat te leggen? Wil je me dat eens uitleggen hoe, wat en waarmee?
@Dopey: ik vind wel dat ze bij iui nog totaal niet alle factoren onderzocht hebben die roet in het eten zouden kunnen strooien. Maar ze hebben net zomin als ik een glazen bol, dus niemand kon voorzien of het zou lukken. Gelukkig geven ze bij mij ondertussen wel al volmondig toe dat er 'ergens' iets foutloopt. Iets wat dus niet dmv iui opgelost is. Maar toch raden ze nog iui nr 6 aan. Bovendien, van de 5 iui's die ik nu gehad heb, waren er 2 een dag te laat en 1 waarbij mijn ei totaal geen zin had om te rijpen en mijn slijmvlies dun was. Ik heb er het raden naar of het gesprongen is en zo ja, of de kwaliteit goed was. Toen ook al 10 dagen erna ongesteld geworden, dus alles was echt in de war! Zo lukt het natuurlijk ook niet.. Om die reden zie ik toch uit naar ivf: enerzijds omdat ze dan weten of er uberhaupt bevruchting tot stand komt en anderzijds omdat alles zodanig getimed is. Ik kijk inderdaad niet uit om weer een maand de pil te nemen voor de boel plat te leggen.. maar wat moet, moet! De gyn moet niet teveel hoop hebben bij mijn 6de iui want ik heb de aanvraagformulieren voor ivf en het voorschrift voor de pil al meegekregen.. Nou ja, stel dat het net lukt tijdens ons maandje zelf klussen! Wishfull thinking!
Wij zijn vandaag weer bij de gyn geweest en kregen de keuze: of IUI met hormoonstimulatie of deelnemen aan de INeS studie.. dat is onderzoek of bij de onverklaarbare gevalletjes het niet beter is om direct IVF te doen. Je wordt dan in 1 van de 3 groepen ingedeeld, 1 = IVF, 2 = IVF in eigen cyclus en 3 = IUI. De computer bepaald dat. Nu een week om na te denken.... (al vraag ik me nog even af of die vroege miskraam ons niet alsnog uitsluit van het onderzoek...maar neem aan dat de gyn het dan niet aanbied..). Misschien dus straks toch IVF?!
@Lief: INeS-studie? dat kennen ze niet bij ons in België. Het is nog geen slecht gedacht om eindelijk eens wat studie te doen naar onverklaarbare gevallen, want dat zijn er toch nog een heel pak. Hoe minder lang ze de mensen daarmee aan het lijntje houden, hoe beter. Zoals in mijn geval, iui heeft inderdaad niet veel nut bij goed zaad. Maar ja, de standaardprocedure is eerst iui dus doen ze dat maar. Wellicht krijg je momenteel ook niks terugbetaald als je niet de volledige procedure afgaat. (tenminste toch niet als er geen oorzaak is gevonden). Heb je al een idee of je het zou doen? Ik zou denken: niet veel te verliezen, dus go for it!