net bevallen, hoe ga ik het allemaal doen?? en ik voel me zo rot!!

IK zou om te beginnen al je kleintje niet meer làten huilen, ze is nog erg klein. Het zal jou minder stress geven en je zoontje ook dus dan jou ook weer...snap je?
Ook denk ik dat het belangrijk is dat je zoontje zich niet achtergesteld voelt (bedoel niet dat je hem achterstelt maar hij kan zich mss wel zo voelen door de komst van zijn zusje die veel aandacht vraagt) .
Misschien kan je hem een beetje laten helpen met de verzorging van je dochter? Dit kunnen kleine dingetjes zijn mbt tot voeden, verschonen, badje, ... (dingetjes aangeven, pamper weggooien, zusje mee instoppen en het muziekknuffeltje aanzetten, .... zeg zo maar wat hè) .

Mij lijkt het belangrijk dat je echt probeert om een beetje de boel de boel te laten voorlopig en gewoon je beide kinderen lekker te geven wat ze nu nodig hebben tot de hele situatie weer wat gestabiliseerd is en ze zich even goed kunnen voelen zonder zoveel aandacht. Denk dat jullie er allemaal gelukkiger van zullen worden.

 

Wilde een verhaal neerzetten maar eigenlijk sluit ik me helemaal aan bij wat Elke1984 al zegt.

Je zoontje is ws ook wat uit zijn doen door de komst van zijn zusje. Het is voor jullie wennen maar ook voor hem.
Probeer hem daarom idd erbij te betrekken maar probeer ook als je dochtertje slaapt bv even iets met hem alleen te doen zodat alle aandacht dan even naar hem toe gaat.

Wil je dochtertje niet in haar wiegje, neem haar dan lekker bij je.
Misschien slaapt ze wel goed in de kinderwagenbak?
Mijn dochtertje wilde toen ze net geboren was ook niet in haar wiegje, maar zodra we haar bij ons hadden was ze lekker stil. Vergeet niet dat ze al die tijd in je buik heeft gezeten, jouw stem gehoord en het was lekker warm en geborgen. In het wiegje slapen is voor haar ook nog wennen.

Probeer te genieten het gaat allemaal zo snel!
Sterkte!

 

ben het eens met elke1984.
Je dochtertje niet laten huilen, in ieder geval niet lang als je het al doet, je oudste proberen te betrekken bij de verzorging en hem laten helpen, dingetjes aangeven en zo.
Verder kan het zijn dat je oudste ook niet kan slapen vanwege de warmte, is hier ook het val, ukkie loopt hier ook rond tot 22u ongeveer, ik laat haar maar, ze loopt niet in de weg... succes, alles op zijn tijd hoor, komt goed!

 

Je kunt ook advies vragen aan het CB. Ik heb dat ook gedaan en heb video hometraining gehad. Uiteindelijk bleek bij ons alle 'ellende' te komen van een koemelkeiwitallergie bij onze baby, maar hoe dan ook heb ik toch wat aan die video hometraining gehad.

Heb je hulp van je partner?
Kun je wellicht hulp inroepen van familie of vrienden? Ook al is het maar 2 middagen in de week?
Je bent nog maar pas bevallen en nog herstellende, zowel lichamelijk als geestelijk en dat moet je niet onderschatten. Je moet ervoor zorgen dat je aan je rust toekomt en het is belangrijk dat je daarvoor hulp inschakelt.

 

Daar had ik nog niet aan gedacht maar dat is natuurlijk ook wel zo... het is zo lang licht buiten en zo vreselijk warm en benauwd. Kan zelf ook slecht slapen. Mijn zoon daarentegen doet niks anders...ben al 3x gaan kijken of hij nog wel ademt, hij slaapt als sinds 10u en vannacht ook tot half 9.

 

Kun je haar niet lekker in een draagzak/doek doen? Zo heb je haar bij je en kun je ook nog iets ondernemen met je zoontje.
En ik zou haar zeker nog wel in haar wiegje laten slapen zo af en toe hoor. Huilt ze altijd als je haar erin legt?

 

Moeilijk hoor; ik zit met hetzelfde; babay van 2 weken die veel op de arm wil na de voeding (kan rustig een uur met haar bezig zijn) en een peuter van 2 jaar en 1 maand. Ik vind een uur met de baby erg lang als mijn dochtertje hier rondloopt en ook haar aandacht wil. Ik heb een drager (Bondolino) maar die vind ik te warm met dit weer. Heb zowiezo wel bedacht 1 voeding in t speeltuintje hier vlakbij te doen; kan Iris lekker spelen terwijl Evi de fles krijgt.

 

Ik denk dat een draagdoek wel een oplossing kan zijn, je hebt ook van die dunne (zomer) draagdoeken.
Ik zou me niet druk maken dat ze dadelijk niet in haar wiegje wilt slapen, ze is pas 2 weken.
Als je haar bij je houd, valt ze dan in slaap en kan je haar dan in haar wiegje leggen?
Of overdag bij je houden en 's nachtsgewoon in haar wiegje leggen? Slaapt ze bij jullie op de kamer?

Liefs Huismus

 

Dragen is idd ook een idee. Alleen heb ik een bondolino; lijkt me te warm nu.....ach over een week zal t toch wel koeler zijn?

 

hoi,

Even geen tips (die staan hierboven al genoeg)... Ik ben inmiddels 7,5 week geleden bevallen en geloof me... het gaat beter! De eerste weken zijn loodzwaar maar het wordt steeds makkelijker! Een hart onder de riem dus! En een dikke knuffel!

 

Hey, ook zo geen tips, maar lijkt me eigenlijk niet meer dan normaal dat het ff wennen is. En met alle hormonen nog in je lijf, en het warme weer en hoe sloom je daarvan kunt worden, doet dat natuurlijk weinig goeds alles bij elkaar... MIsschien dat dat ook een beetje kan relativeren!

Sterkte en bedenk dat het met een paar weken heel anders is!

 

Hier ook een beetje hetzelfde... dus ook geen tips

Onze zoon wil ook niet in zijn wiegje slapen en ligt het liefst de hele dag bij mama op schoot (ook 'snachts). Onbegonnen werk met een een drukke en soms behoorlijke dwarse peuter in huis.

Ik probeer het ook positief in te zien dat het écht tijdelijk is en het vanzelf beter gaat...
Maar m'n wallen hebben inmiddels ook m'n enkels wel bereikt

Komt goed! (al zeg ik het zelf..)

 

Herkenbaar hoor!
Het is best pittig met twee kleintjes thuis. Een draagdoek kan voor jou een uitkomst zijn, ik vind het nu ideaal met twee kindjes. Als je de jongste laat huilen dan huilt de oudste mee, dat maakt het niet prettiger. Vandaag is mijn zomerdraagdoek binnen gekomen Das Leichte Montreal 4.60 m. - €65,00 : Slings & Things. Misschien ook wat voor jou?

Wat ik ook de 1e weken heb gedaan is veeeeeeeeeeel wandelen en spelen in het park met de kinderwagen. Baby's slapen vaak heerlijk in de kinderwagen. Ik zou me in ieder geval helemaal niet druk gaan maken over wel of niet slapen in de wieg. Dat komt toch vanzelf wel?

Hier slaapt dochterlief overdag alleen maar in óf een draagdoek óf de kinderwagen. Lekker dichtbij, gemakkelijk te troosten.

Ook je hormoonperikelen herken ik heel erg. Ik heb ook (en nog steeds) weer heel veel gehuild. Ben ook ontzettend prikkelbaar etc. Erg naar af en toe. Veranderen kan ik het niet. Wel zorg ik ervoor dat er ontspanningsmomenten zijn. En dat als de gelegenheid zich voor doet ik een middagdutje doe.

Succes en sterkte, ik weet hoe je je voelt.

 

hee..

ik sluit me ook aan bij mn voorgangers.
daarbij, praat ook over je gevoelens met vrienden/familie/partner! heel belangrijk. en op tijd aan de bel trekken als je het echt niet meer ziet zitten, ook voor jezelf!

sterkte!

 

Is er een mogelijkheid dat je zoontje een of twee keer per week gaat spelen bij je ouders/schoonouders/een vriendin met kinderen of zo? Zodat hij daar lekker even zijn gangetje kan gaan en alle aandacht krijgt, terwijl jij even rust hebt om met je dochtertje bezig te zijn? Dat was hier nl. echt een uitkomst toen de jongste geboren was. Ook kwam mijn moeder in het begin regelmatig 's ochtends al om 8 uur even langs om mij te helpen een beetje op gang te komen, met iedereen aankleden en voederen enzo. Dat was ook heel fijn.

Verder zijn er al veel tips gegeven die ik ook wilde opschrijven. Sterkte in elk geval, het wordt met de tijd makkelijker en dan voel je je vast ook beter. Het is een hele omschakeling, van 1 naar 2 kinderen en in het begin moet iedereen zijn nieuwe plekje nog vinden en wennen aan het nieuwe ritme. Dat kost veel tijd en energie, maar op een gegeven moment zul je echt merken dat het beter gaat.

 

Ik vond de eerste weken na de geboorte ook zwaar. Je lichaam zit nog vol hormonen, waardoor je ook niet lekker in je vel kunt zitten, tenminste, dat is mijn ervaring.
Je kindje gewoon lekker onder een lakentje leggen in een rompertje met korte mouwtjes (vorig jaar ook rond deze tijd bevallen) en af en toe in het nekje voelen of ze het niet te warm of koud hebben.
Verder gewoon lekker bij je nemen hoor als de baby huilt. Sterkte, het komt echt goed, maar als je moe bent, hormonen door je lichaam razen en je kinderen niet goed slapen, is het moeilijk dat de geloven, maar echt waar, over een tijdje voel je je weer beter!

 

hey meis, heel begrijpelijk hoor. je bent zeker niet de enige vrouw die last heeft van wat langer durende babyblues...
(ikzelf heb er gelukkig geen last van)
wat ik wel even wou vertellen is dat mijn zoontje ook een tijdje niet meer in zijn eigen bedje wou slapen... zusje mocht immers bij mama en papa op de kamer (in de kinderwagenbak) en broe rmoest helemaal alleen op zijn kamer slapen, das niet eerlijk natuurlijk! na 1 nacht vechten heb ik toegegeven en heeft hij de nacht daarop na een half uur vechten bij ons geslapen.
de nacht daarop was het weer prijs... bij ons in slaap gevallen en na een uur in zijn bed gelegd, sindsdien gaat het weer goed.
mss moet hij gewoon even wennen`!
ik weet verder niet hoe je thuis situatie is maar mss kan je man je wat meer helpen, bv dat hij voor je peutertje zorgt en met hem speelt... zodat jij je tijd hebt voor je babytje...? of net andersom...
ik doe: de tijd dat eline slaapt, helemaal aan jamie op spenderen... tjah, het huishouden blijft wat achter (zo staat er al 1 week een volle (schone) wasmand die opgevouwen moet worden) maar mijn zoon krijgt voorrang