Ik ben een poosje bijna niet actief geweest op ZP.. maar nu ben ik weer back even een korte inleiding: In april 2013 (toen ons zoontje net 3 maanden oud was) liet mijn vriend weten dat hij twijfelde over onze relatie. Ik had niets in de gaten en schrok mij kapot. De maanden die volgden waren verschrikkelijk.. hij wilde niet met mij praten en dacht alleen aan zichzelf. Ik probeerde alles om de relatie weer goed te krijgen, maar kreeg alleen maar tegenslagen. Hij heeft met met zo veel dingen zo'n pijn gedaan. Hij was iedere avond weg en begon aan sexting (seks-smsen) met de buurvrouw.. meisje.. dat wicht was 23(!!!!) Uiteindelijk in augustus heeft hij de knoop doorgehakt en gezegd dat hij niet meer bij me wilde zijn. Hierdoor werd de sfeer in huis direct stukken beter en begonnen we met praten. Dit sukkelde een aantal maanden door.. we bleven samenwonen en in hetzelfde bed slapen. In september zei hij dat hij het -natuurlijk- wilde proberen en dat hij het allemaal niet zomaar weg kon gooien.. In oktober was er niets veranderd in zijn gedrag naar mij toe en liet hij niet merken dat hij met mij samen wilde zijn.. toen werd de knoop definitief doorgehakt en waren we echt uit elkaar. Vanaf dat moment hebben we het ook de omgeving beetje bij beetje verteld. In december ben ik eindelijk voor mezelf opgekomen en heb hem gezegd dat ik niet meer met hem samen in 1 huis wilde wonen. Hierdoor is hij naar zijn ouders vertrokken. We wonen in een klein dorp en daar wordt vollop geroddeld.. dat mijn ex vreemd zou zijn gegaan met de buurvrouw.. en dat hij er nu een relatie mee heeft. Die roddel blijft rond gaan en ook ik heb het vermoedde dat dit is gebeurd. Iedere keer confronteer ik hem ermee wanneer het mij te erg wordt en hij zegt ook dat hij dat begrijpt en geeft dan eerlijk antwoord. Vanaf het moment dat hij het huis uit is gegaan voel ik me zo veel beter! Sinds 2 weken staat het huis te koop en ik merk dat ik eindelijk weer kan genieten! Vorig jaar, het eerste levensjaar van Levi, was voor mij verschrikkelijk. Ik was kapot van verdriet.. nu merk ik dat ik het aan het accepteren ben en zie ik in dat ik veel beter verdien dan wat ik met hem had.. Ik had mezelf compleet weggecijferd.. ik deed alles voor hem en vond alles goed.. en kreeg er bitterweinig voor terug. Ik mezelf niet meer. Nu begin ik mezelf weer te leren kennen en te ontdekken wat ik allemaal eigenlijk wel en niet leuk vind. Het meest fijne vind ik dat ik eindelijk vollop kan genieten van Levi.. hij verdiend zo veel beter, maar ik heb het helaas niet in de hand. Ik wil hem nu het beste geven wat ik kan; mijn onvoorwaardelijke liefde Gelukkig kunnen zijn vader en ik erg goed door 1 deur. We hebben binnen 2 gesprekken het ouderschapsplan rond en ook de omgangsregeling staat vast (iedere week vrijdag van 08:30 tot 19:00 en om de week het weekend). In eerste instantie wilde we graag co-ouderschap, maar dat is door zijn werk niet te regelen. Gelukkig zijn we het erover eens dat deze omgangsregeling voor Levi en voor ons het beste is. Uiteraard heb ik bijna iedere dag contact met hem om hem door te geven hoe Levi heeft geslapen/gegeten en of hij nog wat nieuws heeft gedaan e.d. ook ziet hij Levi (en andersom natuurlijk ) geregeld via Facetime. Ik weet dat het een mega lang verhaal is geworden, maar moest het even kwijt. Het is heel lastig om het beknopt te verwoorden.. Eindelijk begint voor mij weer de zon te schijnen! Ik begin nu zelfs te bedenken hoe het leven met een man zou zijn, die me wel waardeerd en respecteert.. waarmee ik wel veel gemeen heb.. al moet ik wel zeggen dat ik er absoluut nog niet voor open sta, want ik wil alles eerst goed geregeld hebben voor mijzelf en voor mijn kleine lieve mannetje Hopelijk kan ik meiden die in (ongeveer) dezelfde situatie zitten een beetje opbeuren.. het komt ècht allemaal goed!!
wauw wat ben je positief zeg. Sterkte met de moeilijke momenten. Heel veel geluk voor de toekomst. Je bent een sterke vrouw.
Wat goed van je dat je nu zo positief bent ingesteld voor jezelf en je zoontje! Ik hoop dat je snel een eigen plekje hebt om helemaal tot jezelf te kunnen komen en te genieten van elkaar. En met zo'n goede persoonlijke instelling krijg jij ook vroeg of laat de man die je respecteert en waardeert zoals je bent!
Goed zo meid,je hebt een verstandige keuze gemaakt voor jezelf en je kleine manneke.Jij komt er wel en er zal zeker een nieuwe liefde opduiken voor jou.Dikke knuff kittycat69
Wat fijn!! Ik wordt helemaal blij van het lezen van je bericht. Fijn dat er ook zulke berichten geplaatst worden en niet alleen maar ellende en scheldpartijen. Blijf lekker genieten van je zoontje en wat knap hoe jullie het hebben geregeld. Ik heb daar respect voor en ik hoop dat het heel goed mag blijven gaan met je!
Ik kan me een gedeelte van je verhaal nog herinneren volgens mij... Wat fijn te horen dat je weer met beide benen op de grond staat en beseft dat je meer waard bent dan je toenmalige vriend. En nog meer respect dat je nog steeds goed met elkaar omgaat! Dat is zo enorm waardevol voor je zoontje straks.
wauw ik word helemaal verlegen van jullie berichtjes! Dank jullie wel!!! Collo003 ja dat kan kloppen.. ik was toen ook even helemaal van mn padje af.. en wilde kosten wat het kost bij hem blijven.. maar mijn ogen zijn nu helemaal geopend en ik zie nu ook in hoe fout ik toen bezig was. Ik was mezelf helemaal kwijt! gelukkig is dat nu helemaal anders Ik wilde inderdaad eens een positief bericht plaatsen over het uitelkaar gaan... dat het gelukkig ook goed en gemoedelijk kan gaan. Ik kan nu (achteraf) zeggen dat dit de beste keuze is geweest Levi zal evengoed met zijn vader op gaan groeien en ik zal hem zeker NOOIT bij hem weg gaan houden. Ik ben zelf zonder moeder opgegroeid.. zij is gestorven toen mijn zusje en ik 6 maanden oud waren, ik zou dat Levi nooit aan willen doen. Een kind heeft zijn beide ouders nodig, of ze nou wel of niet samenwonen en -leven.. Ik hoop dat ik hiermee ook meiden kan laten zien dat het wel goed komt, ookal ziet het er allemaal heel slecht uit! Nogmaals, dank jullie wel.. doet me echt heel goed!