Sorry meiden, dat ik mij aanstel. Ik weet dat vele van jullie alles al gehad hebben, en ontzettend dapper zijn. Ik heb daar ook veel bewondering voor. Ik ben helaas nog niet over die eerste angst heen en ik durf niet. Ik ga morgen naar de huisarts. Ja, pas helemaal aan het begin van een eventueel traject dus. Ik heb inmiddels bloedlaten prikken op LH en FSH en Clamydia. En morgen krijg ik de uitslag en een inwendig onderzoek op de ligging van de baarmoeder. Ik vind dat doodeng. Als ik lees hoe dat gaat (eendenbek, 2 vingers, hand o pje buik, dat soort dingen) klinkt het allemaal niet zo spannend. En tis niet zo dat ik nou nog volledig onaangeroerd ben daar beneden. Maar nog nooit vrijwillig door een onbekende waar ik niet van hield, zeg maar. Ik vind de stap zo ontzettend groot. Ik vond bloedprikken al eng, met mijn angst voor naalden, maar open en bloot in de stoel... Ik durf gewoon echt niet en ik word er eerlijk gezegd een beetje panisch van. Ik heb alleen ooit een uitstrijkje gehad. Dat uitstrijkje vond ik niet zo indrukwekkend, maar het ontkleed in die stoel liggen wel! Wat is het belang van dit onderzoek? Moet dit al in dit stadium? Ik weet helemaal niet of ik al wel zover ben dat ik de MMM in wil. Ik wil eigenlijk gewoon weten of ik 'goed' ben en of mijn man in orde is. En dan misschien nog maar even afwachten, met die geruststelling in ons achterhoofd. En mocht er iets fout zijn, dan zien we dat dan wel weer... zoiets. Hoe zijn jullie hier mee omgegaan? Hoe kom je over die drempel heen? Dank jullie wel voor jullie begrip en reacties...
PPPPfffff ik vind het nog steeds niet leuk om met me blote trut daar te liggen en dan je benen spreiden Voel me dr ook zeer ongemakkelijk bij maar het word wel steeds iets minder Je moet dr ook bij denken ze zien elke dag wel 100 van die trutten voorbij komen makkelijk gezegd ik weet het heel veel succes en hopelijk heb je de hele mmm niet nodig meis
precies, het wordt nooit leuk om met je blote doos zo te liggen.... maar soms kan het niet anders. Diep ademhalen, denken waar je het voor doet en hopelijk hoeft niet niet te vaak te gebeuren... het went wel op den duur... succes, hopelijk heb je geen MM nodig! X Miek
Nee, leuk is het niet, en gaat het nooit worden. Maar het kan wel wennen. Ik heb zo ondertussen zoveel eendebekken en dildocams (echoapparaten dus) gehad dat ik niet zo vreselijk veel schroom meer heb als het daar op aankomt. Maar in het begin was ik zo gespannen dat ze vaak de eendebek niet "vast" konden zetten omdat ik de boel daar beneden "dichtkneep"... heeft heel wat ademhalingsoefeningen gekost en nu gaat het goed. Ik denk dat het wel zinvol is, dat ze kunnen zien of de bm goed ligt, of afwijkingen bij de bmm kunnen zien. Ik weet niet of ze een echo doen? want dan heb je die eendebek niet nodig. Succes. Ik hoop ook dat je de MMM niet nodig hebt ...
Hoi thauma, ik begrijp je helemaal. Ik had op me 18e blinde darm ontsteking en durfde niet naar de dokter om echo te laten maken. Had zoveel pijn en hij was open gegaan in me buik toen moest ik wel! Vond het vreselijk. En voor die echo moest ik in me onderbroek gewoon. Dus toen wij wilde weten of er wát mis met ons was durfde ik ook echt niet. En vond het zwaar ongemakkelijk. Maar het is nodig en daarna kan je zelf kijken wát je ermee doet. Ik ben blij dat ik weet wát er mis is. En ook al heeft je vriend slecht zaad en is es met jou niets aan de hand als je de mmm in gaatben jij het toch die steeds zo moet liggen. Ik ben ondertussen jaar verder en als je met ìcsi bezig bent moest ik soms om de dag een echo. Bij de terug plaatsing eendenbek . En ja het went. En als je ooit zwanger raakt ook al is dat op de normale manier heb je ook vaginale echos.
Heel herkenbaar. Ik heb wat 'nare dingen' meegemaakt. En zag daarom enorm op tegen inwendige onderzoeken en echo's en dergelijke. Inmiddels heb ik ze wekelijks (soms 2 of 3 keer per week) dus tsja. Maar in het begin hebben mijn vriend en ik het daarom goed aangegeven. Dat ik wat tijd nodig heb, rust en het liefst een vrouwelijke gyn. Dus wat heb jij nodig om het 'makkelijker' te maken? Het blijft niet leuk, maar het moet. Dus wat kan het iets draaglijker maken? Kun je dat voor jezelf bedenken en daar aangeven? Sterkte!
Dank jullie wel voor jullie lieve reacties. Ik had ze nog gelezen voor ik vanmorgen naar de huisarts ging. Inmiddels ben ik weer terug en... het viel reuze mee. Ik heb aangegeven dat ik het heel eng vond en dat ik misschien liever had dat het pas bij de gyneacoloog ging gebeuren, om gewoon een wat 'ontspannener' relatie met de huisarts te kunnen houden. Maar ze ging er heel lief mee om. Rustig uitleggen hoe en wat, nog even gebabbeld over allerlei andere dingen. Kortom, ze stelde me echt wel op mijn gemak. Het deed totaal geen pijn. Had ik op zich ook niet verwacht. Ik was alleen bang dat ik me erg slecht op mijn gemak zou voelen en dat viel reuze mee. Dank jullie wel voor het meedenken en het 'luisteren'!
Goed te horen dat het meeviel..Mocht je meer inwendige onderzoeken hebben is het altijd handig om een lange blouse ofzo aan te hebben of een jurkje ofzo...tenminste dat vind ik handig dan heb ik niet het gevoel dat ik in mijn naakje ligt...Hoop voor je dat het allemaal niet hoeft en dat je gewoon natuurlijk zwanger wordt.
Hallo Thauma, ben blij dat het je zo meegevallen is, want ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelde. Je schreef dat je al eens een uitstrijkje had gehad, en dat vond ikzelf zo eng dat ik bijna 2 jaar na mijn oproep heb gewacht voordat ik ging... Kan je zo goed begrijpen als je schrijft dat je daarbeneden nog nooit iemand had toegelaten die je niet lief had! De eerste keer bij de gyn zat ik daar ook echt enorm tegen het inwendig onderzoek aan te hikken. Wat ik nog gedaan had was mij netjes scheren (benen & bikinilijn), rijkelijk smeren met lekkere bodylotion en teennagels gelakt, dan lag ik er naar mijn idee tenminste nog een beetje 'mooi' bij. Verder had ik me voor vertrek extra extra extra goed gewassen... De eendebek vind ik echt geen pretje (tijdens mijn uitstrijkje moesten ze over op een kleinere omdat ik 'm steeds maar weer dichtkneep/eruit perste), maar de inwendige echo viel mij echt alles mee. Gelukkig maar, want ik moet er nog wel een paar... Het is volgens mij ook wat de andere dames zeggen: het is geen pretje, en leuk zal het nooit worden, maar ook dit went weer (raar eigelijk he) Heel veel succes verder! Ik hoop dat de MMM niet nodig is, maar mocht het toch zover komen, dan ben je altijd welkom bij één van de clubjes om er verder over te praten (ik zit zelf in het clubje getiteld 'Nieuw clubje Pco en Clomid').
hoi Thauma, het meeste is al gezegd en gelukkig is het je meegevallen. Ik denk dat je zelf intuitief al gedaan hebt wat volgens mij het belangrijkste is... zeggen dat je het eng/ moeilijk vind. Ze snappen dat meestal echt wel en zullen er dan ook rekening mee houden. Ik heb enkele jaren geleden last gehad van vaginisme en heb dat ook vertelt bij mijn uitstrijkje en 1e onderzoek. Ik was er toen al wel overheen, maar vond het erg fijn, dat ze wat meer rekening met me hielden. Ik was nl bang dat het hierdoor misschien terug zou komen. Wat ze dan (denk ik) iets meer doen, is heel rustig aangeven wat ze gaan doen, je niet zo maar aanraken zonder dat eerst even te zeggen en je ook vragen of het ok is dat ze je aanraken. Dat lijken kleine dingen, maar maakt het echt veel makkelijker. Ik ben er inmiddels al best wel aan gewend en vind het nu niet eng meer. Het is heel raar, maar inderdaad: alles went. En ik denk dat je op zich ook best mag nadenken bij een onderzoek of je het zelf nodig vind of niet. Als jij bv nog niet wil beginnen met behandelingen, dan is dat je eigen keuze. Dat is voor iedereen anders. Dus zorg dat je niet wordt meegesleurd in de hele medische molen, maar blijf bij je zelf en geef aan wat je wel/ niet wil. Ook al zijn zij dokters, het blijft jouw lijf. succes met alles!