Toen wij in september positief testte, kon ons geluk niet op! In augustus had in mijn spiraal laten verwijderen en maand daarop was ik meteen zwanger! Heb niet echt last van kwaaltjes gehad behalve wat misselijkheid, pijnlijke borsten en moeheid. Bij 8 weken konden we terecht bij de verloskundige waar we meteen een eerste echo kregen. En omdat ik volgens de verloskundige meteen zwanger ben geraakt konden ze geen mooie termijnbepaling doen. Aan de had van het vruchtje ben ik teruggezet naar 7 weken (1cm) maar een we hebben wel een kloppend hartje mogen zien! Verder werd er bloed afgenomen en werd ons de vraag gesteld of wij een combinatietest wilde doen. Ik had me natuurlijk al in laten lezen, en wilde de combinatietest graag doen ondanks wij allebei gezond en jong zijn. Thuis een afspraak gemaakt, en kon rond de 10,5 week terecht voor de eerste echo en bloedafname voor de combinatietest. Het zag er allemaal goed uit, en we moesten vervolgens nog 2 weken wachten voor de nekplooimeting. De 2 weken verstreken en we gingen blij naar de echoscopiste zodat we onze kleine baby weer konden bekijken. Op het moment dat ze onze kleine liet zien werd ik weer op slag verliefd. Heerlijk was het om de baby te zien liggen met alles erop en eraan. Ze begon met het hoofdje, hartje, voetjes, handjes alles zag er goed uit. Daarna stopte ze even met de echo en zei; ''ik zie helaas wel een afwijking'' Mijn hart stopte op dat moment even met kloppen en er ging van alles door me heen. Ik wilde rustig blijven dus vroeg voorzichtig: "wat heb je gezien?" Ze zei dat ze bij onze baby een open buikje heeft gezien en vervolgde haar verhaal meteen met "maar mocht dit de enige afwijking zijn, dan is dat vaak goed te verhelpen". Na 10 minuten uitleg zei ze dat ons zou doorverwijzen naar het ziekenhuis voor een vlokkentest zodat zij evt andere afwijkingen konden uitsluiten. Week daarop konden wij terecht voor een uitgebreide echo en evt een vlokkentest. Op de echo werd helaas bevestigd dat de afwijking klopte en zijn we direct voor een vlokkentest gegaan. We zouden versneld uitslag krijgen maar moesten toch nog een helse week wachten. Het was een zware dag en de week die eraan kwam was nogal deprimerend, maar we konden niks doen dan wachten.... Vorige week kregen we een dag voor de uitslag eerst een gesprek met de verloskundige. In dat gesprek gaven we al aan dat we er een heel slecht gevoel over hadden (zal het dan toch instinct zijn?). Ze gaf ons aan dat we toch even tot morgen moesten wachten op definitief antwoord..... De volgende dag was aangebroken en ik kreeg telefonisch de uitslag van de vlokkentest. "Mevrouw, we hebben helaas geen goed nieuws. Er is Trisomie18 bij uw baby gevonden. Maar een schrale troost; het is niet erfelijk en dat wat er nu is gebeurd is gewoon een foutje van de natuur geweest" We hebben die middag nog een afspraak gemaakt met haar en de arts die onze vlokkentest had gedaan. Daarin werd uitgelegd wat Trisomie18 precies was. 95% van de kinderen overleven het niet, en komen te overlijden tijdens de zwangerschap of vlak na de geboorte door de grote afwijkingen. Het klinkt misschien raar, maar aan de ene kant waren we toch wel opgelucht omdat wij nu de keus niet hoefde te maken om het kindje wel of niet te houden. Hoe graag en gewenst dit kindje ook was voor ons, we moesten het laten gaan.... De arts vroeg aan mij op welke manier ik het wilde uitvoeren. Ik riep zonder na te denken; "GEEN CURRETAGE!" Het enige en laatste wat ik kon doen voor de kleine was een bevalling. Het idee dat je kindje wordt 'weggezogen' onder narcose vond ik cru, dus de keus was duidelijk. 2 dagen later konden we gelukkig terecht want ik wilde er niet nog weken mee rondlopen. We werden om 14.00 opgenomen in het Sophia Kinderziekenhuis en ik kreeg om 15.30 een infuus met een morfinepomp voor tegen de pijn. Kort daarna werd de eerst pil in gebracht, en nu was het afwachten..... Gek genoeg was ik mentaal en fysiek heel rustig ondanks het verdriet wat ik in me had. Na 2 uurtjes kreeg ik wat lichte krampjes, maar was niks bijzonders.... we hebben nog wat gegeten, en om 19.30 uur kwam de arts weer langs om te checken en een 2e pil in te brengen. Kort daarna werden de krampjes wat heviger en een uur later braken mijn vliezen. Ben toen nog een keer naar de wc gegaan omdat ik het gevoel had dat ik een grote boodschap moest doen, maar dat was niet het geval. Ben toen weer terug gegaan naar bed, en op dat moment kwamen de weeën non-stop! Ik heb in dat uur 3x de morfinepomp moeten gebruiken en toen waren de weeën opeens gestopt. We riepen de arts erbij en ik zei dat ik het gevoel had dat het was gebeurd... Ze ging kijken en zei dat ze nog niks zag. Mijn manlief stond naast mij en op dat moment perste ik zachtjes en zag ik aan zijn gezicht dat het eruit was. We hebben samen gehuild, het kindje nog bij ons mogen houden en mooi afscheid mogen nemen van onze prachtige dochter. Ze was 14w3d en 13cm groot geworden. We zijn erg aangeslagen door het verlies, maar zien ons toekomst gelukkig wel heel erg positief in. 1 ding is zeker: We missen haar elke dag en vergeten zullen we haar nooit! De mooie momenten die wij met haar hadden zullen we voor altijd koesteren.... Voor lieve ouders die dit ook hebben meegemaakt of moeten meemaken: Heel veel sterkte met het verlies van jullie kindje en moge de toekomst jullie heel veel mooie dingen brengen. Blijf geloven in jezelf, de steun en de liefde die je partner je geeft en jullie zullen hier zeker sterker uitkomen. God bless!
Allereerst gefeliciteerd met jullie dochter. Heb dit verhaal met tranen gelezen Mooi geschreven Maar ook gecondoleerd met de kleine. Er zal geen enkel gevoel zijn die haar kan vervangen Sterkte komende tijd met het verwerken en een plek geven
Wat een heftig verhaal! Gefeliciteerd en gecondoleerd tegelijkertijd. Ik hoop dat jullie de kracht vinden dit te verwerken en het snel een speciaal plekje kunnen geven.
Meis, heel veel sterkte! Weet heel goed wat jullie nu mee maken. Dit is iets wat niemand mee zou mogen maken!
Dank jullie wel allen! Toen ik zwanger was, was ik hier dagelijks te vinden. Alleen niet verwacht dat ik onder dit kopje ooit een verhaal zou typen.. Heb lang zitten twijfelen of ik wel een account aan zou maken, en ben toch blij dat ik mijn verhaal kwijt kon en dat ik zulke lieve reacties krijg. Dit wens ik inderdaad geen ouder toe. Hopelijk blijft iedereen geloven in een volgende kans. Iedereen verdient een gezond kindje!! Fijne avond X
Sterkte meis. Helaas weet ik wat je doormaakt... Er is niks wat je verdriet kan verzachten. Maar als je wilt praten staat m'n pb open voor je.
Met tranen in mijn ogen lees ik je verdrietige verhaal. Vreselijk om te lezen dat jullie pas geleden afscheid hebben moeten nemen van jullie dochter. Helaas staat mij hetzelfde te wachten. Afgelopen vrijdag hebben wij de uitslag van de vlokkentest gehad en onze dochter heeft ook trisomie 18. Tijdens de termijnecho werd een dikkere nekplooi vastgesteld, waarna wij de combinatietest hebben gehad na twee weken, daarna de vlokkentest en na 5 dagen de uitslag. De afgelopen weken waren verschrikkelijk. Het afwachten in onzekerheid. Ik vind het nog steeds moeilijk te bevatten, omdat er naast de nekplooi (wat natuurlijk niet goed is, maar er worden genoeg gezonde kindjes mee geboren) nog geen verdere afwijkingen werden gezien. Maar ja de uitslag van de vlokkentest is toch echt duidelijk. Morgenavond zal ik de tabletten inbrengen om de bevalling op te wekken (wij wilden ook geen curretage, omdat wij ook ons meisje willen zien en op die manier ook afscheid van haar willen nemen). Ik wil jullie heel veel sterkte wensen en ik kan mij voorstellen dat jullie heel veel verdriet nu hebben. Toch doet het mij goed te lezen dat jullie op een mooie manier afscheid hebben kunnen nemen van jullie dochter en hier mooie herinneringen aan hebben, hoe moeilijk het vast ook zal zijn om hieraan terug te denken. Veel sterkte.
Lieve Madelein, Ik heb je verhaal met tranen in mijn ogen gelezen. Ook jou wens ik heel veel sterkte met het verwerken van het verlies. Het is alweer bijna een week geleden en er is geen 1 dag voorbij gegaan dat ik niet aan haar dacht... zag dat het bij jou ook kort geleden was. Gelukkig heb ik net als jou ook foto's en voetafdrukjes van de kleine zodat ik er naar kijken als ik er behoefte aan heb. Ook voor jou geldt, als je wilt praten dan mag je me altijd een pb sturen. Veel liefs
Lieve Tinussie, Ook jou wens ik heel veel sterkte toe. En ik moet zeggen; de bevalling zelf is echt iets wat je niet wilt missen ondanks je weet dat ze er daarna niet meer is. Het is een bijzonder moment en heel mooi om te zien hoe de kleine eruit ziet. Ik wens jullie heel veel liefde toe in deze moeilijke tijd. Liefs
Dank je meis. Het is iets in en in verdrietigs waar we doorheen gaan. Ik heb veel steun aan de meiden hier moet ik zeggen. Fijn dat je je verhaal kwijt kunt, en er mensen zijn die begrijpen hoe je je voelt. Voor ons is het vandaag 3 weken terug. En er gaat inderdaad geen dag voorbij dat we niet aan Sam denken. Eigenlijk gaat er voor mij geen uur voorbij zonder aan hem te denken... Ik heb trouwens van de week een hanger besteld waar de voet afdrukjes van Sam op komen. Kan je de site via pb geven ( volgens mij mag ik die niet hier neer zetten). Ook ga ik volgende week naar een edelsmid om wat van Sam zijn as in een ring te laten verwerken. Dat voelt heel goed. Heb je nog veel lichamelijke klachten na de bevalling of gaat dat wel?