Gisteren nog een discussie met mijn vriend over gehad, haha. In zijn familie (en cultuur) is het heel normaal dat je gewoon even langskomt met 6 mensen (2 ouders en 4 kinderen) en dan mee eet. In mijn familie (en cultuur) is dat niet vanzelfsprekend. Zoiets wordt afgesproken. Dus dat was een leuk .... ehm... meningsverschil
Soms komt het niet goed uit maar zal dat niet zo snel laten merken. Iets ervan zeggen of erger nog, degene wegsturen zou ik heel ongastvrij vinden.
Mamabri, ja ik sluit mezelf ook wel veel af. Maar gelukkig heb ik Norah en m'n beesten! Manlief heeft gelukkig volgende week een weekje vrij. Maar ja ben best veel alleen.
Nederlanders die ergens op de koffie gaan gaan ook echt op de bank zitten koffieleuten met elkaar Heel anders als in andere culturen Zat culturen daar duiken ze samen de keuken in maken lekkere hapjes Of culturen waar het heel normaal is dat je ook gewoon je ding doet als er gasten zijn en gasten zelfs mee helpen met de was enz. Kijk dan kan je het ook niet met elkaar vergelijken dat mensen in de nlse cultuur minder hartelijk of open zijn omdat ze niet van onverwachts bezoek houden. Als er iemand aan de deur staat en je gaat dan dus een paar uur op de bank hangen ja dan kan het niet uitkomen omdat je nog wat huishoudelijke dingen wil doen Het is dan meteen onbeschoft als je je eten voorbereid en nier naast ze op de bank zit
Whaha h mijn destijds vriendje kwam een keer spontaan langS (hadden nog niet zo lang) ik had net MN makeup eraf gehaald engezicht in gesmeerd in MN pyjama You get the picture.. Zo wil je dus echt niet dat hij je ziet als je helemaal hotel de botel bent schaamde me kapot heb hem zonder lamp aan te doen weggestuurd zodat hij het niet zag ErG onaardig i know maar voelde me zo lelijk op dat moment
Hier is het een zoete inval.... Heb er geen problemen mee,mochten we er een keer geen zin in hebben dan gaan de rolluiken dicht en de deur op slot.
Oh en bij ons in huis is het ook niet altijd schoon en opgeruimd....er mag geleefd worden hier in huis. En als ze mij liever niet in trainingsbroek en make up loos willen zien dan moeten ze even bellen van te voren...maar iedereen die hier komt zijn "eigen" voor ons dus schaam me nergens voor..
Mijn wereldje is ook niet echt groter dan dit helaas... Ik zou meer spontaniteit van mijn omgeving wel waarderen en ik probeer dit zelf ook te zijn, maar vrijwel altijd wordt het dan toch plannen omdat iedereen het altijd druk heeft.
Heb er persoonlijk moeite mee om in het verre een afspraak te maken.. Over 2 weken op zondag om 11:00 bij Pietje op de koffie bijvoorbeeld..net die zondag heb ik geen zin,ben moe of weet ik veel wat.... Nee liever spontaan,en mocht het echt niet uitkomen dan zeggen wij het wel,en mocht ik ergens komen en het komt niet uit dan hoor ik het wel of merk ik het zo.
Mn schoonma stond half zes vandaag in mn hal Ik was net wakker met zoontje chagerijnig hoofdpijn kindje huilend op schoot liep ik haast scheldend naar beneden en zag k haar dr jas ophangen in de hal. Ml was thuis en liet dr binnen. Eerste half uur was k nog chaggie maar toen was t oke omdat we ziek waren/zijn kwam ze langs, met allemaal avondeten ook. Dus samen gegeten thee gedronken tv gekeken. Ze is 45 min geleden weg nou Dit onverwachts langskomen doet alleen zij en het gebeurt sporadisch eens in de maand of 2 maanden. Valt mee te leven
Het ligt er helemaal aan wie. En dan gaat het me nog niet eens om hoe aardig ik je vind ofzo. Maar gewoon om hoe makkelijk ik tegen je kan zeggen "Toch maar even niet." Of "Welkom, maar kort!" Ik vind mijn schoonouders heel lief, maar als zij onverwachts op de stoep staan, kan tegen hun niet zeggen dat het beroerd uitkomt en dat ik eerst nog iets af moet maken of dat ik eigenlijk wil dat ze na één kop koffie weer weggaan. En het stomme is: zelfs als ze dan onverwachts komen om een moment dat het op zich best uitkomt, stoort het me. (Doen ze trouwens maar heel zelden hoor. Meestal bellen we over en weer wel even.) Terwijl mijn schoonzusje, die ik op zich niet aardiger of onaardiger vind ofzo, bij mij wel gewoon onverwachts mag komen binnenzeilen. Maar zij voelt dan wel gewoon aan of het uitkomt. En als het niet uitkomt gaat ze net zo makkelijk weer weg of ze helpt me even door bijvoorbeeld de kinderen even onder haar hoede te nemen zodat ik juist rustiger kan werken dan voordat ze er was. En als ze het niet goed aanvoelt, dan kan ik dat ook gewoon tegen haar zeggen en dan lost dat zichzelf ook op. Bij mijn schoonouders zou ik het natuurlijk ook kunnen zeggen, maar dan wordt het toch anders opgevat. Niet dat ze niet zouden willen helpen, helpen ons echt vaak. Maar ze verwachten dan toch ook wel een moment van samen op de bank zitten, koffie, koekje, kletspraatje. En mijn schoonzus vind het ook prima als dat dus niet gebeurt. Dus bij mij is het echt afhankelijk van hoe je jezelf opstelt. Ik vind dat als jij onverwachts komt, dat jij dan ook degene bent die zich moet 'aanpassen'. Dus of je bent gewoon welkom voor de gezelligheid, of je steekt je handen uit de mouwen of je gaat zonder boze blikken weer weg. Maar als je onverwachts langskomt, moet je niet verwachten dat ik dan maar alles uit handen laat vallen om jou te entertainen. Als je dat wilt: ook prima, maar dan moet je een afspraak maken en dan zorg ik dat ik ook echt klaar voor je ben.
Spontaan kan toch ook zijn: even bellen / appen om te vragen of het uitkomt dat je over een half uurtje op de stoep staat. Dan is het nog wel spontaan (in ieder geval niet twee weken vooruit gepland). Maar je geeft de ander wel de gelegenheid om zelf aan te geven of het uitkomt of om eventueel nog wat werk af te ronden of de vuile sokken van de bank te halen of whatever. Voor mij werkt dat in ieder geval beter. Als je me om half twee vraagt "Is het goed als ik rond twee uur even aanwaai." vind ik da (vaak) prima. Maar als je op diezelfde dag zonder te vragen om twee uur bij me op de stoep staat, dan baal ik daar toch een beetje van. Zit ik net in een berg nakijkwerk of ben de vloer aan het dweilen of 'in the flow' met m'n opleiding, word ik gestoord. Irritant! Als je het een half uurtje of uur van te voren weet, zorg ik dat ik er klaar voor ben. Niet zozeer dat mijn huis aan kant is of de koekjes klaar staan ofzo. Maar meer 'mentaal klaar'. Werk- / poets- / studie-modus even uit: tijd voor visite. Of als het echt niet kan, heb ik gewoon de kans gehad om dat te zeggen zonder het gevoel te hebben iemand te kwetsen. Met de familie die in de buurt woont, doen we het eigenlijk altijd zo. Als de afstand groter is, werkt dat minder makkelijk in mijn ervaring. Dan spreken we toch vaak wat langer van te voren af.
Ik ben er geen fan van. Maar ik hou ook van een schema afwerken (in mijn hoofd dan) en kan erg onrustig worden als ik bepaalde zaken niet kan doen. Niks overdreven, maar als ik graag de boel eens goed schoonmaken of opruimen en ik krijg visite dan zie ik mijn schema alweer in duigen vallen. Visite betekent hier helaas "Sit, Smile en Serve". Men plant hun derriere op de bank en verwacht koffie en koek en een praatje. Zelf een doek pakken of een wasje helpen opvouwen gebeurt hier écht niet helaas.
Ik heb een gruwelijke hekel aan onverwachts bezoek , en zeg het ook gewoon tegen de mensen als ik er geen zin in heb of het bezoek me niet uitkomt. Mijn familie probeerd er nu gelukkig rekening mee te houden door niet onverwachts bij me op de stoep te staan. Ik heb een planning waar ik mij aan houd, en ik kan er heel moeilijk mee omgaan als die in de war wordt geschopt. Mijn reactie is dan heftig en dat is niet leuk voor mijzelf maar ook niet voor de mensen die bij mij op bezoek willen komen. Om dat te voorkomen verzoek ik de mensen dan ook met klem om niet onverwachts bij mij op de stoep te staan. Nu moet ik er wel bij vermelden dat ik klassiek autisme en dat dat er mee te maken heeft.
Over het algemeen zeg ik: nee hoor, geen onverwachts bezoek voor mij! Laat mij maar voorbereid zijn.. Maar zo nu en dan lijkt het me juist heerlijk als hier mensen gewoon even aanbellen voor een kopje koffie! Dat mis ik wel, want iedereen woont ver weg helaas...
Wij hier hetzelde, man met half-Aziatische roots. Maar zou het ook streekgebonden zijn in NL? Ik heb Brabantse moeder...iedereen kon áltijd bij ons binnenlopen en er was altijd een overvloed aan lekkere hapjes en drankjes in huis voor bezoek ook. Super vond ze het, heel gastvrij. Mijn vader is een Groninger en vond het maar niks, reageerde altijd zo spastisch als er bezoek langskwam onverwachts. Zou ook nooit iets bijzonders in huis hebben gehaald of zo. Gelukkig heb ik meer van mijn moeder geërfd, zoete inval hier en I love it!
Maar is het niet heel raar als je van bezoek zou verlangen dat ze gaan helpen om op te ruimen en schoon te maken?! Mensen komen hier om lekker gezellig te chillen, dan ga ik niet dwangmatig lopen stoffen in de tussentijd.....
Daarom waardeer ik het zo als mensen ff een appje doen of ik tijd heb voor een bakkie. (ik werk thuis dus ben er vaak ook maar heb lang niet altijd tijd) Zoals gister de buurvrouw.. Ik hoefde niet te werken maar vandaag wel en moes nog een en ander aan kant maken. Dan zeg ik: Doe maar zo en zo laat dan kan ik nog ff afmaken waar ik mee bezig was. Helemaal prima!