Hallo allemaal, Ik ben 26 en sinds anderhalve week weet ik dat ik zwanger ben. Ik heb ruim 2 jaar een relatie en woon nu een half jaar samen. Ik was een week overtijd toen ik een test besloot te doen, het was overduidelijk, zwanger!! Angst, ongeloof en verbijsterd. Ik was aan de pil, echter een maand daarvoor bleef mijn menstruatie ook lang uit en ben ik 2 dagen te laat begonnen. Waarschijnlijk is mijn cyclus daardoor verstoord. De dag erna samen naar de dokter gegaan, die verwees me voor een echo. In het ziekenhuis kon ik niet gelijk terecht. Naar een andere locatie gegaan voor een echo. En ja het was duidelijk, 4 weken zwanger en alleen nog een vruchtzakje te zien. Ik zal wat achtergrondinformatie vertellen waardoor hopelijk duidelijk wordt waarom ik bang ben. Op mijn 19e ben ik bevallen van een zoontje. De eerste 6 maanden leek er niks aan de hand. Tot hij ernstige epileptie kreeg, maanden in het ziekenhuis heeft gelegen en zijn hersentjes steeds verder afstierven. Uiteindelijk is hij overleden toen hij 13 maanden oud was. Ik ben er heel lang helemaal kapot van geweest. Nu 7 jaar laten kan ik er mee omgaan, al blijven de moeilijke momenten er natuurlijk altijd. Ik was in die tijd alleen waardoor er geen genetische testen gedaan konden worden. De arts van het Sophia Kinderziekenhuis heeft mij aangeraden geen 2e kind te krijgen met dezelfde partner als toen (dit was al uitgesloten aangezien de relatie over ging toen ik zwanger raakte). En dat ik bij een volgende zwangerschap onder medisch toezicht moest staan. Gister de dokter gebeld, vrijdag een afspraak. Zij geeft me een doorverwijzing voor medisch vervolg. Ik had alles graag willen uitzoeken voor ik besloot of ik ooit nog een kindje zou willen en aan zou durven. Ook omdat ik tijdens de eerste zwangerschap een antostof (Anti M) in mijn bloed had. Waar maar heel weinig over bekent is. Nu ben ik dus zwanger, ergens heel gelukkig maar vooral nog erg bang. Ik heb gelukkig een lieve partner die me erg steunt. We gaan er samen helemaal voor. Ik vind het fijn mijn verhaal kwijt te kunnen. En hoop maar zo dat het vruchtzakje niet leeg blijkt te zijn. Wordt dus vervolgd! Liefs Anneke1985
Jeetje wat ontzettend moeilijk.. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen als ik eerlijk moet zijn. Maar ik heb wel sterk de behoefte om uit te spreken dat ik van harte hoop dat het goed zit! Ik hoop dat je ondanks dit toch een klein beetje durft te genieten.
Hoi Netje, Ontzettend bedankt voor je reactie! Ik verwacht ook niet dat mensen met een kant en klare oplossing komen, die is er ook niet. Ik wilde gewoon graag mijn verhaal kwijt en met (zwangere) mensen in contact komen. Zie dat jij 6 weken zwanger bent, spannend hoor!! Heb jij al echo's gehad? Liefs, Anneke
Nee nog niet, nog niet eens gepland helaas. Het zal wel standaard zijn maar het lijkt eeuwen te duren. Ik ga de 25e voor de eerste keer naar de verloskundige, en dan moet de termijnecho aangevraagd gaan worden. Kon het allemaal maar wat sneller, zodat ik meer gerustgesteld zou zijn.. Al kan ik maar een hartslag horen! En nee, een kant en klare oplossing zal er niet zijn, maar lekker even praten helpt ook wel misschien ja. Ik merk dat ik veel aan het forum heb. Omdat het in mijn omgeving nog stil moet blijven vind ik het heel fijn om het hier kwijt te kunnen allemaal.
pfff inderdaad lang wachten voor je! en inderdaad, een hartslag zou al een heel groot verschil maken voor je gemoedstoestand! Ik heb vrijdag een afspraak bij de dokter voor de doorverwijzing. maar heb ook geen idee waar ik naartoe moet en wanneer er een echo zal zijn, ik hoop erg snel!
Jeetje wat een verhaal. Ik kan mij voorstellen dat je je ontzettend zorgen maakt. Er is ook niets geruststellends te zeggen. Het enige wat ik dacht, het kindje wil nu komen, misschien zit het dan ook goed. Maar goed, dat is alleen een gedachte waar je niets aan hebt.
Jeetje meid.... Wat een verschrikkelijke tijd heb jij gehad, en nog altijd, want dit verlies draag je elke dag met je mee..Je kindje is altijd bij je in je hart. Ik kan me heel goed je angst voorstellen. Bel het ziekenhuis op en laat je helemaal onderzoeken en geef die info die je hier opgeschreven hebt.. Hoop dat je nu dit nooit meer mee hoeft te maken! Heel veel sterkte met de moeilijke tijd in onzekerheid en hoop dat je snel mag gaan genieten..
jeetje wat vreselijk! dat is de angst van iedere moeder! ik kan me voorstellen dat je bang bent! ik heb helaas geen advies en heb het gelukkig ook niet meegemaakt. maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je ook nog een beetje kan genieten van je zwangerschap
bedankt allemaal voor de lieve reacties! ik ga het allemaal stap voor stap doen, eerst de dokter vrijdag. en proberen om me niet te veel zorgen te maken. Wens iedereen heel veel geluk met de zwangerschap, en heb besloten hier regelmatig een update neer te zetten. Is prettig om het er gewoon over te kunnen hebben, ook aangezien we het in ieder geval tot 3 maanden stil willen houden. (al is dat dus geen garantie voor de toekomst). Liefs, Anneke
wat een ontzettend naar, verdrietig verhaal van je eerste kindje! ik denk dat ik in jouw situatie het ook nog veel spannender zou vinden dan dat ik het zelf al vond bij mijn zwangerschap.. toch wil ik je wel feliciteren met deze zwangerschap en ik wens je ontzettend veel geluk en gezondheid toe en hopelijk kan je toch gaan genieten van je zwangerschap
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Het was vast heel erg moeilijk en zwaar om afscheid te nemen van je zoontje* na hem 13 maanden. Wat verschrikkelijk die epileptie. Ben zelf ook mijn dochter verloren maar dat was nog tijdens de zwangerschap. Kan me hoe dan ook je angst heel goed voorstellen. Is er verder geen reden gevonden waardoor hij die epileptie in zo'n ernstige vorm heeft ontwikkeld? Jeetje wat een ontzettend verdrietig verhaal. Ik weet zeker dat je zoontje* een hele trotse broer is..
babyengel, dank je voor je reactie! waarschijnlijk was er bij Dylan iets mis in de stofwisseling. een mismatch tussen 2 ouders. maar helaas hebben ze dat niet kunnen testen omdat mijn ex er niks mee te maken wilde hebben. Het lijkt me ook vreselijk om je kindje tijdens de zwangerschap te verliezen, ik heb dan wel een hele rot periode meegemaakt maar gelukkig ook hele mooie momenten. Het spijt me voor je dat jou dat niet is gegund! liefs, Anneke