Hi dames! Tot mijn hele grote verbazing ben ik er gisteren achter gekomen dat ik zwanger ben. Ik heb in midden januari mijn koperspiraal laten zetten bij de gynaecoloog en ongeveer 5 weken later had ik een controle echo. Het spiraaltje zat prima op z'n plek en ik had verder geen andere rare problemen. Flash forward 3 maanden later. Opeens voelde het alsof de hormonen door mijn lijf aan het gieren waren. Ik had geen grip meer op mijn gedachten/emoties, mijn huid deed me denken aan mijn piltijden, etc. Ook kreeg ik een week na mijn ongesteldheid (eind maart) opeens bruine afscheiding, gevolgd door bloedingen. Na wat Googelen om te kijken of andere vrouwen hier ook last van hebben gehad met een koperspiraal, kwam ik toch vaak terecht op innestelingsbloedingen. Ik schrok hier wel van, maar omdat ik sowieso naar mijn gevoel 'all over the place' was scheepte ik het af als onwaarschijnlijk. Toch uiteindelijk een zwangerschapstest gehaald, om het uit te sluiten voor mijn eigen gemoedsrust. Ik voelde me namelijk ook best gestrest door andere zaken, wat dus ook een mogelijke oorzaak van de klachten konden zijn. Testje gedaan. Zwak positief. Uiteindelijk heb ik dus nog 3 keer testen gedaan (allemaal zwak positief), voornamelijk uit ongeloof en ik had geen eerdere ervaring met zwangerschapstesten dus ik wist niet echt wat ik er mee aanmoest. Confusion all around. Contact opgenomen met de huisarts en ik kon gelijk de volgende dag terecht. HA heeft mijn spiraal gecontroleerd (zonder echo), maar kon niks raars zien op het eerste gezicht. Wederom testte ik daar ook zwak positief en ik mocht diezelfde dag nog naar de gynaecoloog. Omdat ik er héél vroeg bij ben met testen, was er dus op een echo daar niks te zien maar kreeg wel de bevestiging dat het spiraaltje gewoon op z'n plek zat. Daar lag het dus niet aan. Uiteindelijk is er door een bloedtest geconstateerd dat ik toch het zwangerschapshormoon heb. Ik heb trouwens nog steeds bloedingen, maar niet echt op een schaal vergelijkbaar met een normale ongesteldheid. Af en toe komen er ook kleine krampjes opzetten. Volgens mij is daarom de kans op miskraam of buitenbaarmoederlijke zwangerschap wel aanwezig. Een beetje onwerkelijk dit. Ik heb in ieder geval volgende week weer een afspraak bij de gynaecoloog, dus ik weet dan hopelijk meer. Alsnog, zou ik graag van jullie willen weten of jullie hier misschien ook ervaring mee hebben gehad? En hoe dat is afgelopen?
Geen ervaring mee maar wel enorm bijzonder!! Kindje wilt erg graag bij jullie zijn. Belangrijkste vraag natuurlijk is wat wil jij/jullie?
Aangezien het hele doktersbezoek, gynaecoloog bezoek en de bloedtest (incl. resultaten) allemaal gisteren plaatsvonden, is dat nog ontzettend moeilijk te beantwoorden. Het moet allemaal nog even bezinken voor zowel mij als m'n vriend. Het is ook nog even afwachten of het ook allemaal goed gaat, want het bloedverlies baart natuurlijk wel enige zorgen. Tevens hebben wij ook kortweg 5 maanden een relatie en zijn wij allebei student. Oftewel, ik weet het nog niet helemaal.
Onderstaande heb ik toevallig niet zo lang geleden bij een ander topic gepost: Ik heb dit (helaas) ook meegemaakt bij mijn 1e koperspiraal. Bij mij liep het niet goed af. Ik was vrij laat met testje doen (meer dan week overtijd) omdat ik eigenlijk dacht dat zwanger gewoon niet kon met spiraal , deed testje ook echt alleen 'voor de zekerheid'. Diepe schok toen er meteen 2 streepjes stonden. Huisarts deed eerst nogal lacherig, 'had ze nog nooit meegemaakt' maar ik kon wel 2 dagen later bij gyn terecht. Mijn spiraal bleek verzakt te zijn, waardoor deze dus niet goed meer zijn werk kon doen. Moest er meteen uit, want een zwangerschap met een spiraal op zijn plek gaf ook risico's (infectiegevaar) en spiraal was sowieso 'nutteloos' nu. Moest er hoe dan ook uit. Echo liet alleen verdikt slijmvlies zien, dus ze waren bang voor BBZ, moest meteen HCG laten prikken. Deze bleek laag te zijn voor de termijn die ik meest waarschijnlijk had (ik wist niet precies eerste dag laatste menstruatie, ik hield het nooit bij), dus het was OF een prille zwangerschap OF een (vroege) miskraam die nog op gang moest komen. Moest thuis afwachten en week later terugkomen. Een nieuwe test thuis was lichter dan ervoor en 3 dagen na echo begon ik licht te bloeden. Anderhalve dag later kwam de echte miskraam (erg veel pijn gehad). Daarna nog 2 weken gebloed en buik/rugpijn gehad, viel erg tegen. Bij controle gyn baarmoeder leeg en HCG niet meer meetbaar. De hele ervaring was een heftige emotionele achtbaan die mij echt helemaal van de kaart heeft gebracht. Viel emotioneel en fysiek erg tegen. Daarna ook hormonaal helemaal uit evenwicht, extreem veel en heftige pms klachten gehad. Het heeft er bij ons uiteindelijk toe geleid dat we een half jaar later bewust zwanger werden van een 3e kindje. Ik wens je veel sterkte!
Oh jeetje, dat klinkt inderdaad ook erg heftig. Ik zit in een iets eerder stadium waarin vrij weinig te zien valt, maar ik heb toch een slecht voorgevoel door die bloedingen. Bij mij zit het spiraaltje nog zoals het hoort, dus het is er niet gelijk uitgehaald. Hoe het überhaupt 3 maanden na het inbrengen al gelijk raak is....god mag het weten.
Weet je al wat meer? Lijkt me ontzettend schrikken als je ondanks een spiraal zwanger blijkt te zijn.
Bedankt voor het vragen. Ik denk dat ik het al verloren heb. Ik had namelijk vanaf mijn bezoek aan de dokter/gynaecoloog toch wel last had van helderrode bloedingen met een klein beetje stolsels (ondertussen wel gestopt, nu alleen nog bruine afscheiding). Tevens heb ik gisteren nog een testje gedaan en de streep is een stuk vager dan vorige week maandag. Ik heb woensdag nog een afspraak bij de gynaecoloog staan, dus dan weet ik hopelijk wat meer. Maar ik ga ervan uit dat het een miskraam is.
Hoe was je afspraak gisteren? En hoe voel je je? Ik heb zelf het gevecht met een koperspiraal gewonnen, maar dat is alweer 23 jaar geleden!
De afspraak verliep eigenlijk zoals ik het verwacht had. Ze konden niets vinden op de echo, dus hoogstwaarschijnlijk heb ik het al verloren. Ze hebben ook mijn eierstokken gecheckt en daar was ook niets raars aan te bekennen. De gynaecoloog zei wel dat ze het toch moest beschouwen als buitenbaarmoederlijk zolang ze niets in de baarmoeder kon vinden. Mijn bloed is ook weer afgenomen om te kijken of het hCG hormoongehalte gedaald is (wat ik eigenlijk wel verwacht op basis van mijn testje eerder deze week). Als het goed is word ik daar vandaag nog over gebeld. Ik voel me fysiek wat beter (minder hormoonpret en geen bloedingen meer) en mentaal ook wel. Het was wel een vreemde en emotionele week die ontzettend lang leek te duren, maar gelukkig werd ik erg goed gesteund door mijn vriend en een vriendin, dus dat was wel heel fijn. Dus nog even afwachten op mijn bloedonderzoek en dan kijken wat ik zal gaan doen met betrekking tot anticonceptiemiddel. Het is namelijk nogal vreemd dat ik 3 maanden na inbreng als nog zwanger geworden ben. Hij zit er namelijk gewoon goed in (is gisteren wederom gecheckt). Mijn gynaecoloog had daar (helaas) ook niet direct een goede verklaring voor.
Wat een achtbaan allemaal. Gelukkig voel je, je al wat beter. Fijn dat je mensen om je heen hebt die er voor je zijn, dat is heel belangrijk. Ja wat betreft anticonceptie dat lijkt mij lastig, want ik kan me voorstellen dat je het vertrouwen in de koperspiraal kwijt bent. Veel sterkte de komende tijd!