Hallo alle ervaren dames hier! Nog 10 weekjes en dan is het voor mij ook zo ver en ik betrap mezelf erop dat ik het ook steeds spannender ga vinden. (het idee dat ik moet bevallen) Zoals iedereen probeer ik me ook een beeld te schetsen van hoe het nou voelt en ik vroeg me naar aanleiding daar van af, wat jullie als meest pijnlijk of onprettig hebben ervaren. Eens kijken of daar de meningen heel erg over verdeeld zijn, of dat jullie op veel punten overeenkomen... Doen de weeen het meeste pijn? Of juist als het hoofdje staat, of als het hoofdje eruit komt? Alvast bedankt voor jullie antwoorden! Liefs, Vlindertje
Het ergste van alles vond ik de weeën NA het breken van de vliezen, die laatste indalingen, man man en daarna het hoofdje wat stond, daarbij heb ik beide keren toch een schreeuw gegeven hoor, vooral omdat je verder niet mag toegeven nog. Dat stuk zie ik nu weer tegenop, maarja, het moet eruit haha
Hier ook goed te doen tot ik even bleef hangen op 8cm, vliezen waren nog niet gebroken, die hebben ze toen gebroken en dan kreeg ik nog één gewone wee en volgde dan al in een perswee (wat een heel ander gevoel dan een gewone wee), extra pijn deed het niet zo vond ik maar het was wel overweldigend. Pijnlijskt vond ik toen het hoofdje stond, net voor het doorsnijdt, dan brand het even en heb je zoiets van 'nee ik wil niet' , eens het doorsnijdt en eruit komt doet het geen pijn.
Het meest pijnlijke vond ik toen het hoofdje stond en na de bevalling had ik 2 hechtingen nodig en die kreeg ik zonder verdoving, auwie
Het tegen moeten houden van de persweeen vond ik het meest pijnlijke van de bevalling. Gelukkig duurde dat maar even.'
Ja idd het tegen houden van de persweeen ,bij mij ook maar even en wat ik ook pijnlijk vond, was het trekken aan de vacuumpomp ,was niet zo'n pretiig gevoel en ze trok echt erg hard hoor en wel tot 3x toe ( hij ging er niet zo makkelijk uit) Uiteindelijk wel gelukt hoor.
het meest pijnlijk vond ik toch de ontsluitingsweeen na het breken van de vliezen! ik zat meteen in een weeenstorm, dus dat was lastig wegpuffen! het ophouden van de persweeen deed niet echt pijn, maar het is gewoon onmogelijk! Het persen zelf vond ik heerlijk, geen pijn gehad!
Het meest pijnlijk vond ik toen het hoofdje stond en dan moet je nog wachten tot de volgende wee om weer te mogen persen. Toen had ik even het idee dat ik het niet ging redden... Ook vond ik het hechten heel pijnlijk. Ik was flink uitgescheurd en had verdoving gekregen maar toch deed het nog heel veel pijn.
De ontsluitingsweeen tussen de 8 en 10 centimeter. Verschrikkelijk. Duurde bij mij bijna 3 uur met weeenopwekkers.
Ik vond de weeen die je krijgt zo vlak voor je echte persweeen krijgt het zeerst doen maar al met al goed te doen hoor! Ik kreeg met 9 cm persdrang en dat moest ik wegpuffen en dat vond ik wel zwaar. Heeft ook anderhalf uur geduurd voordat ik eindelijk mocht meepersen maar moest toen alsnog naar het ziekenhuis en uiteindelijk vanwege een kruinligging is Wesley met de vacuum gehaald. Ik weet dus niet hoe het is als je het hoofdje voelt staan, ik ging van niets naar alles. Wesley is er echt uitgetrokken en geduwd en zoals Joyce84 zegt is dat ook een vervelend gevoel al was bij mij de opluchting groter omdat ik dan eindelijk na 3.5 persweeen mijn kleintje in de armen zou krijgen. Heeft nog 6 weeen trekken met de vacuum geduurd voor hij er was, 19 min. en bij de laatste poging van de gyn was het dan eindelijk zover Hechten vond ik niet fijn nee... Alles wat je overkomt tijdens een bevalling is best heftig maar je weet waar je het voor doet en dat trok mij er wel doorheen, dan is je kindje geboren en die werd schoongemaakt, nagekeken en aangekleed en dan krijg je nog die hechtingen, auwie! Ik had 8 uitwendige en toen ze bijna klaar waren met die binnenste had ik er toch wel genoeg van eigenlijk dus toen kreeg ik verdoving maar je blijft het toch wel een beetje voelen maar al met al, doe ik het morgen zo weer! En zo kun je volgens mij wel uren praten over je bevalling
Ik ben ingeleid omdat de weeen niet begonnen na 24 uur gebroken vliezen. Ik vond de ontsluitingsweeen en met name de weeenstorm verschrikkelijk. Heb me vriend geschreeuwd dat hij het infuus maar uit moest zetten en dat ik er mee zou stoppen ..... Maar ben bevallen binnen 3 uur, na de eerste wee......eerste wee om 14.00uur en de zoontje lief werd om 16.48 geboren.....dus eigenlijk mag ik ook weer niet klagen. Laat je trouwens niet bang maken door alle verhalen hoor! Probeer zo relaxed mogelijk de bevalling in te gaan, denk dat dat het beste is!
Zoals Moonlight zeg je inderdaad niet gek laten maken! Ik zag er best wel tegen op, was echt bang dat ik niet kon omgaan met alles wat je overkomt maar ik was juist heel rustig en ik denk dat dat echt het belangrijkste is. Je lichaam doet het bijna zelf je moet een juiste manier vinden om er mee om te gaan en rustig blijven!
Ik vond het pijnlijkst toen het hoofdje stond. Had eigenlijk gedacht dat ie er toen met de volgende perswee wel uit zou komen, maar dat was niet zo. En de tijd tussen die laatste persweeën leek wel uren te duren. Ook het hechten vond ik erg tegenvallen. Die verdovingsspray op je uitgescheurde onderkant, auw auw auw en ik had niet echt het idee dat het nou zo heel veel deed. Voelde elke naald er erg goed in en uit komen, brrr......
Thnx! Ik laat me ook niet gek maken hoor, anders zou ik zo een vraag niet eens stellen Dacht dat er een beetje een pijl op te trekken zou zijn wat nou het meest pijn doet, maar wat ik tot nu toe lees is dat echt voor iedereen anders: ontsluitingsweeen, staan van hoofdje, persweeen tegenhouden... Iedereen ervaart bepaalde pijnen natuurlijk ook anders. Ik denk ook dat het erg belangrijk is om rustig te blijven. Vanaf het moment dat je in paniek raakt of denkt het niet meer aan te kunnen, word het waarschijnlijk alleen maar erger. Het moet er inderdaad hoe dan ook uit. Maar ik heb ook weleens gehoord dat als je té ontspannen bent met bijv het wegpuffen van weeen, het juist pijnlijker wordt? Ik zie het wel! Al moet ik zeggen dat ik heeeeel erg hoop dat ik niet inscheur/ingeknipt hoef te worden
@ Vlindertje, ik was niet ontspannen toen ik de weeen moest wegpuffen dat is wel flink werken dus kan me niet voorstellen dat je daarbij kunt ontspannen waardoor het pijnlijker wordt? Ik ben van begin tot eind rustig gebleven maar kon me niet ontspannen...
Het zal voor iedereen wel anders zijn... Ik vond het beide keren het ergst toen het hoofdje stond...Drie weken geleden zat het schoudertje ook nog een klem dus bleek er ook nog hand van de verloskundinge in de passen die zat mee te wrikken... Beetje het gevoel alsof er een brandende bowlingbal inzit.... Maar...alle clichees zijn waar...als het eenmaal in je armen ligt ben je de meeste ellende alweer vergeten... En...het moet er toch uit...
de rug en de beenweeen, ik ging huilen snachts en nadat me vliezen gebroken waren. heb ik ruggeprik gekregen endaarna niks meer gevoeld