Ik ben zo geen upper! Als mijn dochter een mooie verf of plak heeft gemaakt glim ik van trots en zeg ik haar hoe goed ik haar vind, misschien wel 6x! Ze heeft voor het eerst geskied en ik denk dat we samen al 15x het filmpje hebben gezien en dat ik zo blij ben dat ze het zo goed deed, weet ze dus ook wel ondertussen. Als ze stout of brutaal is gaat ze op de trap of naar haar kamer, nadenken wat ze heeft gedaan en een oplossing verzinnen hoe het anders kan de volgende keer. Niet begroeten? Kom nou! Hop! Beleefd zijn doet geen pijn. Geen zin om op te ruimen? Prima... maar als ik het doe... (zei mijn moeder ook altijd ) Ik was een draagdoekmama, maak(te) alle prakkies en fruitjes zelf, liever niet zoveel suiker, kleurstoffen etc, verl knutselen, veel buiten. Beetje geitenwollensok ben ik wel. Juf ook, dus ook nog pedagogisch. Maar ik heb absoluut voorwaarden! Hoe kan een individu dan goed in de Maatschappij terecht komen? Geen zin om naar je werk te gaan? Nee joh, prima, geen voorwaarden liefie? (Zoiets) Ze moet naar school, ze moet daar leren en luisteren, ze moet huiswetk maken, ze moet sporten, ze moet met bestek kunnen eten etc etc etc
Zou helemaal mijn oplossing zijn alleen onze dochter kent daarin weinig grens. Als we allemaal mee gaan doen slaat ze helemaal door. .. De tip van bord weghalen vind ik een goede. Al maakt haar dat waarschijnlijk niet veel uit..
Inderdaad als het huiswerk gedaan is en je leest je goed in over wat up inhoud klinkt het eigenlijk als een heel natuurlijke manier van opvoeden en is een discussie inhoudelijk mijns inzien niet nodig. Je past het namelijk op je eigen manier toe en er is ruimte voor persoonlijke grenzen. Echter wordt het vaak verkeerd gebruikt en wel benoemd als up. Daar komen die negatieve en vreemde voorbeelden uit voort waardoor up vaak als negatief en grenzenloos wordt gezien. Uitgaan van een intrensike motivatie is nooit verkeerd bij kinderen en volwassenen
Hier wordt overigens niet up opgevoed maar gewoon vanuit een combinatie van gevoel en verstand net zoals bij bv tuc en mamabri en nog vele anderen die hier reageren.
Bij ons werken dit dus echt averechts! Mijn oudste weet niet meer van ophouden! Bijvoorbeeld klieren met eten aan tafel, gekke bekken trekken, overal eten behalve in de mond. Onze regel is... met eten wordt niet gespeeld. Na twee waarschuwingen is het bordje met eten weg, werkt dit nog niet dan ga je maar even op de trap zitten. Als ik dit niet doe en even mee doe met mijn kind is er geen stoppen meer aan!! Het werkt hier niet om eerst mee te doen en dan het spel te stoppen. Ze gaan hier maar door! Nog een voorbeeld: stoeien met pappa of dansen in de woonkamer. Het begint vijf tellen leuk daarna doen de kinderen elkaar pijn, gaan ze gillen , wordt de muziek keihard gezet en rennen ze als olifanten door te kamer. Sorry maar ik woon in een rijtjes huis, mijn buren vinden dit niet zo leuk en ik ook niet omdat mijn kinderen niet ophouden! Ze blijven in die drukke bui hangen als ik geen duidelijke grenzen stel. Ik zie bij mijn kind van 4 jaar dat hij het nog heel lastig vindt om een baldadig spel te stoppen. Dus als wij leuk mee gaan doen, is er helemaal geen houden meer aan. Natuurlijk kun je dingen ombuigen door even gek mee te doen, maar bij baldadige spelletjes werkt dat hier niet. Ik ben niet echt bekend met het onvoorwaardelijk ouderschap maar ik herken wel veel dingen die wij onbewust toepassen zoals nooit alleen laten huilen onder de 2 jaar. Dragen, voeden op verzoek, wij bepalen wat er wordt gegeten...mijn kinderen hoeveel. Eet je niet? Ook prima, ik schenk er geen aandacht aan. Maar... wij proberen wel duidelijke grenzen te stellen. Er wordt niet gegooid met speelgoed in huis, je doet elkaar geen pijn, eten is geen speelgoed, waar je mee speelt ruim je zelf op. Luister je naar meerdere waarschuwingen niet dan volgt er iets zoals even time-out, speelgoed wordt even weggehaald etc. Een time-out werkt niet altijd, maar nu mijn zoontje bijna 5 is werpt het zijn vruchten af omdat hij oorzaak gevolg beter begrijpt en ik beter met hem can communiceren na een time-out. In dat opzicht hebben wij ook een tikje een autoritaire opvoeding op een aantal punten.