Hallo, Ik ben nieuw hier maar ik heb toch een vraag...even een korte inleiding: Sinds vorig jaar heb ik geen menstruatie meer (deze bleef eerst uit na pilgebruik, daarna gestopt met de pil). Ondertussen al bij de Gynaecoloog geweest, echo gehad, alles ziet er goed uit van binnen maar ik wordt maar niet ongesteld. Via het medicijn Provera heb ik reeds eerder een "onttrekkings" bloeding gekregen, en in augustus moet ik dit weer doen. Ik heb mijn gynaecoloog ook gevraagd of ik wel gewoon zwanger zou kunnen worden, zij geeft aan dat we dan "een hele andere weg" in moeten slaan! Ik begrijp daar uit, dat ik dus nu niet vruchtbaar ben. Maar nu het volgende, Ik ben nu 3 weken samen met mijn vriend, en wij hebben "onveilige" seks, niet verstandig, maar ja, gezien het feit dat ik niet zwanger kan raken, allebei zijn we wel getest op SOA dus dat is het probleem niet. Afgelopen zaterdag had ik enorme steken links onder in mijn buik....gisteren heb ik wel een raar gevoel in mijn buik gehad, maar ik weet nu dus niet of dit krampen van ongesteldheid zijn. 's-avonds na het vrijen heb ik gebloed, vanochtend weer (2 druppels) en de hele dag heb ik een raar gevoel in mijn buik, hoofdpijn en een misselijk gevoel, niet overdreven, maar heel licht. Nu vraag ik me af, zijn dit zwangerschaps symptomen of wordt ik toch ongesteld, ik hoop het laatste. Ik heb zeker een kinderwens, maar niet al na pas 3 maanden samen te zijn met mijn vriend. Wie kan mij helpen? x
Hoe lang ben je nu precies samen met je vriend? En waarom ben je met de pil gestopt vorig jaar? Ik zou zeggen: doe eens een testje.
Hai ladies, Bedankt voor jullie reacties.... Ik ken mijn vriend btw 3 weken (ipv 3 maanden). Maar heb net een test gedaan, had gelukkig een vriendin die nog een test thuis had liggen...en gelukkig, niet zwanger! Maar tja, nu maar afwachten of de menstruatie echt door wil zetten natuurlijk! xx
Hai Mara, Nou ik wil wel heel graag kinderen, dat zeker, maar gezien het feit dat we nog maar zo kort samen zijn (3 weken) lijkt het mij heel verstandig om nog mara even een tijdje te wachten. Gebeurd het, gebeurd het, maar ik ga zeker voor het condoom...tot dat mijn menstruatie weer helemaal normaal is. Dan kan ik altijd nog besluiten om weer de pil te gaan slikken. Succes meid, ik hoop dat het voor jou wel snel raak zal zijn. xx
Dankjewel paulie, ik hoop het ook deze ronde... wie weet Tja kan me voorstellen dat je het te kort samen vind. Maar is het wel zo, en het zit goed tussen jullie dan komt het vast allemaal prima in orde. Hou je ons op de hoogte of het raak is of toch niet? X Mara
Hai Mara, Nou, ik heb vanochtend 2 testen van de kruidvat gedaan...en hoewel het streepje wel licht was...gaf de test toch 2x positief aan. Morgen ga ik me in het ziekenhuis laten testen, dan weet ik het zeker. En dan, als het toch positief is...tja dan moet ik mijn vriend op de hoogte gaan stellen. Weet helemaal niet hoe ik dat moet aanpakken en hoe hij zal reageren. Ik ken hem nog maar zo kort (3,5 week). Tja, natuurlijk zit het nu nog goed tussen ons, we zitten natuurlijk in de "ontdekkingsfase". Ik hoop dat iemand me kan helpen. xx
Hey paulie, in de eerste plaats GEFELICITEERD! Een streep is een streep zullen we maar zeggen. Tja, wat je vriend betreft vertel het hem zo snel mogelijk. Maar bedenk wel eerst voor je zelf wat je zult doen als hij negatief reageert, dan ga je denk ik wat zelfverzekerder het gesprek in. En ik denk dat hij eerst heel erg zal schrikken, dus geef hem daarna ook de tijd om bij te komen van het nieuws en daarna pas plannen voor de toekomst maken. Ik hoop echt voor je dat ie lief reageert. Heel veel succes! X mara
Hai Mamakitty, Ik heb het gisteren meteen tegen mijn vriend verteld. Die schrok natuurlijk gigantisch...maar ik had verwacht dat hij boos zou worden of weg zou lopen (uit reactie) maar gelukkig niets van dat. Hij reageerde heel lief tegen mij en naar mij toe. Maar zei wel dat hij het nu nog niet wilde! Kan natuurlijk een eerste reactie zijn, maar wat als hij nu wel bij die keuze blijft! Het is heel erg moeilijk....we zullen nog heel veel moeten praten voordat we een "beslissing" zullen moeten gaan maken. xx
het is jou lichaam meid, als jij het wel wilt houden en je vriend niet, denk ik dat je moet kiezen tussen jou kind en jou vriend. Mits het raak is natuurlijk
Blijven er nu topics komen met andere verhalen? Zou een boek gaan schrijven, want je kunt er wat van! (zie dr andere topics... )
Jeetje wat een verhaal! Wel bijzonder dat je dan ineens zwanger bent na zoveel maanden geen menstruatie te hebben gehad! Heb je al besloten wat je gaat doen? (zie andere topic, maar ik reageer liever hier, want daar zijn er alweer conclusies getrokken!) Heel veel sterkte met je besluit!
ik ben nog nooit persoonlijk lelijk geweest tegen een ander op dit forum, maar wat ben jij een muts! koop een bril en lees eerst de datum bij een topic sherlock, wat zijn we toch weer goed van vertrouwen in deze wereld ik vind dit echt niet te geloven! wat moet jij een akelig leven hebben als je iedereen zo wantrouwd en altijd zo negatief denkt. en wat zul je het druk hebben met het terug lezen van iedereen zijn reacties. moet je die van mij ook even doen? heb je nog een paar te gaan, mss ben ik ook wel niet zwanger, heb ik geen kindje, ben ik niet getrouwd.... mss besta ik wel helemaal niet?! aan de moderators, ik weet dat ik me op glad ijs begeef, maar heb een lijf met dubbele hoeveelheid hormonen en kan me hier zo boos over maken als iemand die ergens mee zit zo afgezeken wordt. ik zal hier verder ook niet meer op reageren, maar moest dit even kwijt!
tjee zeg, wat een verhaal. Wat doe je? Ik zou het niet zomaar laten weghalen, de kans dat jij spontaan zwanger raakt is zoooo klein dat je deze met beide handen moet grijpen, lijkt mij dan. Succes met je keuze!
wooow paulie... wat een verhaal, maar ik zou er toch heel hard over nadenken! puur omdat je al een minieme kans hebt (zoals ik las.) en dan dit wonder in je mag dragen, ik denk dat je aan de ene kant mag duimen dat het zondr andere hulpmiddelen gelukt mag zijn, ondanks niet gepland... Daarnaasst kan ik me indenken dat je vriend het er wel moeilijk mee heeft! Maar ik zou hem op het hart drukken hoeveel moeite het wel niet mag kosten als je in de toekomst met hem toch besluit om een kindje te willen./proberen te "maken". (sorry niet helemaal de juiste woorden kunnen vinden, maar denk dat je me wel begrijpt) Het is en blijft uiteindelijk jouw keus.. ! Denk er alsjeblieft goed overna! Het is en blijft een wondertje dat in jouw mag groeien/zitten! Succes en ik hoop dat je het ondanks alles toch met ons wilt delen, wat jouw/jullie keus is. liefs kanjer