bedankt voor het aanraden van het boek.. en natuurlijk gaat het door je hoofd...goede dagen en wat moeilijkere dagen die zullen na zo'n vreselijke gebeurtenis ook altijd blijven.
Nou het klinkt in ieder geval dat je goed om jezelf denkt. En trek je het was misschien beetje raar verwoordt. Ik heb ook m'n redelijk oke status met dipjes. Gisteren weer een slechte dag, het knaagde heel erg dat wij voor een keuze zijn gezet. Toen vriend thuis kwam trof hij me huilend aan... vraagt ie waar het vandaan komt. Tja wat denk je en als ik het uitleg begrijpt hij het wel. Alleen heeft hij dat zelf niet. Heb je het de 1e keer een plekje kunnen geven, of ik bedoel eigenlijk dat gemis, dat heb ik ook, maar gaat dat überhaupt ooit weg/ wordt het minder?
Ik denk ook goed aan mezelf. Het is voor mij de tweede keer en ik herken veel van de vorige keer alleen was het niet zo tastbaar als deze keer. Nu is alles tastbaar, herinnerbaar. Dat maakt dat je kei en kei hard geconfronteerd wordt met dat wat niet meer is. En dat heeft tijd nodig. Bouwjaar, bij jou is het ook allemaal nog niet zo lang geleden. Er zullen vast nog wel traantjes vloeien bij jou, net zoals bij mij. En ik heb ooit eens gezegd tegen een goede vriendin die haar kindje was verloren met 27 weken toen ze zei tegen me,... dat haar man niet tot weinig verdriet meer had: Bij jou zat het kindje onder je hart, en heb je een band meteen van begin af aan. Een papa bouwt pas een band met het kindje wanneer het geboren is. Dat verschil voelt anders, ook al draag je beiden evenveel verdriet, maar die papa kan geen band opbouwen met zijn kindje hij kreeg die kans niet. En mama had de band al wel en moet die opgeven. Hiermee wil ik niet zeggen dat papa's geen verdriet hebben of dat het minder erg is, maar hiermee wil ik wel zeggen dat de verbintenis tussen mama en haar kindje..sterker was. waardoor de verwerking langer kan duren. Het gemis, zal nooit verdwijnen. Anders zou je je kindje vergeten. Maar je gaat wel als je het een plaatsje hebt gegeven er anders mee om. Er zullen dagen zijn dat wij het moeilijk hebben. Het leven na een doodgeboren kindje, zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik moet eerlijk zeggen bouwjaar, .. vanuit mijn hart, ik zou het ook niet anders meer willen. Ik had het voor geen goud willen missen want die 4 maandjes dat ons kleintje bij ons was...tellen voor goud. En daar zal ik altijd dankbaar voor zijn en blijven. soms word je voor een keuze gezet ... en in jouw geval... zul je later gaan ervaren dat wat jij /jullie gedaan hebben, goed is geweest ook al is het nu zo hard.
Vergeten zal ik hem nooit dus ik zal m altijd blijven missen. Wat je op het laatst zegt vind ik mooi. Als ik het zo bekijkt heb ik toch iets moois om op terug te kijken. Wat je tegen je vriendin zei is goed verwoord. Ik dat stukje eens aan mijn vriend eens laten lezen. Misschien dat hij dan het verschil begrijpt tussen dat ik wel verdriet heeft en hij eigenlijk niet. Kun je een beetje slapen 's nachts? Ik denk dat ik redelijk slaap maar ben 's ochtends toch vaak moe. Gelukkig bijna weekend. Vanavond de boot naar Ameland, dit weekend gaan we dan even uitwaaien met zijn 2-en. Ik heb heel veel behoefte om met zijn 2-en te zijn.
oh wat goed dat jullie er lekker even uit gaan, dat heb je echt nodig..ik wil dat ook zo graag maar mijn lichaam is nog herstellende en ik moet nog even wachten daarmee en luisteren naar mijn lichaam. Slapen gaat goed, alleen inslapen duurt wat langer dan normaal en ik ben ook moe als ik wakker wordt alsof ik de hele nacht niet heb geslapen. Als ik de afgelopen dagen wakker werd dan was het eerste wat ik zag in mijn hoofd mijn kleine, vanmorgen was dit even niet en dacht ik er pas aan toen ik eenmaal beneden was, ik zei het tegen mijn vriend,..wij denken dat dit het begin is van een plekje geven en dat doet me wel goed want ik dacht dat ik gek werd (figuurlijk) We hebben toch iets moois om terug te kijken,.. ik bedoel de dankbaarheid is groter dan het verlies op sommige momenten en door dat warme gevoel in je hart te sluiten en te voelen,..weet je echt waar je kindje is....... zodat je hem niet kán vergeten.
Dat wakker worden alsof je niet/slecht geslapen hebt komt me bekend voor. Ik heb er niet elke dag meer last van maar soms denk ik wel pff gaap. Ik wordt wel vaak snacht's nog een keer wakker. Nouja komt wel weer. Het zou mooi zijn als het begin van het een plekje geven gestart is, ik hoop voor je dat het zo rustig aan steeds iet meer een plekje krijgt. Ik denk dat ik nog te veel verteerd was door verdriet, gemis en boosheid dat dankbaarheid/ gedachte van een mooie herinnering er nog niet tussen gekomen. Vrijdag om 18:00 belde de gyn uit t amc nog: de uitslag van het aanvullende chromosoomonderzoek was goed. Beetje dubbel nieuws het was dus botte pech bij ons, maar de andere kant is dat het dus geen erfelijke oorzaak heeft waardoor de kans op herhaling heel klein is. Vandaag boven op de vuurtoren van Ameland in het zonnetje heeft mijn vriend mij ten huwelijk gevraagd. Zo krijgt het weekend met het zwarte randje ook nog een wit randje.
Wat gaaf, proficiat! wat leuk .. ik kreeg kippenvel toen ik het las! En ook goed nieuws dat het onderzoek goed was, ook al hadden jullie dikke pech. Het geeft in de toekomst toch misschien nog een kans, en dat verdienen jullie gewoon na alles wat jullie hebben meegemaakt!! Ik moet alles nog afwachten,..hoe voeren ze eigenlijk zo'n chromosomenonderzoek uit? via bloed?n via vruchtwater kon bij mij iig niet. Ja hm hm slapen zal nog wel tijd kosten denk ik. Ook het dromen.. ik kwam vandaag pas om half 12 uit bed, gewoon omdat ik droomde dat ik zwanger was en dat niet wilde loslaten stom he. Het zal wel bij het proces horen. het is niet gek dat je verteerd was door verdriet, was dit jullie eerste kindje?
Ja het was ons eerste kindje. In mijn omgeving veel zwangeren (had ik dat nou al verteld?) 4 goede vriendinnen + 1 nichtje/goede vriendin. Er was nog 1 goede vriendin zwanger, eindelijk van haar 4e of 5e icsi en dat was 2 weken na de pos. test mis gegaan. Het lijkt nu wel alsof de mensen met gezonde kindje wel kinderen krijgen en de genen die nog niks hebben wederom met lege handen staan. Ik gun het hun wel, maar voelt ook een beetje wrang. 2 van hen bevallen in de periode dat ik ook uitgerekend was, zal nog wel zwaar worden in juli. Er was een vlokkentest gedaan omdat die goed was hebben ze het aanvullende onderzoek gedaan. Daarvoor moesten wij ook beiden bloed afgeven. Ze kijken dan of datgene wat ze bij het kindje vinden normaal is o.b.v. van onze variatie. Dus of dat logisch is of dat er dingen gevonden worden die eigenlijk niet bij ons vandaan kunnen komen. Pff het lijkt me wel heel zwaar als je droomt dat je zwanger bent, als je dan wakker wordt kom je weer met je neus in de nare werkelijkheid terecht. Als je trouwens zo kan doorslapen dan heeft je lichaam het waarschijnlijk ook wel nodig. Langzamerhand weten bij ons steeds wat meer mensen het, dat we thuis kwamen lagen er nog 3 kaartjes in de bus. Wel lief dat mensen de moeite nemen om het te sturen, ik kan het erg waarderen. Denk jij al wel eens over wat de toekomst zal brengen?
hoi, en dat maakt het verschil bouwjaar want bij jullie is het de eerste en bij mij de vierde dus ik heb nog iets om voor te moeten vechten. Je zakt echt even in zo'n diepe zwarte put, maar ik wil daar niet in blijven hangen omdat ik nog kindjes heb waar ik voor wil zijn. Jij hebt daarintegen niets, en dat is zuur. Ja ik dacht dat ook al dat ik dat slapen nodig heb gehad. Oh, ja vruchtwater is bij mij niet onderzocht, en alleen ik heb bloed moeten geven dus ik weet niet of ze dat gaan onderzoeken , ik moet ook eerlijk zeggen dat in die periode dat je dan zo verdoofd bent of in shock dat ik zoveel ben vergeten te vragen en achteraf denk ik o, ik had dit moeten vragen en dat moeten vragen.. Ja ik denk zeker na over de toekomst. De kinderwens blijft, maar ik ben bang, of draag een bepaalde angst of het voor ons eventueel wel weg gelegd zou zijn, en waar die vandaan komt weet ik niet precies maar is wel aanwezig en ik weet nog niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan. ik heb dat eerlijk gezegd altijd al wel een beetje gehad, en toen ik eenmaal zwanger was heb ik dat steeds onderdrukt/van me afgeduwd. Wel heb ik door lang praten een vorm van een patroon ontdekt. Dit was eigenlijk mijn 5e kindje. En mijn partners moeder is haar 5e kindje verloren na geboorte. En mijn moeder is een 5e verloren, ze was zwanger van een tweeling..en 1 is er afgekomen toen ze een maand of 3,5 was. toevallig dat dit bij allen de 5e was. dit heeft me aan denken gezet.
Owh gelukkig dat je al 3 moppies hebt rond lopen. Zal soms ook wel eens zwaar zijn als je moe bent en er wel voor ze moet zijn. Maar het verschilt wel, ik heb er veel moeite mee dat wij nog met lege handen staan. Je zou nog eens kunnen vragen of en wat ze onderzoeken? Als ik denk aan de toekomst vraag ik me heel erg af of ons uberhaupt een kindje gegund is. Maar tja je veranderd er ook niks aan en langzamerhand probeer ik maar andere doelen te stellen. Anders heb je ook geen leven, maar ja je blijft voor het leven getekend. Dat alle 5e kindjes van jou, je moeder en s-moeder niet ter wereld mochten komen is wel bijzonder ja. Bij je moeder is er dan nog meer gelijkenis: beiden hebben dus afscheid moeten nemen van het 4e en 5e kindje
ja, stom he van dat patroon. Wat jij zegt over het niet gegund, dat gevoel heb ik ook hoor. En niemand kan iets garanderen en dat maakt het soms moeilijk. Want je wil dit niet nog een keer meemaken. Een vriendin van me heeft ook 2 keer achtereen meegemaakt, maar daarna wel een gezonde kleine gekregen dus het kan wel, alleen in hoeverre kun je het zelf aan dat is de vraag en wil je zelf opgeven..ik geef niet zo graag op maar de pijn is zo groot. Ja als ik op controle ga ga ik eerst eens goed alles uitvragen.
Ik heb vandaag de foto's gekregen van de kleine,.damn ze waren bijna allemaal mislukt:x dus hebben we het ziekenhuis gebeld en mogelijk volgende week donderdag mag ik mijn foto's ophalen uit dossier zijn er toch wat extra misschien. Heb nu 1 redelijk duidelijke foto,..balen maar ben er zo blij mee met die ene.
hoi, nee geen idee, het is niet erg ik heb in iig 2 goede foto's en die van het dossier nog,.. ik ben snel tevree gelukkig. Het deed me goed ernaar te kijken, heb ik toch nog iets.
Eigenlijk kom ik er nu pas achter dat ik mijn verhaal verkeerd gepost heb,.. had bij vlinders 16-24 weken moeten staan,..maar dat maakt niets uit denk ik. Vind het in elk geval fijn dat ik mijn verhaal heb kwijt gekunnen.
Komt wsl doordat het andere forum 17-24 staat en als je dan 16 in je hoofd hebt post je m hier. Ik heb ook even getwijfeld waar ik te moest zetten. Hoe gaat t?
ja misschien heb je gelijk.. het gaat redelijk eigenlijk, sinds ik de foto's heb voel ik mij stukken beter hoe gek het ook klinkt. Het verlangen naar een nieuwe zwangerschap begint toe te nemen..... Hoe gaat het met jou?
Bij mij redelijk met ups and downs. Ik ben niet ontevreden over hoe het gaat. Het verlangen naar een nieuwe zwangerschap is enerzijds heel groot, anderzijds lijkt het e ook eng. Ik zie nu al op tegen een 12 weken echo en weet dat ik er met lood in mijn schoenen heen ga. Maar het meest bang ben ik dat het nu weer lang gaat duren, we kunnen na een half jaar zonder resultaat starten met IUI. Maar ik hoop zo dat het toch niet nodig is, ik was zó blij dat het spontaan gelukt was.
ik ga wel voor je duimen hoor..misschien gebeurd er toch nog een wonder, wel blijven geloven he? Ik kan je onzekerheid wel begrijpen, en ja ik denk dat als ik in verwachting zou zijn dat ik de termijn rond de 16 weken ook niet helemaal prettig zal vinden. zal heel spannend zijn denk ik allemaal.. IUI? dat is het plaatsen van zaadjes in de baarmoeder?