Vreselijk. Gecondoleerd. Het verlies van een vriendin is heftig. Ik heb zelf bijna een jaar geleden mijn beste vriendin verloren door complicaties na de bevalling. Ik vind het nog steeds zwaar en het leven voelt leeg. Ik heb ook andere vriendinnen, maar niemand zoals zij. Ik heb niet echt tips voor je. Behalve: neem de tijd, als het kan ook even vrij van werk. Zoek gemeenschappelijke vrienden op. Daar heb ik veel steun aan gehad. Maar, het kromme is: degene die me nu het meest zou kunnen steunen, is mijn beste vriendin zelf... Geen verwijt richting mijn man hoor. Maar soms heb je een vriendin nodig... Heel veel sterkte. Knuffel! Edit: sorry, ik lees nu terug dat je niemand kent die haar ook goed kent. Maar misschien haar ouders? Oude klasgenoten? Ook ben ik samen met anderen bezig met een herinneringsboek. Misschien te vroeg, maar misschien kun je daar iets van je eerste verdriet in kwijt.
Gecondoleerd. En heel veel sterkte. Ik hoop dat je toch bij iemand terecht kan, ook al had je geen gemeenschappelijke vrienden. Een goede vriendin of familielid bij wie je uit kan huilen of je verhaal kwijt kan.
Precies dit! Mijn beste maatje is as weekend 14 jr geleden overleden en nog steeds moeilijk. Het eerste jaar is moeilijk, alles voor de eerste keer. In mijn geval moest ik alles weer alleen gaan doen, het bekende zwarte gat. Mijn man heeft haar ook nooit gekend. Misschien is het fijn om haar ouders te spreken en bij de uitvaart te zijn. Veel sterkte, geef het vooral veel tijd!
Toen ik 20 was stierf een oud klasgenootje en vriend van mij aan een hartaanval. Ik zat toen in Ierland en kon niet terug. Laatst hadden we reünie en keken we naar de musical en kwam hij opeens groot in beeld.. het geeft je een heel kwetsbaar gevoel, en zo oneerlijk..zo'n heel leven nog voor je. Heel veel sterkte gewenst
Dit is al mijn 2e vriendin die overlijd en nummer 3 leeft al 6 jaar in reservetijd (en word ook niet meer beter) Ik heb haar man via haar FB een bericht gestuurd met mijn condoleances en ik zie dat hij het gelezen heeft. Ik hoop dat dit hem sterkt in zijn immense verlies. Ik wil jullie 1 verhaal niet ontnemen. Ik was bij haar thuis en ze vertelde mij dat ze haar kinderen altijd thee met melk gaf. Ze zei mij al vanaf dag 1 dat ik bij jouw thuiskwam gaf jouw moeder dit aan mij en dat gaf mij zo'n warm en geborgen gevoel dat ik het nu ook aan mijn kinderen geef. De enige die haar ook kent is mijn moeder. Die is nu nog op haar werk en hopelijk belt ze mij vanavond nog op.
wat triest, vooral omdat het om een jonge vrouw met jonge kinderen gaat.... gecondoleerd en heel veel sterkte gewenst.
Dank jullie wel iedereen. Net met mijn mams kunnen praten erover en dat lucht op. Het huilen lukt nog steeds niet, het voelt ook zo onwerkelijk en vooral die knoop in mijn maag wilt gewoon niet weg.
Je hebt er misschien niks aan, maar van mij krijg je een dikke digitale knuffel. waarschijnlijk komt het nog, is het zo onwezelijk dat je het nog niet beseft. Ik heb 2 weken terug mijn vader verloren en heb ook nog niet echt gehuild/gerouwd. Heel apart, want ik voel wel dat ik verdrietig ben. Waarschijnlijk komt dat als het geregel een beetje achter de rug is of zo.
Dank je wel. Ik weet ook verder nog niets over hoe de uitvaart word geregeld in besloten kring of gewoon openbaar en daar wacht ik eigenlijk een beetje op. Als het besloten is is het voor mij ook goed hoor begrijp mij niet verkeerd dan steek ik hier thuis een kaarsje op en ga aan haar denken. Ik hoop dat ik bij de uitvaart kan zijn als dat mogelijk is maar dat zou dan meer aan mijn werk liggen waar ik net begonnen ben en ik midden in de belangrijke studiedagen zit.