Ik kreeg ook geen hap te eten in het ziekenhuis...en het restaurant had beroerde openingstijden inderdaad. (Hier opgelost door mijn man het eea mee te laten nemen.) Maar dat doet er niet toe. Je maakt keuzes en je doet wat je het beste lijkt, iedereen moet die keuzes voor zichzelf maken. Tuurlijk kun je er een oordeel over hebben, maar dat kan andersom ook... @TS: Ik zou haar nu gewoon de aandacht en geborgenheid geven die ze nodig heeft. De rest komt wel weer als ze goed hersteld is en ze deze ervaring een beetje verwerkt heeft. Natuurlijk moet je er wel opletten dat ze niet als ze twee is nog bij jullie in bed slaapt, maar misschien is een tijdje in een campingbedje bij jullie op de kamer wel fijn voor haar? Papa en mama dicht bij haar, kan me voorstellen dat ze daar behoefte aan heeft. En inderdaad dingen benoemen. En verder zal het gewoon tijd nodig hebben.
TS ik zou me er niet al te druk om maken wat betreft kritiek, in mijn omgeving heb ik ouders gehad die er 24/7 bij zaten bij opnamen, en ouders die ook thuis nog een gezin te draaien hadden. Beide hebben een overstuur zijnde baby gehad toen deze eenmaal weer thuis was. Zo'n zkh maakt veel indruk, alles leeft de hele dag, en nacht. Ik heb er een weekje gelegen na de ks, een week waarin ik max 4 uur aan 1 stuk geslapen heb. Bij thuiskomst moest ik ook weer bijkomen, en als ik een baby was geweest die daar niet over na kan denken of over kan praten dan zou ik ook gewoon dicht bij mijn ouders willen zijn (sterker nog de eerste nachten lag ik tegen mijn partner aangeplakt) Doe dus gewoon wat jouw gevoel je ingeeft, en voel je vooral niet rot omdat je ook thuis nog een gezin had, met de daarbij horende zorgen en in jouw geval ook nog eens een flinke buikgriep.