mischien beetje raar maar zet het verhaal in gedeeltes er neer omdat ik ze ergens anders ook heb staan en zo kan ik kopieeren en plakken want is nogal veel. 20 weken echo was niet goed 18 meiben ik samen met mijn man naar de 20-weken echo geweest. Ik was er al een beetje zenuwachtig voor. Ook terecht, want er bleek iets mis te zijn met de baby. Het ruggetje had bovenaan een vreemde kronkel en miste misschien een wervel, dit was niethelemaal goed te zien. Bovendien waren de bovenbeentjes te kort in verhouding tot de onderbenen en stonden de voetjes in een vreemde stand. Na overlegmet onze verloskundige hebben we het advies gekregen om na te denken of we het kind willen houden, omdat voor 98 % zeker is dat het kind niet zal kunnen lopen en het is ook niet zeker of het geestelijk wel 100 % is. Een hele zware opgave natuurlijk, maar we moeten eerst weten wat ze er in het ziekenhuis van zeggen. We hopen dat het meevalt allemaal, maar we zien het somber in. Misschien kunnen we ook maar beter van het ergste geval uitgaan, dan kan het alleen meevallen. 19-5-2009 - weer een beetje hoop we hebben weer een beetje hoop. het ruggetje blijkt goed te zijn. alleen de boven beentjes zijn te kort en het bot daarvan is krom in bijde beentjes. en de voetjes staan scheef. morgen krijg ik een vrucht water punctie om een chromosoom afwijking uit te sluiten. ze weten nog niet pcies wat het is maar ze denken zelf dat het gewoon een afwijking is in de groei waarmee hij naar een aantal operaties gewoon zal kunnen leren lopen. het lopen zal niet 100% worden maar we zijn al erg blij dat het nieuws nu wat positiever is 26-5-2009 - de eerste uitslag hallo meiden de eerste uitslag (dus uitslag van de snelle test ) is goed er is niks gevonden ze hebben van het vruchtwater ook een gedeelte op kweek gezet . de uitslag daarvan krijgen we 3 juni . maar we weten nu in elk geval wel al dat het niet iets levens bedreigend is. nu maar hopen dat ons jochie ooit zal kunnen lopen 02-6-2009 - weer slecht nieuws gehad ,zware beslissing maken We zijn vandaag weer in het UMCG geweest voor een nieuwe echo om te kijken of de beentjes ook groeiden. dit was wel het geval alleen groeiden de beentjes nu nog krommer dan voorheen wat dus betekend dat hij nooit zal kunnen lopen en heel veel pijn zal lijden zijn hele leven lang.(doordat de botten steeds meer naar buiten groeien en uiteindelijk door zijn vel heen zullen groeien ) dus nu moeten we weer de zware beslissing nemen. het leek eerst zo goed en nu weer onze hele wereld op z'n kop. wat is dit moeilijk zeg om te beslissen over leven en dood. maar ja wat is beter een kindje laten leven en het zijn hele leven pijn laten lijden of het deze week geboren laten worden en een mooie begrafenis regelen 05-6-2009 - keuze gemaakt we hebben onze keuze gemaakt. en ik wet ook dat sommige mensen het niet met ons eens zullen zijn. maar we willen niet dat ons kindje pijn zal lijden. we hebben besloten om de zwangerschap af te breken. hoe moeilijk ook op 9 juni is ons jongethje geboren en een uur later overleden. we hebben een autoptie laten doen waaruit kwam dat hij een zeer zeldzaam syndroom heeft waarmee hij nooit ouder was geworden dan 2 en altijd pijn had gehad. we weten nu ook dat we een goede keuze gemaakt hebben.
Hoi moeder van QY, Wat een moeilijke keus hebben jullie moeten maken. Jullie hebben gekozen tussen twee kwaden en gekeken naar wat jullie voor Yorick* het beste leek. Laat je nooit anders vertellen hoor! Wij hebben helaas dezelfde keus moeten maken afgelopen januari maar om andere afwijkingen die ook niet met het leven samen gingen. Ik vind jullie heel moedig en Yorick is vast een prachtig mooi jongentje die nu in jullie harten voort zal leven. Hoe is het nu met jullie? Kunnen jullie het allemaal een plekje geven en hebben jullie mooi en goed afscheid van jullie kleine vent kunnen nemen? Wij hebben ook heel veel foto's en dat is nu een dierbaar bezit! Ik wens jullie heel veel kracht en sterkte! Liefs
hallo alien. ja we hebben het al heel goed een plekje kunnen geven en het scheeld heel veel dat we al een zoon hebben is echt onze steun geweest hoe jong hij ook is. Yorick was echt een super mooi mannetje hij had door het syndroom geen kinnetje maar daardoor was hij wel heel mooi. we ghebben vooral het verdriet tussen de 20 weken echo en de bevalling gehad. doordat het zo duidelijk te zien was wat hij mankeerde en dat hij veel pijn zou hebben gehad hebben we het al snel een plekje kunnen geven. we willen nu heel graag weer voor een kindje gaan ookal is het nog zo kort geleden het voelt goed en we weten zeker dat Yorick dat ook zou willen. we hebben ook heel veel foto's gemaakt en in het ziekenhuis zelf hebben we ook foto's gemaakt. ook hebben ze hand en voetafdrukjes gemaakt die wij weer gebruikt hebben voor op het rouw kaartje zodat het toch nog een beetje op een geboorte kaartje leek. we hebben Yorick begraven en hebben bijna alles zelf gedaan ook het mandje laten zakken. hij is vrij snel begraven dinsdag geboren en donderdag begraven omdat onze zoon die maandag erna jarig was. hij zag er daardoor ik nog heel mooi uit en hebben we besloten hem in een open mantje te begraven. de begrafenis was echt heel mooi en pcies zo al wij het wouden het geeft een goed gevoel
Bij ons is het verlangen naar een kindje alleen maar toe genomen na de geboortje van Jasmijn*. We zijn toch ouders geworden maar hebben geen kindje om voor te mogen zorgen. We zijn nu alweer bijna 6 maanden verder maar ik ben helaas nog niet zwanger. Hopen dat hier snel verandering in gaat komen al zie ik er ook wel tegen op om weer zwanger te zijn! Liefs
wat een verhaal. maar denk dat jullie een goede keuze hebben gemaakt. als je kindje niet ouder dan 2 zou worden en alleen maar pijn zou hebben is het ook heel moeilijk en erg zielig voor de kleine.
jeetje wat een verhalen van jullie zeg! maar ik kan 1 ding zeggen en dat is doe wat je gevoel zegt en trek zeker niets aan van wat andere erover te zeggen hebben. als ik het zo lees heb je niet alleen naar jezelf gekeken,maar ook naar dat van jullie andere zoon. knap hoor. heel veel sterkte ermee.xx
Heel veel sterkte meid! Wij hebben op 31/12 de keuze gemaakt de zwangerschap af te breken i.v.m. hartafwijking en syndroom. Onze zoon is met 23wk geboren op 05-01-2009. Het helpt mij wel om er over te praten en verhalen te lezen en delen. Gelukkig gaat het wel steeds beter, maar vergeten doe je het nooit. Ik heb gisteren pas dit forum ontdekt, ben er nog wel mee bezig. Leef met je mee!! Chantal mv Iris & *Armin
Allereerst wil ik jullie heel veel sterkte wensen! Wat verschrikkelijk dat jullie voor zo een keuze hebben moeten staan. Fijn dat de begrafenis mooi was en jullie er toch nog (voor zover dat kan) er een goed gevoel bij hebben. liefs vruchtje
Het is onmenselijk om voor zo'n keus te moeten staan en het zou niemand mogen gebeuren maar jullie hebben het beste voor jullie kindje gekozen, dat getuigt van ouderlijke liefde en laat niemad je iets anders wijs maken. Ik wens jullie heel veel sterkte met dit onmens groot verdriet. Liefs Jessy