onze lieve Gideon geboren! (en héle lange bevallingsverhaal)

Op 5-2-2013 om 21:34 is onze lieve Gideon Simcha geboren! Hij was kleiner dan verwacht, 3170 gram en 48 cm.

Het was een zware bevalling en vooral heel anders dan ik me had voorgesteld.
Zodra ik zwanger was wist ik dat ik in een bevallingsbad wilde gaan bevallen, zelf ben ik er ook in geboren en ik heb mijn moeder er ook in zien bevallen, dat zag er zo fijn uit dat ik daar ook meteen van uitging dat ik het zou gaan doen.
Gedurende de zwangerschap ging ik me ook verdiepen in Hypnobirthing, een reeks ontspanningstechnieken waarmee je soort van zelfhypnose leert, na een poosje kun je jezelf gemakkelijk heel snel in een diep ontspannen staat krijgen. De bedoeling is om onder het bevallen jezelf dus zo diep mogelijk te laten ontspannen en de bevalling op die manier heel gemakkelijk en natuurlijk te laten verlopen.
Jammer genoeg kreeg ik rond de 36e week van de zwangerschap ineens een hogere bloeddruk. Drie keer hebben ze me gemonitord en onderzocht in het zh en gelukkig leek alles goed te gaan, bloeddruk daalde ook weer iedere keer. Toch bleef er een stijgende lijn in en na de derde keer onderzocht te zijn besloten de gynaecoloog me de volgende ochtend in te gaan leiden omdat de bloeddruk zwangerschapsgerelateerd was en niet meer omlaag zou gaan.
Van te voren had ik mezelf voorgenomen dat als mijn geboorteplan anders zou moeten gaan ik er gewoon in mee zou gaan, anders maak je jezelf toch alleen maar gek.
Ik bleek wel al 3 cm ontsluiting te hebben en die avond kreeg ik al wat pijnlijke weeën. Mijn vriend zette het bad alvast op en we hebben er nog een paar uurtjes in gelegen, was heerlijk en ik ving door het water inderdaad de weeën een stuk beter op! Het werd zelfs hartstikke comfortabel na een tijdje.
Na 5 uur weeën gehad te hebben hield het ineens op, de ebten weg en ik ging maar naar bed.
De volgende ochtend braken ze in het ziekenhuis mijn weeën en om 11:15 werd ik aan het infuus gelegd. Ik wist dat mijn bevalling er heen anders uit zou gaan zien dan ik wilde, vooral omdat je vaak hoort dat de weeën een stuk heftiger zijn door het inleiding en het meestal met een ruggenprik eindigt (wat ik niet wilde...).
Heel gauw zat ik midden in een weeënstorm. Op de achtergrond had ik hypnobirthing nummers op waardoor ik echt in een diepe zen modus was. De zusters viel het ook op, ze kwamen elke keer zeggen dat ik ongelofelijk rustig was.
Vanaf 14:00 uur volgden de weeën elkaar continu op, met geluk had ik soms een minuut of twee even rust. Ze waren ook heel intens en steeds pijnlijker. Ik probeerde mezelf niet gestoord te maken door al die draden waarmee ik vast zat aan bed, akelig.
Onlangs zag ik een foto dat mijn vriend van mij had gemaakt terwijl ik al in de weeënstorm zat, ik zit op een bal naast het bed en zit nog vrolijk te glimlachen, daar ben ik wel trots op en ik vind dat de ontspanningstechnieken echt top werkten (aan te raden!!!).
Jammer genoeg wilde mijn ontsluiting niet heel snel vorderen en ik bleef de hele middag op de 4/5 cm hangen, de baby begon het benauwd te krijgen tijdens iedere wee en dus werd EINDELIJK die infuus lager gezet! Toen begonnen ze me al te waarschuwen dat het misschien een keizersnee zou worden. Tussendoor deden ze wat onderzoeken, porren met een eendenbek voor 20 minuten terwijl je een weeënstorm hebt en plat in bed ligt, dat deed voor mij echt de das om... na de derde onderzoek smeekte ik ze om ermee te stoppen, zodra ik hoorde dat ik er nog één zou krijgen vroeg ik toch om de ruggenprik. Ik had toen ruim 4 uur lang bijna non stop weeën gehad.
Rond 9'en kwam de chirurg me ophalen voor de keizersnede na weer een paar keer 'gewaarschuwd' te zijn. Ik vroeg om nog heel even en gelukkig kon dat, ik kreeg nog 10 minuten (hij stond er echt om te springen). Toen zat ik op de 7 cm ontsluiting. Ik ging meteen visualisatie oefeningen doen die ik geleerd had om de ontsluiting te vorderen, onder tussen ademde ik de baby omlaag (soort van zachte persen, zonder echt hard te drukken). Na een minuut of vijf kreeg ik de eerste perswee, ik drukte op de bel en riep dat ik kon persen. Ze onderzochten me en ik had 10 cm ontsluiting, ik mocht het gaan proberen ook al werd er gezegd dat het nog steeds een keizersnede zou kunnen worden. Ik perste mee en tussendoor ademde ik ook wat persweeën naar beneden (ik moet zeggen het voelde precies het zelfde als wanneer je perst maar er staat minder druk op alles). Al heel snel zagen ze het hoofdje en na 15 minuten was hij geboren, wel met knip en een vacuüm omdat hij er snel uit moest.

Het is een prachtig en tevreden ventje, hij is heel rustig en we zijn zo ontzettend verliefd op hem

 

Dank jullie wel!!
In de tussentijd ben ik aardig hersteld, ben weer flink aan het wandelen (zo fijn om het huis uit te kunnen!). Gideon is een lieverdje, lekker rustig maar ook veel wakker.
Alleen het slaap tekort moet nog even wennen...