18 april, 40 weken + 2 dagen zwanger... Volgens een paar mensen zou vandaag mijn dag zijn om te gaan bevallen. Ik geloof er niet in, want ik heb nog geen voorwee gehad, de baby is nog erg beweeglijk in mijn buik en ik heb nog helemaal geen "ik ben er klaar voor" gevoel. Nee hoor, vandaag zal het niet gebeuren... Om 13u zit ik nog even achter de pc, msn'en met een vriendin die me nog een keer op het hart drukt dat het vandaag toch echt gaat gebeuren. Ach ben je gek, tuurlijk niet, broertje ligt nog te koprollen in mijn buik op dit moment, die wil er echt nog niet uit. Met de woorden "Kaylee slaapt, ik ga even een tukje doen, wie weet helpt het een beetje om de boel op gang te brengen lol" ga ik even liggen. Om kwart over twee moet ik opeens hevig plassen, en als ik opsta voel ik een plop. Plop? Hmm... vreemd... Op de wc vind ik mijn inlegkruisje wel heel erg nat... Hmm... En bij elke beweging komt er weer wat extra's. Toch maar mijn vliezen? Ik ga achter de pc zitten, waar Monique online is, die Kaylee zou opvangen als de weeën hier begonnen. Ik vraag haar even hoe je ook alweer vruchtwater kon herkennen... "Zal ik de verloskamers en Sydney (mijn vriend) toch maar bellen" vraag ik... "ik zou het maar wel doen ja" zegt ze Sydney gebeld, ik denk dat het tijd wordt om naar huis te komen. "Je denkt?" "ja ik weet het niet zeker". "nou bel me dan maar terug als je de verloskamers gebeld hebt hoor" Verloskamers gebeld, uitleg gedaan. Heeft u weeën mevrouw? Nee, niets. Nou ja, kom maar even langs ter controle of het vruchtwater is of niet. Sydney gebeld dat hij nou toch maar naar huis moest komen. Monique kwam Kaylee ophalen en om half 4 gingen we richting verloskamers. Daar bleek het idd vruchtwater te zijn, aan ctg gelegd, geen weeën. Af en toe een harde buik, maar niets waar ik echt "last" van had. Om 17u mocht ik weer naar huis, met een hele uitleg over langdurig gebroken vliezen en een afspraak voor de volgende dag om 15.30. In de auto naar huis zeg ik tegen Sydney dat ik vermoed dat we daar s avonds wel terug staan, want dat ik me "raar" voel. Nou ja, we zien wel. Thuisgekomen gaat Sydney nog even snel naar de appie om brood en zo te halen, want koken heb ik nou even geen zin meer in. Even snel Monique bellen om te vragen of Kaylee daar nog kan blijven tot slaaptijd, want je weet nooit dat er nog wat begint. Rond tien over half zes opeens hevige pijn... Hee toch een wee? Een minuut of zeven later weer eentje... O jee, zou het dan toch... Even later komt Sydney thuis van de boodschappen en zit ik hevig te puffen op de bank. Na een kwartiertje denkt hij "toch maar even timen". Ik wil niets van timen horen, en loop heen en weer door t huis. De ene wee is nog niet voorbij of de andere komt al... Liggen wil niet, zitten wil niet, staan wil niet, het gaat me veel te snel, wat is dit toch, dit hou ik toch geen hele bevalling vol! Rond half zeven kan ik alleen nog uitbrengen "ziekenhuis!" en ren ik op mijn sokken naar de auto. Natuurlijk een hoop drukte op de weg, wie gaat er nou ook bevallen in het spitsuur Kwart voor zeven komen we aan bij het ziekenhuis, Sydney parkeert m voor de deur en ik ren de gang in. Wat is DIT nou weer! Ik ben de gang van de verloskamers ingerend (voor zover je kan rennen met persweeën ) met de woorden "ik moet persen!". Ze stonden me aan te kijken alsof ik gek geworden was, niemand kwam in beweging Uiteindelijk toch iemand die riep, kom maar hier, niet op de gang joh! Snel in een bed, arts erbij geroepen. Ja hoor, hoofdje staat al, ga maar persen! Na 6 minuten persen was hij er... ons zoontje... 3530 gram en 50 cm! , 1.5 uur na de eerste wee. Het was een korte bevalling, maar erg heftig en dan voor psychisch. Om 17 uur nog geen wee, om 19u een baby en om 23u waren we al thuis met de baby. We zaten elkaar aan te staren op de bank van "huh" Kaylee wist ook niet wat ze zag toen ze s ochtends wakker werd en er een baby in onze kamer lag
Wat een fantastisch verhaal! Gefeliciteerd meid, jij hebt gewoon snelle kindjes! Hoewel de ene te vroeg geboren (toch? als ik me goed herinner...), de ander snel geboren, haha Geniet van je mooie gezin!
Ik meende me dat te herinneren ja....ben jij even een mooi voorbeeld voor een 2e.... Mirthe is met 32 weken geboren, dus ik hou bij een tweede straks maar rekening met een nieuwe vroeggeboorte (mede omdat er geen oorzaak genoemd kon worden)....maar jouw prachtige verhaal hierboven geeft hoop! Mooie naam trouwens, Jayden!
Gefeliciteerd! En nu maar een fijne kraamtijd tegemoet! Veel geluk met jullie kleine vent. Groetjes van Kiki
Gefeliciteerd! Ik moet lachen om de manier hoe je het verteld, hilarisch! Al zou dat mss op dat moment niet zo zijn, maar je vertelt t grappig! Veel plezier en geluk!
Hihihi wat een verhaal zeg! Ik heb er wel om moeten lachen. Van harte gefeliciteerd met jullie zoontje!