Veel te vroeg is onze dochter geboren, door onbekende redenen zijn bij mij de weeën gestart en door gezet. Ze mocht het niet overleven en is nu veilig bij ons thuis in een prachtig mandje. Ze zou levend geboren worden en na enkele minuten overlijden, maar door klem zitten in stuit had ze al geen leven meer in zich. Voor ons leeft ze, in ons hart en in ons huis. Als we naar haar kijken en aan haar zitten is het met trots onze dochter. Toch moeten we er aan gaan geloven dat het afscheid komt. Ik weet niet waar ik beginnen moet. Mijn ouders zoeken de info qua verzekering en ondernemers uit. Maar wil ik wel een begrafenis via een ondernemer? Liever niet, maar een vrij natuur gebied voelt zo onveilig. Ze hoort dichtbij ons, beter gezegd: ze hoort nog in mijn buik te zitten. En nu moeten we tegen alle natuur in dat kleine mooie meisje onder de grond gaan brengen. Terug naar de aarde. In hoeverre ik het als opties wil zien, lijkt me dan het beste om of een veldje in de buurt te vinden waar je kindjes onder 24 weken mag begraven. Of we begraven haar op het erf van mijn schoonouders in een beschermde groenstrook langs een beekje. Maar het liefst hou ik haar nog weken lang gekoeld en dichtbij, ook al weet ik dat dat niet kan. Wie weet in omgeving Utrecht veldjes waar je kindjes onder 24 weken mag begraven? Mag je dat op eigen initiatief doen of moet daar een ondernemer bij? En zijn er kistjes van steen of kunststof die we zonodig weer op kunnen graven wanneer het ooit misschien nodig zal zijn? Graag jullie hulp, Google geeft me weinig info en met mijn hoofd vol boosheid, verdriet en liefde voor ons meisje, kan ik niet helder meer denken. Dank jullie wel.
Geen ervaring met kindjes onder de 24 weken verloren maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen Wij zijn onze dochter plotseling vlak voor de uitgerekende datum verloren en dan is er geen keuze meer; je moet dan officieel begraven of cremeren. Beiden vond ik niet prettig, want ze had gewoon levend in dr bedje moeten liggen. Ik wilde dr helemaal niet in de koude grond stoppen en cremeren.... Maar uiteindelijk voor cremeren gekozen zodat ze dichtbij ons kon blijven. Haar urn staat bij ons thuis op een mooi plekje en ze heeft een hele mooie uitvaartdienst gehad met een klein clubje goede vrienden en familie erbij. Daarvoor ook eerst een paar dagen bij ons thuis gehad, in een mandje in haar eigen kamertje. En wat is het dan moeilijk he? Want je kan dr nu nog aanraken en bewonderen wanneer je wil, maar uiteindelijk kan dat gewoon echt niet meer Hoe erg het is ook klinkt, zo'n klein lichaampje gaat ook gewoon zo hard achteruit Nogmaals heel veel sterkte en misschien dat het ziekenhuis/verloskundige meer informatie heeft? Deze hebben hier helaas ervaring mee dus die zouden misschien ook wat meer moeten weten.
Wat heftig, sterkte! Wij hebben zelf ons kindje met 20+4 verloren vorig jaar augustus . Onder de 24 weken mag je je kindje eigenlijk overal begraven. Wij hebben achter in onze tuin een plekje gemaakt. (onze zoon is gecremeerd). We hebben een betonnen grafkeldertje gehaald bij de begraafplaats, daarin mooie stenen gelegd en daarop het urntje en zijn knuffel. Zo kan je altijd je kindje weer meenemen mocht je gaan verhuizen o.i.d. Het keldertje wordt afgesloten met een grafsteentje naar keuze. Misschien kan dit ook met begraven? Bij ons dacht de uitvaartondernemer goed mee. Die weten vaak wat wel/niet mag en oplossingen. Ik weet helaas niet hoe ik een foto moet plaatsen, anders had ik ons plekje bijgevoegd.
We hebben inmiddels meer duidelijk rondom de verzeering en krijgen vanmiddag bezoek van een ondernemer. Ik ga naar hun luisteren en hoop daar wijzer van te worden. Wie weet. Ook de VK komt straks voor een check, ik zal haar ook eens vragen. Bedankt voor jullie meeleven, meedenken en vertellen van jullie eigen ervaring. Gek genoeg is het fijn om te weten dat we niet alleen zijn.
Wat heftig meid! Gefeliciteerd met jullie dochter en ook gecondoleerd met haar verlies. Wil je heel veel sterkte wensen! Doe wat goed voelt voor jullie. Maak foto's van haar zodat je altijd nog naar haar kunt kijken.
Heel heftig wat jullie hebben meegemaakt. Gelukkig zijn er inderdaad lotgenoten te vinden. Wij hebben ons kleine meisje laten cremeren en haar uiteindelijk uitgestrooid in de zee. Dat voelde voor ons het beste. Uiteindelijk hebben we er een jaar over gedaan om te besluiten wat we met de as wilden doen. Uiteindelijk was dit het beste van alle slechte opties. Sterkte met het nemen van een besluit
Lieve Evia, Gecondoleerd met het verlies van jullie dochtertje. Wat een oneerlijkheid! Ze had gewoon bij jullie moeten blijven! Ook al leeft ze niet meer fysiek, ze leeft met haar ziel gewoon in jullie gezin voort en heeft ze jullie mama en papa gemaakt. Daar mogen jullie heeeeel trots op zijn. Heel veel sterkte en ik leef met jullie mee...xxxxx