Morgen word ik ingeleid voor de geboorte van onze zoon. Morgen ben ik 17+3 maar hij is al overleden. Er spoken alleen maar gedachten door mijn hoofd dat ik maar 1 kans heb om alles goed af te sluiten... Ik was benieuwd hoe andere mama's het afscheid hebben geregeld? Ik heb een kistje gekocht (houten doosje), mijn moeder heeft die bekleed. Dochter heeft op de buitenkant haar handafdrukken gezet. Er komt een speciaal (zit verhaal achter) tutdoekje in en een mini knuffeltje van happy horse. Ook heeft mijn moeder een stoffen hartje gemaakt. Op de voorkant komt op een krijtbordje zijn naam en ik wil er nog wat tekst opschrijven. Daar kan hij dan morgen in en in worden bewaard ofzo?.. Waar moet ik nog meer aan denken in het ziekenhuis? Ik neem de fotocamera mee en misschien komt 'make a memory' Afdrukken van handen en voeten wil ik graag maar ik lees hier dat dit vaak niet mogelijk is... Wij willen hem individueel laten cremeren bij de Dela, dat kan ik heb hun al gebeld. Ik mag bij wijze van een complete uitvaart regelen, maar dat wil ik niet. Wie heeft hier ervaring mee? Pffff ik twijfel over alles
Pffff heb tranen in mn ogen Meid, ik wil jou en familie heel veel sterkte wensen. Dit gun je niemand!! Dikke digi knuffel
Inderdaad geen woorden voor zit hier met kippenvel wat ontzettend verdrietig Word er helemaal verdrietig van, hele dikke knuff en veel sterkte
Om te beginnen heel veel sterkte! Zelf heb ik 6 februari afscheid moeten nemen van onze zoon Bas*. Hij is geboren met 23+4 wkn. Het is heel mooi dat je een kisje en alle bijzondere dingetjes voor erbij hebt. Je moet doen wat voor jou, jullie goed voelt! Dat gaat vanzelf. Bij ons hebben ze wel voet en hand afdrukjes gemaakt. En de fotograaf vanuit het ziekenhuis heeft fotos gemaakt van onze kleine. Wij mochten hem bij ons houden zo lang we wilde. We hebben ervoor gekozen om hem niet te laten cremeren oid. Omdat onze zoon een zeer zeldzaam syndroom heeft hebben we hem afgestaan aan de wetenschap in de hoop dat ze er wat van kunnen leren voor andere kindjes. Maar dit is wat ieder zelf wil. Je mag hem volgens mij in dat kistje leggen, je kan ook nog een doek/dekentje meenemen waar je wil dat hij in ligt. Wij hadden dat niet (omdat ik dat niet wist) maar hebben een mooi dekentje gekregen van het ziekenhuis. Nogmaals je voelt vanzelf wat je wilt op dat moment en doe wat jullie willen! Niks is raar en niks is gek! Heel veel sterkte, je mag me altijd een pb sturen als je daar behoefte aan hebt. Liefs Reduijn
Heel veel sterkte! Ik heb 29 december afscheid moeten nemen van onze zoon. Hij is met 40 weken geboren. Zoals eerder al is aangegeven moet je doen waar jullie je goed bij voelen. En dit gaat inderdaad vanzelf. Ik twijfelde ook over alles. De eerste week ben ik geleefd en dan moet je ook nog een begrafenis regelen. Allemaal vragen waar je (gelukkig) nog nooit over na hebt hoeven denken. Toen ik in het ziekenhuis was bevallen heb ik een mooi mandje gehad van het ziekenhuis. Mijn vriend is Turks en wij hebben ervoor gekozen om van beide culturen wat te gebruiken voor de begrafenis. Mijn zoon is in de dagen voor de begrafenis thuis geweest. Er is een koelinstallatie geplaatst in zijn ledikant en daar lag hij in dat mandje op. Op de dag van de begrafenis is Cem* op islamitische wijze gewassen en in doeken gewikkeld. In die doeken is hij ook begraven, zonder kistje of mandje. Er was een soort koof in het graf en dat is nadat hij erin lag afgedekt met planken. Daarna kwam dan de aarde erop wat door familieleden van mijn vriend is gedaan. Mijn vriend heeft onze zoon zelf in het grafkelder gelegd. Toen brak echt mijn hart voor zover dat dat nog meer kon. De ochtend van de begrafenis zijn we bij mijn ouders begonnen. Daar waren onze beste vrienden en een aantal familieleden. Echt de mensen die ons het dichts bijstaan. De rest is naar de begraafplaats gekomen. Daar zijn een aantal gedichten voor gelezen en is er verteld over hoe en wat. Daarna weer terug naar mijn ouders om het met dezelfde groep weer af te sluiten. Het is echt gegaan zoals wij het wilden en achteraf kijken we terug op een heel mooi afscheid. Beetje lang verhaal geworden, maar doe echt waar jullie je goed bij voelen! Nogmaals heel veel sterkte!
Wat de rest ook al zegt, alles kan maar niks moet. Op het moment zelf gaat het zo erg aan je voorbij dat ik het wel fijn vond om van te voren te bedenken wat ik wilde. Achteraf ben ik daar heel blij mee, want op het moment zelf dat mijn zoon was geboren was ik niet in staat om helder na te denken. Als ik van tevoren niet alles had besproken had ik op dat moment echt geen beslissingen kunnen nemen. Wij hebben foto's laten maken van onze zoon en we hebben hand en voetafdrukjes gemaakt. Daarna hebben we hem aangekleed in zijn kistje gelegd dat mijn man had gemaakt. We hebben hem laten cremeren, ik heb een ring met een steentje waar zijn as in zit en mijn man heeft de naam heeft een tattoo laten zetten met Nouds* naam. Het is maar net waar je je goed bij voelt, en voor mij voelt het alsof hij altijd bij me is door die ring. Heel veel sterkte de komende tijd met het verlies van je zoontje!
Iedereen bedankt voor de reacties. Reduijn, Ellie en twinkeltjes in het bijzonder! Het geeft mij wel een bevestiging dat ik denk ik goed 'voorbereid' ben... Ik ben nog van veel dingen niet op de hoogte hoe alles eenmaal na de geboorte zal verlopen maar dat moet ik denk ik maar op me af laten komen. Wij willen sowieso ook obductie laten doen
Net het kistje/doosje afgemaakt, ik vind hem echt super geworden. Wel heel triest om het zo klaar te zien staan!! Met lieve woorden van ons en het kunstwerk van zijn zus
O nee... Niet nog een mama die haar kindje kwijtraakt... Wat een verdriet. Allereerst heel veel sterkte en kracht gewenst vandaag. Wij zijn onze Sam❤ ook pas verloren. Ik zal kort opschrijven wat wij gedaan hebben. Kistje heb je geregeld zie ik, daar zal ik niks over schrijven dan. Wij hebben Sam eerst een tijd geknuffeld toen hij geboren was. Na ongeveer een half uur zijn we begonnen foto's te maken. We hebben dit zelf gedaan, samen met de arts die heeft veel foto's van ons drietjes gemaakt. Dat er geen 'buitenstaander' bij was maakte het heel intiem, rustig en veilig voor ons. We hebben daardoor in alle rust foto's kunnen maken van alle mooie dingen aan Sam. Zijn perfecte hoofdje, mooie lange vingers en zijn grote voetjes. Toen ik op de operatiekamer lag een uur na de bevalling heeft mijn man samen met de verpleegkundige hand- en voetafdrukjes gemaakt. Dat kan zeker wel bij die termijn hoor! Ik zou dat ook zeker doen, want wij hebben daar enorm veel steun aan. Zijn voetjes staan op het geboorte/rouwkaartje, op linnen gedrukt in een lijstje in de woonkamer, en op een hangertje op mijn nek. Zijn handjes staan ook in de woonkamer. Het geeft ons enorm veel troost. Wij hebben bewust gekozen voor een crematie, apart van ander kindjes. Wij wilden niet dat Sam❤ 'op de grote hoop' zou belanden. Daarnaast wilde ik heel graag een ring met zijn as erin. Dat laatste heb ik ook laten maken. Sam zijn as staat nu boven ons bed, over ons te waken. Je kan er voor kiezen je kindje na de bevalling mee naar huis te nemen. Wij hebben daar niet voor gekozen omdat ik het een eng idee vond dat Sam❤ dan in ons huis lag, en misschien al ging ontbinden. Dat beeld wilde ik absoluut niet voor ogen houden als herinnering. Her afscheid is in het ziekenhuis geweest, op het moment dat Sam opgehaald werd door de begrafenis ondernemer. Waar je ook nog over na kunt denken als je alles achter de rug hebt, is of je jullie kindje aan wil geven bij de gemeente. De meeste gemeentes doen dit kosteloos. Je krijgt dan een geboorte akte mee naar huis. Er wordt ook gelijk een overlijdensakte opgemaakt, die blijft op het gemeentehuis. Oh nog 1 tip! Weet niet of jij een uitvaartverzekering hebt? Zo ja dan is het de moeite waard om je rekening van crematie of begrafenis in te dienen. Officieel wordt dat pas vergoed vanaf 24 weken zwangerschap, maar veel verzekeringen vergoeden het uit coulance ook bij een vroegere termijn. Nou ik weet het verder ook even niet meer. Als je meer vragen hebt stel ze gerust meis. Heel veel sterkte vandaag meis. Het zal de zwartse dag uit je leven worden, en tegelijk de meest bijzondere. Vandaag mogen jullie je kindje vast houden, en leren kennen. Koester die momenten. Ps.: vraag tijdig om pijnstilling als het niet gaat! Ik was eigenwijs en wilde het niet, waardoor ik in weeenstormen belande door de opwekkers. Uiteindelijk heb ik een ruggeprik gekregen wat me een half uur pijnvrij maakte, toen werd Sam geboren. Als die optie er is zou ik het zeker gebruiken. Je bent er niet suf van, en de weeën zijn dragelijk. Weeën voor de geboorte van een kindje dat geen kans heeft op deze wereld zijn bijna ondragelijk...
En toen was mijn jongen er Gisteravond geboren na een redelijk snelle bevalling. Wat een hel wat er zich daar van begin tot eind heeft afgespeeld zeg Zometeen komt de uitvaartverzekering bij mij, ben benieuwd wat we kunnen en willen regelen
wat verdrietig meis.. Is alles wel zonder complicaties verlopen? Het is inderdaad een hel waar je doorheen gaat. Er is niks wat je verdriet kan verzachten. Wat netjes dat ze langs komen van je verzekering! Sterkte