Vandaag is het 8 jaar geleden dat ons mannetje werd geboren en ons helaas heb moeten verlaten,heb een mooie gedichtje voor hem: Lieve G* Ik droomde dat voor heel even: Ik je kon zien,je een knuffel kon geven, je kon vertellen dat ik je mis... Het was een droom,maar in mijn leven: Koester ik de herinneringen, neem ik je in gedachten met me mee en zit je voor altijd in mijn hart... Liefs Mama Ergens onaantastbaar ver schitterd een kleine ster die stil getuige is van ons geluk...
Zal vast een bijzondere tijd zijn zo rondom de geboortedag van jullie zoon.. Hebben jullie gister nog iets gedaan ter ere van jullie G*? Sterkte ♡
Het is vooral nog steeds een moeilijke tijd,ik herbeleef alles weer opnieuw,voel opnieuw die verschrikkelijke leegte die ik toen voelde toen we uit het ziekehuis thuis kwamen na de bevalling...slaap de dagen ervoor slecht en mijn humeur is niet al te best Gelukkig zijn er mensen om ons heen die samen met ons hem herdenken en praten we er samen over en nu zelfs onze oudste zoon die verdrietig is en weet dat zijn 'grote' broer is overleden... Doet me heel goed dat hij mij komt troosten en zegt dat ie vanuit de hemel naar ons kijkt (bijna 7 jaar oud is ie) Wij hebben zoals elk jaar een wensballon opgelaten en herdenken hem en ik draag een gedichtje voor.(wij hebben een urn in de kast,dus geen grafje waar we heen kunnen) Nu dus voor t eerst met onze andere kinderen erbij en alleen de oudste snapt t en de middelste een beetje,en jeetje wat zijn ze dan lief voor mij en hun vader...