Onze hond Youri is inmiddels 14jaar.. Toen hij als pup ingent en onderzocht werd, werd er gezegd dat hij niet langer dan een jaar zou leven, hij heeft een gaatje in zijn hart namelijk. Maar gelukkig is hij al 14jr bij mijn vrouw. Ik ben 'pas' 4,5jr zn andere vrouwtje.. Het is een boerenfoxje wat heel erg hielt van rennen en gekdoen. Inmiddels gaat hij het steeds vaker binnen doen, zowel poepen als plassen, maar dat ervaren wij hooguit als vervelend voor hem. Verder wil hij niet meer een stukkie gaan wandelen, het grasveldje op de hoek (200m) vindt hij meer dan genoeg. Hij heeft een enorme hekel aan de Dierenarts.. die probeerd hij altijd te bijten, dus toen ze vorig jaar bloed gingen afnemen werd hij gemuilkorfd en 2 assistenten hielden hem vast. Lelijk dat hij deed, maar goed uit bloedonderzoek kwam uit dat hij een slechte lever heeft. En uit verder onderzoek is gebleken dat hij nagenoeg doof is en op schimmen na waarschijnlijk ook niets meer ziet. Verder staat hij vaak in het niets te staren en gaat dan ineens blaffen tegen de stoel/bank/tafel. Verder ligt hij heel vaak te piepen, zakt af en toe door zn achterpoten heen, kan niet lekker meer liggen. Mag niet meer los, want hij is je gewoon kwijt ook al sta je naast hem waardoor hij weg rent en zo de weg oversteekt. Hij is veel magerder geworden, al hij zn brokjes nog steeds wel goed eet. Hebben nu pijnstillers voor hem, al ik het idee heb dat ze niet zoveel voor hem doen. Verder geeft hij ook rood over, is niet echt bloed maar wat het wel is.. ik durf het niet te zeggen. En 2 weken terug begon hij ineens naar mijn vrouw te grommen en ontblote zijn tanden terwijl ze toch echt al 15 min in de bank zat (hij lag in zijn mand naast de bank). Dus het vermoeden wat de dierenarts ook wel bevestigd is dat hij aan het dementeren is (hij weet niet meer waar hij is/waar jij bent/wie je bent) Maar zo eens in de week heeftie een opleving en lijkt het een jonge hond, gekdoen (wat weer tot gevolg heeft dat hij uitglijdt over het laminaat en zich weer pijn doet) Verder heeft hij een goedaardige tumor aan zijn ooglid maar die zou onder narcose verwijderd moeten worden (maar de dierenarts geeft aan dat ze verwacht dat hij niet meer uit narcose zal komen) Daarnaast stinkt hij ongelofelijk, niet alleen uit zijn bek (tanden hebben we 2/3 jaar terug laten schoonmaken en enkele laten trekken) maar zijn huid, dierenarts gaf ook aan dat dat kwam door zijn leveraandoening. Nu hebben we altijd afgesproken dat we als het een hondonwaardig bestaan zou worden dat we hem in zouden laten slapen.. Maar elke keer lijkt het wel alsof je de grens verlegd.:x Het is voor hem ook niet leuk meer dat hij alleen nog maar rondjes in de kamer wil lopen, blaffen naar alle meubelstukken en kinderen die voorbij komen, niet lekker meer kan liggen omdat alles pijn doet, je constant kwijt is, niet weet waar hij is. Maar toch hikken we tegen de beslissing aan en we brullen alles al bij elkaar als we het er maar over hebben. Uiteindelijk blijft de keuze toch bij ons, maar we vragen ons af of jullie die keuze ook zouden maken? Groetjes Mo
Ja ik zou dezelfde keuze maken. Het is echt ontzettend moeilijk, maar dit is voor hem ook geen hondwaardig bestaan meer.
Jeetje... ik vind het een hele moeilijke vraag. Hoe dan ook je houd van t beestje en wilt m eigenlijk niet missen Mijn kat was een aantal maanden geleden ook echt niks meer waard en toen hebben we m toch in laten slapen. Als jullie hondje echt geen leven meer heeft zou ik er toch voor kiezen het beestje uit zijn leiden te laten verlossen. Wat bij mij erg hielp bij het nemen van mn beslissing was me te verplaatsen in de kat en me in te beelden hoe het voor hem moest zijn. Sterkte met het nemen van de beslissing. Liefs mij
Ach wat een rot tijd en wat een rot keuze die je moet maken. Het is toch je maatje en een gezinslid dus zo'n keuze maken doe je ook niet even 1,2,3. Als ik heel eerlijk bent vind ik persoonlijk dat het zo niet meer eerlijk is voor het beestje. Je geeft aan dat hij pijn heeft, en dat verdiend hij niet. De honden van mijn ouders zijn 3 maanden geleden ook ingeslapen. De ene had kanker en de andere was blind, had nierfalen en liet haar ontlasting lopen. Mijn ouders konden ook niet beslissen. Onze honden waren ook 14 en 15 jaar. Mijn vader zei op een gegeven moment ook: Ze hebben mij veel liefde gegeven al die jaren en heel veel plezier. Nu moet ik de beslissing maken om hun leven te beeindigen, mijn ouders hebben dit uieindelijk wel gedaan. Ook omdat het gewoon niet meer ging. En op een gegeven moment laat je zo'n beestje leven en dat doe je dan eigenlijk voor jezelf. Veel sterkte bij je beslissing. Het lijkt me echt vreselijk om die beslissing te nemen. Maar denk daarbij wel aan het belang van de hond.
Jeetje heeel erg heftig!! Ik geloof dat het heel erg moeilijk is zo'n beslissing maken maar het doet me wel echt denken aan de hond van mijn schoonouders... Toen ik hem (de hond) 6 jaar geleden leerde kennen leek het een jonge fitte hond.. maar naarmate de jaren vergingen werd hij rustiger... Mijn schoonouders wonen in Frankrijk met enorm land om hun huis, hier leefde hij weer helemaal op. Hij werd weer speels enzo... Maar op en gegeven moment als hij had gerend piepte hij de hele avond.. opstaan deed pijn, gaan liggen deed pijn eigenlijk alles.. (het was een enorme herder) Hij had medicijnen en hij kreeg elke keer maar meer medicijnen.. Uiteindelijk zakte hij de hele tijd door zijn heupen en dat ging vaak gepaard met veel gekrijs.. Uiteindleijk hebben ze besloten om hem in te laten slapen, een hele moeilijke beslissing maar ik denk de beste.. Een hond moet kunnen rennen, kijken, horen (jagen) en als hij dat al niet meer heeft, wat blijft er dan over? Je geeft aan dat hij ook aan het dementeren is en dat hij ookal begint te grommen tegen jjullie, mij geeft dit aan dat hij ook niet meer het idee heeft dat dat zijn ''roedel'' is. Dus zijn veilige gevoel wat hij bij jullie moet hebben mist ookal.... Erg lastig, maar verplaats je ook in hem.. Sterkte met de beslissing!
Vreselijk, maar zo te horen is het einde voor hem toch wel in zicht. Ik weet hoe vreselijk het is om je hond in te moeten laten slapen, maar ik denk dat je achteraf ook geen spijt wilt hebben dat je hem zo te lang hebt door laten lopen. Of hij valt uit naar iemand in zo'n demente bui, dan kan het nog gevaarlijk worden ook. Hoe erg ook, ik zou niet te lang meer wachten, het klinkt niet goed hoor hoe het met hem gaat. Sterkte!
Ik zou de keuze maken om je hondje in te laten slapen. Hoe zwaar dat ook is, maar als ik het zo lees is het beestje alleen nog hier voor jullie en niet meer omdat het voor de hond zelf een prettig bestaan is.. Wij hebben 3jr terug ook onze 14jarige hond in moeten laten slapen, ze had ook zoiets als bij jullie, zakte door d'r achterpoten en gromde zonder redenen etc. Het was heel zwaar, maar de dierenarts is hier bij ons geweest, en ze is heerlijk thuis ingeslapen.. Heel veel sterkte ermee, ik weet dat het heel zwaar is, maar gelukkig mogen we de keus maken of het nog een eerbaar bestaan is.
Het is ontzettend lastig. Er zijn medicijnen voor dementerende honden en speciaal voer van Hills. Ik zou dat nog proberen. Honden kunnen hier erg van opknappen als dat niet het geval is kan je altijd nog besluiten dat zijn tijd is gekomen. Maar dan heb je wel alles gedaan. Succes het is enorm lastig om zulke beslissingen te nemen over je beste vriendje. Sterkte Evi1
Zulke keuzes zijn altijd moeilijk, maar je moet inderdaad goed nagaan, wat het voor het beestje opleverd. ik vind het erg zielig voor Youri, om zo verder te moeten leven. het is dan natuurlijk een beetje egoistisch, is bedoel, je doet het dan puur voor jezelf, omdat je niet zonder hem wilt en kan! Maar dat is mijn mening. zo'n besluit is natuurlijk niet niks, en je wilt natuurlijk geen verkeerde geslissing nemen! Veel sterkte!
Klinkt misschien cru maar ook ik zou hem in laten slapen. Het is voor hem geen leven meer op deze manier en dat is niet eerlijk tegenover hem. Het is misschien voor jullie een idee om nog een leuke dag te maken met hem en hem lekker te verwennen met dingen die hij graag eet of doet voordat je naar de arts gaat. Ook zou je kunnen vragen aan je dierenarts of hij het thuis wil doen ipv in de kliniek maar dan moet je even info verzamelen hoe het daarna dan moet. Sterkte meid want het is en blijft een moeilijk iets, helemaal als hij al zo lang bij jullie is.
Ach jeetje wat sneu zeg Het is zo moeilijk om zo'n keuze te maken he! En dan wil je maar wat graag egoistisch zijn en het diertje bij je houden, maar ik denk dat dat niet zo'n goed idee is. Hoe treurig ook, maar ik denk dat inslapen het allerbeste is. Het klinkt ook een beetje of hij een hersenbloeding heeft gehad. Mijn hondje zakte ook door de achterpootjes en was blind, doof etc. door een vermoedelijke hersenbloeding. Ze moest lopen om te kunnen ademen wij hebben haar moeten laten gaan. Hier heb ik nog een gedicht voor als je stiekem weet wat je moet doen maar de stap niet kunt zetten, het is wel tranentrekkend. Ik wens je succes met het maken van een beslissing en heel veel sterkte als het zover moet komen. Als ik straks oud ben, ziek en zwak, en pijn verjaagt de slaap, als onrust neemt van mijn bezit, Doe dan wat onvermijdelijk is en laat me gaan, De laatste goede daad. Beslis voor mij en wees niet laf, Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf, of uitstel tot het beter past bij een verloren strijd ? ik ben niet bang tijdens die laatste gang, jij loopt niet weg , jij kijkt me aan, jij houd mij stevig vast en noemt me bij mijn naam. vandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart, wat jij liet doen deed jij voor mij, je hebt mij nog meer pijn bespaard, voor zinloos lijden mij bewaard. een zwaar besluit, nee huil nu niet, een wijs besluit dat werd gegrond, op een oud en uniek verbond, jij bent mijn baas en ik jouw hond
Ow het klinkt me (helaas) bekent,ik heb deze beslissing een aantal jaren moeten maken bij m'n toen bijna 18 jarige hond.Ik heb gehuild als een klein kind,vond het zo vreselijk maar voor hem wel het beste.Wij kunnen je eigenlijk niet helpen met deze beslissing.luister naar jullie hart en gevoel dan maak je zeker de goede keuze.Mijn gevoel bij je verhaal zegt me dat het zo ver voor em is. Heel erg sterkte!
Ja ik zou de keuze maken om hem in te laten slapen. Ik weet uit ervaring dat dit een hele moeilijke beslissing is,maar je moet op dat moment alleen aan je huisdier denken en niet aan jezelf. Het beestje is op en als ook de DA zegt dat het niets meer is en wordt dan is voor mij de keus snel gemaakt. Ik heb zo'n beslissing al zes keer moeten nemen en elke keer weer sta je in tweestrijd,maar ik heb bij alle dieren mijn gevoel op nul gezet en mijn verstand op 10 wat zo'n beslissing betreft. Ook heb ik altijd aan mijn DA gevraagd;Wat zou jij doen als het jou hond/kat was? Gelukkig heb ik een DA die daar wel eerlijk in is en niet tot het oneindige wil doorgaan als zij weet dat het toch geen nut meer heeft. Vorig jaar oktober heb ik mijn hond moeten laten inslapen en het valt echt niet mee,vooral in het begin was het heel moeilijk,maar het went. Ik wens jullie heel veel sterkte met je beslissing.
Wat een bijna onmenselijk beslissing moeten jullie nemen. Toch denk ik dat je je hondje moet laten inslapen. Zoals ik het lees is het geen hondwaardig leven meer voor hem. Heel veel sterkte met deze moeilijk beslissing.
Ik denk ook dat het 't beste is als jullie Youri laten gaan... Toen ik Lyso moest laten inslapen heb ik mezelf het volgende voorgehouden: Hij gaat niet beter worden.. Het gaat alleen maar slechter worden.. Ik ben degene die ervoor kan zorgen dat hij een nog redelijk goed einde van zijn leven heeft, of dat het einde alleen maar slechter en pijnlijker gaat worden. Zet echt je eigen gevoel aan de kant. Zou jij nog zo willen leven?
Hoe moeilijk ook, ik zou Youri laten gaan.. Hij heeft al zo lang geknokt om bij jullie te kunnen blijven. Zou hem nog meer pijn, ellende besparen. Ik weet hoe moeilijk het is, heb hetzelfde 5 jaar geleden mee gemaakt met mijn trouwe viervoeter. En 2 maanden later met mijn kat.. Zou nu de keus met mijn huidige hond ook niet zo kunnen maken, maar als het moet.. dan moet het. Hoeveel pijn het ook doet, en gaat doen... Heel veel sterkte en kracht..
Hè wat moeilijk voor jullie Ik ken het gevoel, zelf ook pas voor die keuze moeten staan. Het is erg moeilijk, maar ik heb zelf mijn eigen belang van het gemis opzij gezet en gekozen voor het belang van de hond. Het is een hele verdrietige periode, maar ik denk wel dat het minder verdrietig is dan als je hond echt heel veel pijn gaat lijden. Heel veel sterkte voor jullie allemaal!
als ze zo gaan dementeren, en bloed beginnen over te geven, behoefte in huis te gaan doen, idd hoe ver laat je het dan gaan. ik zou zeggen wacht niet tot hij echt ziek gaat worden. ik merk het in mijn werk al trimmer ook, dat oude honden die blind en doof zijn ineens beginnen te gillen, waarom????????? ik krijg er elke keer een hartverzaking van, ook al weet je dat het gaat gebeuren , dat die hond het kan gaan doen. vooral als ze de weg in hun eigen huis kwijt zijn, dat vind ik zo zielig. maar goed ik ben een buitenstaander, ben wel heel reeel tegen mijn eigen beesten, maar de beslissing blijft k*t en moeilijk sterkte, 14 jaar is een hele mooie leeftijd (en lelijk doen tegen de da, tja terrier eigen, foxjes zijn niet voor de poes)