Oh, Ons Kleintje, wat een lieffie weer! En dat zou ook zomaar weer Mischa kunnen zijn, hahaha! Echt heel grappig dit. Jipper, wat leuk twee van die hummeltjes! Al lijkt het me enorm druk. Mijn broertjes zijn tweeling en het klinkt misschien niet leuk maar ik was echt een beetje "bang" ook een tweeling te krijgen, vooral nu ik zo snel weer zwanger was. Het zit erg in de familie, in iedere generatie minstens 1... Maar het is wel heel speciaal! En inderdaad vind ik hen er ook weer heel "bekend" uitzien. En hun gewicht en lengte nu, hoe is het mogelijk! Kunnen we de naam van dit topic trouwens inderdaad niet aanpassen naar iets vrolijkers? En het trekt zeker bij. Kijk maar, niets meer van te zien volgens mij!
Gos Jipper, wat moet dat spannend geweest zijn! Hij ziet er echt niet uit... Wij hebben eigenlijk nooit echt in spanning hoeven zitten om Mischa's gezondheid, maar als ik bepaalde foto's terugkijk beginnen soms de tranen wel zomaar te lopen hoor! Hieris Mischa 3 dagen. En hoewel hij er mooi rustig bij ligt kan ik me nog zo voor de geest halen dat ik hem niet eens zelf durfde op te pakken, en dat ik dan zo'n klein slap wezentje op mijn borst gelegd kreeg, dat vast zat aan de monitor en een infuusstandaard...
@ Mamavanmischa: wat een schatje zeg! Is idd niets meer van te zien. Jij bent idd snel weer zwanger! Weet je al wat je krijgt? En een tweeling is hartstikke leuk hoor, maar ik kan me voorstellen dat het voor jou wel heel heftig zou zijn, je hebt nog zo'n kleintje rondlopen tegen de tijd dat je weer bevalt en als je dan ook nog een tweeling zou krijgen... Nou ja, als het wel gebeurt zou zijn, dan vind je daar ook je weg wel weer in. Is het spannend om weer zwanger te zijn na de vroeggeboorte van Mischa? Of geniet je nu juist extra omdat je weet dat het niet vanzelfsprekend is dat een zwangerschap 40 weken duurt? (hmmm, dit gaat wel heel erg off-topic, misschien toch het onderwerp maar aanpassen ).
Hahaha, ja we dwalen nu wel heel erg af. We weten nog niet wat we krijgen nee, over 3 weken hebben we de 20-weken echo en hopen we het te horen (zien ). Het is inderdaad heeeel snel ja. In het begin was ik zelfs verdrietig want ik voelde me nog helemaal niet goed na de zwangerschapsvergiftiging die ik had gehad. Ik was zo van plan van de volgende keer extra te gaan genieten en dacht nu kan dat niet. En ik was bang dat mijn lichaam dit helemaal nog niet aan zou kunnen. Maar inmiddels voel ik me al een paar weken beter dan ik de afgelopen 10 maanden gedaan heb (heb vanaf week 24 ziek thuis gezeten en ben nooit meer aan het werk gegaan) en heb inmiddels gemerkt dat ik er PRIMA van kan genieten en dat doe ik dus ook. Wel kan ik me gewoon echt niet voorstellen dat deze baby op 27 maart zal komen. Het voelt gewoon bijna een beetje belachelijk als mensen vragen wanneer ik ben uitgerekend, om dat te antwoorden. maar wie weet blijft dit kindje wel 42 weken zitten. We gaan in elk geval van het positieve uit. Het is wel spannend, maar ik maak me gelukkig geen zorgen (nog niet, misschien na wk 24 opeens wel...) en vond het eigenlijk vorige keer spannender. Het is zo kort geleden dat ik bij alles denk "oja, dat was vorige keer ook" ipv "ojee wat voel ik nu".
Zo is het ook maar net hoor, dan was het vast ook goed gekomen. Ik was bijna 2 toen mijn moeder zwanger raakte van mijn broertjes en dat is ook druk. En sommige mensen krijgen een 6-ling en die redden het ook.
Spannend hoor, over 3 weken de 20-wekenecho! Fijn dat je ervan kunt genieten en dat je je geen zorgen maakt. Sta je nu extra onder controle eigenlijk? Ik zal voor je duimen dat je kindje tot 42 weken blijft zitten. Heb je extra lang de tijd om ervan te genieten .
Ik sta nu onder controle in het ziekenhuis ja. Mijn bloeddruk wordt goed bijgehouden en de lengte van mijn baarmoederhals, ik krijg dus iedere controle een echo. Ze weten namelijk niet wat de oorzaak van wat was. Mijn vliezen zijn namelijk spontaan gebroken (ik was al wel onder extra controle omdat het leek of ik pre-eclampsie had maar was nog niet duidelijk) tijdens een controle nota bene! We hoorden de knap op de ctg! En tijdens de bevalling bleken mijn leverwaarden niet goed en had ik inderdaad p.e. Maar wat eerder was is niet meer te achterhalen. Ik zei in het begin dat ik zo graag de hele zwangerschap had meegemaakt, maar straks hoor je mij vast om het hardst klagen met week 42!
@mamavanMischa; Wow!! Mischa ziet er goed uit zeg!! Zulke blozende wangetjes, heerlijk!! Hier is het ook goedgekomen hoor (zie album). Heel raar, want toen ze net geboren waren vond ik ze wel heel mooi, maar het werd steeds 'erger'... Haha... Wel spannend inderdaad dat je nu weer zwanger bent. Fijn dat je je zo goed voelt en dat alles tot nu toe goed gaat. Het zal wel een gerust gevoel geven dat je zo goed onder controle staat. Geniet ervan, jij weet als geen ander hoe snel het voorbij is!
We kunnen trouwens de naam van dit topic laten veranderen, maar ik weet niet of TS het daarmee eens is...
Jipper, wat een leuke mannetjes om te zien, zo lekker ondeugend samen! En wat leuk die versierde stoeltjes! De eerste verjaardag is toch een extra bijzondere mijlpaal he, na zo'n moeilijke start. Er werd tegen mij gezegd dat alles tegen die tijd wel eens terug zou kunnen komen en dat mensen rond die tijd vaak opeens weer verdrietig worden om wat er gebeurd is. Maar ik ben nu precies weer om dezelfde tijd uitgerekend (toen 24 feb en nu 27 mrt, alleen kwam Mischa natuurlijk eerder) dus ik ben wel benieuwd hoe dat zal zijn. Ik denk dat het veel te spannend is en ik geen tijd heb om te treuren. Ja, ik vond Mischa in het begin ook meteen mooi. Maar als ik nu foto's terug kijk zie ik pas hoe mager en klein hij was. Dan ben ik toch maar blij dat hij nu zo lekker stevig en sterk is geworden. We zouden natuurlijk alvast na kunnen denken over een naam en wat voor kunnen stellen.
Topicnaam; 'Kijk eens hoe mooi ze zijn!!' of 'Hoe het ook kan gaan...' of 'Spannende start, mooie toekomst' Whaha...ik roep ook maar wat...
Wat grappig! Dit topic begon toch vrij en is nu één en al . Ik lees ineens van alles over babytjes die op elkaar lijken, hihi. Helaas kan ik wat dat betreft niet bij jullie clubje, ik vind mijn zoontje een heel ander kopie hebben. En hij lijkt ook niet echt op zijn zusje. Ze zijn 13 weken te vroeg geboren, dus in het begin waren het natuurlijk echte prematuurtjes om te zien. Maar zo'n beetje vanaf de uitgerekende datum zie je het steeds minder aan ze vind ik. Mijn dochtertje heeft 10 weken in het ziekenhuis gelegen, mijn zoontje 14,5 weken. Dat vond ik best wel heftig, om er een maand lang één thuis te hebben en één in het ziekenhuis. Maar dan merk je pas echt: kinderen geven je vleugels. En hoewel het best een zware tijd was, hebben toch de mooie herinneringen de overhand. Want wat ben ik al vanaf dag 1 van deze kleintjes aan het genieten zeg! Ik zal later proberen ook wat foto's te plaatsen. Nu moet ik even een kindje sussen, ik wordt luid en duidelijk geroepen haha. 't Is ook alweer tijd voor het warme hapje. Daar zijn we nu sinds drie dagen mee begonnen en het is één groot feest!
Nou Brunette, dat zal zeker heel heftig zijn geweest. Móest jullie dochtertje mee naar huis? Misschien een gekke vraag, maar een van onze jongens was al 2 weken eerder klaar om naar huis te gaan, maar we hebben er toen zelf voor gekozen om ze nog allebei in het ziekenhuis te laten, omdat we het niet zagen zitten; 1 thuis, 1 in het zkh. Nou was het ziekenhuis waar ze lagen ook nog gemiddeld een uur reizen, dat maakt ook uit. Heb je al eens op het tweelingtopic gekeken? Heel gezellig hoor!! Ben benieuwd naar jouw kindjes.
haha ja ik denk ook dat ik een volgende keer ditzelfde zou hebben. mooi dat je er in elk geval wel van kunt genieten, het lijkt me namelijk wel spannend. ik heb wel een periode gehad dat ik aan het verwerken was wat er allemaal is gebeurd. Ging toen ook wel eens bij de vlindertjes kijken op dit forum, omdat dit ook had kunnen gebeuren. Roderick is een keer erg ziek geweest en moest toen weer naar het UMCG terug. Dat was dus toen ie die bloedtransfusie kreeg en daarna knapte hij helemaal op. Verder hoor ik van veel mensen dat wij altijd erg positief zijn geweest, en dat vind ik eigenlijk zelf ook wel. We zijn vooral erg blij geweest met hoe het allemaal is gelopen ipv er ontevreden over geweest dat hij te vroeg is geboren. @Jipper Ja of Onze mooie zoontjes, De kakwangetjes oid x
Brunette, wat sneu zeg dat je kindjes zo lang uit elkaar hebben moeten zijn, en dan jullie zorgen voor een baby en heen en weer rijden naar je andere kindje, wat zwaar lijkt me dat zeg! Kindjes geven je inderdaad vleugels, dat heb ik inmiddels ook gemerkt. Fijn is dat he, dat ondanks alles wat er is gebeurd, je toch vooral aan de fijne dingen denkt. Ik heb een tijdje getreurd omdat ik geen kwaamtijd gehad had. Totdat ik even terug was op de kraamafdeling, toen kwam het speciale gevoel weer terug van toen. We hebben wel een rare kraamtijd gehad en zeker geen zorgeloze, maar toch ook wel mooi en bijzonder! Leuk he, die eerste hapjes! Mischa eet al een paar weken hapjes mee en lijkt dan net een vogeltje. Het gaat hem nooit snel genoeg en hij zit altijd helemaal naar voren gebogen met zijn mondje opengesperd. Ik ben trouwens ook erg benieuwd naar jouw kindjes! Mijn vriend vond gisteravond helemaal niet dat onze kindjes op elkaar lijken, maar de foto waar Roderick een flesje kreeg vond hij wel weer sprekend Mischa. Zo zie je maar weer. Ons Kleintje, ik kon helemaal niet tegen dat soort dingen en vermeed vlinder-verhalen zo veel ik kon. Ik moest de eerste maanden constant overal om huilen. Zaten we een romantische comedy te kijken, zat ik te snotteren. En mijn vriend heel hard te lachen, om mij. (ik zelf ook trouwens, heel maf) Heftig hoor, heb je je kindje eindelijk thuis, wordt hij weer ziek en moet hij weer het ziekenhuis in... Gelukkig maar dat hij zo opknapte. Maar kan me voorstellen dat het spannend blijft na alles. Hier ging het gelukkig zo goed dat ik eigenlijk nooit echt reden tot zorgen heb gehad, heel erg fijn. Maar wel fijn dat je steeds positief hebt kunnen blijven. Het is altijd zo makkelijk om tegen iemand te zeggen dat je naar de goede dingen moet kijken, maar soms is dat toch niet zo makkelijk gezegd als gedaan.
@ Jipper: Ja, ze moest mee. Er is ons wel verteld dat ze nog even had mogen blijven als er al zicht zou zijn op de thuiskomst van mijn zoontje. Als ze bijvoorbeeld wisten dat hij nog een paar daagjes langer zou moeten dan zij, dan hadden we ze samen mee gekregen. Maar toen zij naar huis mocht, was de thuiskomst van mijn zoontje echt totaal nog niet aan de orde. Het had nog wel wéken kunnen duren, dat is natuurlijk ook niet eerlijk tegenover haar. En wij wilden haar graag thuis hebben. Uiteindelijk heeft het dus nog een maand geduurd voordat hij ook mee mocht. En nu hebben we ze alweer 3,5 maand samen thuis, heerlijk! Ik ga zeker even een kijkje nemen bij het tweelingmama-clubje, dat was ik eigenlijk al van plan nadat Margit76 me hiervoor uitnodigde. Ben er nog niet aan toegekomen. Nu nog even een poging om wat toen-en-nu foto's te plaatsen: Mijn stoere ventje 1 maand oud: Bekijk bijlage 22542