Wat een dropje!!! Wat was de reden dat hij nog zo lang moest blijven? Trouwens, nog zo lang, als ik het goed begrijp is hij 1,5 week na de uitgerekende datum naar huis gekomen. Dat is nog aardig snel! Onze jongens hebben 13 weken in het ziekenhuis gelegen. Was precies rond deze tijd. Nu het herfst begint te worden komt het gevoel van vorig jaar wel weer een beetje naar boven. Maar toch heb ik geen hele nare herinneringen. Ook wij stonden er behoorlijk positief in. En op een of andere manier krijg je een oerkracht. Hadden jullie dat ook?
Ach, wat een poppetjes, zo lekker vrolijk! Wat een groot verschil trouwens, de foto's dat ze een maand oud zijn, je meisje lijkt een stuk ouder dan haar broertje. Die oerkracht klinkt heel bekend ja. Ik kwam uit het ziekenhuis en wilde eigenlijk helemaal niet, want dan zou ik zelf naar het ziekenhuis moeten gaan en ik was nog lang niet hersteld. Toch ging ik meteen iedere dag zelf heen en weer met de auto, bleef dan bijna de hele dag in het ziekenhuis hangen en 's avonds gingen we samen weer. En dan kolven, nachtvoedingen toen Mischa thuis was... Ik merk dat nu hij de laatste tijd weer 's nachts wakker wordt, ik het bijna niet volhoud (zo voel ik me). Terwijl ik toen wekenlang nooit meer dan 2 uur achter elkaar sliep, constant aan het kolven en voeden was enz, terwijl ik toen nog lang niet in orde was. Nu snap ik niet meer hoe ik het toen gedaan heb, maar je gaat gewoon door en doet het gewoon want zo'n kleintje heeft je nodig en er bestaat op zo'n moment even helemaal niets anders.
Mijn dochter deed het heel goed, zij was al voor de uitgerekende datum thuis. Mijn mannetje had het wat moeilijker, al vanaf het begin. Hij heeft milde BPD, dus longschade. Daardoor heeft hij een wat slechtere conditie dan zijn zus. Het drinken ging ook niet zo lekker. En hij heeft toen hij 38 zwangerschapsweken oud was een vrij heftig incident gehad. Hij moest gereanimeerd worden, weer terug aan de beademing, weer in de couveuse naar de High Care. Hij is hier een tijdje goed ziek van geweest. Achteraf gezien is hij hier toch best wel snel weer van opgeknapt. Maar dat waren spannende tijden! Ze hebben alles onderzocht wat dit veroorzaakt kan hebben, in eerste instantie dachten ze aan een hersenbloeding. Gelukkig was de echo van de hersentjes en de MRI scan oke. Ook hebben ze getest op hersenvliesontsteking (ruggenmergpunctie bij zo'n hummeltje is echt zielig!) maar dit was ook negatief. Ook geen virus of infectie. Ook is hij aangesloten geweest op een SIDS-monitor, ook wel wiegendood-monitor genoemd. Ook zonder resultaat. Uiteindelijk zijn we er nooit achter gekomen waardoor dit toen veroorzaakt is. Wel moesten we toen hij naar huis ging een cursus baby-reanimatie volgen, voor de zekerheid. Omdat ze niet wisten waardoor het kwam, konden ze ons natuurlijk ook niet beloven dat het niet nog een keer zou gebeuren. Maar wij hadden alle vertrouwen in hem! Hij is met voedingssonde thuisgekomen, maar eenmaal thuis had hij het drinken al vrij snel onder de knie. Hier nog één foto, omdat ik zo trots op ze ben. Deze is van juli, hier waren ze 4 maanden oud, gecorrigeerd 1 maand oud. Bekijk bijlage 22548
Terecht dat je trots op ze bent! Wat een enorm spannende periode hebben jullie achter de rug! Advies om een reanimatie-cursus te volgen.. Met andere woorden het kan heel goed nog een keer gebeuren. Dat lijkt me wel een klap als je dat te horen krijgt. Gelukkig is alles goed afgelopen en heel fijn om te zien dat het nu zulke blije kindjes zijn!
Wow!! Ze zien er echt goed uit. En ze lijken ook behoorlijk op elkaar. Grappig is dat. Inderdaad een spannende tijd zeg. Vooral dat incident, omdat het niet te verklaren is. Vreemd hoor. Gelukkig dat het nu heel goed met ze gaat en jullie mogen met recht heel trots op ze zijn! Wij noemden onze jongens altijd (en nog steeds) kanjers, maar dat zijn eigenlijk alle kindjes hier!! Is dat geen goede topicnaam? 'Onze Kanjers!'? Je kunt de naam laten veranderen door een berichtje naar de moderators te sturen. Ik wil het ook wel proberen, maar dan moeten we het eerst eens zijn over de naam natuurlijk... Misschien is het dan ook wel 'leuk' om allemaal iets meer te vertellen over de vroeggeboorte van onze kindjes. Dat we elkaar en onze verhalen wat beter leren kennen (voor zover je het nog niet weet van elkaar... )?
Vind ik ook een erg goede topic-naam! Mijn verhaal kennen jullie nu onderhand wel en ik ben inderdaad erg benieuwd naar die van jullie!
Ik heb gelijk mijn profiel maar even bijgewerkt: een avatar, een banner en een fotoalbum. Ik ben er klaar voor dames!
Oh, wat een ontzettend leuke foto's in je album! Het is wel echt heel erg bijzonder he, twee van die kleine humpies tegelijk, zo lekker saampjes tegen elkaar aan, heerlijk. Ik begin me bijna een beetje te schamen dat ik zei dat ik bang was een tweeling te krijgen.
Grappig, ik heb juist altijd stiekem op een tweeling gehoopt. Het zit niet in de familie, en ik heb ook geen vruchtbaarheidsbehandeling gehad, dus mijn dubbele zwangerschap was echt een verassing. Het voelde voor ons vanaf de eerst echo (al met 5w1d) alsof we de hoofdprijs van de loterij hadden gewonnen. Nee, de jackpot! En zo voelt het nogsteeds.
Je hebt helemaal gelijk hoor! Het is ook dat Mischa pas 5 maanden was toen ik zwanger raakte (totaal onverwacht) waardoor ik me er druk om maakte. Dit was al even shocking genoeg. Maar het is inderdaad heel bijzonder en je hebt eigenlijk ook een lot uit de loterij gewonnen! Goed idee trouwens, heb ook meteen even een album aangemaakt.
Nou, we zijn er allemaal klaar voor, maar...nu nog even tijd vinden om te kunnen forummen... Ben net thuis, moet zo gaan koken en daarna sporten, maar als ik niet te uitgeput ben na het sporten zal ik weer even komen gluren... In ieder geval alvast een fijne avond allemaal! (Trouwens erg leuke foto's in jullie albums Brunette en mamavanMischa. Wat worden ze snel groot hè?)
O wat leuk! En een nieuwe naam en ook nog eens heel veel fotos van jullie kleintjes Wat schattig! Ik ga gauw alles lezen! wat je allemaal kunt missen in 24 uur.. @Jipper: je zoontje rechts op de foto vind ik het meest op de mijne lijken en wat een arm vogeltje op die tweede foto, kun je je toch niet voorstellen dat hij er eerst zo uitzag, zo klein. en ja, die oerkracht hihi Na de bevalling ging ik me zo snel mogelijk douchen en aankleden maar er was een soort van boze zuster die vond dat ik niet zo snel moest, ik voelde me net een klein meisje dat spijbelde haha. ik had een knip gehad maar ik moest de dag na de bevalling worden ontslagen vanwege ruimte gebrek en `ik deed het zo goed`. Maar ja als je inderdaad thuis bevalt of gewoon lekker bij je kindje kunt dan zou ik het ook wat rustiger aan hebben gedaan. Nu telde maar 1 ding: naar mijn zoontje op de couveuse-afdeling en kolven. een beetje hetzelfde als jij dus Mamavanmischa! Gelukkig mocht ik nog een paar dagen in een hotel in de buurt van het ziekenhuis logeren. @mamavanmischa Nee hij lag toen al in het ziekenhuis toen hij ineens heel ziek werd(3 wk na de geboorte bedoelde ik). Moet er niet aan denken dat ie weer het ziekenhuis in zou moeten nadat ie thuis was. Naderhand is ie nog wel een keer voor een liesbreuk-operatie opgenomen geweest, maar daar mocht ik bij blijven op een stretcher. ik hoor dat veel premature kindjes een liesbreuk krijgen, die van jullie toevallig? @brunette Wat een vrolijke kindjes zeg! en allebei mooie donkere ogen.. en wat een heftig verhaal lees ik van je.
Ja nu nog tijd vinden... Gisteren was Mischa bij opa en oma en zat ik te werken. Ik werk momenteel voor mezelf want mijn contract is in september afgelopen en ik hoef nu niet te gaan solliciteren met dikke buik. Gelukkig deed ik al wat voor mezelf naast mijn baan en krijg ik het steeds drukker. Ik had in het begin de illusie dat thuis werken ideaal was omdat je geen oppas nodig hebt. Tot dat Mischa dus begon te kruipen en niet meer de hele dag in de box wilde liggen spelen, toen kwam ik daar heel snel van terug. Gisteren kon ik dus de hele tijd even gluren en reageren, maar vandaag gezellig de hele dag met Mischa gespeeld. 's Nachts wordt hij constant wakker, maar overdag is het een zonnetje zo vrolijk! Erg leuk. Zijn jullie eigenlijk allemaal aan het werk? Of zijn er hier ook thuisblijfmama's bij? Ons Kleintje, wat goed dat je in een hotel in de buurt kon logeren! Wij wonen gelukkig niet ver van het ziekenhuis, een half uurtje rijden ongeveer. Dat was dus op zich wel te doen. Wel een raar verhaal dat je naar huis wordt gestuurd omdat je het zo goed doet, want je gaat gewoon op de automatische piloot en loopt jezelf helemaal voorbij omdat alles maar om een klein wezentje draait op zo'n moment... Wat dat betreft werd ik gedwongen rustig aan te doen, lag aan een catheter (bah!) en een infuus en kon nergens heen, hoefde zelfs niet zelf te plassen. Nadeel is wel dat ik toen het infuus werd aangelegd (tijdens de bevalling) ik daar van moest overgeven, en ik kon pas uren na de geboorte tanden poetsen, jakkes!! En ik werd op bed gewassen met zwitsal, pas twee dagen later gedouched. Ieuw! Ook douchen was trouwens met zwitsal, ik kwam onverwacht in het ziekenhuis terecht en had dus niets, en dit hadden ze in het ziekenhuis. Nog steeds als ik zwitsal ruik moet ik denken aan die eerste keer onder de douche, stond ik daar en had ik opeens een kindje. Wel een mooie herinnering. Mischa heeft geen liesbreuk gehad nee. Ik vond wel een tijd dat zijn naveltje een beetje begon uit te puilen als hij erg hard huilde (had soms van die dagen dat hij 's avonds soms wel 2 uur achter elkaar heel hard huilde). Maar daar is al maanden niets meer van te zien gelukkig. Waardoor zou dat komen, dat prematuurtjes vaker liesbreukjes krijgen? Waarschijnlijk gewoon het feit dat ze onvolgroeid al op de wereld zijn gekomen...