Margit, wees maar blij dat ze nog zo lekker veel slapen! Mischa heeft ook altijd goed (en veel, vooral als hij bij mij lag, ik heb wekenlang hele dagen met hem op de bank gehangen, kon zelf toch ook nog niet veel) geslapen maar de laatste weken... Het wordt ook echt steeds erger. Ik kon hem altijd in bed leggen en weglopen, maar nu zijn we samen van 7 tot over 9 bezig geweest om hem in bed te krijgen. (hij heeft wel een uurtje geslapen maar wilde toen echt niet meer) Drama! Naja, overdag gaat het nog redelijk en hij is vrolijk dus dat is ok... Maar net was hij gewoon achter elkaar aan het krijsen. Heb maar een zetpilletje gegeven want ik denk dat hij nu echt tandjes krijgt... Ik zie lelijk vurig dik tandvlees en zie de tandjes al zitten onderaan, en achteraan voel ik harde bulten, volgens mij groeien ook zijn kiesjes al een beetje... Arm mannetje. (en arme wij ) Ik heb trouwens je dochters ook even bewonderd. Wat een poppetjes ook weer! En zo lekker in het roze. Hier is het een echt jongenshuishouden met allemaal stoere kleurtjes. Brunette, dat klopt wel wat je zegt hoor. Naarmate ze ouder worden merk je steeds minder van het premature. Mischa liep in het begin ook een beetje achter met alles en dat is inmiddels nog maar een weekje of twee ipv zeven. Wij hebben dat ook een paar keer tegen elkaar gezegd, "wat een monster" of wat een reuzebaby. Wat betreft de opvolgmelk, wij zijn daar in een keer op overgegaan, maar wel wat later dan bij 6 maanden. Ik denk vlak voordat Mischa gecorrigeerd 6 maanden was en we ook begonnen met de "echte" hapjes. Ging het in het begin met de broccoli nog niet zo best (verdroeg hij slecht), nu kan ik hem alles laten eten en hij vindt het heerlijk. Hoewel ik met vlees heel voorzichtig ben begonnen, met hele kleine beetjes. Ik had toen de indruk dat dat ook weer even niet zo goed viel in het begin. Brunette, ja die worteltjes!!! Helpen deze maatregelen? Want ik heb van Silly Billyz en van kruidvat slabben gekocht met een plastic achterkant anders ging de wortel overal alsnog dwars doorheen!! Wat en rotspul. Nu laatst weer, Mischa had lekker wortel, tomaat en nog wat op, spuugde op de grond en kroop er met zijn enige schone slaapzak dwars doorheen... Daar heeft hij dus gewoon in moeten slapen ondanks de stank, en de enorme rode vlek zit er nog steeds in nadat hij gewassen is. Trouwens ook een DRAMA, liga! Daar krijg je geen vlekken van, dat niet... Maar als Mischa dat gegeten heeft zet ik hem in de badkuip en zet de douchekop er op! Nog even een plaatje van halverwege het liga eten... Het werd nog veeeel erger.
Gelukkig kan hij er zelf om lachen! Het eten gaat steeds beter hier. Vooral Jip leert snel. Hij heeft een soort van smak-techniek ontwikkelt om de hapjes zo snel mogelijk weg te werken. Zijn zusje is alleen nog maar druk met elk hapje weer uitspugen. Ze wil het wel doorslikken, maar het lukt gewoon niet. Haar tong zit in de weg... Ze hebben eerst drie dagen achter elkaar worteltjes gegeten. Groot succes. Toen drie dagen bruine boontjes, hierover waren ze toch wat minder enthousiast. En vanavond voor het eerst sperzieboontjes. Dat ging wel weer met smaak naar binnen. Misschien dat we binnenkort maar eens met fruit gaan beginnen.
Bruine boontjes durf ik zelfs nu nog niet zo goed aan... Ben als de dood dat hij straks niet wil slapen omdat hij krampjes krijgt, zoals ik als ik bruine bonen op heb, hahaha! Zal wel meevallen, het is gepureerd en gezeefd, maar toch. Hier in het ziekenhuis heeft de logopediste me trouwens goed uitgelegd hoe dat komt wat je dochter doet. Om uit de fles te drinken moeten ze met hun tong naar voren duwen, en om van een lepeltje te eten naar achteren. Zij doet dus gewoon wat ze altijd gedaan heeft en moet nog even doorkrijgen dat het nu opeens andersom moet. Dit kan wel vijf weken duren volgens de logopediste. Maar het zegt dus niet dat ze het niet lekker vindt. Gewoon lekker doorgaan dus. Mischa had op een dag opeens het licht gezien. Ik had het een dagje overgeslagen en opeens ging het als een trein naar binnen in plaats van naar buiten, ik wist niet wat ik zag.
Wat een heftig verhaal, vooral dat je kleintjes na een paar uur eindelijk thuis, weer terug moesten naar het ziekenhuis. Brrr
ja dat klopt, hier ook. @brunette hahaha ik lig helemaal in de deuk om je maatregel! hihi wij hebben hier wel een mooie maatregel. We zetten kleintje in zijn wipstoel (Babyborg) op tafel (nooit bij weglopen!) en zetten zijn handen vast onder zijn tuigje, zodat hij zijn handen niet in zijn mond stopt onder het eten Het werkt al tijden heel goed. kleintje krijgt al vanaf 4 mnd fruit en groentehapjes Hij keek ons het eten uit de mond en moest dan huilen. Toen hij zijn eerste hapje kreeg was ie zielsgelukkig En hij kan sindskort ook de stukjes van de voeding van 6 mnd aan. Vanaf 6 mnd gaven we hem opvolgmelk. Hij eet al smiddags een half broodje sinds twee weken, en inmiddels is hij van 1650 gram en 41 cm naar bijna 9 kilo gegroeid en ik denk dat ie meer dan 70 cm is (dat heb ik niet gemeten) Hij had altijd veel honger en we hebben hem gewoon lekker eten gegeven hoeveel hij wilde, maar niet meer dan max. 1 liter melk op een dag. @mama van mischa, bruine bonen is kleintjes lievelingseten, ik heb ze alleen niet gevonden in de 6+mnd, alleen voor 4 maanden. Of bedoel je uit blik, maar daar zit veel conserveringsmiddel (en zout geloof ik) in dus dat mag ie nog niet van mij. Wel jammer, het was echt smullen Bruine bonen en appelmoes. ik heb trouwens ook mijn bevallingsverhaal nog op deze site staan, ik zal hem even knippen en plakken.
Dat klinkt heel logisch. Ik zie ook aan haar dat ze echt wel wil, alleen die tong werkt gewoon nog niet mee. Maar ik heb geduld. Van de bonen hebben ze geen last gehad. Eerlijk gezegd heb ik daar helemaal niet over nagedacht. Ik hou zelf echt helemaal niet van bruine bonen, ik eet ze dus ook nooit. Was me dus niet zo bewust van mogelijke effecten... Ik ben wel een echte gemak-moeder. Heb tot nu toe alleen maar potjes gegeven, en er staat ook al een flinke voorraad in de kast. Geven jullie alles vers, dus kook je zelf voor je kindje of zijn potjes bij jullie ook favoriet? Soms hoor ik moeders er heel afkeurend over praten, maar ik kan er zelf eigenlijk prima mee leven.
Ga jij dan steeds uit van zijn werkelijke leeftijd of de gecorrigeerde leeftijd? Goede oplossing trouwens, die handjes vastzetten. Hier gaan ze ook altijd mee naar binnen. Mijn vader werkt in de psychiatrie, ik zou natuurlijk ook kunnen vragen of hij een dwangbuis voor me kan regelen . Ik heb hier al vaker gelezen dat jullie kindjes veel (of meer dan gemiddeld) willen eten. Die van mij dus niet. Ze haalden steeds met moeite 150 ml/kg. Nu zijn het nogsteeds geen echte melkmonsters. Ze krijgen nu 4 x 200 ml melk. En daarnaast dus elke avond een half potje groente. De groente gaat op, van de melk blijft geregeld 10 tot 50 ml staan. Slapen doen ze wel goed. 's Ochtends rond half 8 wordt Janneke wakker. Ze begint dan vrolijk schreeuwend aan de dag. Dan is gelijk het hele huis dus wakker. Om 8 uur de eerste fles, daarna altijd gelijk weer naar bed. Dan slapen ze tot half 12. De ochtend heb ik dus altijd voor mezelf. Echt lekker, want zo kan ik in alle rust ontbijten, douchen (kletsen op forum) etc. Dan om 12 uur de 2e fles. Meestal zijn ze dan wel even wakker, in de middag hebben ze nog niet echt een ritme. Ze slapen vaak om en om, eerst de een een dutje, dan de ander. Da's ook wel gezellig, dan heb ik even de volle aandacht voor alleen Jip of alleen Janneke. Dan om 16 uur de 3e fles. Om 18 uur een hapje groente, soms slapen ze hiervoor nog even, soms niet. Om 20 uur de 4e fles, en gelijk daarna naar bed. Dan slapen ze door totaan de volgende ochtend. Ze worden nooit 's nachts wakker. Wat een luxe! Omdat we nog met de verbouwing van de babykamer bezig zijn slapen ze nog bij ons op de kamer, maar dat gaat dus prima.
Aha, een heel logische verklaring dus! Ook Mischa is in januari geboren en nooit ziek. Zijn handen onder het tuigje, of beter nog een dwangbuis... Hebben ze die ook voor op de commode?? Mischa heeft sinds een week helemaal geen zin meer om een schone luier en/of kleren te krijgen en worstelt zo hard dat ik hem serieus af en toe maar laat "lopen", hij is zo sterk! Ik krijg dan echt waar de luier niet om! Heb al van die easy up luiers gekocht, maar zelfs dat valt niet mee... Dwangbuisje zou hier dus heel handig zijn! Zijn handjes gaan tijdens het eten alleen in zijn mondje als hij heel moe is, dan wrijft hij eerst door zijn eten en dan in zijn ogen... Beetje sneu. Hier ook soms een boterham maar daar is meneertje niet zo dol op. Dus geef ik hem af en toe een nijntje koekje (Was een gouden tip van een vriendin met wat oudere kindjes, is veel minder plakkerig dan liga's! Die komen er hier dus ook niet meer in als ze op zijn. ) en daarna, als hij dan toch lekker zit te eten, wil hij ook wel een boterham. Ons Kleintje, wat is jouw mannetje enorm goed gegroeid zeg! Mischa is een ietsiepietsie ouder zie ik, maar hij is een paar cm's langer dan jouw ventje, en iets meer dan 9 kilo. Maar hij komt van 2015 gram en 46,5 cm dus jouw ventje heeft in dezelfde tijd een mooie inhaalslag gemaakt! Fijn he, dat ze nu niet zo teer meer zijn, maar lekker flinke kinderen om vast te pakken. Vind ik echt fijn. Iedereen grijpt nu ook naar hem om hem vast te houden terwijl in het begin niemand het vroeg, mensen durfden het helemaal niet, vonden hem veel te klein. Mischa is ook dol op bruine bonen inderdaad en ik zou gewoon niet zo moeilijk moeten doen... Het is dat ik er zelf altijd zo'n kramp van krijg (spastische darmen)... Ik ben blij om van meerdere van jullie te lezen dat jullie kindjes nergens last van hebben. Goed idee dit. Ik ben altijd een beetje bang dat hij later niet meer wil slapen als ik hem zo laat nog een slaapje laat doen. Maar vanaf zijn laatste slaapje (meestal 3 uur half 4 wakker) tot bedtijd is hij altijd ZO ontzettend moe, en dat is ook niet bevorderlijk voor het in slaap vallen. We gaan het proberen! Brunette, hier ook voornamelijk potjes hoor! Wij eten best vaak dingen waarvan Mischa niet mee kan eten (patat, gebakken aardappels, enz). Ik hebnu twee keer in de keuken gestaan om vooruit te koken voor hem, en alles in de vriezer te stoppen, maar dan heb je een aanrecht vol, ben je uren bezig en vervolgens vind ik het ontdooien ook weer een heel gedoe. Wel probeer ik er nu steeds meer op te letten dat wij iets eten wat hij ook mag. We moeten wel, want het is momenteel erg interessant om letterlijk van onze vork en ons bord te eten. Mischa dwingt ons nu dus om gezonder te gaan eten. Gisteren witlof uit de oven met aardappelpuree (zelfgemaakte) en kaas en ham, heb voor Mischa gewoon wat aardappel en witlof (alleen gekookt) en een plakje ham apart gepureerd, vond ie heerlijk. Vooral het zoute van de ham waarschijnlijk want dat krijgt hij anders absoluut nooit. (ook geen bruine bonen uit pot nee Ons Kleintje, ik meng wel eens kleine 4 maanden potjes zelf met aardappel, want er is inderdaad weinig mee te krijgen aan potjes.) Die mensen die er afkeurend over praten vergissen zich. Ze denken dat er van alles in die potjes zit, maar dat is wettelijk verboden. Zelfs mijn schoonmoeder, die alles biologisch eet, vroeg waarom ik zo moeilijk deed, een potje voldeed toch prima? Dus ook hier een kast vol.
@brunette ik ga dan uit van de werkelijke leeftijd.En we zijn hier van de potjes omdat meneer mijn eigen gemaakte hapjes veel minder lekker vindt Sinds een dag of wat eet ie wel een paar hapjes (na zijn eigen eten) met onze pot mee. Binnenkort dan zal ik hem eens echt laten meeeten en dan moeten wij vroeg eten. Wij gaven met 7 mnd trouwens geen 4 flessen meer. Volgens mij 1 papje met opvolgmelk, 1 fles melk en 1 fles dixap. 1 potje fruit en 1 warmemaaltijd met toetje @mamavanmischa Onze kleine die stopte zijn handen erbij in als de lepel naar binnen ging, dat was een feest haha maar onze kleine die heeft dus ook zoiets tijdens het verschonen en dan geef ik hem een speeltje zodat hij daarmee aan het spelen is. Als Mischa dol is op bruine bonen dan zou ik hem dit zo nu en dan eens geven, maar weet je, als je nooit bruine bonen eet en dan ineens een keer wel dan heb je er veel meer last van dan wanneer je darmen gewend zijn aan het verteren ervan. Is jouw Mischa ook zo sterk? ik heb het ook al meerdere keren gehoord van de fysio, de huisarts en het ziekenhuis dat hij zo sterk is in vergelijking tot andere babietjes. Nee het klopt dat als ze over hun slaap heen zijn dat ze dan moeilijker slapen, hier tenminste. Meestal slaapt kleintje hier sochtends na zijn eerste papje nog anderhalf uur en dan om 12 uur nog eens een uur en dan pas rond 6 uur tot 7 uur. en dan van 8 tot 7 uur sochtends aan een stuk door (ja hij slaapt weer door!ik zal nog even naar dat andere topic) En dan ben ik er vanavond pas weer als de kleine op bed ligt Dus tot vanavond x
@ Brunette: wat een ontzettend leuke en originele namen hebben jouw dochter en zoon in het echt! Die van jou slapen dus ook nog bij jullie op de kamer, die van ons slapen ook nog bij ons . Leuk om te horen dat wij niet de enigen zijn. Heeft als reden dat wij ook nog bezig zijn met de verbouwing van de babykamer (die was uiteraard nog niet klaar, omdat ik 10 wk te vroeg beviel en daarna hadden we wel wat anders aan ons hoofd), maar ook omdat ik het nog wel erg gezellig en fijn vind om ze dichtbij me te hebben. Heb ze zolang moeten missen, dat ik dat aan het inhalen ben . En hier slapen ze ook door en worden ze nooit (zeg nooit nooit, maar tot nu toe alleen na de DKTP dat ze 's-nachts aan het spoken waren) wakker, dus dan is het ook goed te doen. Heb je al enig idee wanneer ze naar hun eigen kamer gaan? Bij jou slapen ze dus ook nog best veel (en de rest van jullie herkent het dus ook)! Ik ga er idd maar van genieten . Ben jij trouwens thuisblijfmoeder of heb je nog verlof/ziektewet? Misschien had je het al wel geschreven hoor, maar er wordt zoveel geschreven en ik ken jullie nog niet zo goed dat ik al precies weet wat bij wie hoort. Ik zit nog in de ziektewet, maar ga waarschijnlijk half nov weer beginnen. @ OnsKleintje: ben idd ook aan het kijken naar een gastouder, maar die mogen maar 2 baby's (onder de 1 jaar) opvangen en vaak hebben ze er al 1 en mag er dus nog maar 1 bij... En ik heb natuurlijk 2 baby's die opgevangen moeten worden. Ik wil zo ook niet uit elkaar halen, dus ben ik op zoek naar oppas aan huis. Over de weerstand: hmm, dus toch maar langzaam maar zeker wat meer onder de mensen laten komen, minder handen wassen, etc. Spannend! Helemaal in deze tijden van Mex. Griep en rondvliegende virussen... Maar goed, het hoeft ook niet allemaal in één keer, gewoon langzaam beginnen en dan opbouwen. @ MamavanMischa: haha, ja, hier idd veel roze, maar je komt er bijna niet onderuit als je meisjes hebt. Echt, bij de meeste winkels kom je voor meisjes in deze leeftijd niet veel verder dan roze, paars en wit (en stiekem vind ik het ook (nog) wel leuk ) Mijn ouders komen zo op bezoek, dus ik ga de boel hier nog even snel aan kant maken . Tot later!
Hoi hier mijn bevallingsverhaal, wat misschien een beetje offtopic is, dan hoor ik het wel. Ik vind het wel leuk om met jullie te delen. Het is al een aantal maanden geleden geschreven in het topic `Ik mis de bevallingsverhalen`. Op een zondag begin januari was ik 26 weken zwanger, ik moest plassen en zag bij het afvegen dat het iets roze was, en hield dit de hele dag. Met de vk gebeld, als het savonds nog zo zou zijn dan moest ik worden bekeken. Savonds was het weg, dus geen vk meer gebeld. De volgende ochtend was het weer roze dus afspraak gemaakt. Die maandag om elf uur werd ik geholpen. Mijn baarmoedermond bleek verstreken te zijn en ik moest acuut worden opgenomen in het ziekenhuis. In het streekziekenhuis bleef ik een nacht slapen, ik kreeg een infuus en weeenremmers toegediend en longrijpingsprikjes voor als de baby zou worden geboren. De volgende middag (dinsdag) werd ik per ambulance naar Utrecht vervoerd omdat Groningen (dichterbij huis) vol zat. De dokters van het streekziekenhuis konden mij niet helpen wanneer de baby daar zou worden geboren. De weeenremmers worden 48 uur gegeven, en kosten 4000 euro. Na die 48 wacht men af hoe het lichaam reageert. Vaak is het zo dat de weeen dan stoppen en je naar huis kunt gaan. Na een paar uur na het stoppen van de weeenremmersop donderdag om 5.00 uur kreeg ik weeen, ik had heeeel veel bloedverlies en bleek 2 cm ontsluiting te hebben. Ik werd volgegooid met medicatie. Ik kreeg adelat, een ander type weeenremmer. Mijn lichaam had door de eerdere weeenremmers geen signaal gekregen dat ik nog niet moest gaan bevallen. Ik was kapot. Lag lamgeslagen en onder de drugs in een ziekenhuisbed 2,5 uur bij mijn eigen huis vandaan, terwijl het nog niet eens tot mij was doorgedrongen wat er nu allemaal aan de hand was. ik heb mijn man gebeld, die onmiddelijk kwam. die dag hebben we namen bedacht voor ons zoontje. we hadden nog geen naam, het was immers veel te vroeg. De volgende dag (vrijdag) kreeg ik goed nieuws, ik was vervoerbaar (lees stabiel) en er was plek in Groningen, ik werd 10 minuten later per ambulance vervoerd naar Groningen. In de ambulance zat een schat van een verpleger, die zelf ook een te vroeg geboren kindje had. Ik kon alleen maar denken: ik moet rustig blijven want als ik onderweg weeen krijg is mijn kind verloren. (dan moesten we uitwijken naar een streekziekenhuis, waar ze geen extreem premature kinderen kunnen opvangen) Ik kreeg een kamer voor mezelf, dat vond ik er fijn. Tot nu toe lag ik steeds samen met 3 anderen op een kamer, waarvan er een meisje was dat zichzelf niet goed verzorgde en erg stonk. er gebeurde ook veel op die afdelingen, best wel naar om te zien als het slecht ging met kamergenootjes. Ik kon er tot mezelf komen, wat op krachten komen. Ondertussen was ik al 5 dagen bedlegerig en kon amper nog lopen. Als ik ging plassen werden mijn voeten paars en blauw doordat ze werden afgekneld door de placenta, maar volgens mij ook door de Adelat (weeenremmer die eigenlijk is bedoeld als bloeddrukverlager). Ik kreeg steken in mijn hoofd bij mijn oor, vreemde kloppen in mijn handen bij het slapen. Ik vond het doodeng, maar alles voor mijn baby. Ik werd 4 keer per dag getemperatuurd en 4 keer daags werd mijn bloeddruk opgenomen. ik kreeg dagelijks echos en ik werd 2 maal daags aan de CTG scan gelegd. ik werd heel goed in de gaten gehouden. Ik kreeg veel bezoek, werd overspoeld met telefoontjes en smsjes. Ik was heeel moe, sliep heel veel. Ik werd onderzocht op zw.suiker, mijn kindje was veel te groot voor het aantal weken dat hij oud was. Hij woog toen 1300 gram ipv 800 gram. Dit kon positief zijn, maar ook negatief. Hierdoor kon de groei van de organen een achterstand hebben opgelopen. Ik werd meerdere malen gecheckt. ik had in het streekziekenhuis een check gehad, in utrecht maar nu ook in Groningen. 2 dagen 4 keer per dag. Ik bleek geen suiker te hebben maar het was wel aan de hoge kant. Op de dinsdag erna las ik in een tijdschrift over iemand die met 28 weken bevallen was, ik zag een foto en dacht toen: Dat valt best wel mee. Ik had geen idee hoe compleet mijn kindje zou zijn. Of hij verstandelijk beperkt zou zijn, of lichamelijk beperkt, of een andere afwijking. en het uberhaupt wel zou overleven. Misschien zou hij dood geboren worden, misschien zou ik het zelf niet overleven. Wat was ik blij dat ik de maand ervoor getrouwd was. Nu was alles geregeld. Dit was een heel andere wereld. een van leven en dood. Die nacht werd ik nog om 00.00 gewekt voor een pilletje. er was een van de leuke zusters aan het werk, ik zei nog tegen kleintje: gelukkig die leuke zuster is aan het werk. (ze waren niet allemaal even aardig ) Ik ging nog even plassen om 2.00 uur en om kwart voor 4 werd ik wakker: ik had in bed geplast, of zouden de vliezen gebroken zijn? Ik ging op de wc zitten en belde de zuster. Die kwam en nam mijn onderbroek mee de gang op om met de collegas te overleggen of het vruchtwater was. Ik had zelf al even geroken en het rook zoetig, en ik had gelezen dat vruchtwater zo rook. Toen was ik even heel erg bang. Daarna heb ik een knop omgezet. Dit kon ik, en ik ging mijn best doen!
4.00 uur snachts Wat ging er nu gebeuren want als de vliezen breken moet ik toch binnen 48 bevallen ivm infectiegevaar? Nee zei de zuster, bij premature babietjes niet. dan houden we hem zo lang mogelijk in de baarmoeder., Ik zag mezelf al een paar dagen met gebroken vliezen daar liggen, erg aantrekkelijk leek het me niet, ik was bang voor een infectie. Ik werd aan de CTG gelegd, ik heb mijn man gebeld, ik was ontzettend rustig, probeerde hem ook rustig te krijgen: Hoi schat, doe eerst het licht maar even aan, en ga even rechtop zitten. in die trant. Hij was erg geschrokken en begon te stotteren(wat hij nooit doet). hij moest van mij rustig aandoen, het kon immers een hele tijd duren, en ik wist dat bevallingen meestal een aantal uren duurde. ik had er toch minstens 10 verwacht! Hij moest van mij met mijn ouders meerijden. 4.10 uur snachts Ik kreeg een zwaar menstruatiegevoel dat steeds weer wegtrok. Ik vertelde dit aan de zuster die al die tijd bij mij bleef. De CTG meette helemaal niets. Ik bleef steeds aangeven wanneer ik iets voelde. 4.30 ik werd naar de echokamer gereden. Daar had ik om de 2 minuten weeen en ik leerde van de zuster hoe ik die moest wegpuffen (ik had net de cursus gemist ) de baby lag in een stuit met handen en voeten voor het gezicht. Ik vroeg: wat is het beste een keizersnee of een bevalling, want het maakt mij niet uit, ik wil het beste voor mijn kindje. Een natuurlijke bevalling zou het beste zijn. we maakten nog wat grapjes tussen de weeen door. 4.45 ik werd naar de verloskamer gereden. de lieve zuster werd door een andere zuster afgelost. Toen raakte ik in paniek, een minuut misschien maar, ik schrok daar erg van. Nee zei ik tegen mezelf, niet in paniek raken. En ik ruilde de ene zuster in de voor de ander en het kon me ineens geen worst meer schelen wiens hand ik vasthad, al was het die van de melkboer. de nieuwe zuster bleek ook lief te zijn. 5.00 er kwamen 2 artsen binnen tijdens een wee, die stelden zich voor toen de wee was afgelopen. dat vond ik wel grappig. 5.40 ik had 9 cm ontsluiting pas toen meette de CTG pas dat ik weeen had. en voelde dat ik moest poepen en plassen. Ik zei dit, want ik vond het ook een beetje lullig om dit zomaar voor hun neus te laten gaan. Nee het mocht niet, want het bleken persweeen te zijn. Twee minuten later mocht het, en de arts draaide mijn kindje tijdens de persweeen. ik kreeg een knip en de baby schoot uit mij, 2 uur later, om 05.54 uur werd ons kindje geboren en werd op mijn buik gegooid. Hij viel er bijna vanaf. Ik denk dat ik hem 5 sec vast heb mogen houden. Toen werd hij meegenomen door artsen. 6 voor 6, dezelfde geboortetijd als die van mijn man. Er werd mij meteen gevraagd hoe heet hij, maar de dag erop zouden mijn man en ik een besluit nemen over welke naam de baby zou krijgen, we hadden er meerdere in ons hoofd. Ik zei: noem hem voorlopig maar Roderick, kan het nog verandert worden? Ik dacht straks wordt hij nog verwisseld. Daarna hoorde ik de placenta in stukken was en ik eventueel gecurreteerd zou worden later die dag. Het deed me niet zoveel. Ik was zielsgelukkig dat ik had gezien dat mijn kindje er compleet uitzag en hij had gehuild! Ik zat op de roze wolk. de placenta perste ik eruit, en om 5 over 6 belde ik mijn man: gefeliciteerd je bent papa geworden. Toen reden ze net de parkeergarage in. Mijn man is als een idioot naar boven gerend, en hoefde niet eens te vragen waar de verloskamer was, alle zusters en de beveiliging wezen de kant van de verloskamers op toen ze hem zagen aanrennen. een paar minuten later was hij bij mij, ik werd gehecht dus dat was erg fijn dat hij er was. Toen werd Roderick binnengereden, hij moest naar de couveuseafdeling. Ik mocht hem aaien door de couveuse. Hij lag in zilverfolie gewikkeld. Ik aaide hem over zijn wang en hij reageerde meteen. hij was prachtig! Mijn man is meegegaan naar de couveuse afdeling. Dat vond ik heel fijn dat mijn man bij hem kon zijn. Mijn man heeft er erge moeite mee dat hij niet bij de bevalling is geweest, maar voor mij was het het belangrijkste dat hij nu meekon met onze kleine en dat hij niet verwisseld kon worden, en dat hij mij kon steunen bij het hechten. ik was helemaal hyper en blij. Ik wist nu eindelijk waar ik aan toe was en dat het kindje er goed uitzag en leefde. hij was 41 cm lang en woog 1790 gram, bijna 2 keer zo zwaar als gemiddeld. Hij werd 2 keer gewogen omdat ze het niet geloofden, er stonden 5 artsen omheen. Mijn familie was ondertussen ook aangekomen en zaten bij mij in de verloskamer. Ik belde mijn vriendinnen, was door het dolle heen. Die vriendinnen bleken achteraf doodsbang te zijn geweest omdat ik zo vroeg bevallen was. ik heb me supersnel gedouched, ik kon maar 1 ding denken, zo gauw mogelijk want dan kan ik naar de couveuseafdeling en daarna kolven (ik had gehoord dat dat binnen 6 uur moest). de dag van de bevalling stond ik al naast mijn bed en reed met de rolstoel naar de afdeling neonatalogie, en mij werd verteld dat ik naar huis moest. het was druk in het ziekenhuis en ik was `gezond`. Psychisch was ik een wrak, want in 1 week tijd drie ziekenhuizen en ineens bevallen met knip, kind in stuit en mijn kind in couveuse in kritieke situatie. onbegrijpelijk hoe dat gaat. je wordt gewoon naar huis gestuurd. Ik kon gelukkig terecht in een hotel in de buurt zodat ik dichtbij mijn kindje kon zijn. ik kreeg die nacht rillingen ineens ijskoud, het waren de naweeën. verder heb ik geen naweeën gehad. Na 5 dagen mocht onze zoon worden overgeplaatst naar een ziekenhuis dichter bij huis. Toen ik thuiskwam moest ik erg huilen. Ik was nooit meer thuisgeweest na het bezoek aan het VK. wat is thuiszijn toch fijn. ik had zoveel meegemaakt dat het voelde of ik een half jaar niet thuisgeweest was. ik ben bevallen met 29 weken. (wij dachten 27 weken en 6 dagen, hij was dus 1 week ouder) Omdat hij zoveel vocht vasthield gingen de artsen uit van een geboortegewicht van 1650 gram Uiteindelijk heeft onze kleine 8 weken en 1 dag in het ziekenhuis gelegen. Toen hij vier weken oud was heeft hij een infectie opgelopen en moest weer naar de intensive care in het UMCG, hij lag op het randje van de dood. Na een paar dagen was hij er weer boven op. Zulke kleine kindjes worden heel snel ziek, maar soms ook heel snel weer beter. na 1,5 maand mocht hij in de wieg in het ziekenhuis, omdat hij toen zwaarder dan 2 kilo woog. Hij is nu bijna 2 maanden thuis en alles gaat goed,hij is vorige week geopereerd aan een liesbreuk. Hij heeft er uiteindelijk niets aan overgehouden dat hij te vroeg is geboren.Hij weegt nu bijna 5 kilo er bleek geen stuk placenta in mijn baarmoeder achter te zijn gebleven. we weten niet waarom ik te vroeg ben bevallen.
Jeetje wat is er veel geschreven zeg. Ik kan het alleen even niet zo opbregen om op iedereen en alles te reageren, ben gesloopt (leerlingen waren druk, nog een intensieve vergadering daarna...blegh). Wat ik nog wel weet; @Brunette; Jullie tweeling heeft echt onwijs originele en mooie namen. Ik vind het altijd knap als dat zo lukt. Ik vind bijvoorbeeld Merle en Linde ook supermooie namen, maar mijn vriend houdt daar helemaal niet van. Soms jammer dat je dat soort dingen niet alleen kunt beslissen... Maar goed, onze namen zijn dan misschien niet echt origineel, vindt ze nog steeds wel lekker kort en stoer. Ze passen bij ons en ze passen bij de jongens; het zijn ook gewoon Daan en Luuk! (Ja, we gebruiken vaak dezelfde volgorde, kan het niet helpen...) @MamavanMischa; Ohw ja, Liga!! Vreselijk!! Wat een plakzooi is dat zeg! Geef hier af en toe dan ook maar een lange vinger of een Nijntjekoekje. Ze eten hier toch alles. Het maakt niet uit wat je erin stopt... Hebben ze van hun opa; het hoeft niet lekker te zijn, als het maar veel is... De handen onder het tuigje van de wipstoeltjes deden wij trouwens ook. Dat werkt geweldig. Totdat ze natuurlijk doorkregen hoe ze hun handjes ervan onder konden trekken... @OnsKleintje; Ik heb je bevallingsverhaal al eens een keer gelezen. Heftig hoor! Jouw verhaal lijkt eigenlijk heel erg op dat van ons. Ook wat betreft die infectie die jouw kleintje nog kreeg. Als ik je verhaal lees krijg ik ook weer kippenvel. Over weerstand; Dat bouwt vanzelf op. En je wordt er vanzelf makkelijker in. Onze jongens kwamen in november thuis. Midden in het RSV-seizoen. We waren dus behoorlijk bang voor dat virus. Bleek rond de feestdagen ook nog dat ons nichtje het had, dus toen werden we extra voorzichtig. Toch ben ik vrij snel met ze op pad gegaan. Je kunt ze niet overal tegen beschermen. En het is ook wel goed, hoe krom dat ook klinkt, dat je kindje af en toe ziek wordt. Daardoor bouwt het nog meer weerstand op. Onze jongens zijn eigenlijk nooit echt ziek geweest. Wel eens een verkoudheidje en ze hebben 1 keer een virus gehad, met best behoorlijk koorts, dus voor de eerste keer is dat heel spannend. Toch zei onze HA toen dat een kind met hoge koorts minder ziek kan zijn dan een kind met een beetje verhoging. Dat zegt dus ook niet altijd alles. De kinderarts in het streekziekenhuis noemde Daan de laatste keer een 'happy weezer'; hij was wel verkouden en piepte wat, maar hij had er geen last van. We hebben dus een recept gekregen voor Ventolin, maar het eigenlijk nog niet gebruikt. Wat OnsKleintje schreef herken ik ook; je wordt heel snel serieus genomen met deze voorgeschiedenis. Toen wij voor het eerst belde naar de HA toen ze verkouden waren konden we meteen komen. Heel fijn is dat. En ja, kleine kinderen worden nu eenmaal wel eens ziek. Dat hoort erbij. Daar leer je mee omgaan. Echt waar. Ook hier weer; je moet vertrouwen krijgen... (hoe vaak heb ik dat al geschreven Margit? ) Nog iets heel anders. In de ziekenhuisperiode heb ik een weblog bijgehouden. Als iemand het 'leuk' vindt om die eens te lezen dan wil ik het adres wel PB'en. Nou, ik ga koken en als de jongens op bed liggen gaan we de spullen inpakken voor ons weekendje weg. Morgen na schooltijd vertrekken we meteen. Kan bijna niet wachten!!
Hai allemaal, Zo hee er is inderdaad heel veel te lezen! Ik ga nu eerst Mischa ophalen, die is vandaag bij mijn ouders geweest. Maar Jipper, ik ben heel benieuwd naar je blog en wil graag de link ge-pb'd krijgen! Denk niet dat ik het droog houd, ik zat net al met rillingen op mijn rug en kippevel het verhaal van Ons Kleintje te lezen. Ik ben er niet veel meer mee bezig maar merk dat zulke verhalen me wel nog steeds enorm aangrijpen. Later zal ik zelf misschien ook even wat opschrijven over mijn bevalling, was ook een beetje een apart geval. De verloskundige die mij dit keer begeleidt zei "zo dat is wel snel, volgens mij heb ik vorig jaar nog aan je bed gezeten". Ow en Jipper, ik lees nu een weekendje weg. Leuk!! Veel plezier vast voor als ik te laat ben met reageren! Tot straks!
@MamavanMischa; Je hebt een PB hoor. Ik ga nu spullen inpakken en was opvouwen. Heb er eigenlijk helemaal geen puf meer voor, maar ik concentreer me maar op het leuke vooruitzicht, dan zal het wel lukken. Fijne avond allemaal en tot maandag!!
Hoi meiden, wat is er veel geschreven! Ik ga van de week alles doorlezen en kom ik meeschrijven als jullie dat goed vinden natuurlijk! @Jipper: *smak* we hebben veel te weinig tijd om te kletsen he?
@ Ons Kleintje: Wat heb jij je bevallingsverhaal mooi uitgeschreven. Interessant om te lezen. (Ik wilde eigenlijk "leuk om te lezen" schrijven, maar dat lijkt zo ongepast bij een bevalling met deze termijn...) Je hebt me geïnspireerd, als ik de tijd heb ga ik mijn verhaal ook uittikken. Jullie waren al van 4 flessen af met 7 maanden? Misschien was jullie kleintje toen al wat "verder" dan die van ons nu. Het zijn in alles echte 4 maanden oude baby's. We zijn pas sinds een paar dagen van de 5e fles af, dat vind ik al heel wat! Die kregen ze 's avonds om 24 uur, maar het wakker maken ging steeds moeilijker. Nu slaan ze hem zonder problemen over. Ze krijgen nu wel rijstebloempap in de fles van 20 uur. Weet jij zijn lengte en gewicht met 7 maanden nog? Misschien zit daar ook een verschil. Die van mij zijn beiden 64 cm, Jip 5750 gram en Janneke 5910 gram. Vrij bescheiden dus. Jip was bij zijn geboorte 1170 gram en Janneke 1210, echt fantastische gewichten dus voor een tweeling van deze termijn. Geeft wel aan dat ze het bij mij toch goed hebben gehad. @ Jipper: Geniet van je weekendje. Mag ik het adres van je weblog? @ Margit: Heerlijk he, je kindjes bij jezelf op de kamer. Bij ons is de kinderkamer ook nog niet af. Maar dat vind ik eigenlijk helemaal niet erg. Ik zit nog in de ziektewet tot aankomende maandag. Ik was nog niet met zwangerschapsverlof toen ik beviel, en heb dus vanaf de bevalling eerst 16 weken bevallingsverlof gehad. En daarna nog 15 weken ziektewet. (Jeetje, zijn mij kindjes alweer 31 weken?) Ik ga fulltime ouderschapsverlof opnemen. Ik heb 2x een half jaar. In eerste instantie neem ik een half jaar op, misschien ga ik het dan alsnog verlengen met nog een half jaar. Toen we er nog vanuit gingen dat alles volgens ons plan zou gaan zouden ze naar een kinderdagverblijf gaan. Maar dat is ons wat betreft hun eerste jaar afgeraden. Een gastouder is natuurlijk een optie, maar ik wil het eigenlijk gewoon heel graag zelf doen. Omdat ik over een half jaar misschien wel weer zin heb om te gaan werken, is het tweede half jaar nog even onder voorbehoud. @ MamavanMischa: O, wat erg, helemaal vergeten Bij deze dan alsnog: GEFELICITEERD MET JE ZWANGERSCHAP! Wat heerlijk voor je! Maar ik kan me voorstellen dat het vast wel even wennen moet zijn geweest. Ik heb altijd al twee kindje dicht op elkaar willen hebben. Ik kreeg ze tegelijk maar anders had ik er ook wel weer snel voor willen gaan. Je schrijft dat de eerste 2 strips niet betrouwbaar zijn? Ik heb 4 maanden gekloft en dus geen menstruatie gehad. Twee maanden na de bevalling ben ik begonnen met Cerazette en ik dacht dat alleen de eeste week na het starten met deze pil niet veilig was. Oeps... @ Uk80: Hoi! Veel plezier met lezen, we hebben in korte tijd toch al heel wat afgekletst. Je piraatje is een zoontje neem ik aan? Of heb je gewoon een heel avontuurlijk meisje?
Hoi, even snel, later reageer ik nog even uitgebreider. Dankjewel voor je felicitaties. Even wat betreft de pil, in principe hoor je op de eerste dag van je menstruatie te beginnen, zo niet is de eerste strip sowieso niet betrouwbaar. Ik heb net als jij ook fulltime gekolfd en ben dus nog niet ongesteld geweest, dus op een bepaald moment zomaar met de pil begonnen. Ik weet niet zeker of het klopt, maar voor mijn idee was ook de strip daarna nog niet 100% betrouwbaar... Daarom gebruikten we dus ook maar condooms, want we wilden ECHT niet per ongeluk zwanger raken (en deden het dus ondanks alle voorzorgsmaatregelen ook nog eens bijna nooit, hahaha)...
Hai meiden, Zo, nu heb ik even tijd om te reageren. Mischa is zo aan het spoken dat we constant met hem bezig zijn... Zijn tandvlees is nu een stukje open en ik hoop dat zijn tandjes snel door zullen zijn. Gisteravond is hij er wel 3 keer uit geweest, maar vannacht heeft hij voor het eerst in meer dan 4 weken doorgeslapen!! Ik had zijn bed aan het hoofdeinde op dikke boeken gezet en dat lijkt te hebben geholpen. Eergisteren nacht was hij ook al zo aan het huilen, wel een half uur achter elkaar heel hard. Vervelend voor ons en zielig voor hem, maar blijkbaar vonden onze buren het nog veel zieliger voor zichzelf want die vonden het nodig om op de verwarmingsbuizen te gaan rammen!!! Wat een zielige mensen. Ik ben nu wat afgekoeld, maar gisteren liep ik de hele dag met moordneigingen rond... Wat moet je daar nu mee he... Ik kan er wel heen gaan en een scene schoppen, maar daar schieten we ook niet veel mee op. Zijn gewoon rare (jonge)lui (met een kindje van een jaar of 3!) die het leuk vinden om overdag lekker hard hard core te luisteren en zelf waarschijnlijk een kind hebben dat nooit heeft gehuild... Maar goed, ik merk dat ik dus nog steeds boos ben, hahaha! Margit, leuk juist al dat roze! Ik ben benieuwd of we hier ook nog roze in huis gaan krijgen of alleen nog maar meer blauw grijs en bruin. Ons Kleintje, wat een heftig verhaal! Heel anders dan bij mij, hoewel er ook wel herkenbare dingen in zitten. Jullie hadden dus nog niet besloten wat voor naam je kindje zou krijgen! Wij waren het daar precies 4 dagen voor de bevalling over eens geworden! In het kort (kan dat? ), ik had een hoge bloeddruk en werd doorgestuurd naar het ziekenhuis, en bij één van die controles, terwijl ik aan de ctg lag, hoorden we een harde "plop" en werd het opeens allemaal erg nat... Mijn vriend deed niks, ik moest wel 4 keer vragen of hij een zuster wilde gaan halen. Hij was helemaal perplexed en dacht dat ik "gewoon" in mijn broek had geplast...... Ik dacht meteen, als dit plassen is ben ik waarschijnlijk voor altijd incontinent, want er kwam in één keer zo'n enorme warme golf uit lopen, niet normaal. De zuster wilde mijn onderbroek even onder de microscoop bekijken, maar toen ze hem uitgetrokken had en het water er uit zag druipen hoefde dat niet meer... Lag ik daar in mijn blote kont, nadat de zuster mijn broek van me af gesjord had (die zat strak want ik hield meer dan 10 kg vocht vast). Ik werd helemaal volgepropt met weeënremmers (inderdaad ook o.a. adelat, aldomed en volgens mij nog wat anders), en kreeg na een paar uur een infuus met magnesiumsulfaat (bloeddrukverlager om te voorkomen dat je stuipen krijgt > eclampsie). Daarvan werd alles heel wazig en ik beleefde de rest van de bevalling in een soort roes. Ondanks alle weeënremmers werd Mischa 14 uur na het breken van de vliezen en na 4 keer persen geboren. Inderdaad wordt er bij premature kindjes niet getoucheerd, toen ze dat bij mij voor het eerst deed lag ik al in de verloskamer en had ik 7 cm ontsluiting. Het was eigenlijk de bedoeling om de bevalling 2 dagen uit te stellen, zodat de injecties met longrijpers hun werk zouden kunnen doen. Toen ik om 4 uur 's nachts mijn vriend belde of hij wilde komen, zei ik dat het nog niet dringend was, maar dat ik het gewoon niet leuk meer vond (ik was toen al helemaal suf van het infuus)... Hij ging dus even rustig wakker worden, broodje maken, douchen... En kwam om 5 uur rustig binnengewandeld, terwijl ik toen al heel ver was. Hij bleef na de bevalling wel bij mij (ik kan me niet eens herinneren dat hij mee mocht met Mischa, hoewel dat wel gezegd schijnt te zijn) en dat vond ik wel fijn. Zo konden we even met elkaar praten en onze ouders bellen, even aan het idee wennen dat we nu opeens al papa en mama waren geworden. Na de bevalling heb ik even een paar uur slapen (ik had verder geen hechtingen of wat dan ook nodig) en na 3 uurtjes zijn we naar Mischa gegaan. Toen ik uit de verloskamer werd gereden en naar de high care ging kwamen we de zuster tegen die de vorige dag mijn bloeddruk op had genomen (daar kwam ik eigenlijk alleen voor...) die zei "hee ben je er nu nog steeds??" Mischa heeft ongeveer 5 dagen in de couveuse gelegen en na 3 weken was hij thuis! Heel snel als ik jullie verhalen nu lees, maar voor ons gevoel duurde iedere dag een maand. Ik weet ook helemaal niet meer wat wanneer was... Door de magnesiumsulfaat heb ik maanden last van mijn geheugen gehad (en niet een klein beetje) en hoewel ik zijn dossier wel heb aangevraagd heb ik het nooit gekregen. En nu na al die maanden heb ik iets van laat maar, het is wel goed zo. Jipper, ik heb je blog doorgelezen hoewel ik na een paar "maanden" meer plaatjes ben gaan kijken. Indrukwekkend om te lezen hoor, en mooi om te zien hoe ze van zulke kleine poppetjes zulke lekkere dikke wangen kregen en samen in een bedje mochten slapen! Hoe jij helemaal niet meer aan jezelf dacht en zo ziek werd... En wat hebben jullie jongens het eigenlijk goed gedaan! Als ik het zo lees heb ik het idee dat ze het in het begin erg moeilijk hebben gehad, maar toen ze eenmaal in een warmtebedje lagen zijn ze volgens mij veel sneller gegaan dan Mischa. Maar het lijkt me vreselijk om zo lang in het ziekenhuis te moeten zijn, zo in spanning te zitten en ze niet mee te mogen nemen! Uk, welkom hoor! Succes met alles doorlezen, we zijn hier allemaal nogal lang van stof. Hahaha! Blijkbaar zitten we allemaal vol verhalen die we eindelijk ergens kwijt kunnen. Brunette, goed dat je full time ouderschapsverlof op kunt nemen! Ik heb ook een hele tijd in de ziektewet gezeten, vooral omdat ik erg lang (voornamelijk vermoeidheids-)klachten heb gehad van de zwangerschapsvergiftiging. Zit jij in de ziektewet vanwege je eigen gezondheid of vanwege het hele gebeuren? Ik was inderdaad ook nog niet met verlof toen ik beviel en vier uur nadat Mischa geboren was stond de kraamverzorgster voor niets bij ons op de stoep voor het intakegesprek... Ik dacht er net iets te laat voor om even te bellen. (gek he)