50 jaar geleden misbruik op kinderdagverblijven? Echt waar? Toen werkte moeders nog niet dus lijkt het me sterk dat dit er was. Maargoed zoals gezegd ik ga inderdaad mijn kinderen opvoeden zoals ik dat wil. Ik zal wel overbezorgd zijn maar ik zal ook wel respect eisen. En dat respect tonen daar kunnen misschien meer ouders zich op richten. Lijkt me iets belangrijker als wel of niet kinderen naar school brengen.
nee toen gebeurde het in kerken, thuis, op scholen en overal, maar toen was het veel meer nog een taboe en sprak men er niet over.....
Prima dat jij het leuk vond als je samen met een groep vrienden uit de discotheek kwam, je vrienden in een groepje nog even shoarma gingen eten en ik met papa mee moest naar huis moest. Ik vond dat dus absoluut niet leuk! Ik was trouwens toen geen 15 hoor, tel daar maar een aantal jaartjes bij op. Ik mocht niet uit toen ik 15jaar was... Met 5jaar alleen op straat spelen? Ik mocht achter de tuin spelen, hooguit voorthuis tussen twee lantarenpalen die daar stonden en mijn moeder continue kon zien wat ik deed. Net zo leuk als steeds uit je spel moeten om je te melden bij mama. Alle andere kindjes hoeven niet, en ik kon om de 15minuten naar huis. Fijn dat jij je daar niet aan stoorde, je zal vast een uitzondering zijn.
Kerk. Oh ja. Mijn oma was een van de eerste afvallige daar dus vandaar dat ik zoiets niet als iets van vroeger zie. Maargoed ja thuis. Goh tegenwoordig nog steeds toch? Ja sorry hoor zo blijven we bezig maar ik bedoel het internet heeft echt niet alleen halleluja gebracht. Kinderporno, vieze mannen die met jonge kindjes chattten. Dat soort dingen waren er vroeger niet, dat bedoel ik.
En ik noem alle misbruikschandalen door de paters en dergelijke in instellingen of van de misdienaartjes... Echt het is van alle tijden... Denk je dat toen alle hoertjes er vrijwillig ingestapt waren? Ik weet niet hoe oud jouw kinderen zijn, maar mijn ouders vonden al snel dat ik wel zelf thuis kon komen met fiets of bus, desnoods taxi... Op mijn zevende fietste ik de middelgrote plaats door naar zwembad, centrum of vriendinnetjes. Op mijn tiende treinde ik het land door, de eerste keer nog met papa op het ene en mama op het andere station maar al snel hadden ze door dat dat niet nodig was en ik best zelf met de bus van de stad terug naar het dorp kon komen... Ik weet niet beter! Ik zie hier ook regelmatig kinderen van een jaar of acht alleen de metro pakken naar school! En op de middelbare school je kids laten wegbrengen??? Je kan ze net zo goed ze ook dan met hun K3 tassen laten gaan, de mate van sociale moord is hetzelfde!
Echt? Mijn vriendinnen moesten dat ook hoor. En qua ophalen, serieus chill toch! Fijn dat mijn ouders mij ophaalden. Vriend van me kwam hier in straat wonen, wij altijd samen stappen en ouders om-en-om rijden. Fantastisch, mijn geld kon ik uitgeven aan drank ipv aan taxi.
Wij woonden er 10minuten lopen vanaf en de rest werd in een groep naar huis gebracht.. Het zal wel de manier waarop het bij mij gegaan is zijn waardoor ik mij er zo tegen verzet. Iedereen feestte door en ik moest met mijn vader mee. En niet 1x, maar zo ging het elke keer. Zo ging het in de speeltuin en ik 8jaar was en zo ging het toen ik 18jaar was en uit de discotheek kwam.
De chip hoeft er niet uitgesneden te worden hoor, daar zijn wel relatief makkelijk zelf te maken apparaatjes voor om zo'n ding onschadelijk te maken. Mocht het ooit zover komen hoop ik dat het iig goed beveiligd wordt, met oog op cloning e.d.
Ik heb lang niet alles gelezen maar om op de vraag van TS te reageren: Nee, geen chip in mijn kind. Ik krijg er de kriebels van als ik er alleen al aan denk... Ik vind dat je ten allen tijde goed op je kind moet letten. Ik ben zelf een bezorgde moeder en hou mijn kind altijd in de smiezen. Ja, het kan alsnog gebeuren dat ze zoek raakt maar een chip gaat me te ver.
Ok. Ik mocht blijven tot wanneer ik wilde. Maar dan moest mijn vader me ophalen. Ik vond dat echt waar, prima! Ik woonde trouwens echt minimaal 30 min fietsen van de stad af en door onverlichte wegen. Dus jaaaa ik klaagde niet.
Het risico is wel dat je minder allert wordt en mogelijk teveel gaat ververtrouwen op de technologie. Ik ben niet helemaal uit of dit werkelijk een juiste oplossing is. Misschien in sommige gevallen en dan denk ik inderdaad aan pretparken of dergelijk d.m.v. een armband. Maar in het "normale" leven in zou ik er niet voor kiezen. Het geeft voornamelijk weer waar jij bang voor bent.. en ik snap wel dat de gedachte om je kinderen kwijt te raken angstig is, maar hoe reëel is het? In de ruim 7 jaar ben ik nooit mijn kinderen kwijt geweest. Ik bedoel, natuurlijk zijn ze wel eens uit het zicht geweest, maar ik heb altijd het vertrouwen gehad dat ze in de buurt waren en nooit in paniek. Volgens mij is het gezonder om op een normale manier onze kinderen los te laten en de ruimte geven om zichzelf te ontwikkelen m.b.t. omgaan vrijheden, i.p.v. dat wd alles controleren. Het komt met of zonder chip vast goed met ze