Ik wil toch graag mijn verhaal hier neerzetten ondanks dat het al bijna 7 weken geleden is. Ik moet het toch even van mij afschrijven. In november 2012 een paar weekjes nadat we hoorde dat we een jongetje zouden krijgen kreeg ik weeën met 22 weken. Ik ging naar de verloskundige die voelde dat ik ontsluiting had, en ik werd meteen naar het ziekenhuis gestuurd. Daar aangekomen zagen ze dat mijn baarmoederhals nog maar 1 cm was en ik werd opgenomen. De gynaecoloog zei dat de kans groot was dat ons mannetje geboren zou worden. Maar als de weeën en het bloedverlies weg bleef zou ik een cerclage krijgen. De komende dagen was het rustig en we kregen weer hoop, we gingen er eigenlijk vanuit dat alles goed zou komen dankzij de cerclage. Maar helaas de dag voor de geplande cerclage kwamen de weeën weer terug en die avond is ons prachtige zoontje geboren met 22,5 weken zwangerschap. Hij heeft nog even geleefd, werd op mijn borst gelegd en we hebben hem ook nog geluidjes horen maken. Het was een erg bijzonder moment ondanks dat we afscheid van hem moesten nemen. We namen hem mee naar huis, k heb nog even van hem kunnen genieten. Veel foto's gemaakt, en hem hele dagen geknuffeld. Een week later hebben we hem begraven. Ondanks het vreselijke gemis, en ondanks dat ik hem het allerliefste terug wilde zat ik vol met moedergevoelens en een verlangen naar een levend kindje om voor te zorgen. We waren vastbesloten om snel weer zwanger te worden. Het leek erop dat ik een virus had waardoor ik weeën kreeg, dat was redelijk positief nieuws. Kans op herhaling was dus erg klein. 10 weken later was ik weer zwanger, na de positieve test heb ik gehuild. Want ik mistte mijn zoontje, maar ondertussen was ik ook blij dat het zo snel weer gelukt was en hopelijk zouden we over 9 maanden een broertje of zusje voor hem krijgen. De zwangerschap was zwaar, veel angst. Ben 2 keer opgenomen in het ziekenhuis met harde buiken. Maar ondanks dat genoot ik elke dag van het leventje dat in mijn buik groeide en de bewegingen. We kwamen er achter dat we een dochtertje kregen! En de dag dat ons zoontje geboren werd ging voorbij, ik begon er wat meer vertrouwen in te krijgen. Ik was positief en dacht zelfs als ik nu weeën krijg dan zullen we de 24 weken wel halen en dan had ze tenminste een kansje. Maar helaas kreeg ik weer weeën, en dit keer ging het zelfs sneller na 1 nacht weeën was mijn baarmoederhals zelfs al minder dan 1 cm. Ik werd naar het academisch ziekenhuis overgebracht met de ambulance, kreeg weeën remmers en longrijpers. De kinderarts was zelfs langs geweest voor een gesprek en met de vraag of we haar wel wilde behandelen. Natuurlijk wilde we dat, we konden niet nog een kindje verliezen. We wilde dat ze op zijn minst een kansje had. Helaas gingen de weeën dit keer helemaal niet meer weg en wist ik al snel dat ik dezelfde dag zou bevallen. Ik vroeg meteen om een ruggenprik, want nog een keer voor niks pijn lijden wilde ik niet. Al snel kreeg ik een ruggenprik en de weeën waren gelukkig een halfuurtje minder. Maar ik kreeg al snel pers weeën. Ik raakte in paniek, ik wilde niet persen, ik wilde niet dat ons meisje geboren werd helaas moest ik wel want de pijn was niet meer te houden. En toen werd ons meisje 36 uur voor de 24 weken grens geboren en is ze op mijn borst gelegd en overleden. Ook zij heeft net als haar broertje nog even geleefd, bewogen en geluidjes gemaakt. Weer gingen we naar huis met een overleden kindje die we een week later moesten begraven. Dit keer werd er niks gevonden en het was vorige keer dus ook geen virus. Ze weten niet hoe het komt en we gaan daar ook niet achter komen. Ze waren beide gezond, groeide goed, alles zat er op en eraan. Alleen werden ze geboren door de vroegtijdige weeën die niet te stoppen waren. We snappen er niks meer van, hoe kon ons dit twee keer gebeuren? 1 keer was al erg genoeg, nu staan we weer met lege handen. Mensen verklaren me voor gek, maar ik wil toch weer zo snel mogelijk zwanger worden. Mijn vriend wilt nog een paar maandjes wachten. Maar de volgende keer word weer een gok, hopen dat ik met bedrust, en magnesium op eigen houtje dit keer een paar weekjes rek. Maar de kans is groot dat het weer gebeurd, maar ik weet niet wat ik anders moet. We moeten de gok toch wel nemen. Ik wil er het liefst zo snel mogelijk van af zijn en hopen dat ik de volgende keer wel een levend kindje in mijn armen zal hebben. Sorry voor het misschien warrige verhaal.
Oh meis wat vreselijk voor je. Ik gun het je zo om een gezond volgroeid kindje vast te kunnen houden. Wat vreselijk moeilijk en beangstigend moet het voor jullie zijn. Heel veel sterkte en wees alsjeblieft ook voorzichtig met jezelf. Lichamelijk en geestelijk is dit zo zwaar.
Lieve mrsb, wat vreselijk voor jullie! Sterkte en ik hoop van harte dat jullie wens mag uitkomen maar verzorg je goed he!
Jeetje wat verschrikkelijk dit! Met kippenvel op m'n armen en een brok in m'n keel, lees ik je verhaal. 1 keer meemaken is al te erg, laat staan 2x!! Ik zou denk ik hetzelfde gevoel als jou hebben, snel weer zwanger willen worden. Je bent mama maar niemand die t aan je ziet. Het word moeilijk, nu maar ook over 5 jaar. Neem aan dat ze dan wel maatregelen gaan nemen en je nog beter in de gaten houden. Sterkte!! Knuff Dit is echt niet niks.
Echt vreselijk. Ik 'ken' iemand die hetzelfde heeft meegemaakt (of misschien ben jij dat wel?), ik vind het echt onmenselijk. Twee keer zwanger, twee keer bevallen en nog steeds geen kindje om dagelijks alle liefde aan te kunnen geven. Lijkt me ook vooral rot dat de artsen geen reden hebben kunnen vinden. Is het dan twee keer 'pech' geweest? En is dan de kans dat het volgende keer wel goed gaat groter of kleiner geworden. Dat soort vragen lijken me heel zwaar om elke dag mee rond te moeten lopen. Sterkte!!
ik weet niets te zeggen.. Deze hel 2 keer door moeten maken.. Dat is toch onmenselijk.. Heel veel sterkte meid, ik hoop dat de volgende zwangerschap wel goed zal gaan
ongelooflijk, ik word er helemaal naar en verdrietig van dat jullie tot 2x toe een kindje moesten verliezen. Ik wil je toch nog wel feliciteren met de geboorte van je dochtertje maar helaas tegelijk ook heel veel sterkte wensen met het verwerken van dit dubbele verdriet. Vreselijk! Dikke knuffel!
Geen woorden voor , tranen in me ogen echt verschrikkelijk ! Heel veel sterkte ! En hopelijk mogen jullie snel een gezond broertje of zusje van je engeltjes in je armen houden .
Vreselijk meid heel veel sterkte! Ik ken ook iemand die 2x een kindje verloren is maar zij kreeg bij de vlg zwangerschap met 12 weken een cerclagebandje. Als ik jouw was zou ik hier ook om vragen want nog een keer een kindje verliezen wil je toch niet Persoonlijk zou ik de gok niet durven nemen. Sterkte!!
Hoe oneerlijk is t leven soms. Dat je dit 2x moet meemaken...ik heb er geen woorden voor. Het is te verschrikkelijk. Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe. Ik hoop dat je veel steun van je partner en omgeving krijgt en dat je een volgende zwangerschap mag voldragen met een mooie en gezonde baby als resultaat. Dat zal wel een spannende tijd worden.
Wat verschrikkelijk dat je dit twee keer heb mee moeten maken. Echt onvoorstelbaar.... Ik lees het de laatste tijd naar mijn gevoel iets te vaak en ondanks dat ik vertrouwen in deze zwangerschap heb denk ik regelmatig 'Wat als...' Stel dat die 'wat als' waarheid werd dan zou ik net als jij toch doorgaan voor een volgende zwangerschap, hoe moeilijk ook. Je bent dapper en sterk dat je dat aandurft! Toch zou ik als ik jou was vragen voor en cerclage in je volgende zwangerschap. De volgende keer moet er gewoon een levend kindje jullie leven verrijken. Meis, ik wens je ontzettend veel kracht en sterkte toe! Dikke knuffel!
wat naar voor jullie, ik weet helaas hoe het is om ongeveer met 24 weken te moeten bevallen het gaat compleet tegen je natuur in en je wil niet dat je kleine geboren word. wat ik alleen niet helemaal snap is dat ze niets voor jullie meisje hebben gedaan want als ik het goed lees heeft ze wel zelf pogingen gedaan om te huilen en proberen te ademen of is dat het beleid van dat ziekenhuis dat ze echt niets doen voor de 24 weken? De kinderarts die wij hadden die vertelde mij dat als er in dat ziekenhuis kindjes werden geboren die net onder de 24 weken waren en die een poging deden om te ademen of te huilen dat ze die zouden helpen. Maar ja daar heb je niets aan je bent je kleintjes verloren en dat is niet eerlijk en dat hoort niet zo. Ik wens jou, je man en je familie heel veel sterkte toe.
wat heftig, krijg er helemaal kippenvel van Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je bij de volgende zwangerschap een prachtig gezond kindje op je borst krijgt gelegd! dikke knuffel
Bedankt voor de lieve reacties! Sorry voor de late reactie. Ik moest maandag weer naar het ziekenhuis en ze willen toch nog een bloedonderzoek doen op stollingsafwijkingen. Dat kan pas 3 maanden na de bevalling dus moet 16 september bloed laten prikken en dan hopen we heeeel erg dat er daar toch een oorzaak word gevonden en de volgende zwangerschap wat gedaan kan worden met bloedverdunners. Een cerclage is helaas voor mij geen optie omdat mijn bevallingen beginnen met weeën en het dan heel snel gaat. De kans dat door de cerclage schade word aangericht aan mijn baarmoeder is dan erg groot. Mijn baarmoederhals stond een paar dagen voor de bevalling nog helemaal dicht, dus een zwakke baarmoederhals is uitgesloten. cinderella: Ik snap het eerlijk gezegd ook niet, wel hadden ze het van te voren al gezegd. Zou ik 's avonds bevallen en net een paar uurtjes voor de 24 weken grens dan hadden ze haar waarschijnlijk wel beademend. Maar 36 uur was blijkbaar te veel. Ik ben ook echt van plan om een volgende keer (die er hopelijk niet komt) naar België te gaan op het moment dat ik weeën krijg. Dan zal ons kindje in ieder geval een kansje hebben, al is het een kleine.
Ohh wat een verhaal. Wij hebben ook heel veel meegemaakt en daarna toch een gezond kindje gekregen en nu zelfs zwanger van nr 3!! Gewoon hoop houden want ik ken heel veel positieve verhalen. Heel goed dat je heel hard naar Belgie rijd want daar lopen ze voor met heel veel zaken. Ik denk niet dat ze zo streng zijn met die grens van 24 wkn (ook niet in NL) maar gewoon naar je kindje zelf kijken. Houd hoop hoor want je hebt nu 2 engeltjes die je daarboven kunnen helpen Liefs uit Brabant