Heaven heeft een speciale plek gekregen in jullie hart en ze zal voor altijd bij jullie blijven, gecondoleerd met het verlies van jullie dochter. Ik begrijp heel erg goed wat je hebt mee gemaakt en ik kan je gelukkig zeggen dat je boosheid en verdiet met de dag overgaat in een herinnering van kleine mooie herinnering, die tijd gaat komen voor jullie. Ik ook ben van plan om een tattoo te nemen, maar ik wacht nog op onze laatste 4e icsi poging endan weet ikwat voor een tattoo het gaat worden. Ook vind ik dat je een mooie foto heb, zo mooi dicht bij jullie. Nogmaals heel veel sterkte
Beste sadie, ik las je verrotte nieuws vlak voor ik op vakantie ging. Ik heb tijdens de vakantie vaak aan je moeten denken, mede doordat ik toen zelf 22 weken was. Ik was (ben) benieuwd hoe t met je gaat. Er zijn geen woorden voor, gefeliciteerd (klinkt zo raar, maar toch ben je vast heel trots op haar) en gecondoleerd. De foto van jullie 3 is prachtig en ontroerend. Enerzijds baal je misschien dat de flits uit staat, maar een flits geeft ook vaak een koud hard licht op een foto, met rare schaduwen. Deze foto straalt nu warmte uit, maar ook de pijn van het verlies. Heel veel sterkte.
Gefeliciteerd en helaas ook gecondoleerd met jullie mooie dochter Heaven*. Mooi dat jullie haar zo genoemd hebben. En het idee van de tattoo met de draak vind ik super. Mooi om haar zo te herdenken. Prachtige foto, wow. Ik vind 'm zonder flits ook mooier denk ik. Wij hadden zelf ook zo'n foto, kwaliteit was niet super, ook geen flits, maar je voelt alles dwars daardoor heen. Het is een pure foto. Hoe gaat het met de lichamelijke pijn? Geestelijk kan ik wel raden Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Dag meiden hiet gaat het redelijk goed moet ik zeggen. Lichamelijk ben ik bijna hersteld, geen last meer van stuwing (al kan ik soms nog wel de tinteling van voeding voelen) en verlies bijna tot geen afscheiding meer. Sinds vorige week de knoop doorgehakt en aan de filet en wijn gegaan, voelde me eerst best schuldig maar nu doet het me goed dat ik nog een avond kan genieten van gezelligheid, vrienden en een drankie erbij. Ook vorige week de eerste x geprobeerd met mijn vriend naar bed te gaan maar dat ging niet goed, deden het veilig en toch voelt dat weer raar en ik werd uiteindelijk helemaal droog en begon te huilen. Zoveel emoties tegelijk pffff.. We hebben het daarbij gelaten. Ik loop nu bij de psycholoog en probeer vanaf volgende week weer naar school te gaan, dit in overleg met school en de psych, ze is bang dat ik te hard ga want echt beseffen wat er is gebeurd heb ik nog niet helemaal dus de harde klap kan nog komen ook. Wel ga ik volgende maand of daarna min 6 maanden krachttraining doen bij de sportschool om me lichaam weer op peil te krijgen. Dit verplicht mij ook om een half jaar niet te proberen en eerst alle frustratie, verdriet en onmacht eruit te zweten Er waren al wat uitslagen binnen van het ziekenhuis en tot nu toe behalve de listeriose (was er nog niet) is het geen infectie geweest wat die kleine meid dr leven heeft gekost, word alleen maar ongeduldiger naar de andere uitslagen. Ik kijk ook iedere dag wel 4x in de brievenbus of er al een brief binnen komt van de begraafplaats met de crematie van die meid Ik hoop dat Heaven* ons idee van cremeren met de andere kindjes ook mooi vind en blij is dat ze niet allees was... Tjah je kan het alleen niet aan dr vragen
Ik heb onze *Ukkie (16 wk) ook samen met andere kindjes laten cremeren, gevoelsmatig vond ik het fijner dat hij niet alleen zou gaan. Ik kreeg de brief pas 2 of zelfs 3 weken nadat de crematie had plaats gevonden. (toen was ook nog de achternaam van mijn partner niet goed, dus nieuwe verklaring gevraagd) Je klinkt als een sterke vrouw en hopelijk heb je wat aan de hulp van de psycholoog. Hopelijk heb je snel alle uitslagen binnen.