hallo allemaal, Misschien dat jullie mijn verhaal hebben gevolgd bij onderzoeken en echo's onder ''toch doorverwezen 1,2,3''? Het is morgen een week geleden dat ik van ons mooie dochtertje poppy bevallen ben. Na onzekere 10 weken en een operatie in leuven hebben we toch de keuze moeten maken om de zwangerschap af te breken want chromosoon 17 was bij haar veel te groot en dat betekende dat ze of niet levend geboren zou worden of heel zwaar gehandicapt zou worden. Deze uitslag kregen we bij 25 weken, toen zijn we naar belgie terug moeten gaan om de zwangerschap af te breken.Op het moment dat ik in belgie geholpen werd was ik 27 weken. Vorige week maandag 16 augustus moest ik s'middags erheen om de tablet in te nemen en het hartje te laten stoppen dit was achteraf gezien het zwaarste moment. Daarna moesten we woensdag morgen om 9.00 daar zijn voor de bevalling in te leiden. Na de eerste tablet merkte ik niks om 13.00 kreeg ik de 2de tablet en die begon om half 2 te werken. In totaal heb ik 3 uurtjes weeen gehad en toen werd ze geboren het vliesje zat nog om haar heen. Het klinkt misschien stom maar we waren op dat moment heel trots op haar ze was een heel mooi meisje. Haar zus lulu is ook komen kijken. We hadden haar mooie kleertjes gekocht en een mooi roze mandje. Hebben haar bijna de hele avond en de morgen erna bij ons gehad, en toen kwam natuurlijk alle verdriet eruit. Wat missen we haar ik voel me zo leeg!! Het is niet eerlijk allemaal wat kan zo'n klein mensje er nou aan doen! In eerste instantie wou ik maar met zijn 3en afscheid nemen maar mijn man wou dit absoluut niet hij had dan ook alles voor de crematie geregeld en familie en vrienden waren er bij. Acteraf ben ik hier ook heel blij om want het was echt super mooi! Heb een hele mooie foto van haar hier staan en ben blij als we volgende maand haar as mogen ophalen dan zijn we toch weer een beetje compleet! Maar ik voel me zo verdrietig maar gelukkig heb ik een hele lieve man die me goed steunt in alles en natuurlijk een 5 jarig dochtertje die me wat afleidt. Dag lieve schat ooit zijn we weer bijmekaar!!! xxx mama
Wat verdrietig zeg, wat jullie hebben meegemaakt. Na 10 weken onzekerheid toch afscheid moeten nemen van je kindje. Natuurlijk ben je trots op haar! Je bent mama geworden van een prachtige dochter. Wat zal ze gemist worden in jullie gezin. Gecondoleerd met het verlies van kleine Poppy.
Met dikke tranen lees ik het afscheid van jullie prachtig mooie meisje, jullie kanjertje..... Heel veel sterkte, Agnes
Je kindje verliezen is het ergste wat er is naar mijn idee. Ook wij weten helaas wat het is om je kindje te verliezen. Wens jullie heel veel sterkte en kracht toe. En blijf met elkaar praten en toon je verdriet. Liefs Melanie,de trotse mama van onze Jesse*