hoi dames, Op 10 augustus is onze zoon geboren na een zwangerschap van ruim 20 weken. Uit liefde voor onze zoon is de zwangerschap afgebroken, hij zou ernstig gehandicapt zijn. Het verdriet en de pijn die we nu meemaken hoef ik jullie (helaas) niet uit te leggen... Het verlangen naar weer een nieuwe zwangerschap groeit met de dag! Ik wil geen vervanging voor onze zoon maar ik wil wel graag een kindje waar ik voor mag zorgen! Daarbij mis ik het zwanger zijn verschrikkelijk. Maar dan nu de vraag... Er is veel te vinden op internet over de cyclus na een miskraam of na een voldragen zwangerschap,maar ik vind weinig info over zwangerschappen van rond de 20 weken. Na hoeveel tijd kwam jullie eerste menstruatie na de bevalling van jullie vlinderkindje? Ik heb na de bevalling (helaas) nog een manuele placentaverwijdering gehad. (weet niet of dat een rol speelt????) Het vloeien was gelukkig na twee weekjes al gestopt. ik hoor graag jullie ervaring!
Hoi mama73, Ook al zo'n vervelende situatie meegemaakt. De verdriet en de pijn weet ik inderdaad alles van. Wij hebben dit jaar na 22 weken de zwangerschap afgebroken, ook ivm ernstige afwijkingen bij ons zoontje. De placenta hoefde bij mij niet verwijderd te worden, die kwam met ons zoontje mee. Voor de zwangerschap had ik altijd een hele regelmatige cyclus van 28 dagen, dus was ook benieuwd hoe dat nu zou gaan. De gynaecoloog gaf aan dat het 6-8 weken kon duren voordat menstruatie weer kwam. 37 dagen na de bevalling had ik weer voor het eerste menstruatie. Ook bij ons was de kinderwens enorm groot. Dit is dus ook de enige menstruatie na de bevalling, want daarna ben ik alweer zwanger geraakt. Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Ben je verder al weer op de been en hoe gaat het geestelijk met je?
bedankt mama 2014 en gefeliciteerd met je zwangerschap!!! Doordat de placenta niet los kwam moest ik met spoed naar de ok,ik ben hierdoor zeker 1,6 liter bloed verloren. Combinatie narcose, bloedverlies heeft er heel erg ingehakt. Ik heb me nooit eerder na een bevalling lichamelijk zo zwak gevoeld (heb al 4 grotere kids) Tja...geestelijk...standaard vraag van de buitenwereld 'hoe gaat het met je?' lief bedoeld maar ik weet er werkelijk geen antwoord op. Het ene moment gaat het redelijk en het andere moment ben je boos/ verdrietig om alles en niets. Vaak denk ik ook nog wakker te moeten worden uit deze nachtmerrie! Of werk ik nog naar mijn bevalling (december) toe!!! Ik tel de zwangerschapsweken nog steeds...morgen 24 weken. Het besef is er gewoon nog niet continue. Ik moet een nieuwe invulling vinden van mijn vrije tijd....ik was nu graag bezig geweest met het kamertje ed.!!! Ik hoop ook snel weer mijn cyclus op te pakken ik heb nog nooit zo uitgekeken naar een menstruatie (of liever eigenlijk niet..haha) Uitkijken naar een nieuwe zwangerschap is het enige wat me nu een beetje op kan vrolijken (al maakt dat het verlies van mijn ventje niet minder) Vanwege mijn leeftijd (net 40) heb ik ook wel wat meer haast en iets meer risico's. Vorig jaar ook al een miskraam gehad. Bij deze zwangerschap (ivm mijn leeftijd) een vlokkentest laten doen die goed was...extra zuur was dus de foute uitslag tijdens de 20 weken echo (had niets met mijn leeftijd te maken) Er zijn dus nog wel wat stappen te nemen als ik nog zwanger mag raken....
Lieve mama73, Ten eerste gefeliciteerd maar ook gecondoleerd met het verlies van jullie zoontje! Ook ik weet (helaas) alles ervan af hoe het voelt om je kindje te verliezen. Bij mij dan wel een ander verhaal want mijn zoontje is bij 22,6 weken zwangerschap plotseling overleden in mijn buik. Heb alleen maar goede echo's gehad! Er is nooit een doodsoorzaak gevonden en daardoor sta ik nu in deze zwangerschap onder strenge controle bij de gynaecoloog. Mijn kindje en ik worden goed in de gaten gehouden en bij twijfel of angst krijg ik gelijk een (spoed)echo. Helaas zal de angst mij bij elke zwangerschap blijven achtervolgen omdat er dus geen doodsoorzaak gevonden is! Ook ik was in december uitgerekend (18 december) en ben op 23 augustus vorig jaar bevallen van mijn zoontje. Ik begrijp jou dan ook goed qua tellen van de zwangerschapsweken. Maar ook dat vervaagt op den duur. December was voor mij een erg verschrikkelijke maand want ik was toen niet alleen uitgerekend van mijn zoon, maar een jaar eerder ook mijn tweeling bij een missed abortion verloren en toen gecuretteerd! Daarbij de feeestdag, de kerstkaartjes, etc... Verschrikkelijk! Wat een zwarte maand! Ook had ik gehoopt (en verwacht) dan zwanger te zijn omdat dat de vorige keren al in ronde 4 en ronde 3 was. Helaas besloot het lot pas dat ik in ronde 7 zwanger raakte, wat blijkbaar zo had moeten zijn omdat ik nu 10 dagen later uitgerekend ben van mijn zoontje in mijn buik (28 december). Het heeft dus zo moeten zijn. De weg die je nu bewandeld is zwaar en gaat met heel veel vallen en opstaan. Twee stappen naar voren en weer één terug! Ik ervaarde het als een berg beklimmen. Je klimt steeds een stukje hoger en bijna bij de top val je weer keihard naar beneden! Ook ik zag geen toekomst voor me. Geen werk (nog steeds niet) en geen zwangerschap. Enige lichtpuntje opnieuw zwanger worden! Niet om mijn zoontje te vervangen maar om wel met mijn moedergevoelens en mijn grote verlangen te bevredigen! Maar de confrontaties blijven. Je moet echt leren leven met het verlies. Moeilijke momenten zullen altijd blijven en komen, maar uit ervaring kan ik je zeggen dat je op een dag merkt dat je weer van het leven kunt genieten ondanks het gemis! Nu op je vraag terug te komen, ik werd precies 6 weken na mijn bevalling weer ongesteld. Daarna was mijn cyclus weer zoals voorheen. Heel erg veel sterkte!!!!
jeetje vertrouwen ook al zo'n triest verhaal... Wij weten idd (gelukkig) wat onze zoon mankeerde. Maar vond het ook vreselijk (onmenselijk)om een beslissing te moeten nemen over zijn leventje!!! Ook daar moet je mee leven..en welke keus je ook maakt ze zijn allebei zwaar...wat is de goede beslissing???? We weten zeker dat we ook voor hem de juiste beslissing hebben genomen, maar doet toch pijn! Helaas maken we nu wel meer kans op herhaling van deze handicap. Grappig vertrouwen dat we bijna gelijk liepen...ik was eerste kerstdag uitgerekend. Ook ik heb iets met december...vond het geweldig deze maand uitgerekend te zijn, wat niemand begreep want we hebben er ook al een op 20 en op 24 dec. Ik hoop ook dat mijn cyclus weer zo snel op gang komt...en dat ik (ondanks mijn leeftijd) weer snel zwanger mag zijn!!! Succes met jullie zwangerschap...
@ Mama73, ook wij zijn een kindje verloren na een zwangerschap van 23 weken. Ook ervoor gekozen de zwangerschap af te breken omdat onze dochter een ernstige hartafwijking had. Dat de kinderwens blijft weet ik maar al te goed, sterker nog hij was bij ons groter dan ooit na het verliezen van onze dochter. In principe is het opgang komen van je cyclus hetzelfde als na een voldragen zwangerschap. Je hebt een bevalling gehad en daar staan 6 weken voor om te herstellen. Ik werd 36 dagen na mijn bevalling weer ongesteld. Daarvoor had ik ook altijd een regelmatige cyclus tussen 25-27 dagen. Ik had het geluk dat mijn cyclus zich gewoon weer hervatte en mijn eerste cyclus was dus ook weer 25 dagen en wij raakten snel weer zwanger.
Mama73 gecondoleerd met jullie zoontje! Ik herken je verhaal ook heel goed... En ook de emoties en gevoelens daarbij... Ik ben 5 september jl. bevallen van onze dochter Emma, Emma mocht slechts 20 weken groeien in mijn buik. Haar afwijking aan de organen was dusdanig dat ze eigenlijk nooit een kans heeft gehad... Dit doet zo vreselijk pijn bij mij, ze heeft nooit de kans gehad... Ik bevind me nu in een achtbaan van emoties, het ene moment wil ik alleen maar in bed liggen met een deken over mijn hoofd en huilen, het andere moment lijkt het of mijn emoties zijn gaan slapen en voel ik me als verdoofd... Het cliché is waar: je moet erdoorheen... Maar makkelijk is dat zeker niet! Ik ben erg benieuwd en ongeduldig wat betreft mijn cyclus... En eigenlijk om precies dezelfde reden als dat jullie hebben. Onze kinderwens is alleen maar gegroeid! Toch willen we ook eerst de uitslagen vh ziekenhuis afwachten, het is bijna zeker domme pech (hoe hard ook) maar toch... Ik hoop met heel mijn hart dat het ons binnenkort gegund is! Net zoals alle andere vlinder-mamma's hier... Ik put wel kracht uit t feit dat andere alweer zwanger zijn en ook redelijk snel nadat de cyclus weer op gang is gekomen!
Lieve mama73, Wat vreselijk om te lezen, alle verhalen hier! Het ergste wat er is, je kind verliezen en moedwillig zijn of haar leventje nemen omdat het niet gegund is... Onze dochter was met 22+5 overleden in mijn buik (althans erachter gekomen). 02/09/13 met 23+1 bevallen van ons meisje en dus alweer een week verder. Pieken omhoog en omlaag met mijn gedachtes, gevoelens en lichamelijk. Begin nu weer ziek te worden vanwege de depressie Ene moment idd wil je vanalles weer oppakken en het andere moment sta je stil en denk je 'ze is er niet meer'. Elke x weer die klap en die blijft nog wel even komen.... Er worden bij onze dochter nog onderzoeken gedaan en dat duurt 6-8 weken.... We zijn heeeeel erg bang en nieuwsgierig tegelijk naar de uitslagen... Wat als we geen kids meer kunnen krijgen, wat als het aan mij ligt, heb ik iets verkeerds gegeten, is het een virus geweest??? Allemaal vragen die ons achtervolgen.... Ik betrek het erg op mezelf en vrijdag dan ook naar de psycholoog. Onze wens is ook groter als voorheen, vooral mijn dochter (4) is heel erg bezig met een zusje krijgen en me vriend vind het onwerkelijk dat zijn 1ste hem is afgenomen.... Dus aan de ene kant zou ik graag weer ongesteld willen worden en aan de andere kant ook weer niet. Menstruatie geeft aan niet zwanger te zijn en ben bang dat ik daar erg veel moeite mee ga krijgen, ook met de aankomende maanden. Ik was 29december uitgerekend... Ik wil je heel veel sterkte wensen, heel veel liefs en vanuit hier heel veel knuffels!
nog bedankt voor jullie reacties...jeetje, nog meer trieste verhalen! Ik zit momenteel nu ook weer helemaal in een dal . Het is nu een maand geleden en ik merk dat de omgeving al langzaamaan gaat denken kom op ga leuke dingen doen. Alsof het verdriet dan vanzelf overgaat!!!! Of nog zo'n standaard zin...geniet van je 4 mooie meiden die je al hebt. Natuurlijk ben ik dankbaar en geniet ik van mijn meiden maar dat wil toch niet zeggen dat ik mijn zoontje niet mis. Ik mis het zwanger zijn echt verschrikkelijk. Mijn hele toekomstbeeld was al uitgestippeld met onze zoon....en in een klap is alles anders. Nadat de vlokkentest goed was ging ik er zo vanuit dat ons ventje in december geboren ging worden. Mijn dip zal ook wel te maken hebben met mijn hormonen. Dit weekend is mijn menstruatie weer op gang gekomen ( na precies 5 weken).Op zich fijn, maar net als Sadieraven al aangaf heel confronterend want ik ben dus niet zwanger. Ik hoop zo dat het volgende maand meteen mag lukken!!!! Sadieraven, we liepen bijna gelijk... (ik 25 dec.) zie jij ook zo tegen die (feestelijke) dec. maand op??? Heel veel sterkte allemaal....
Lieve mama, Ik wil je even een hart onder de riem steken, want ik weet hoe moeilijk deze momenten zijn. Het verlies van een kindje word op deze termijn zo verschrikkelijk onderschat... Heel moeilijk en confronterend, maar ik denk dat we blij moeten zijn dat er maar relatief weinig mensen zijn die echt begrijpen wat we doormaken, want begrijpen doe je het pas wanneer je het zelf meegemaakt hebt... Ik moet bekennen dat ik er voorheen ook geen idee van had hoeveel impact dit op je leven heeft. Maar wat kon ik boos worden om sommige goedbedoelde opmerkingen. En nu ik opnieuw zwanger ben krijg ik nog steeds regelmatig opmerkingen waar ik totaal van ondersteboven kan raken. Ook die decembermaand was voor ons afgelopen jaar verschrikkelijk. Ik ben op 1 november bevallen van onze dochter Vlinder, en die kerst voelde verschrikkelijk onwerkelijk. We hebben er ook voor gekozen vorig jaar geen kerstkaarten te sturen, want andere mensen een fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar wensen was voor ons onmogelijk. Wat betreft je openingstopic; De bloedingen hebben bij mijn bevalling op 1 november nog geen week aangehouden. Exact 4 weken na de bevalling op 30 november werd ik weer ongesteld. Heel bizar dat dat allemaal gewoon doorging. Mijn cyclus was daarna even in de war. Tien dagen later kreeg ik opnieuw een bloeding, waarna de volgende menstruatie 30 dagen later was. Daarna was mijn cyclus langer als voorheen, zo rond de 40 dagen. Verrassend genoeg was ik al snel weer zwanger. Omdat ik nog gewoon ongesteld werd tijdens die zwangerschap had ik dat pas laat in de gaten en bleek ik bij mijn eerste controle al 12 weken zwanger te zijn. Ik wens je heel veel sterkte en succes de komende tijd. Heel veel liefs