Lieve iedereen, Ik wil jullie allereerst bedanken voor alle steun en liefde die wij hebben mogen ontvangen afgelopen week. Het is een indrukwekkende week geweest van verdriet maar ook van heel veel liefde. Iedereen die bij ons thuis is geweest om ons mooie dochtertje te komen bewonderen heeft kunnen zien dat naast het verdriet we ontzettend trots en zelfs gelukkig zijn geweest dat wij zo'n mooi en perfect meisje hebben mogen krijgen. Wij vinden het zo bijzonder dat Jaylie zoveel mensen heeft geraakt en dat zaterdag zoveel mensen afscheid zijn komen nemen van haar. Het was een mooi afscheid. We noemen het wel afscheid, maar eigenlijk zal ze nooit bij ons weggaan, ze is een deel van ons. Ze is onze eerste dochter en zij heeft van ons een trotse pappa en mamma gemaakt. Graag zou ik jullie ons verhaal willen vertellen. Daar begin ik nu mee: Dinsdagochtend werd ik rond half 9 wakker van een raar gevoel in mijn onderbuik. Na een kwartiertje begon het echt sterker te worden en voelde het als krampjes. Ik heb meteen mijn moeder gebeld: 'Mam, hoe voelen weeën precies?'. Zij beschreef het precies zoals ik het voelde. Ik twijfelde nog een beetje. Jordy zat in Duitsland op oefening en ik wist niet wanneer ik hem zou bellen. Dus ik wachtte nog even af. Mijn moeder en mijn zusje waren ondertussen al op weg naar hier en ook mijn schoonmoeder liet zich hier afzetten. Ik wist nog niet zeker of het door zou zetten maar om 12 uur 's middags toch Jordy gebeld dat hij nu maar wel naar huis moest komen omdat het begonnen was. Hij kwam meteen naar huis en om half 5 stapte hij hier binnen en op dat moment waren mijn weeën niet meer te houden, ze kwamen snel en heftig. Ik heb waarschijnlijk gewacht tot hij thuis was voor dat het helemaal los ging. Kwart voor 6 kwam de verloskundige en zij ging meteen naar het hartje luisteren. Maar die kwam niet... na goed zoeken kon ze nog niks vinden en zijn we meteen naar het ziekenhuis gegaan. Ik bij de verloskundige in de auto en Jordy met met mijn moeder en zijn moeder in zijn auto. De verloskundige probeerde me al een klein beetje voor te bereiden op het ergste maar ik hoorde het niet echt. Ik pufte weeën weg. Eenmaal in het ziekenhuis werd een echo gemaakt en daar bevestigde de gynaecoloog onze grootste nachtmerrie. Ze had geen hartactiviteit meer. De weeën stopte direct en ik heb hysterisch gehuild en dacht: 'Dat kan niet, we hebben alles al klaar!''Je bent toch dokter, doe er dan wat aan!'. Jordy was razend en schopte een tafel omver en hield me toen stevig vast. Op een gegeven moment hielden we op met huilen en werden we rustiger om naar de gynaecoloog te luisteren. Direct begonnen mijn weeën weer. Hij vertelde ons dat onze dochter wel kwam en ook geboren moest worden. Mijn eerste gedachte was: 'ben je niet goed wijs!'. Maar op één of andere manier had ik ergens de kracht om door te zetten. Om kwart voor 7 keek hij hoeveel ontsluiting ik had: 5/6 centimeter. Ik werd meteen naar de verloskamer gereden en ben gaan liggen om de weeën op te vangen. Jordy naast mijn bed en mijn eigen verloskundige die ons bij stond. Jordy was heel dapper en liet me zo hard knijpen in zijn hand als ik wilde. Rond kwart over 7 kreeg ik persdrang en de verloskundige ging kijken hoe ver is was: al 10 centimeter. Ik mocht beginnen met persen. Mijn moeder kwam binnen en hielp me met Jordy door de persweeën heen. Na 25 minuten persen werd Jaylie Romeny geboren om 19.55. Het eerste wat ik dacht was: 'Was dat alles?'. Maar toen ik onze kleine meid zag liggen, was ik zielsgelukkig en trots. Moet je haar nou zien liggen, wat is ze mooi en perfect! Jordy brak af, hij huilde intens achter mijn rug. Maar toen hij haar eenmaal zag was hij verliefd. Daar was ze dan, onze kleine meid. Zolang hebben we vol ongeduld op haar gewacht en daar lag ze dan. Perfect en vredig. Ik heb haar in mijn armen gekregen en heb lang verwonderd zitten kijken hoe bijzonder mooi ze was. De familie kwam binnen en hebben haar allemaal stuk voor stuk in hun armen gesloten. Jordy is mensen gaan bellen en vertelde vol trots dat hij pappa was geworden van een mooie dochter maar dat ze 'het niet deed' zoals hij dat noemt. Na een paar uur in het ziekenhuis te hebben genoten moesten we Jaylie achterlaten en dat vond ik moeilijk. Niemand laat toch graag zijn eigen kind achter? Maar we wisten allebei dat het moest omdat ze woensdagochtend onderzocht zou worden wat er 'mis' is gegaan. We hebben weinig geslapen, ik had nog heel veel adrenaline van de bevalling en het drong bij ons nog niet zo door. Woensdagochtend kwam mijn vader en meer familie over uit Zeeland en net na de middag mochten we onze dochter op halen uit het ziekenhuis. De assistent patholoog stond ons al op te wachten en wij waren benieuwd of ze iets hebben kunnen vinden. Hij kon ons al wel vertellen dat ze iets hebben gevonden maar hij kon er weinig over zeggen omdat het eerst allemaal verder onderzocht moest worden. Maar waarschijnlijk was ze niet levensvatbaar. Ik heb er een tijdje over nagedacht en ik zie het zo: Zolang Jaylie bij mij was en ik voor haar zorgde deed ze het perfect. Zodra ze het zelf moest gaan doen kon haar lichaampje de buitenwereld niet aan. Maar waarom ze dat niet kon, hopen we nog te horen. Ook hadden ze verkalkingen op de placenta gevonden, dit komt vaak voor bij moeders die echt veel roken, drinken en/of drugs gebruiken. En als de placenta verouderd is. Ze had ook in het vruchtwater gepoept. Al deze dingen zijn ze dus nog aan het bekijken. Toen Jaylie thuis kwam, kwam er rust in huis. De sfeer veranderde en er was plaats voor hier en daar beetje vreugde in plaats van alleen maar verdriet. Jordy en ik hebben haar andere kleertjes aan gedaan en ze was nog mooier dan de dag ervoor. Heel de dag zijn er mensen geweest die ons kwamen condoleren, wij hebben die mensen gezegd dat we op dat moment gefeliciteerd wilden worden omdat wij ouders zijn geworden van het, voor ons, mooiste meisje wat er bestaat. Iedereen die naar haar is komen kijken heeft een klein lichtje mee genomen, een klein beetje Jaylie. Die mensen zijn zo blij dat ze zijn komen kijken en haar hebben gekent. Na 4 fijne dagen haar hier thuis in haar box te hebben gehad, waar ze hoort. Zaterdag 8 september hebben we 'afscheid' genomen. Het was een mooie en bijzondere dag. Ondanks dat we haar niet meer kunnen knuffelen en kussen, is ze bij ons en laat ze ons elke dag haar persoontje nog zien. Ze is onze trots en ze heeft onze harten gestolen. Ze zal altijd bij ons blijven... Deze liedjes zijn heel speciaal voor ons, deze hebben wij tijdens het 'afscheid' laten draaien: Troebel water - gordon en replay Fly- Celine Dion (mijn liedje voor haar) tears in heaven - eric clapton De wereld draait door - Gordon en Lloyd Der weg - Herbert Grönemeijer Dit liedje is niet gedraaid op haar 'afscheid' maar vinden wij toch heel bijzonder Somewhere over the rainbow - israel kamakawiwo'ole Liefs Jordy, Rachaël en Jaylie (ps. ik was 3 september uitgerekend en 4 september is ze geboren)
Meis, wat een verhaal en wat heb je dit mooi verteld. Je komt heel sterk over. Heel veel sterkte met dit verdriet.
met een enorme brok in mn keel zit ik jullie verhaal te lezen. Als eerste wil ik jullie feliciteren met jullie uberprachtige dochter! Maar als tweede wil ik jullie ook heel veel sterkte wensen in deze periode, zo na het afscheid van jaylie! liefs, Taliaa
Ten eerste gefeliciteerd met jullie mooie dochter. Ik wil je heel veel sterkte wensen met dit grote verdriet. Je klinkt als een sterke vrouw en ik hoop dat je in de toekomst nog een broertje of zusje krijgt voor Jaylie.
jee meid wat een verhaal zeg knap hoor dat je het hier zo kunt vertellen nu al ik wil jullie heel veeel sterkte wensen met dit immense verlies een dikke knuffel voor jullie
Hi, jeetje ik heb je verhaal met tranen in m'n ogen gelezen,wat een prachtige mooie meid zeg! Gefeliciteerd met jullie meissie en wil jullie ook nog heel veel sterkte en kracht toewensen in deze moeilijke tijd! Wat is het toch oneerlijk he! Liefs D..-x-
Wat kan jij het mooi verwoorden zeg! Ik moest echt even een paar keer slikken. Gefeliciteerd met jullie prachtige dochter, wat een mooi meisje! Maar wat verschrikkelijk dat ze niet bij jullie mocht blijven! Ik vind je overkomen als een hele sterke meid, en vind het echt heel knap dat je het op zo'n manier kan bekijken. Ik weet zeker dat Jaylie nu jullie beschermengeltje is, en dat ze vol trots op jullie neerkijkt. Heel erg veel sterkte!
ooh meid ik heb zomoeten huilen het is echt niet eerlijk soms. veel sterkte wat heb je een mooie meid op de wereld gezet.
Meid wat hebben jullie een prachtige dochter! Ik vind je echt een supersterke vrouw, je hebt jullie verhaal zo mooi geschreven! Heel veel sterkte met het verwerken van jullie verdriet. Ik weet zeker dat Jaylie boven heel trots over haar papa en mama waakt! Dikke knuf Chris
Wat een vreselijk verlies voor jullie. Maar ze zal altijd als een engeltje bij jullie zijn. Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Silly *De mooiste bloem wordt altijd te vroeg geplukt*
Tranen rollen over m'n wangen wat is de wereld toch soms zo oneerlijk! Gefeliciteerd met jullie mooi meisje, en veel sterkte komende tijd. xxx
Jeetje wat een mooi prinsesje hebben jullie gekregen! Ik heb met tranen in mijn ogen jullie verhaal gelezen en vind jullie ontzettend dapper! Het is idd een mooi meisje om trots op te zijn. Wij wensen jullie ook alle sterkte en vele knuffels toe met dit zeer grote verlies! Dikke knuffel Brigitte en Joaquin
..... ik ben er helemaal stil van. heb er een brok van in mijn keel. het is inderdaad een mooi meisje. veel sterkte de komende tijd en de tijd daarna natuurlijk ook.
Lieve Rachje, Gefeliciteerd met jullie prachtige meisje! Heel veel sterkte voor jou en je mannetje met het verwerken van dit grote verlies Ik weet zeker dat Jaylie (prachtige naam!) over jullie waakt! Liefs, Tijgetje