Lief klein sterretje, Na de geboorte van je grote broer hebben we hier maandenlang onzekerheid gehad of het allemaal nog wel werkte bij mama... Vele malen bij de huisarts geweest en uiteindelijk was de knoop doorgehakt, als er half maart nog geen verandering zou zijn (mama werd maar niet ongesteld en alle maandenlijkse testen waren negatief) dan zouden er onderzoeken gaan volgen... Vorige week de hele week in het ziekenhuis geweest want ons kleine ventje was heel erg ziek, maandag mochten we weer met hem naar huis... Afgelopen woensdag waren papa en mama 4,5 jaar samen! Na alle narigheid waren we wel toe aan een beetje goed nieuws, dus mama had de stoute schoenen aangetrokken en gooide er een testje tegen aan.. POSITIEF!! Wat bijzonder, wat ongelooflijk... Maandenlang niets en ineens, daar was jij... Vol ongeloof nog een test gedaan en ook deze was positief... Het besef kwam langzaam binnen en de blijdschap om jou begon.. De vk gebeld, 6 maart de 1e echo, want mama wist niet hoe ver ze was... Moeders voor moeders gebeld, ook die test was positief... En vandaag ineens uit het niets begon mama heel veel bloed te verliezen, in paniek de vk opgebeld en 1,5 uur later konden we terecht voor een echo... Helaas bleek dat jij 2 weken geleden ons al verlaten had, mama zou vandaag al 9 weken zwanger zijn... Heel even was er sprake van dat mama naar het ziekenhuis zou moeten ivm heel heftig bloedverlies, maar dit is nog bijgetrokken... Lief klein sterretje, wat hadden we jou graag over 7 maanden in ons armen gehouden en jou bij de hand genomen voor het leven... Ondanks dat het niet zo mag zijn, zal je altijd een plekje hebben in ons hart en als ik 's avonds de sterren zie stralen zal ik aan je denken! Wat doet het vreselijk veel pijn, ook al was je er nog niet... Hele dikke knuffel mijn lieve kleine sterretje! Mama houdt van jou
Hai Mama4life, Sterkte met het verlies van je kindje. Wat een heftig verhaal. Zoek steun bij de mensen die je liefhebt. Mamamimo
Dank je wel Mol, beetjemama en Bouwjaar1979. Nu gaat het lichamelijk beter, eindelijk! Ik ben afgelopen donderdag toch nog met spoed gecurreteerd.. Dus dat was nog eens n extra tik... En emotioneel begint het besef steeds meer door te dringen en valt het me eigenlijk heel zwaar.. Er zijn (irl) niet veel mensen die het weten, maar eigenlijk allemaal zeggen ze dat het dan niet goed was geweest en dat dit de natuurs manier is om het op te ruimen/goed te maken/op te lossen.. Dit weet ik zelf ook best, maar toch vind ik er weinig troost in.. Heel eerlijk gezegd, ik vind het gewoon n kutreactie... Wel lief dat je ernaar vraagt Bouwjaar1979...