Gister waren we met zn allen aan het eten. Had een vriendin hier, ze denkt een beetje anders over de opvoeding dan ik, maakt ook niet uit. Ze weet ook dat ze mijn kids mag corrigeren. Alleen gister, ik had voor mn oudste een bord opgeschept, en vriendin zei als je alles op eet verdien je een sticker. Ik zei tegen dr dat ik ze nooit straf voor het eten (maw, als je niet op eet, krijg je niks). Mijn oudste had een bord vol (ik schep altijd veel op en als ze dan niet meer hoeft is het klaar, ik verplicht ze overigens wel tot een flink aantal happen, zeker de groenten) maar ze moest alles opeten van een vriendin van me, mn oudste had een flinke hap genomen maar vond t goor om door te slikken, toen pakte vriendin dr beet en zette dr op dr kamer omdat ze aan het miepen was. Ik stond er ffies van te kijken....zo ben ik zelf namelijk niet. Hoe eten jullie kids? Alles verplicht opeten of min. aantal happen? Mijn kids zijn bijna 4 en bijna 6. Vind wel dat ze nu moeten begrijpen dat ze gewoon moeten eten, ook al vinden ze het niet zo lekker (bij anderen), dat ze uit respect toch moeten opeten.
Hier de afspraak bij stiefdochter van 8 dat ze haar bord leeg moet eten als ze zelf heeft opgeschept. Als ik of haar vader hebben opgeschept en ik zie dat ze vol is, spreken we af hoeveel happen ze nog op kan. Ik zou het persoonlijk trouwens niet accepteren als een vriendin zich zo met mijn opvoeding ging bemoeien. Maar goed, dat is natuurlijk persoonlijk!
Zij is de enige die t kan en mag van mij Heb een hele andere band met haar dan met de rest van mijn vriendinnen Stond er alleen even van te kijken, ik ben zelf heel veel dingen vanuit mijn jeugd niet gewend Maar dat kan ik idd wel laten doen door de oudste, zelf op laten scheppen. Ze roept altijd ik wil meer, en laat dan gerust veel staan. Ik geef ze wel altijd toetje, ik vind straffen met eten niet zo heel tof omdat ze al slecht groentes eten. Maar soms vraag ik me af of ik mijn kinderen niet teveel verwen, vandaar.
Ik heb hier een probleem etertje thuis, niks gegeten = met lege maag op bed. Ik maak er geen drama's van, geen straf of wat dan ook, dat maakt het allemaal alleen maar "groter" . Bij de anderen heb ik dezelfde regel als jij, als je je best hebt gedaan is het goed. Ik heb zelf trauma's van dat verplicht je bord helemaal leeg eten, echt hoor Ik heb hulp van een psycholoog en dietiste ingeschakeld en zei zeiden allebei, niet straffen om eten en helemaal niet door toetjes weg te laten. dus dat doe je dan "goed"!
persoonlijk vind ik dat ze niet met het eten moet bemoeien... het is namelijk jullie opvoeding... en het zijn jullie regels... en als ze wat minder eten moet er eerst voor gezorgd worden dat ze goed eten zonder gezeur ed. je kan kinderen namelijk niet dwingen om te gaan eten.. als ze geen eten willen dan niet... wij hebben hier ook vaak een hele strijd... wil ticho geen eten dan niet... maar hij krijgt ook gene lekkers ed na het eten... geen eten jammer dan... dan niet... dan is het ontbijt het eerst volgende wanneer hij eten krijgt...
wij hebben hier nooit strijd over eten. als ze niet meer willen, laten ze het maar gewoon staan! en ze krijgen naderhand ook nog gewoon een toetje, maar als ze dan na een half uur of zo gaan zeuren dat ze honger hebben, krijgen ze uiteraard ook niks meer! dan is etenstijd alweer voorbij. maar ik zou niet moeten dat iemand anders zo mijn kind zou straffen! ook niet zo'n vriendin!
Zoals ik al zei, zij mag dat van mij Ik weet zelf wat voor band ik met dr heb, zij is ook de voogd over de meiden dus ik vind dat zij het wel mag! Het is gewoon een andere band dan met andere vriendinnen van mij, waarvan ik het niet zou toestaan Ik vind wel dat een kind vanaf 3,5 moet weten dat ze moeten eten, ik dwing ze zoiezo wel 4 happen geprakt (groente en aardappel). Maar ik zal ze bijv. niet voor straf op de kamer zetten wat mn vriendin deed, omdat mn dochter niet wou doorslikken. Bij mijn kids is het trouwens altijd zo, dat ze slecht eten. Het is wel zo, dat als ze slecht eten en ze willen 5 minuten later een boterham, dat ze die ook niet krijgen want dat vind ik eigenlijk onzin. Vroeg me idd af hoe anderen het doen bij hun kleuters want ze moeten toch vanaf een bep. leeftijd gewoon weten dat ze echt moeten eten? Enne "jullie" gaat voor mij niet op helaas, haha ik ben namelijk alleenstaande mama
Beetje off topic maar als BAM-er kan ik me wel voorstellen dat je een bepaalde vriendin hebt die zich meer met de opvoeding bemoeit dan zomaar vriendinnen of familie.
je kan een kind niet dwingen om te eten... maar de regel bij ons is 20 minuten voor het eten een kind kan in die tijd makkelijk zijn bord leeg eten. en na ca 20 minuten gaat het weg en dan heeft hij gewoon pech.. hij krijgt dan een toetje en daarna is het gewoon klaar.. kwestie van consequent blijven... maar dan nog vind ik dat JIJ de regels bepaald.. jij bent immers de moeder... ik zou het van bijna niemand accepteren als die met onze opvoeding bemoeid... als ik bij me moeder ben en we eten daar gelden daar haar regels en daar houden wij ons ook gewoon aan... maar bij ons in huis onze regels... zo niet jammer dan maar dan bemoei je er maar niet mee...
Wij zitten meestal een half uur aan tafel, met uitloop van 45 min Da's dan wel lang als ik het zo lees? Tuurlijk bepaal ik de regels in mijn huis, t is niet zo dat zij overal in mee beslist natuurlijk Pendrag, dat is ook helemaal waar. Met mijn fam. wil ik zoiezo niets te maken hebben (uitzonderingen daar gelaten).
het is voor een kind ook wel verwarrend dan... als ze alleen zijn met jou dan zijn er jouw regels en als er dan iemand is die dan net iets anders beslist is het voor hen ook erg onduidelijk.... maar 20 minuten is voor een kind lang zat hoor...
Zoals ik het lees niet. Bamjolan is alleenstaand en heeft 1 vriendin die zich met de kinderen mag bemoeien. Niet veel anders dan een moeder met partner die veel weg is (militair of zo om maar eens wat te noemen). Dat geeft dezelfde situaties. Het lijkt mij pas echt verwarrend als alle vriendinnen zich met de opvoeding mogen bemoeien en volgens zegt TS juist dat dat niet het geval is. Net als bij veel andere gezinnen zijn er 2 volwassenen opvoedkundig bezig. En ja, dan verschil je wel eens van mening/aanpak.
Inderdaad Pendrag! Zo is het, zij is idd de enige en verder doet niemand het, dus ik vind het niet erg, vind het ook wel fijn ergens. Ze helpt me goed hoor, niet alleen met de kids maar gewoon met alles, we zijn onderhand gewoon familie van elkaar om zo maar te zeggen hihi.