Kan mn zoontje niet gewoon klein blijven?

Ik denk dat vrijwel iedereen die momenten wel heeft, de een meer dan de ander. Ik herken het tenminste wel. Ik ga er mee om door er niet teveel aandacht aan te besteden en te proberen het gevoel zoveel mogelijk te negeren, je kunt er namelijk toch niets aan veranderen.

 

Maar heb je je zoon dan niet verteld dat hij beter kan stoppen met roepen omdat die jongens dat vervelend vinden? Op mij komt het nu over als "mijn zoon doet niks verkeerd en de rest is fout". Ik denk dat je juist door hem nu te leren wanneer het voor andere kinderen genoeg is hij op school lekkerder in de groep ligt ipv "dat kind wat niet kan stoppen".

 

Ik wou dit ook net komen zeggen. Lijkt me niet echt prettig voor die jongens én voor de buurt als jouw zoontje daar staat te roepen. Dat is toch niet nodig? Ik vind dat je eigenlijk je zoontje had moeten terecht wijzen, niet die andere jongens.

 

Onze oudste heeft ook de neiging om met andere kinderen mee te willen doen, met name oudere kinderen. En die hebben daar gewoon niet altijd zin in, om zo'n kleintje op sleeptouw te nemen.
Ik snap jou wel als je hem de kans wilt geven om zelf weerbaar te worden. Maar zoals je al schrijft: hij had eigenlijk nog steeds niet in de gaten dat die jongens het niet leuk vonden. Met andere woorden: hij is niet weerbaarder geworden, heeft niks van deze situatie geleerd.

Ik zou dus met hem bespreken dat grote kinderen het leuk vinden om met elkaar te spelen. En dat als kinderen al lekker met hun vrienden bezig zijn, je heus wel kunt vragen of je mag meedoen, maar dat "nee" ook een orima antwoord is. Na 'nee' moet je ze dan verder gewoon met rust laten. Ik denk dat hij daar wel wat van kan leren, qua weerbaarheid.

Het was niet leuk van die jongens dat ze steeds feller werden. Zeker omdat zij ouder zijn. Ik snap dat het voor jou helemaal niet leuk is als je hoort dat andere kinderen onaardig zijn tegen jouw zoon. Maar dat was ook het gevolg van het feit dat hij dóór bleef gaan met roepen ook nadat ze al aan jouw zoon hadden laten merken dat ze daar niet van gediend waren. En ook die kinderen zijn, ook al zijn ze groter, nog steeds gewoon kinderen. Op een gegeven moment zijn zij er ook wel klaar mee en kan het gebeuren dat de toon wat minder leuk wordt.
Ik zou je zoon proberen te leren die signalen wat eerder op te pikken en niet door te blijven gaan als een ander het niet leuk vindt. Daarmee voorkom je denk ik veel meer.

 

Lees je verhaal nu nog eens, met en zonder de aanvulling. Die komen totaal verschillend over, bij mij tenminste wel.

Dat hij met 3,5 jaar niet alles doorheeft is heel normaal, daarin moet jij hem begeleiden en de grenzen leren.

Voor de rest, tja schouders ophalen en weer door als die jongens niks ergs gezegt hebben of gedaan. Op school zal hij nog wel meer rottigheid te horen krijgen

 

Maar wat je hier vertelt, is totaal anders dan het verhaal in je eerste post...

Natuurlijk is dat allemaal niet prettig. Ik maak me er ook wel eens zorgen over. In België gaan kindjes al vanaf 2,5 jaar naar school, dus ik ben al anderhalf jaar bezorgd over hoe ze het zo alleen op die grote school doet... Maar je moet het ook leren loslaten. Zo leren ze.

 

tja ik herken dit niet zo, tenminste zo druk als dat jij je er over lijkt te maken. Ik ben altijd erg luchtig met dit soort dingen omgegaan.
Nee het is niet leuk als een kindje lelijk tegen je praat, maar dat gebeurd nu eenmaal.

Ik denk dat je echt moet gaan leren hem zichzelf te leren redden, als het te gek wordt kun je zelf altijd nog ingrijpen. Maar om zoiets naar die jongens toe te gaan, vind ik overdreven.
Ik had mijn zoontje (als hij dus niet begrijpt dat hij moet stoppen mee naar achteren genomen om daar te spelen)

 

School is ook niet verplicht. Maar in België werken de meeste mama's gewoon voltijds of 4/5e. Dus de meeste kinderen gaan dan gewoon voltijds naar school. En dat is even aanpassen, maar ze overleven dat wel. En de mama's en papa's ook.

Maar goed, daar ging het niet over.

 

Ik snap wel dat het je moederhart raakt. Je wil natuurlijk graag dat je kindje mee kan spelen, het leuk heeft, dat anderen niets dan lief tegen hem zijn, hem accepteren etc etc. Ik denk dat dat logisch is, daar ben je moeder voor! Het is denk ik ook een proces, dat loslaten, steeds weer een beetje meer. Je weet dat het moet maar lukt natuurlijk niet altijd, je gevoel en verstand staan in die situaties wel eens lijntecht tegenover elkaar. Bij mij tenminste wel..

Ik voel het in zo'n situaties aan mijn moederhart maar probeer daar voor mezelf ook mijn verstand tegenover te zetten; ' kom op, hoort erbij, hij leert ervan' etc etc. Dan kan ik het weer gevoelsmatig loslaten en gaan weer op weg naar de volgende situatie

 

Maar wat jij zegt dat gaat toch meer over een kleuter (of ouder kindje) dat in de buurt of op school buitengesloten wordt. Dan snap ik dat je moederhart spreekt...maar dit is een peutertje die een beetje irritant (in hun ogen) naar een stel andere kinderen staat te roepen waar die verder niks mee heeft.
Misschien ben ik zo nuchter, maar mijn moederhart doet hier niks mee....ik zou zelfs wel begrijpen dat ze mijn zoontje irritant vonden (staat ook bij: deed alsof het al jaren zn vriendjes zijn) en zou ik mijn zoontje dus allang uit de voortuin geplukt hebben.

Ik denk als dit je al aangrijpt je een heel moeilijke tijd op de kleuterschool gaat krijgen.

 

Het is niet aan een ander om te bepalen wanneer je moederhart spreekt. Iedere moeder is anders en ieder moederhart spreekt op een ander moment. Ik snap TS volkomen, ik zou het ook zo kunnen hebben, juist omdat ik zou denken 'ach, de schat wil zo graag meespelen, hij bedoelt het zo goed en de andere kinderen reageren niet positief'. Ik zou dat ook zielig vinden. En de conclusie die jij eraan verbindt, dat 'als dit je moederhart al raakt dan ga je het nog moeilijk krijgen op de kleuterschool', vind ik echt kort door de bocht en weinig invoelend en meelevend. Laat TS toch, dit is haar gevoel, mag het? Lekker om dan te zeggen dat haar gevoel overdreven is en dan zal je het nog moeilijk krijgen. En ook nergens voor nodig.

TS, ik begrijp je volkomen, heb ook een week moederhart, maar ben verder een heel realistisch mens die haar kinderen prima los kan laten en zelfs dat heel graag doet omdat ik mijn kinderen heel graag zie ontwikkelen en leren. Ik vind het niet altijd makkelijk maar maak er geen drama's van en functioneer daar prima bij. Dus volgens mij gaat het ook helemaal goed komen als jouw kereltje straks naar de kleuterschool gaat hoor

 

TS, zie nu trouwens dat jouw zoontje op dezelfde dag jarig is als de mijne, toevallig! Mijne is wel een jaartje ouder.

 

Jahaaa, vanaf dit jaar krijgen jullie dus ook een extra drukke decembermaand . Onze kleine is ook in december geboren, 9 dagen voor de verjaardag van haar broer. December is bij ons een groot feest .