Aan het moment dat ml doorkreeg dat zwanger ook echt zwanger is..hij liep maar door de kamer met de test 'ja, je bent echt zwanger...ja, het staat er echt...krijgen we nu een kindje?...ja, er staat echt zwanger....haha Een heerlijk moment en moet er nog vaak om lachen
De keer dat beide kindjes net op m'n borst werden gelegd en ik ze voor de eerste keer zag direct na de bevalling
Meerdere momenten... De dag dat ik mij bekeerde, dag dat ik trouwde, dag dat ik mijn schoonouders en -familie voor het eerst ontmoette, positieve zwtesten, de bevalling(en) en tsja vast nog wel meer.
Aan mijn man die zijn hand op mijn zwangere buik legde en hij onze zoon voor het eerst voelde schoppen...'ja...ik voel het...Kicken!' Aan het eerste kusje dat mijn oudste zoon aan zijn broertje gaf en hoe lief ze elkaar altijd nog een kus geven als we de oudste naar school brengen. Aan heel veel mooie momenten met ons gezin. En nog zoveel meer
Met stip op 1 de geboorte van onze dochter daarna onze bruiloft. Maar ook onze reizen en onze uitstapjes het zijn vaak kleine dingetjes waar ik aan moet denken en dan een glimlach krijg.
Vanmiddag toevallig. Broer wilde een knuffel van zijn zusje( wilt ze niet altijd eigenwijze must haha) Zegt hij het voelt zo lekker met haar knuffelen. Nou ik brak zo wat. Dat zij toch echt ook een licht puntje in zijn leven is en anders om. Wil het voor geen goud missen.
Mijn opa en de speciale band die hij en onze zoon van toen tussen de 0 en 2 hadden. Mijn opa zat in een verzorgingstehuis en reageerde op vrij weinig, stond zelden op en zei weinig. Maar zodra onze zoon dan binnenkwam voor bezoek, stond ie op en rende ons manneke naar hem toe om dan een dikke knuffel te geven. Zo mooi hoe zij elkaar echt begrepen en hoe mijn opa opleefde en zo mooi stond te lachen als dat koppie om de deur kwam steken. Hij is overleden toen onze zoon 2 was is mijn opa overleden. We zijn in die week daarvoor nog langs geweest en toen hield onze zoon wat meer afstand, het voelde anders, maar bij het weggaan gaf hij hem toch wel een dikke kus. Bij het afscheid nemen in het uitvaartcentrum hebben we hem ook meegenomen naar de open kist. Hij zwaaide en zei "welterusten opa" Het is nu 3 jaar geleden, maar ik heb nog de tranen op mijn gezicht als ik hieraan denk. Het ontroerd me ook dat hij zich mijn opa nog steeds herinnert.
hier toch wel het moment dat mijn oudste dochtertje haar zusje voor het eerst zag en mocht vasthouden zo trots dat ze was!
Augustus vorig jaar was ik zwanger. Het voelde allemaal raar en anders en ik maakte me erg veel zorgen om de eerste echo. Ik was bang voor een bbz ofzo. Ik was dus al heel blij toen de verloskundige een hartje zag kloppen op de juiste plek. Maar ze keek toch even extra uitgebreid verder, omdat ik had verteld dat het niet goed voelde. Ze bleef een tijd stil. Toen zij ze "Ik geloof dat ik toch iets zie." Ik was heel bang voor een cyste in de eierstok ofzo. En toen, vlak voordat ze het hardop zei, zag ik het zelf ineens ook... een tweede knipperlichtje!! Een tweeling! Dat was zo'n mooi moment. Ook omdat ik dus gelijk naar mijn man keek en zijn reactie kon zien toen ze het zei. Die blik, haha. Helaas is de zwangerschap geëindigd in een MA. Toch kan ik op dat moment inmiddels met een glimlach terugkijken. Dat was echt mooi.
Met stip op 1 : Het moment dat mijn man mij ophaalde op onze bruiloft. Toen ik de deur opendeed zei hij meteen Yes, een korte jurk, wat ben je mooi!!!
Aan al die momenten die ik meegemaakt heb met mijn beste vriendin! Wat was zij toch een topwijf!! Denk aan haar met een glimlach en dan weer een traan. (ze is vorig jaar overleden).
De dag dat mijn man en ik elkaar leerde kennen . Zou zo het hele verhaal weer neer willen typen haha. We zijn nu al 11 jaar samen. Natuurlijk ook de geboorte en de kraamtijd van beide kinderen.