Onze trots *Jurre

Afgelopen woensdag 10-02-2010 is onze trots *Jurre geboren na 24 weken zwangerschap. Helaas heeft deze volkomen gezonde zoon een kapot huisje uitgekozen waardoor ik hem helaas niet langer bij me kon houden.
De weken voorafgaand aan zijn geboorte zijn spannend geweest. Het hele verhaal kun je lezen op www.fabertje.webs.com (je moet wel even lid worden bij guestbook)

Gisteren hebben we afscheid van *Jurre genomen. Het blog zal niet meer bijgewerkt worden maar wel online blijven. Hopelijk kunnen we vlinderpapa's en mama's een beetje troost bieden in de toekomst.

 

Ow geef bij aanmelding aub wel even aan dat je van ZP komt. Anders heb ik dadelijk per ongeluk toch weer leerlingen op mijn blog.

 

Wat valt het tegen om elke dag weer op te staan en aan een nieuwe lege dag te beginnen. Zou zo graag de klok een jaar vooruit draaien om door het grootste dal en verdriet heen te gaan.
We hadden nooit gedacht dat je echt in 1 seconde ouders wordt en dan moet je meteen het mooiste kind van de hele wereld afgeven. Het valt niet te beschrijven hoeveel pijn dat doet.
Ik mis mijn kleine manneke

 

Toen Jurre net geboren was, had ik niet de puf om het verhaal op te schrijven. Vandaar nu pas.

Begin 2008 raakten we zwanger van een tweeling. Het eerste vruchtje verloren wij met ongeveer 5 weken en bij de echo om te kijken of de baarmoeder mooi leeg was, ontdekten we nog een knipperend hartje. Enorm geschrokken maar dolgelukkig gingen we weer naar huis.
Helaas bleek twee weken later dat ook dit vruchtje niet geboren mocht worden. De miskraam kwam niet zelf op gang dus werd na een aantal weken voor een curretage gekozen. De nacht voor de curretage kwam het alsnog zelf op gang. Toch werd er alsnog gecurreteerd. Achteraf niet nodig want het vruchtje lag al buiten de bm. Voor de zekerheid mijn bm nog even snel schoongeveegd.

Die curretage zorgde ervoor dat ik het syndroom van Asherman opliep. Een complicatie nav curretage waarbij de baarmoeder verkleefd. Na diverse ingrepen ben ik daar definitief pas anderhalf jaar later, september 2009, van genezen.

Direct daarna (kleine week na laatste onderzoek) raakte ik zwanger van Jurre. Er was geen aanleiding om onder controle van de gyn te blijven; ik mocht gewoon zwanger zijn bij de VK. Een nasleep van de Asherman zou er niet meer zijn.......

Na de 20 weken echo hadden we eindelijk een beetje de moed om te genieten van het wonder in onze buik en gingen we
fantaseren, shoppen en konden we de angst dat het mis zou gaan een beetje loslaten.
Tot we met 21,5 week plotseling opgenomen werden in het ziekenhuis. Ik had weeen, ontsluiting en uitpuilende vliezen. Mijn baarmoedermond bleek ernstig verzwakt te zijn ten gevolge van de Asherman. Nergens in de literatuur stond dit beschreven. Wij waren de eerste. De kans dat Jurre dit kapotte huisje uitkoos was vele malen kleiner dan het winnen van de Staatsloterij.

In het ziekenhuis is op alle mogelijke manieren geprobeerd om de bevalling te remmen maar na veel ups en downs heeft een infectie er uiteindelijk voor gezorgd dat Jurre met 24 weken geboren is op 10-02-2010. Een uur na zijn geboorte is hij in onze armen overleden.
Een perfect mooi mannetje. Een look-a-like van papa en mama. Krachtig ventje in een verkeerd huisje. Wij zijn zo trots op hem. Hij heeft ons papa en mama gemaakt en ons overladen met liefde in die korte tijd dat hij er was.

 

Jeetje, hoezo voel jij je schuldig over het topic van de cerclages? Ik wilde gewoon graag weten hoe het ging en misschien ook wel een succesverhaal horen van meiden die een noodcerclage hadden gekregen. Is mijn eigen keuze geweest om daar te schrijven en heb nooit iets als lullig ervaren. Misschien heb ik zelfs wel eerder jou topic verpest.

De reacties van mensen zijn wisselend maar dat zijn we nog gewend van de miskraam van de tweeling. Ik zit nu nog lekker in de fase dat ik mensen niet opzoek als ik daar de puf niet voor heb. Fijn dat ik daar de ruimte voor krijg. En ja,.... moeilijk zijn de stappen de komende maanden zeker.

Enne..... dat cerclage topic moet gewoon blijven lopen want ik hoop dat ik ooit nog een keer een zusje of broertje voor Jurre mag dragen en dan een heeeeeeele lange zwangerschap met cerclage.