Hoi allemaal, Ik en mijn vriend zijn trotse ouders van 2 zoons. De oudste is bijna 5 jaar en de jongste is 2 en een half jaar. Misschien dat hier iemand ons tips kan geven want af en toe weet ik het even niet meer.. Als onze zoons los van elkaar spelen gaat alles goed en kunnen ze zich prima alleen vermaken. Speelgoed delen kunnen ze alleen met ons ouders maar met elkaar ho maar. Als de jongens samen spelen gaat het er of heel heftig en druk er aan toe. Of ze duwen en slaan elkaar. Of schreeuwen tegen elkaar. Natuurlijk zeg ik daar streng wat van. Maar zodra ze weer samen spelen begint het weer. Of speelgoed niet kunnen delen met elkaar. Dan word het een trek gevecht. En sta ik er weer als een politie agent ertussen. Vaak pak ik dan het speelgoed af waar ze ruzie om hebben. Maar vervolgens beginnen ze weer met het volgende speelgoed wat ze niet willen delen met elkaar. En wat de één heeft wil de ander ook perse hebben. Om een lang verhaal kort te maken. Ik weet soms niet meer wat ik hier nou aan moet doen. Lijkt elke dag steeds erger te worden. En dit probleem hebben de kindjes ook op school en de opvang. Ik snap best dat ze het moeten leren om te delen met elkaar. En heb het ook wel is aangekeken wat ze zouden doen als ik er niet tussen spring. Maar dan word het gewoon gevaarlijk. De oudste heeft de jongste toen is weggeduwd en die viel toen achterover op ze hoofd. Ben hier zo van geschrokken dat ik daarom elke keer weer als politie agent er tussen spring. Iemand tips hoe ik hier mee om kan gaan? Of hoe ik dit zou kunnen aanpakken? Als die twee samen zijn is gewoon niet meer leuk. Gaat heus ook wel is goed maar is altijd van korte duur.
Heel herkenbaar. Dat delen is op zo jonge leeftijd echt heel moeilijk. Hier werkte het om de kinderen op zulke momenten apart te laten spelen. Bv de oudste op de slaapkamer, de jongste beneden. Of als ze beide beneden speelden, duidelijk maken dat de een met het ene speelgoed speelde en de ander met wat anders. Echt beetje uit elkaar halen zegmaar. Maar goed, Hier geen ervaring met 2 jongens na elkaar, wel jongen/meisje op die leeftijd. Wellicht is dat wel heel anders.
Herkenbaar. En nee t wordt niet beter nog. Nr2 is suuuuper impulsief en doet daarbij ook nog eens zijn broer echt flink pijn (overziet t gevolg nog niet). Zoon 1 loopt met fikse kras op t gezicht. Wat helpt is bv mee te spelen. Of ze beide even een tablet te geven als ik of zijzelf even pauze nodig hebben. En verder moet oudste het eerst tegen zoon 2 zeggen dat hij iets niet wil, hij heeft een handje van om te zeggen 'maahaaaaam X doet diiihiiiit'. En tja ze zitten ook regelmatig op de trap als ze mijn waarschuwing negeren. Blijft wonderlijk, ze kunnen beide een kant van de bank opeisen, hebben ze ruimte om languit uit te liggen en toch zoeken ze elkaar op en hebben ruzie om de bank pff
Herkenbaar. En ze zijn nu 6 en 9 maar nog is het regelmatig gezeur. Niet meer zoals het was maar ze vinden elkaar wel vooral irritant en vervelend. Ik was overigens net zo met m’n zusje. Maar nu al jaaarennn beste vriendinnen. Ik word er bij mijn kinderen echt gestoord van maar probeer toch in m’n achterhoofd te houden dat het er echt bijhoort. Helaas.
Volgens mij heb ik wel eens draadje gelezen hier dat iemand het betwistte speelgoed in een grote bak deed. Uiteindelijk hielp dat geloof ik wel.
Ik heb wel eens een denkbeeldige streep gezet in de kamer. De een speelse aan de ene kant, de andere aan de andere kant van de kamer. Allebei wat anders laten kiezen om te spelen, zodat ze niet hetzelfde speelgoed hadden.
Het gaat nooit om het specifieke speelgoed, maar willen hebben wat de ander heeft. Ze hoeven ook niet te delen met hetgeen waarmee ze bezig zijn. Als ik bezig ben met iets, wil ik ook niet altijd samen werken/spelen, maar gewoon het zelf doen. Wel zouden ze met andermans speelgoed mogen spelen als ze er niet mee spelen. Aangeven dat nu de één ermee speelt, en als hij klaar is de ander er weer mee mag spelen. Verder geen politie spelen, maar bemiddelaar. Zeker je 5 jarige kan je vragen of hij een oplossing kan verzinnen, zodat ze allebei veilig en fijn kunnen spelen. Zal niet direct gaan, maar ff laten kijken naar de situatie helpt om ze even uit die strijd te halen. Vaak is het ook even weer pikorde herstellen en daarna kunnen ze vaak veel beter spelen. En nee, dit helpt niet tegen alles. Het blijft, de ene periode meer dan de andere. Zeker nu na die drukke periode is het een stuk erger. Straks eind januari met meer ritme en rust gaat het alweer een stukje beter, dan heb je zelf ook wat meer rust weer.
Hier 10 en bijna 4. Broer en zus en soms is dat ook gedoe. Zoon is dan veel te druk en wild en dochter is een enorme schreeuwende dramaqueen dus dat is snel janken en bleren. Maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om daar als een agent tussen te springen steeds, dan blijf ik bezig. Mijn enige regel is dat ze niets kapot maken en hun handen thuis houden en verder zoeken ze het maar uit. Verbreken ze toch 1 van de 2 regels dan sta ik wel op en volgen en strenge consequenties maar dat hebben ze inmiddels door dus zo ver wagen ze zich niet.
Hoi... Ik zou niet direct weten wat helpt. Een hele kleine kans dat je uit de volgende podcast iets haalt. Kijk maar wat je ermee doet. https://open.spotify.com/episode/5sWvhyw09bVjPXjCmFoOMf?si=OsKoT7lGSkGzHhxn5J_uDw Misschien is het helemaal niet helpend maar nu kun je zelf kijken of het iets is.
Hier het zelfde verschil in leeftijd en dus resultaat. Zolang ze niet letterlijk elkaars hersen inslaan. Maar echt om alles kan er een drama gemaakt worden. Vooral auto's. De ene zit nog vol in de peuterpuberteit terwijl de ander zich al een hele tiener voelt maar dan wel het nodig vind. Om kleine broer te vervelen over autos die van hem zijn. Voel me eigen vooral soms vaak een slechte moeder, bang dat anderen dat denken of de buren denken dat ik ze wat aan doe omdat ze zo gillen. Die onzekerheid zit puur bij mijn eigen hoor. De buren zegen geen last te hebben en hebben zelf pubers.
Hier bijna 8 & 4 en vraag mij regelmatig af wanneer ik naar de eerste hulp mag.(btw nog niet echt voorgekomen gelukkig) Ze kunnen niet met en niet zonder elkaar al heb ik het idee dat het wel beter gaat dan wat het was. Mijn zus en ik sloegen elkaar ook net niet de hersenen in en dat is in de puberteit goedgekomen dus heb goede hoop op een normale afloop
Mocht er iemand behoefte hebben aan een fysieke streep en de gelukkige eigenaar zijn van een laminaatvloer: bruynzeel jumbo wasco's. Kan je een streep mee zetten en die poets je ook zo weer weg. Eventueel die sensitive schilderstape kan ook, wel weer dezelfde dag verwijderen anders droogt hij uit en ben je stukje voor stukje aan t verwijderen.
als ze elkaar slaan dan ben ik nu op het punt dat ik soms zeg dat ze wat harder moet slaan ipv zeggen dat je niet mag slaan dan schrikken ze zo erg en stopt het of dat goed is ? vast niet maar het helpt hier wel
Je moet niet willen dat ze hun speelgoed delen op die leeftijd. Je haalt denk ik meer winst om te zorgen dat ze beide eigen speelgoed hebben en dat ook bewaken. Wij willen toch ook niet opeens onze spullen te pas en te onpas met iemand delen? Er mag echt wel gezegd worden dat dit speelgoed van pietje is en nee daar speelt hansje dus niet mee. Hansje kan uit zijn eigen speelgoed iets kiezen en nee pietje daar ga jij niet mee spelen want dat is speelgoed van hansje. Snap nooit dat krampachtige idee van 'moeten delen'. De hersenen van kinderen zijn daar nog totaal niet voor ontwikkeld. Dus eigenlijk vraag je iets van je kinderen wat ze helemaal niet kunnen. Als het voor kinderen duidelijk is dat ze niet meer hoeven te vechten (ruzie maken met elkaar) voor hun speelgoed cq bestaansrecht (ik doe er toch toe, dus mijn wensen toch ook?) zal er veel meer rust komen in het spel en laten kinderen elkaar met rust. En juist vanuit die basis gaan kinderen opeens wel samen spelen en 'delen'. Succes!