Lisanne ons prachtige dochtertje is geboren

Op Donderdag avond (20-12-2007) begon het wat te rommelen in mijn buik, maar dat was wel vaker het geval geweest dus ik gaf er niet te veel aandacht aan.
We lagen nog maar net in bed en ik begon erge kramp te krijgen kon er in ieder geval niet van slapen en ben dan ook weer uit bed gegaan en heb manlief nog lekker laten liggen.
Heb wat spelletjes gedaan achter de computer om de buikpijn wat te vergeten wat natuurlijk niet echt wou lukken.
Om drie uur kreeg ik toch behoorlijk slaap en ben toch maar even weer in bed gegaan.
Ik ben dan ook weer even in slaap gevallen om zo rond vier uur weer wakker te worden omdat ik dacht te moeten plassen.
Zodra ik overeind kwam begon er wat te lopen niet veel maar ik dacht dat kan toch echt wel wat vruchtwater zijn.
Op de wc aangekomen wist ik het niet zeker en ben weer in bed gestapt.
Ik lag nog maar net of er liep weer wat langs mijn benen naar beneden ik dacht is het echt zo ben ik nu echt begonnen?
Heb de douche even aan gezet en ben er onder gegaan, om de buikpijn wat te verlichten die nu echt op begon te zetten en er liep elke keer wat vruchtwater langs mijn benen en gelukkig was het vruchtwater helder zodat ik thuis kon bevallen.
Was erg blij dat het begonnen was en ik begon er erg veel zin in te krijgen hoe gek het ook klinkt.
Toen ik klaar was met dochen heb ik manlief toch maar uit bed gehaald die was meteen klaarwakker.
We hebben nog even gewacht en hebben toen onze buren gebeld (onze allerbeste vrienden die zouden er ook bij zijn.) Die waren er ook binnen een paar minuten.
We hebben met zijn allen heel wat koffie naar binnen zitten werken om wakker te blijven.
Tijdens het koffie drinken ben ik een paar keer heel hard naar de wc gelopen omdat er nu golven vruchtwater kwam.
Rond 11 uur s'morgens hebben we de verloskundige gebeld en die kwam even kijken hoe ver ik was en of alles goed was.
Ik had toen nog maar 1 centimeter ontsluiting en ze heeft de baarmoedermond even wat geholpen tot 2 centimeter.
Het was nog steeds goed uit te houden gelukkig.
Daarna begon het al wat minder te worden maar ik dacht niet piepen je krijgt er straks iets heel erg moois voor terug.
Iedereen om mij heen heeft mij heel erg gesteund wat natuurlijk ook erg heeft geholpen om mij zo rustig mogelijk te houden.
Rond twee uur werd de pijn toch echt erg en hebben we besloten om maar in bad te gaan wie weet helpt het.
Ja het heeft ook echt geholpen maar dat was maar voor korte duur.
Rond 4 uur hield ik het echt niet meer voor mijn gevoel en vroeg ik of de verloskundige toch echt nu kon komen om mij iets te geven voor de pijn.
Ze kwam er gelijk aan en heeft even bij me gezeten bij het bad en zei tegen mij als je iets wil hebben gaan we naar het ziekenhuis toe en dat wou ik echt niet dan maar doorbijten.
Ze stelde mij gerust en zei dat ik het geweldig deed.
Ze heeft even gekeken hoe ver ik was en wat ik toen hoorde was niet te geloven ik dacht nu hou ik het echt niet meer uit ik zat op nog maar 3 centimeter en begon te rekenen hoe lang het nu nog kon duren dit hou ik niet dacht ik.
De verloskundige wou dat ik ging plassen omdat ik dat nog steeds niet had gedaan sinds 4 uur s'nachts.
Ik kon het niet kwijt raken en daardoor heeft ze mijn blaas dan ook zelf leeggemaakt wat geen pretje was.
Er zat bijna een halve liter in en daardoor had ik extra pijn en dat zou nu wel afzakken zei ze.
Dat deed het ook ze was nog niet weg of ik kreeg meteen de ween in de rug wat meteen overging in persdrang.
Mijn vriendin zei tegen mijn vriend bel maar weer wand het wordt nu menens ja ja ze is net weg het kan nog niet zei hij.
We hebben nog even gewacht en ik hielt het niet meer omdat ik de persdrang niet tegen kon houden dus mijn vriend meteen bellen dat ze nu echt moest komen.
De verloskundige vond het wel wat snel maar ja er is geen bevalling gelijk en ze kwam er dan ook weer meteen aan.
Ondertussen begon ik al mee te persen en mijn vriendin riep maar weg puffen probeer het, maar ik kon het niet tegen houden ze was echt bang dat de kleine nu al zou komen dat heeft ze later gezegd ik wist niet wat wel en niet normaal was het is onze eerste.
De verloskundige was er om kwart over vijf en keek mij na en zag het hoofdje al komen ze liet het mijn vriend zien die was erg blij dit te zien.
Snel hebben ze de baarkruk gepakt en in een rap tempo werd alles klaargezet zo snel ging het nu.
Ik werd op de baarkruk neergezet en onze beste vriend ging achter mij zitten en de rest zat voor mij op de grond waar ik later erg om heb gelachen wat een leuk gezicht was dat ze hebben er foto's van gemaakt.
Na drie kwartier persen kwam onze kleine meid ter wereld wat ging dat snel ik kon het gewoon niet beseffen voor ik het wist lag ze bij mij op de buik. Ze is geboren om 18.15.
Er zijn heel wat tranen gevloeid toen, wat is dit mooi wat een ervaring een klein wonder alles er op en er aan.
Ze kreeg dan ook een dikke tien alles was goed en ze was meteen erg helder.

Al met al zou ik de bevalling gelijk weer over willen doen het hoeft niet een ramp te zijn dat heb ik nu echt ervaren.
Zelf het hechten is me erg meegevallen gelukkig.
Wees dus niet bang voor een bevalling er is geen bevalling gelijk.
Sorry voor het lange verhaal maar ik wou het toch met jullie delen.
Het gaat uitstekend met de kleine meid en we zijn ook erg trots op haar.